Αν οι πολιτικές αποφάσεις του ευρωπαϊκού ιερατείου και της τρόικας αποτελούν μονόδρομο για τους Ελληνες, είναι δηλαδή αναπόφευκτες, αναπόδραστες, όπως ένα φυσικό φαινόμενο, ας μας κυβερνήσει ο πρόεδρος του Εθνικού Αστεροσκοπείου.
Είναι πιο ειδικός από την εκλεγμένη (έστω με ψέματα) κυβέρνηση. Και η ελληνική κοινωνία, αντί ν' αναζητεί πολιτικές λύσεις, ας αρχίσει να χορεύει γύρω από τα τοτέμ. Ας μην τους βάζουμε ιδέες, όμως. Παρά το οικονομικό «τσουνάμι» που απειλεί να σκάσει παρασέρνοντας όλο τον πλανήτη, είναι οι πολιτικοί που αποφασίζουν πώς θα το αντιμετωπίσουν. Είναι η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Ομπάμα και οι εκλεγμένοι ηγέτες των κρατών από τους οποίους αναμένουμε να λάβουν αποφάσεις.
Γιατί; Επειδή (παραφράζοντας το γνωστό σλόγκαν) «είναι η πολιτική, ανόητοι» αυτή που καλείται να πάρει τις αποφάσεις για την οικονομία και που μπορεί να αλλάξει την καταστροφική για την κοινωνία πορεία της. Η οικονομική κατάσταση φυσικά είναι η βάση, όπως έχει πει εδώ και χρόνια ο Κ. Μαρξ (πολύ πριν από την ελαφριά διατύπωση «It's the economy, stupid!» του διαφημιστή του Κλίντον, Τζέιμς Κάρβιλ), αλλά η πολιτική επιδρά στις εξελίξεις και τις καθορίζει. Πολιτικές ήταν οι επιλογές που μας έφεραν εδώ.
Φυσικά, οι πολιτικοί δεν αποφασίζουν ερήμην των οικονομικών συμφερόντων που κινούν τις εξελίξεις. Η δική μας κυβέρνηση έχει αποφασίσει να ταυτιστεί με όσους επιλέγουν να σώσουν τις τράπεζες και το κεφάλαιο, αντί να σώσουν την κοινωνία, και τις δυνάμεις της εργασίας. Η ελληνική κοινωνία που διαδηλώνει όλο και πιο μαζικά στους δρόμους των αστικών κέντρων, όμως, ζητάει από την κυβέρνηση (αν και με πολιτικά άγουρο τρόπο προς το παρόν) ακριβώς το αντίθετο. Να υπερασπιστεί δηλαδή τα δικά της συμφέροντα αντί αυτά των τραπεζών. Αυτή την πολιτική απόφαση την καλεί να λάβει.
Είναι γεγονός, ωστόσο, ότι στη χώρα μας, τελευταία, συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που επιδιώκουν την εφαρμογή των μνημονίων ενάντια στην κοινωνία με κάθε τρόπο, επιθυμούν μια λιγότερο πολιτική κυβέρνηση. Καθώς διαπιστώνουν ότι κινδυνεύει να χάσει την εξουσία η απονομιμοποιημένη κυβέρνηση, επιχειρούν να την αντικαταστήσουν με μια κυβέρνηση συνεργασίας τεχνοκρατών/γραφειοκρατών/ ειδικών και γενικά «προθύμων», η οποία θα μετατρέψει το κράτος σε αστυνόμο και θα κορυφώσει την καταστολή. Γιατί, δεν φτάνει που «εκτελούν» τα φτωχά και μεσαία στρώματα της κοινωνίας, δεν θέλουν να βγάζουν και κιχ.
Ακόμα κι αν τα καταφέρουν, δύσκολα θα σταθεί μια τέτοια κυβέρνηση, η οποία πράγματι θα ήταν προτιμότερη γι' αυτούς που υποστηρίζουν την «επιλογή» του μονόδρομου. Από την άλλη, μια τέτοια κίνηση μπορεί να επιτάχυνε τις πολιτικές διαδικασίες εντός της κοινωνίας, η οποία αργεί να κάνει το επόμενο βήμα, αυτό που θα τη διευκόλυνε να επιβάλει τις δικές της πολιτικές αποφάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου