Τέρμα ο ψυχοφθόρος θώκος της κυβερνητικής αντιπολίτευσης. Τέρμα τα καταναγκαστικά υπερψηφίσματα επαχθών νομοσχεδίων που έθεταν το κύρος της χώρας σε αμφισβήτηση. Τέρμα ο παραγκωνισμός της δεξιάς από τα στρατευμένα ΜΜΕ. Τέρμα και στην ΠΑΣΟΚΙΚΗ φαυλότητα.
Ο Hγέτης ήδη έδειξε τους δεξιούς του κυνόδοντες αλλά και τους πατριωτικούς του τραπεζίτες, τσακίζοντας την πανίσχυρη συντεχνία των διακοσίων κάτι χαλυβουργών που επί μήνες εκβίαζαν τον ανίσχυρο εργοδότη Μάνεση, χρησιμοποιώντας μόνο δέκα διμοιρίες ΜΑΤ, τρείς αγουροξυπνημένους εισαγγελείς, έξι τηλεοπτικά κανάλια, εννέα έκτακτα δραματικά δελτία,τρία επιχειρηματικά λόμπι, εικοσιπέντε ιντερνετικά σαιτ και δώδεκα ραδιόφωνα. Δεν μπορεί η πλειοψηφία να εκβιάζει την μειοψηφία σε τούτη τη χώρα επ’ άπειρον.
Η μεγάλη στιγμή όμως που περίμενα με αγωνία σαν βέρος λαικοδεξιοναζοφιλελεύθερος, ήταν οι πρώτες προγραμματικές δηλώσεις του, ως ηγέτης της τρικομματικής κυβέρνησης στο κοινοβούλιο. Το τι με περίμενε είχε φανεί από το νικηφόρο βράδυ των εκλογών. Εκεί ο Ηγέτης εκστομίζοντας πατριωτικό λόγο, υποχρέωσε την Λογική, την Επιχειρηματολογία και την Πολιτική να γλιστρήσουν αγκαλιασμένες πάνω σε μια τσουλήθρα με κοφτερά ξυραφάκια, άριστα οξυγονοκολλημένα, για να καταλήξουν κατακρεουργημένες σε μια βαθιά γούρνα γεμάτη οξύ και ραδιενεργά απόβλητα από δώδεκα πυρηνικά εργοστάσια. Μπροστά στον μελιστάλαχτο και αντρίκιο λόγο του Ηγέτη, δεν υπήρχε καμιά τύχη για τις τρεις δαιμόνιες λούγκρες να επιβιώσουν και αποφάσισαν ορθώς να εξαφανίσουν από μόνες τους κάθε ίχνος της μίζερης ύπαρξης τους.
Η δίψα για το πρώτο του βράδυ ως Μέγας Τιμονιέρης του κράτους, ήταν ακόρεστη. Τίποτε και κανείς δεν θα μπορούσε να μου στέρηση τέτοια ηδονή. Να βλέπεις τον Ηγέτη να πυροβολάει πατριωτισμό και να παρατηρείς τα ξινισμένα μούτρα των ηττημένων, είναι αξία ανεκτίμητη. Για το κάθε στραβό ενδεχόμενο,για το κάθε κακό μάτι και στην ύστατη προσπάθεια μου να εξορκίσω τον νόμο του Μέρφι, κάπου το παράκανα. Δεν μου έφτανε μια τηλεόραση αλλά αγόρασα μια ακόμα για εφεδρεία και τις έβαλα δίπλα δίπλα να τις θαυμάζω. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω έστω και ένα στιγμιότυπο, ένα κοντινό στο καρχαρίσιο αφοπλιστικό του βλέμμα, κάποια από τα δεκάδες βροντερά χτυπήματα των στιβαρών του μπράτσων στο τραπέζι. Έφτασα μέχρι ένα βήμα πριν την ενοικίαση μιας γεννήτριας-φορτηγό η οποία και θα πάρκαρε λίγα μέτρα από το σπίτι, αλλά ευτυχώς η λογική πρυτάνευσε. Κουφάλα συντεχνία της ΔΕΗ δεν θα με νικήσεις σ’ αυτή τη ζωή. Το επόμενο βήμα πάνω στον ενθουσιασμό, ήταν να ταχυδρομήσω προς άγνωστο παραλήπτη τα τηλεκοντρόλ ώστε να μηδενίσω την περίπτωση του ζάπινγκ, έστω και κατά λάθος. Δυο δορυφορικά κάτοπτρα “να βρίσκονται για ώρα ανάγκης”, συμπλήρωσαν την δέσμη των εκτάκτων μέτρων ,αφού λόγω του τεράστιου αναστήματος του Ηγέτη όλα τα διεθνή μέσα θα μετέδιδαν στα σίγουρα και σε πρώτη παγκόσμια μετάδοση την σπουδαία ομιλία του.
Το βράδυ που περίμενα από την ίδρυση ακόμα της επαναστατικής ΠΟΛΑΝ, επιτέλους εφτασε. Τα φλας άστραψαν και ο ηγέτης ξεκίνησε τον απελευθερωτικό λόγο του. Εναν λόγο που θα έκανε ολόκληρη την Ευρώπη να γονατίσει τρομαγμένη. Στα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα όμως,το βλέμμα του μου φαίνονταν τόσο εκφραστικό όσο ένα παρατημένο τελάρο στη λαϊκή και τόσο σαγηνευτικό, όσο το απλανές βλέμμα του Φερνάντο Σαντος ύστερα από το τέταρτο γκολ των Γερμανών. Μετά το πρώτο λεπτό, η ιδέα να ταχυδρομήσω τα τηλεκοντρόλ δεν φαινόταν και τόσο καλή τελικά. Να κλείσω τις τηλεοράσεις δεν ήταν λύση γιατί τι πρόφαση θα έβρισκα εγώ ο βέρος δεξιός να προβάλω στην παρέα, μετά από τέτοιο πρήξιμο αλλά και τόσα έξοδα; Το μαρτύριο έπρεπε να φτάσει ως το τέλος.
Ύστερα από κάποια στιγμή στο χρόνο την οποία δεν συγκράτησα, αποφάσισα να τηλεφωνήσω στη θεία Μερόπη να ζητήσω μερικές συμβουλές για κάποιον μπαχτσέ που καλλιεργούσα σε ένα ημισφαίριο του μυαλού μου. Ό,τι μαθαίνεις χρήσιμο είναι. Η χαρά της θείας όταν άκουσε τη φωνή μου μετά από χρόνια και ζαμάνια, δεν περιγράφονταν. Μπορεί να ήτανε κλασική φιλοχουντική θρήσκα ,αλλά στον μπαχτσέ της ήταν επιστήμονας με δυο μεταπτυχιακά. Μεχρι και συνταγή για λαχταριστά γιουβαρλάκια ήμουν έτοιμος να της ζητήσω, αλλά η θεία σαν καλή χριστιανή έπρεπε κάποια στιγμή να “λαδώσει” την καντήλα, να ρίξει ένα βλέφαρο στο τεράστιο κάδρο του Έλληνα γαλαζοαίματου προστάτη και φυσικά να προσευχηθεί προτού την πέσει για ύπνο. Αυτό ήταν. Σίγουρα η ομιλία του Ηγέτη θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα μετά το τηλεφώνημα στη θεία. Αλλά μάταια. Ο Ηγέτης για κακή μου τύχη, είχε αποστηθίσει την παγκόσμια βιβλιογραφία της ξύλινης επικοινωνίας και είχε καταπιεί ολόκληρους δίσκους στερεότυπης εθνικοφροσύνης πολλών γιγαμπάιτ, τους οποίους ένας βέρος δεξιός σαν και έμενα ,μαθαίνει να τους παίζει από μαθητούδι ακόμα στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών του.
Που είναι ο άρχοντας του σκότους Φωτόπουλος, όταν τον χρειάζεσαι;
Από τα απαλά χέρια του Μορφέα με γλίτωσε στο παρά πέντε το κουδούνι της εξώπορτας. Είναι εκείνη η ύστατη στιγμή, στην οποία κάθε κύτταρο του οργανισμού σου ζητάει επίμονα να σε επισκεφτεί ακόμα και ο πιο βαρετός σου φίλος για να σε γλιτώσει απ’ το κοινοβουλευτικό βασανιστήριο. Τι το καλύτερο δώρο από μια ξανθιά φίλη η οποία πέρασε τις τελευταίες τρεις ώρες μπροστά σε ένα καθρέφτη ακούγοντας Βανδή; Και τι δεν πρόβαλε ως επιχείρημα για να με πείσει να κλείσω τις ριμάδες και να βγούμε για ένα ποτάκι. Μα βρε χρυσό μου, είναι δυνατόν εγώ ο βέρος δεξιός να αγνοήσω τέτοια καταιγίδα από επικοινωνιακά μπλα μπλα; Τι θα πουν οι νοικοκύρηδες αύριο; Τι δικαιολογίες θα βρω για να εξαγνίσω τέτοια αμαρτία;
Επιτέλους το τέλος του εθνικοπατριωτικού λασπόλουτρου το οποίο και θα κράτησε αιώνες, έφτασε. Έμαθα τουλάχιστον αυτό το θλιβερό βράδυ μερικά καλά κρυμμένα μυστικά από τη θεία Μερόπη, για ντούρα και μακριά αγγούρια, τα οποία αγγούρια, απ’ ότι φαίνεται θα μου χρησιμεύσουν για πρακτική εξάσκηση τώρα που το περήφανον έθνος έσωσε τα σπίτια του από τα νύχια των κομμουνιστών.
Πήγη: noumero11888.wordpress
via tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου