Προφανώς, οι τρεις υπουργοί, που έτρεξαν να πιάσουν στασίδι στην από τα δεξιά και υπό την καθοδήγηση της διαπλοκής προσπάθεια διαδοχής του πρωθυπουργού, προς όφελος της ήδη ασκουμένης, καταστροφικής πολιτικής είχαν στο μυαλό τους την παλαιότερη κίνηση των 4, που αποφάσισε και εν τέλει πέτυχε να προωθήσει τον Κ. Σημίτη στην πρωθυπουργία.
Βεβαίως δεν υπολόγισαν ότι η ιστορία πιθανότατα θα επαναληφθεί σα φάρσα, ίσως και τραγωδία. Δεν υπολόγισαν επίσης ότι στην πολιτική αλλά και γενικότερα κρίνεσαι από το τι λες, πότε το λες και ποιος ή ποια είσαι εσύ που το λες. Αυτά λοιπόν, που λένε οι τρεις υπουργοί και στην ανακοίνωσή τους, όπως και στο παρελθόν ο καθένας ξεχωριστά, βρίθουν ανιστόρητων, ανερμάτιστων και αντιδραστικών θέσεων.
Ξεκινά το τρίο- Θάτσερ και διατείνεται ότι το βασικότερο πρόβλημα της χώρας σήμερα, σε σχέση με την κρίση έγκειται στο “συντεχνιασμό” και στην “εκτεταμένη αλλά και ιδιότυπη ανομία”.
Πρώτα απ' όλα λησμονούν ότι οι κοινωνίες απαρτίζονται από κοινωνικές τάξεις με αντιτιθέμενα- ειδικά εν μέσω καπιταλιστικών κρίσεων- συμφέροντα. Είναι μια γνώση που κατέχουμε εδώ και αρκετούς αιώνες.
Μια γνώση που κατοχυρώθηκε με το αίμα αστικών και εργατικών επαναστάσεων, προκειμένου να υπερβούμε τη μεσαιωνική αντίληψη περί διαχωρισμού του πληθυσμού σε συντεχνίες. Είναι εντυπωσιακό ότι οι επίδοξοι “μεταρρυθμιστές” ανασύρουν μεσαιωνικά αναλυτικά σχήματα για να εδραιώσουν τα επιχειρήματά τους.
Δεύτερον, προσχωρούν στον πολιτικό αγνωστικισμό, δηλαδή στο βασικό εργαλείο κάθε υπεκφυγής και συσκότισης. “Στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε” λένε. Για αυτούς δεν υπάρχει καπιταλισμός και κρίση του, ούτε στην Ελλάδα, ούτε διεθνώς. Υπάρχει γενικά και αόριστα μια οικονομική κρίση. Διόλου τυχαία προσχώρηση στον αγνωστικισμό, ούτως ώστε να εξαιρεθούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα από τη φωτογραφία των αιτίων της κρίσης.
Τρίτον, μιλούν για έλλειψη δημοκρατικής σύνθεσης που ταλανίζει τη χώρα εδώ και δεκαετίες, εξαιτίας “δυναμικών μειοψηφιών” και “ομάδων πίεσης”, με το “έτσι θέλω”. Μας αποκαλύπτουν λοιπόν ότι εδώ και δεκαετίες δεν είχαμε δημοκρατία. Ότι ήμασταν όμηροι ομάδων πίεσης. Θα μπορούσαμε να ενθουσιαστούμε: τρεις υπουργοί, με βαθύ αίσθημα αυτοκριτικής καταγγέλλουν το επιχειρηματικό, παρασιτικό και μεταπραττικό κατεστημένο, τα ΜΜΕ της διαπλοκής, τους ραντιέρηδες και την πολιτική ελίτ που εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί πρόθυμα τα συμφέροντά τους. Αμέσως μετά όμως έρχεται η προσγείωση στην πραγματικότητα. Όχι δε φταίνε για την κρίση όλοι οι παραπάνω. Δε φταίνε για την κρίση οι εθνικοί εργολάβοι- καναλάρχες- τραπεζίτες- προμηθευτές, δε φταίνει εκείνοι οι επιχειρηματίες που διέλυσαν την παραγωγική δομή της χώρας αντλώντας θαλασσοδάνεια από την κατοχή και δώθε τουλάχιστον, δε φταίνε οι πολιτικοί που κατοικοεδρεύουν στα κανάλια της διαπλοκής, δε φταίνε οι υπουργοί που υπηρετούν όσους χρεωκόπησαν τη χώρα. Φταίνε οι μαθητές και οι φοιτητές που κάνουν καταλήψεις, όπως και οι απεργοί.
Βεβαίως το τρίο- Θάτσερ δε μας απαντά γιατί εδώ και ενάμισι χρόνο που τα συνδικάτα, οι μαθητές, οι φοιτητές και εν γένει οι πολίτες είχαν περιορίσει τις αντιδράσεις τους απέναντι στη νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή στρατηγική στο ελάχιστο, τα πράγματα για τη χώρα και μέσα στη χώρα επιδεινώθηκαν αντί να βελτιωθούν.
Τέταρτον, μιλούν για κορπορατισμό. Αλήθεια ας μας απαντήσουν πρώτα στο εξής ερώτημα: είναι εν τέλει κορπορατική η ελληνική οικονομία ή σοβιετική όπως μας είπε ένας άλλος υπουργός αυτής της κυβέρνησης και των ιδίων με τους τρεις πολιτικών αντιλήψεων; Διότι σύμφωνα με τους εν λόγω υπουργούς σίγουρα καπιταλισμό δεν έχουμε...
Πέμπτον, έχουν απόλυτο δίκο όταν υποστηρίζουν ότι οι λέξεις χάνουν το νόημά τους και όταν αναφέρονται σε ιδιότυπυ matrix- προφανώς διότι κάποιοι επικοινωνιολόγοι τους είπαν ότι έτσι “πιάνουν” και το νεανικό κοινό. Είναι κοινωνικό matrix το ότι -και- αυτοί δέσμευσαν την κοινωνία στο ζουρλομανδύα του μνημονίου βάσει του οποίου το κοινωνικό συμβόλαιο καταλύεται προς όφελος των δανειστών και των τοκογλύφων που δρουν εις βάρος της χώρας.
Είναι ιδιότυπο matrix και διαστροφή των εννοιών να βαφτίζεις μεταρρύθμιση την επιστροφή σε θεσμικό και υλικό επίπεδο της κοινωνίας μας στην προδικτατορική περίοδο. Είναι διαστροφή των εννοιών να αποκαλείς μεταρρύθμιση την αντίδραση που εξαπολύεται στα πανεπιστήμια, τα σχολεία χωρίς βιβλία, την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας, την προώθηση ενός αρρύθμιστου τριτογενούς τομέα εις βάρος της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, την πλημμυρίδα ταξί στις μεγάλες πόλεις εις βάρος του αστικού περιβάλλοντος, το αντί- μεταναστατευτικό παροξυσμό στην Υπατία, τα παλαιοκομματικά εσωκομματικά παιχνίδια και τα ρουσφέτια, τους υπουργούς που στήνουν διαρκώς κρίσεις, διότι εκτιμούν ότι αν τις καταστείλλουν θα ευνοηθούν οι προσωπικές τους φιλοδοξίες να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, με την εισαγωγή της ατζέντας του “νόμου και της τάξης” εις βάρος των κοινωνικών αγώνων.
Έκτον, έχουν απόλυτο δίκιο όταν μιλούν για αντί- δημοκρατικές συμπεριφορές. Οι βασικότερες εξ αυτών είναι ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας βάσει κυβερνητικών αποφάσεων, η συρρίκνωση της λαϊκής κυριαρχίας καθόσον ουδόλως ενδιαφέρεται η κυβέρνηση για το ότι ο λαός απορρίπτει σε πρωτοφανώς μαζικά ποσοστά τη μνημονιακή στρατηγική, το τσαλαπάτημα του συντάγματος είτε στον σκληρό του πυρήνα, είτε στο τμήμα του που αφορά τα κοινωνικά δικαιώματα, τα ΜΜΕ της διαπλοκής που εκφοβίζουν και παραπλανούν το λαό, τα εκβιαστικά διλήμματα που η κυβέρνηση θέτει κάθε τρεις και λίγο στο λαό, η σκληρή καταστολή κάθε κοινωνικής αντίδρασης και κοινωνικής κινητοποίησης με τόνους χημικών και δεκάδες τραυματίες.
Έβδομον, υποστηρίζουν ότι ευθύνες έχουμε όλοι και ότι πρέπει να πληρώσουμε για τις αλόγιστες εκλογικές νίκες της μεταπολίτευσης. Ναι, βεβαίως ευθύνες έχουμε όλοι. Αλλά όχι τις ίδιες και ίσες. Το “όλοι φταίμε” συνιστά τον ασφαλέστερο δρόμο διάχυσης των ευθυνών προς όφελος των πραγματικών, κύρια υπευθύνων. Το ίδιο και το “όλοι πρέπει να πληρώσουμε”, που σημαίνει ότι κυρίως πρέπει να πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, μετά οι μικρομεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, μετά οι άνεργοι και οι μετανάστες και τελευταία, η συμπαθής τάξη των εφοπλιστών, των μεγαλό- επιχειρηματιών και των φοροφυγάδων. Το υποθέτουμε βάσιμα ότι αυτό εννούν, διότι αυτό πράττουν εδώ και δυο χρόνια.
Όγδοον, υποστηρίζουν ότι το ελπιδοφόρο είναι ότι κάποιες φορές η πλειοψηφία δε μένει βουβή. Έχουν δίκιο. Είναι η πλειοψηφία που πλημμυρίζει κάθε απεργιακή συγκέντρωση και όχι όλοι εκείνοι που συγχρωτίζονται με χαριτωμένα, απολίτικα χαμόγελα στους προθαλάμους των “μεταμοντέρων” υπουργικών τους γραφείων, σε ΜΚΟ της διαπλοκής και σε διακηρύξεις υποτέλειας και ηττοπάθειας, των “παιδιών καλών οικογενειών”. Είναι η πλειοψηφία της βάσης της δημοκρατικής παράταξης που ούτε καν τολμούν να ακούσουν ή να δουν, προτιμώντας κλακαδόρους των υπουργικών γραφείων.
Ένατο, μιλούν για κάποιους προφανώς εχθρούς του έθνους- προσθήκη δική μου- που την ώρα του ναυαγίου ψάχνουν για σωσίβιο μόνο για τους ίδιους. Είδατε τι κάνουν αυτοί οι ανήθικοι, οι αντιπατριώτες, οι άθλιοι άνεργοι, μισθοσυντήρητοι, νεόπτωχοι, προλεταριοποιούμενοι νέοι επιστήμονες, ελεύθεροι επαγγελματίες και λοιποί; Και αφήνουν τους εφοπλιστές, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους τραπεζίτες, τους μεγαλοεργολάβους, τους εθνικούς προμηθευτές και τους “σοβαρούς” πολιτικούς- φίλους τους να βγάλουν μόνοι τους το φίδι από την τρύπα για άλλη μια φορά στην ιστορία αυτού του έθνους...
Δέκατον, το τρίο- Θάτσερ όπως και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης έχουν να προσφέρουν απλόχερα την κατανόησή τους. Αλλά να μην παίρνουμε πολύ αέρα και τους δυσκολεύουμε τη ζωή τους με τις κινητοποιήσεις μας: υπάρχει ένα μέτρο σε όλα, το δικό τους μέτρο...
Ενδέκατο και βασικότερο: μας θυμίζουν ότι το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι το δημοσιονομικό. Όχι η ύφεση, όχι η ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης, όχι η συρρίκνωσης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, όχι η διάλυση του κοινωνικού ιστού από τη στρατηγική που υλοποιούν αλλά το δημοσιονομικό ζήτημα της χώρας. Η απόλυτη συνειδητή και επικίνδυνη εμμονή, ημιμαθών, νεοφιλελεύθερων, μονεταριστών.
Και δωδέκατο, το ζήτημα και πάλι της νομιμότητας. Όχι τυχαία: γνωρίζουν πολύ καλά και ας κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν ότι η πλειοψηφία του λαού αποστρέφεται την πολιτική που εφαρμόζουν. Κάθε δικό τους κάλεσμα στη νομιμότητα υποκρύπτει μια έκκληση που απευθύνεται στο κατεστημένο για ακόμα εντονότερη καταστολή και για ακόμα δραματικότεορ περιορισμό της λαϊκής κυριαρχίας στη χώρα, προκειμένου η στρατηγική τους να επιβληθεί χωρίς την έγκριση του λαού και να διασωθούν οι πολιτικές καριέρες των ιδίων.
Δεύτερο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί: γιατί τώρα αυτή η διακήρυξη; Γιατί η διαπλοκή προωθεί την αλλαγή ηγεσίας στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να προωθηθεί η ήδη υλοποιούμενη στρατηγική με ακόμα μεγαλύτερη επιμονή και συστηματικότητα. Χωρίς φυσικά να μιλήσει ούτε ο λαός, ούτε η βάση της παράταξης. Μια ακόμα πιο δεξιά λύση, μέσα πιθανότατα από μια κυβέρνηση συνεργασίας, δηλαδή μέσα από μια κυβέρνηση σωτηρίας του κατεστημένου. Σε αυτήν την κούρσα, της προώθησης με ακόμα μεγαλύτερης έντασης της στρατηγικής του νεοφιλελευθερισμού ορισμένοι επιδιώκουν μια καλύτερη αφετηρία.
Και τρίτο ερώτημα: Ποιοι λένε όλα τα παραπάνω; Μόνο οι τρεις και μόνοι τους οι τρεις; Σίγουρα όχι. Μια σειρά υπουργών και στελεχών που έχουν συνδέσει την προσωπική τους πορεία με τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική και με τη διαπλοκή συστοιχίζονται εμφανώς ή υπογείως. Ακόμα και στελέχη που ναι μεν λόγω προσωπικών φιλοδοξιών μπορεί να βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης με το τρίο- Θάτσερ, ωστόσο μοιράζονται απολύτως, την ίδια, δεξιά, αντιδραστική και καταστροφική ατζέντα. Μια σειρά στελεχών που πρωτοστάτησαν στο δεξιό λαϊκισμό εις βάρος των στρωμάτων που κυρίως πλήττονται από την κρίση. Μια σειρά στελεχών που υπηρέτησαν και υπηρετούν το παρασιτικό και μεταπραττικό κεφάλαιο της χώρας, που κινδυνολογώντας στο παρελθόν ετέθησαν στην υπηρεσία της ευρωπαϊκής δεξιάς και ακροδεξιάς, εις βάρος της χώρας.
Ωστόσο δεν απαντούν τα εν λόγω στελέχη σε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα πριν εμφανιστούν σαν νέοι μεσσίες: Ποιες είναι οι επιδόσεις τους στις υπουργικές τους θέσεις; Ποιο είναι το μετρήσιμο όφελος που προσπόρισαν στην πατρίδα και στο λαό; Ποιες είναι οι προσωπικές, πολιτικές τους σχέσεις με τη διαπλοκή;
Όπως και να 'χει η έκδοση της εν λόγω ανακοίνωσης των τριών, αποδεικνύει το εξής: τόσο μέσα στο ΠΑΣΟΚ όσο και ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία διεξάγεται μια εντατική προσπάθεια εμπέδωσης της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής ως μονοδρόμου για τη χώρα. Μια απόπειρα αντιδραστικής παλινόρθωσης, που γυρίζει τη χώρα δεκαετίες πίσω, στην προδικτατορική περίοδο ή και ακόμα παλιότερα, υπό το μανδύα της “μεταρρύθμισης” και στο πλαίσιο ενός ισοπεδωτικού, δεξιού λαϊκισμού, που εχθρεύεται κάθε λαϊκή κατάκτηση. Δε θα τους περάσει: η μεγάλη, κοινωνική πλειοψηφία θα απορρίψει και αυτούς και τη στρατηγική τους, προκειμένου να η χώρα να βγει από την κρίση.
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου