Εδώ και λίγο καιρό, πολύς κόσμος όταν συναντά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τους λέει με αγωνία: «Πείτε στον Τσίπρα να μη μας προδώσει». Είναι πολίτες που κατά καιρούς πίστεψαν σε κόμματα, σε πολιτικούς, απογοητεύτηκαν, ένιωσαν προδομένοι και αποστασιοποιήθηκαν. Εδώ και λίγο καιρό αποφάσισαν να εμπιστευθούν και πάλι κάποιους. Αποφάσισαν να ελπίσουν ξανά.
Ήταν η ανάγκη που τους έκανε να αναζητήσουν στήριγμα. Ήταν η απόγνωση που τους έκανε να θέλουν από κάπου να πιαστούν. Ήταν που ο Αλέξης Τσίπρας είναι ακόμα άφθαρτος κι έλεγε δυνατά αυτά που οι περισσότεροι σκέφτονταν.Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για την προσέγγιση της πολιτικής με συναισθηματικά και όχι πολιτικά κριτήρια ή για την αναζήτηση ενός μεσσία. Δεν είναι αυτό το θέμα όμως . Πάντα θα υπάρχει και η ανθρώπινη προσέγγιση.
Ο κόσμος αυτός ξέρει ότι δεν θα του λύσει κανείς τα προβλήματα αμέσως. Κι ούτε πιστεύει πια σε «μάγους». Ειλικρίνεια και συνέπεια θέλει κι ας είναι δύσκολος ο δρόμος. «Μη μας κοροϊδέψετε». «Δεν έχουμε άλλη ελπίδα». Είναι δύο ακόμα φράσεις που λένε συχνά. Κι αν η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και δεν ανταποκριθεί στην ευθύνη, η ήττα κατά πάσα πιθανότητα θα είναι διαρκείας και θα αφορά όλη την αριστερά και όλη την κοινωνία. Αυτό κάποιοι το αντιλαμβάνονται και κάποιοι όχι.
Είναι αλήθεια ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει υποχωρήσει μέχρι στιγμής. Κάποιοι -ακόμα και προεκλογικά- το έκαναν όμως και δεν μπορεί να αγνοηθεί. Υπήρχαν στελέχη, που παραβλέποντας, έως και επιδεικτικά, τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για καταγγελία του μνημονίου (με την οποία καλούσε το λαό να τον ψηφίσει) έλεγαν περίπου ότι , ε, λένε και μια κουβέντα παραπάνω και όταν έρθει η ώρα θα βάλουν νερό στο κρασί τους. Αν είναι να βάλουν νερό στο κρασί τους, όμως, ο κόσμος πρέπει να το ξέρει από πριν, γιατί ακριβώς αυτό ήταν που έκανε τη διαφορά από τους άλλους, που δήλωναν εξαρχής ότι το κρασί τους ήταν νερωμένο. Κάθε άλλη στάση δεν είναι έντιμη απέναντι σε μία κοινωνία που ματώνει και δεν έχει δικάιωμα κανείς να την εμπαίζει.
Τους λέει και κάτι ακόμα ο κόσμος. «Να μην γίνετε ΠΑΣΟΚ». Αυτό τους λέει και κάτι ξέρει, γιατί τα βλέπει τα σημάδια . Μπορούν, ωστόσο, να το αποφύγουν. Εδώ είναι που χρειάζονται οι δημοκρατικοί θεσμοί ενός κόμματος. Εδώ είναι που χρειάζεται ο έλεγχος της κοινωνίας. Ακόμα κι αν θέλουν, να μην μπορούν.
Δημοσιεύθηκε στην απεργιακή έκδοση της Ελευθεροτυπίας στις 7 Ιουλίου 2012
vassilikisiouti.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου