Επιπλέον, το “Ολυμπιακό Ιδεώδες” κάθε άλλο παρά “αμόλυντο” είναι από την ακροδεξιά, το φασιστικό ιδεολόγημα και εν γένει από την πολιτική συγκυρία και ιδεολογίες: από τους αγώνες του 1936 έως το παρελθόν του Σάμαρανκ και από τους αγώνες στην ΕΣΣΔ και στο Μόναχο έως τους προηγούμενους στην Κίνα, που χτίστηκαν πάνω στο εργασιακό και περιβαλλοντικό ντάμπινγκ, η πολιτική ήταν και παραμένει πάντα παρούσα στους Ολυμπιακούς αγώνες, άλλοτε εμφανώς και άλλοτε υποδόρια.
Ορισμένοι εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται ότι το ρατσιστικό ιδεολόγημα διαθέτει έναν ειδικό χαρακτήρα: δεν τείνει απλά στον ολοκληρωτισμό αλλά επιπρόσθετα αρνείται την ανθρώπινη φύση ως ισότιμη και ισοϋψή. Γι’ αυτό και συναντά την οικουμενική, δικαιική και πολιτική καταδίκη, στη βάση τόσο του θεωρητικού του πυρήνα, όσο και των αποτελεσμάτων που ιστορικά προκάλεσε. Δεν πρόκειται για “πολιτική ορθότητα” αλλά για αυτοπροστασία της ανθρωπότητας. Είναι λοιπόν προφανές πως ακόμα κι αν ελάχιστα πράγματα έχουν μείνει από το λεγόμενο “Ολυμπιακό ιδεώδες” σίγουρα ο ρατσισμός δε χωράει σε αυτό. Κατά συνέπεια ένας δηλωμένα ρατσιστής αθλητής δεν έχει θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες ή έστω και στη σκιά τους.
Βεβαίως, ενδεχομένως υπό άλλες συνθήκες να μην ασχολούνταν κανένας με όλα αυτά. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι δεν πάει πολύς καιρός που βατραχάνθρωποι φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα παρελαύνοντας. Ούτε προφανώς ξεχάσαμε τα χειροκροτήματα στο νεαρό που έστω εν βρασμώ ψυχής- μένει να αποδειχθεί στο δικαστήριο- πυροβόλησε έναν επίδοξο ληστή αφού τον έψαχνε επί μιάμιση ώρα. Και φυσικά όλοι γνωρίζουμε ρατσιστικές συμπεριφορές από σώματα ασφαλείας, τμήματα της δικαιοσύνης και βεβαίως το χρυσαυγίτικο λόγο που εκφωνεί συστηματικά ο πρωθυπουργός, μιλώντας για εσωτερικό πόλεμο κατά κουκουλοφόρων και μεταναστών.
Ωστόσο, έστω κι έτσι, έστω και στο πλαίσιο των Ολυμπιακών αγώνων, κάθε ρατσιστική συμπεριφορά οφείλει να απαντιέται άμεσα. Η λογική που υποστηρίζει ότι αφού δεν αντιμετωπίζεις σε ένα σημείο το ρατσισμό δεν πρέπει να τον αντιμετωπίζεις πουθενά, οδηγεί στην παθητικότητα απέναντί του και εν τέλει στη γιγάντωσή του. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, είναι λογικό η εν λόγω αθλήτρια να αποκλειστεί ακόμα κι αν κανείς μπορεί να φανταστεί πόσο βαριά είναι μια τέτοια ποινή για έναν αθλητή.
Εδώ όμως αρχίζει το αλλά: η ποινή για το σχόλιο της Παπαχρήστου δε θα είναι παρά ένα υποκριτικό πυροτέχνημα εάν αποτελέσει άλλοθι για να συνεχίσει η πολιτική ελίτ τη συρρίκνωση της δημοκρατίας που ήδη έχει ξεκινήσει.
Τελευταίο παράδειγμα είναι η επιλογή ενός γνωστού χουντικού, διώκτη αγωνιστών της δημοκρατίας για τη θέση του γενικού γραμματέα προστασίας του πολίτη! Τέτοια δικαίωση των χουντικών αξιωματούχων σε κυβέρνηση με συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ και του κόμματος Βενιζέλου, που χρησιμοποιεί το όνομα ΠΑΣΟΚ, νομίζω ότι ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα τα διάφορα σταγονίδια θα μπορούσαν να ονειρευτούν. Και μάλιστα χωρίς να έχουν πει κουβέντα οι εταίροι της μνημονιακής παλινόρθωσης για το ζήτημα, προφανώς προκειμένου να μην αναστατώσουν με μια ακόμα παραίτηση την κυβέρνηση Σαμαρά.
Η αλλοτρίωση στην πολιτική ζωή προχώρησε τόσο βαθιά, ώστε ένα κόμμα που φέρει τον τίτλο σοσιαλιστικό και ένα άλλο που φέρει τον τίτλο δημοκρατικό και αριστερό, δικαιώνουν χουντικά στοιχεία, δηλαδή τους εμπνευστές της Χρυσής Αυγής, δηλαδή αυτούς που φέρεται να θαυμάζει η νεαρή αθλήτρια, της οποίας τα σχόλια καταδικάζουν! Η απόλυτη υποκρισία.
Αυτού του είδους η υποκρισία, φυσικά όχι μόνο δεν εμποδίζει την άνοδο του φασισμού και του ναζισμού αλλά αντίθετα του στρώνει το δρόμο. Οι μεμονωμένες πράξεις αντίδρασης απλά δημιουργούν ψευτό- ήρωες του ρατσιστικού και φασιστικού χώρου. Η νομιμοποίηση της επανεισόδου στην κορυφή του κρατικού μηχανισμού των χουντικών στοιχείων- γιατί μέσα στο κράτος είχαν μείνει ούτως ή άλλως- στέλνει το μήνυμα ότι η δημοκρατία πια είναι αδύναμη και επιλήσμονα. Όλα και όλοι γίνονται ανεκτοί.
Άλλωστε, ποια μέτρα έχει πάρει η πολιτική ελίτ για την άνοδο της ακροδεξιάς μέσα σε οργανωμένους συνδέσμους οπαδών ποδοσφαίρου ή και άλλων αθλημάτων; ποια μέτρα έχει πάρει ενάντια στους ναζί που καταλαμβάνουν γειτονιές της Αθήνας και οργανώνονται σε μια σειρά ακόμα αστικών κέντρων; η απάντηση είναι κανένα. Αντίθετα μάλιστα, μέσα από το συνδυασμό εσκεμμένης έλλειψης πολιτικής για το μεταναστευτικό, προς όφελος μεγάλων και μεσαίων ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων και υιοθέτησης του ακροδεξιού λόγου, η κυρίαρχη πολιτική τάξη έχει διανύσει πολύ δρόμο στην κατεύθυνση της “νομιμοποίησης” της ακροδεξιάς.
Τι κι αν αυτές τις μέρες ήταν η επέτειος της προδοσίας με την οποία οι χουντικοί και ταγοί της Χρυσής Αυγής παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία; τι κι αν ήταν η χούντα που διέφθειρε πρώτη σε τέτοιο βαθμό την πολιτική ζωή θεριεύοντας τον παρασιτισμό; τι κι αν οι “πατριώτες” της Χρυσής Αυγής κοσμούν τα γραφεία τους με σύμβολα του ναζιστικού στρατού που μακέλεψε τον ελληνικό λαό; τι κι αν ο χειρότερος νεποτισμός και οικογενειοκρατία κατοικοεδρεύει γύρω από την καρικατούρα Φύρερ της Χρυσής Αυγής;
Στη λογική του πολιτικού χυλού, που φτιάχνει η είσοδος της trash- tv στα “σαλόνια” των πολιτικών εκπομπών, οι τηλεβουλευτές- φερέφωνα, η γενική ενοχοποίηση της μεταπολίτευσης, η συνειδητή ταύτιση της σταθερότερης δημοκρατικής περιόδου που βίωσε η χώρα με τα αλλοτριωτικά φαινόμενα που παρήγαγαν συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας, οι νεοναζί εμφανίζονται ως τιμητές, ως “ειλικρινείς”, ως “έντιμοι” και υπερασπιστές του “αυτονοήτου”- άλλη μια τραγική παρακαταθήκη της πρώτης περιόδου του μνημονίου σε ό,τι αφορά την πολιτική ορολογία.
Όπως και να ‘χει η ακροδεξιά πρέπει να λαμβάνει σκληρή απάντηση παντού, σε κάθε χώρο. Από τον αθλητισμό και τις γειτονιές, μέχρι τη Βουλή και το κράτος. Ωστόσο, η υποκριτική και κατατμημένη απάντηση απλά θα δώσει εύκολα “θύματα” υπέρ της ακροδεξιάς προπαγάνδας.
Χάρτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου