Η συντριβή κάθε έννοιας δικαίου και η συνακόλουθη οριακή απόγνωση των ΑμεΑ και των οικογενειών τους αναδύεται και μέσα από την σχετική με τα του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. επιστολή των φορέων ΕΣΑμεΑ και ΠΟΣΓΚΑμεΑ προς τους συναρμόδιους υπουργούς οικονομικών, εργασίας και υγείας. Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναγνώσουμε το “οργισμένο δίκαιο” όπως ... ξεχειλίζει μέσα από διακριτά σημεία της επιστολής. Σχετικά με τον πυρήνα του προβλήματος αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι “το σχέδιο συμβάσεων του Ε.Ο.Π.Υ.Υ με τα ανωτέρω Κέντρα αποτελούσε υποχρέωση της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων η οποία θα έπρεπε να είχε προχωρήσει σε συγκεκριμένες ενέργειες για την αποτροπή των προβλημάτων που έχουν δημιουργηθεί. Το σχέδιο αυτό θα έπρεπε να είχε προβλεφθεί, από τη στιγμή που η νοσηλεία στα ανωτέρω Κέντρα παρέχεται βάσει και του Κανονισμού Παροχών Υγείας του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. Όμως για μία ακόμη φορά η Πολιτεία δεν δείχνει τη σοβαρότητα που απαιτείται για το θέμα της υποστήριξης των ατόμων με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες αφήνοντας στην τύχη τους 4.500 με βαριές αναπηρίες και τις οικογένειές τους”. Στη συνέχεια η επιστολή εστιάζει στο περιεχόμενο της παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων: “Η έλλειψη, επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 17 του Κανονισμού Παροχών του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. Ειδικής Αγωγής - σύνολο θεραπευτικών πράξεων για άτομα με νοητικές, νευρολογικές, ψυχιατρικές, παθήσεις και προβλήματα διαταραχής- στα άτομα με βαριές αναπηρίες μετά το 18ο έτος της ηλικίας τους, οδηγεί και στο κλείσιμο των Κέντρων Υποστήριξης των Ατόμων με Βαριές Αναπηρίες, τα οποία άλλωστε την τελευταία περίοδο προσπαθούν απεγνωσμένα να επιβιώσουν και να μην βάλουν λουκέτο, εξαιτίας της κρατικής υποχρηματοδότησής τους”. Εν κατακλείδι : “Η αναγκαία, βάσει επιστημονικών και ιατρικών δεδομένων, υποστήριξη των ατόμων με βαριές αναπηρίες –νοητική αναπηρία, σύνδρομο down, αυτισμό (σύνδρομο asperger, σύνδρομο rett κ.λπ) μετά το 18ο έτος ηλικίας τους, προκειμένου τα άτομα αυτά να διατηρήσουν τη λειτουργικότητά τους και να αυξήσουν το βαθμό αυτονομίας τους καταργείται με το άρθρο 17 του Κανονισμού του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. Εκτός των άλλων από 1ης Ιανουαρίου 2012 οι εκπρόσωποι των Κέντρων Υποστήριξης Ατόμων με Βαριές Αναπηρίες, χάνονται στους διαδρόμους του Ε.Ο.Π.Υ.Υ στην προσπάθειά τους να λάβουν υπεύθυνες απαντήσεις (από ποιους άραγε;) για τον τρόπο με τον οποίο θα καλύπτονται οι θεραπευτικές πράξεις που παρέχουν στα άτομα με βαριές αναπηρίες”.
Oπως κάθε μαχητική και χειραφετημένη επιστολή που σέβεται τον εαυτό της έτσι και η συγκεκριμένη κορυφώνει με προαναγγελίες κινητοποιήσεων: “Η ΕΣΑμεΑ και η ΠΟΣΓΚΑμεΑ, προκειμένου να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των ατόμων με βαριές αναπηρίες προαναγγέλλουν δράσεις με τις οποίες θα ενημερώσουν τον πολιτικό κόσμο και την κοινωνία για την αδυναμία της πολιτείας να περιθάλψει του πιο αδύναμους πολίτες της. Το πρόβλημα έχει ήδη τεθεί και απαιτείται από μέρους σας η λήψη των απαιτούμενων ενεργειών και η πίεση όλων των εμπλεκόμενων πλευρών για την επίλυσή του. Από εδώ και στο εξής ΕΣΑμεΑ, ΠΟΣΓΚΑμεΑ και σύσσωμη η αναπηρική οικογένεια προαναγγέλλει δυναμικές κινητοποιήσεις για να προστατευτεί το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και στη ζωή των ατόμων με βαριές αναπηρίες”.
Το δικό μας επικουρικό σχόλιο: Η συνεπής καταγγελτική στάση έναντι στις πολιτικές αναλγησίας και παραβίασης των αυτονόητων, αποτελεί μιά εκ των δύο βασικών προϋποθέσεων ώστε το “στοίχημα” της αξιοπρεπούς διαβίωσης της ελληνικής αναπηρικής οικογένειας που μετωπικά απειλείται να παραμείνει διεκδικήσιμο. Η έτερη προϋπόθεση έχει να κάνει με την μη υποταγή των λεγόμενων ταγών του αναπηρικού κινήματος σε πάσης φύσεως κελεύσματα που θα τους απευθυνθούν και θα έχουν ως επίκεντρο την “ρεαλιστική” αντιμετώπιση των αποτελεσμάτων των πολιτικών αναλγησίας με τους ίδιους σε “πρωταγωνιστικό” ρόλο. Τα συγκεκριμένα κελεύσματα νομοτελειακά αναμένεται να ενταθούν λίαν προσεχώς σε παράλληλη πορεία με την ένταση της κοινωνικής απόγνωσης. Εχοντας αναγνώσει το παιχνίδι της χειραγώγησης και τους “νόμους” που το διέπουν, διαβλέπουμε στο πολύ άμεσο μέλλον “γενναίες” χρηματοδοτήσεις ερευνών που θα αποτιμούν την απόγνωση προσφέροντας “τροφή” στην ψυχοθεραπευτική της διαχείριση. Προβλέπουμε δε ότι κεντρικός ρόλος – άλλοθι στις αναθέσεις των σχετικών ερευνών θα δοθεί στους όποιους “ταγούς” αποδειχθούν διαθέσιμοι να τον ασκήσουν...
Δεν αστειευόμαστε, δεν κινδυνολογούμε, απλώς προβλέπουμε για να προλάβουμε. Διότι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ο “ρεαλισμός” των καιρών υπομνύει πως μετά την απόγνωση ελέω μη χρηματοδότησης έπεται η χρηματοδότηση της διερεύνησης της απόγνωσης στο όνομα της συντήρησης της προσδοκίας ανατροπής της. Πρόκειται για τον στρατηγικά επιδιωκόμενο “ρεαλισμό του φαύλου κύκλου” με τους φτωχούς ολοένα φτωχότερους και πιό απεγνωσμένους, από την άλλη δε τους κάθε λογής θεματοφύλακες (ολοένα πλουσιότερους) σε ρόλο ερευνητή (Παρατηρητή) της φτώχιας και απόγνωσης να νομιμοποιούν διαρκώς την δήθεν διερεύνηση των όρων ανατροπής της. Ζητούνται από τους μηχανισμούς εξουσίας “Τσάτσοι των Τσάτσων” όπως θα τους χαρακτήριζε ο πάνσοφος ελληνικός λαός, αυτών την ύπαρξη και διαθεσιμότητα θέλουμε προληπτικά να αποτρέψουμε . Μερικά εκατομμυριάκια (δέκα, δώδεκα, δεκαοκτώ, ποιός ξέρει;) μπορούν από αύριο μεθαύριο και μέχρι τα μέσα της τρέχουσας δεκαετίας να ζωντανέψουν το όποιο επιστημονικοφανές Παρατηρητήριο για την αναπηρία. Ανερυθροίαστα και δίχως την παραμικρή ηθική αναστολή, σε εποχές όπου η ... σκέτη (και υψηλά αμοιβόμενη) παρατήρηση της παραβίασης των αυτονόητων δεν βολεύει παρά μόνον τους παραβιαστές τους. Αντ’ αυτού – αντί των φαύλων “Τσάτσων των Τσάτσων” που θα κληθούν να λειτουργήσουν ως άλλοθι των πολιτικών που συντρίβουν τα θεμέλια του δικαιϊκού κράτους παρατηρώντας επιστημονικοφανώς και εκθέτοντας μετ’ αμοιβής παχυλής τα αποτελέσματά τους – οι περιστάσεις ζητούν έντιμους θεματοφύλακες με χειραφετημένη σκέψη και άμυνες, που θα αρθούν στο ύψος τους. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι ο ρεαλισμός των φαύλων (και των φαύλων κύκλων) σε τούτη την κρίσιμη στροφή των χρόνων θα ηττηθεί ...
truerespect.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου