“ Το νέο κόμμα που σκέφτεται να ιδρύσει ο Αντώνης Σαμαράς ισοδυναμεί με την ίδρυση «γερμανόφιλης παράταξης» στην Ελλάδα ”
«Ολοι μαζί με τον Σαμαρά, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος» αναφώνησε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος απαλλαγμένος από τις φοβίες γύρω από το πολιτικό κόστος διαπίστωσε ότι η «Δημοκρατική Παράταξη» δεν έχει μέλλον τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Οι δηλώσεις αυτές του Θεόδωρου Πάγκαλου συμπίπτουν χρονικά με τις σκέψεις τις οποίες κάνει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ή σε κάθε περίπτωση με τις εισηγήσεις που δέχεται για τη δημιουργία ενός «Ευρωπαϊκού» κόμματος, για την συγκρότηση μίας παράταξης του «Πολιτικού Κέντρου» ή για την επανίδρυση της Κεντροδεξιάς. Οι φήμες οργιάζουν και οι πληροφορίες διακινούνται με ιδιαίτερα μεγάλη ευκολία το τελευταίο χρονικό διάστημα. Παράλληλα, σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, φέρεται να κινείται και ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος συνομιλεί τακτικά με πρώην υπουργούς των κυβερνήσεών του και δεν θέλει να "πιαστεί στον ύπνο".
Ο Έλληνας αναγνώστης διαβάζει τις τελευταίες ημέρες ότι τμήμα της μνημονιακής συνομοταξίας των πολιτικών στελεχών που προωθούν την πολιτική του Βερολίνου στην Ελλάδα, ετοιμάζεται να προσχωρήσει στο νέο κόμμα που σχεδιάζει να ιδρύσει ο Αντώνης Σαμαράς, το οποίο όπως αναφέρουν οι πληροφορίες είτε θα ονομάζεται «Λαϊκό Κόμμα», είτε «Εθνικό Πατριωτικό Μέτωπο», είτε «Κεντροδεξιός Πατριωτικός Συναγερμός». Μια πρώτη ανάγνωση αυτών των υποθετικών ονομάτων της κεντροδεξιάς παράταξης, της οποίας σκέφτεται να ηγηθεί ο Αντώνης Σαμαράς, δημιουργεί αυτομάτως τη σκέψη ότι κάποιοι προφέσορες της πολιτικής ανασύρουν από την πολιτική ιστορία της Ελλάδας, ότι είχε θαφτεί στη ναφθαλίνη, αλλά και ότι πιστεύουν πολύ στις δυνατότητες του Γιώργου Καρατζαφέρη, στον τομέα του marketing, της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Ειδικά το υποτιθέμενο όνομα "Κεντροδεξιός Πατριωτικός Συναγερμός" παραπέμπει στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Τα πρότυπά των συμβουλατόρων του Αντώνη Σαμαρά θα τα βρει κανείς στην μετεμφυλιακή πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Εξάλλου πρόκειται για τον ίδιο κύκλο ανθρώπων, ο οποίος εισήγαγε στην πολιτική ζωή του τόπου, πριν από τις δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, την μπουρδολογία περί μετατροπής της Ελλάδας σε "Αλβανία του Χότζα", αν επικρατούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ή της σοβιετοποίησης της χώρας μας.
Ο Αντώνης Σαμαράς αντιλαμβάνεται ότι μετά την ολοκλήρωση της θητείας αυτής της κυβέρνησης ο ίδιος και βέβαια η Νέα Δημοκρατία δεν θα έχουν κανένα πολιτικό μέλλον, διότι ήδη με την πολιτική τους εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό και ολοκληρώνουν το σχέδιο της κοινωνικής γενοκτονίας. Την ιδέα της δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα, τη διοχέτευσαν στον κύκλο του, κάποιοι εκπρόσωποι των δομημένων συμφερόντων μεταφέροντας το μήνυμα ότι "Ή το κάνεις ή πολιτικά είσαι ξοφλημένος". Σε κάθε περίπτωση η ιδέα, παρά το γεγονός ότι από το Μέγαρο Μαξίμου διαψεύδουν τη σεναριολογία, δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται με αρνητισμό από τον Αντώνη Σαμαρά και τον κύκλο του, αλλά και το αντίθετο να συνέβαινε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, δεν έχει δείξει ότι οι αντιστάσεις του στα μεγάλα συμφέροντα είναι μεγάλες. Η αλήθεια είναι ότι πλέον τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η Νέα Δημοκρατία έχουν καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως αρνητικές έννοιες και είναι βέβαιο ότι πλέον δεν πουλούν, δηλαδή δεν αποτελούν εμπορικά brande names, ελκυστικά προς το εκλογικό σώμα. Κάθε άλλο. Όμως, στην Ελλάδα οι κυρίαρχοι πολιτικοί χώροι οι οποίοι διεκδικούν την εξουσία είναι παραδοσιακά και διαχρονικά βαθύτατα παραταξιακοί. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα χρειάζεται τρία κόμματα: Ένα συντηρητικό, ένα Δημοκρατικό και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ενιαίο και χωρίς τις σταλινικές αγκυλώσεις). Το διαχρονικό μότο του ΚΚΕ δύο κόμματα, πολλές πολιτικές είναι πάντοτε επίκαιρο και θα το αντιληφθεί η χώρα πολύ σύντομα. Στην Ελλάδα οι πάντες αντιλαμβάνονται πλέον ότι η διάλυση της μεσαίας τάξης, η οποία ως ευρεία πληθυσμιακή ομάδα υπήρξε σταθεροποιητικός παράγοντας της κοινωνικής ζωής, συνοδεύεται από την διάλυση του πολιτικού κέντρου. Η παραταξιακή κουλτούρα, στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, κινδυνεύει να εξαϋλωθεί εξαιτίας των επιπτώσεων της σφοδρής κρίσης χρέους, που έχει αντανάκλαση στα πολιτικά πράγματα και στην κοινωνική ζωή του τόπου.
Στο «κεντρώο» κόμμα που σχεδιάζει ο Αντώνης Σαμαράς, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα προσχωρήσουν κάποια από τα πλέον συστημικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο Ανδρέας Λοβέρδος και άλλοι, ευρωπαιόφιλοι πολιτικοί και όχι μόνο. Πάντως δεν είναι λίγοι οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι υποστήριξαν τον Αντώνη Σαμαρά στις τελευταίες εκλογές και το Periodista θα επανέλθει αναλυτικά σε αυτό το θέμα. Από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας την προοπτική της δημιουργίας νέου Κεντροδεξιού κόμματος ασπάζονται οι Κωστής Χατζηδάκης, ο Κώστας Αρβανιτόπουλος, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αρης Σπηλιωτόπουλος.
Οι στόχοι του εγχειρήματος
Το νέο κόμμα που σκέφτεται να ιδρύσει ο Αντώνης Σαμαράς ή αν προτιμά κανείς η επανίδρυση της Νέας Δημοκρατίας ισοδυναμεί με την ίδρυση «γερμανόφιλης παράταξης» στην Ελλάδα, η οποία θα έχει τους εξής πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους:
«Ολοι μαζί με τον Σαμαρά, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος» αναφώνησε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος απαλλαγμένος από τις φοβίες γύρω από το πολιτικό κόστος διαπίστωσε ότι η «Δημοκρατική Παράταξη» δεν έχει μέλλον τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Οι δηλώσεις αυτές του Θεόδωρου Πάγκαλου συμπίπτουν χρονικά με τις σκέψεις τις οποίες κάνει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ή σε κάθε περίπτωση με τις εισηγήσεις που δέχεται για τη δημιουργία ενός «Ευρωπαϊκού» κόμματος, για την συγκρότηση μίας παράταξης του «Πολιτικού Κέντρου» ή για την επανίδρυση της Κεντροδεξιάς. Οι φήμες οργιάζουν και οι πληροφορίες διακινούνται με ιδιαίτερα μεγάλη ευκολία το τελευταίο χρονικό διάστημα. Παράλληλα, σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, φέρεται να κινείται και ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος συνομιλεί τακτικά με πρώην υπουργούς των κυβερνήσεών του και δεν θέλει να "πιαστεί στον ύπνο".
Ο Έλληνας αναγνώστης διαβάζει τις τελευταίες ημέρες ότι τμήμα της μνημονιακής συνομοταξίας των πολιτικών στελεχών που προωθούν την πολιτική του Βερολίνου στην Ελλάδα, ετοιμάζεται να προσχωρήσει στο νέο κόμμα που σχεδιάζει να ιδρύσει ο Αντώνης Σαμαράς, το οποίο όπως αναφέρουν οι πληροφορίες είτε θα ονομάζεται «Λαϊκό Κόμμα», είτε «Εθνικό Πατριωτικό Μέτωπο», είτε «Κεντροδεξιός Πατριωτικός Συναγερμός». Μια πρώτη ανάγνωση αυτών των υποθετικών ονομάτων της κεντροδεξιάς παράταξης, της οποίας σκέφτεται να ηγηθεί ο Αντώνης Σαμαράς, δημιουργεί αυτομάτως τη σκέψη ότι κάποιοι προφέσορες της πολιτικής ανασύρουν από την πολιτική ιστορία της Ελλάδας, ότι είχε θαφτεί στη ναφθαλίνη, αλλά και ότι πιστεύουν πολύ στις δυνατότητες του Γιώργου Καρατζαφέρη, στον τομέα του marketing, της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Ειδικά το υποτιθέμενο όνομα "Κεντροδεξιός Πατριωτικός Συναγερμός" παραπέμπει στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Τα πρότυπά των συμβουλατόρων του Αντώνη Σαμαρά θα τα βρει κανείς στην μετεμφυλιακή πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Εξάλλου πρόκειται για τον ίδιο κύκλο ανθρώπων, ο οποίος εισήγαγε στην πολιτική ζωή του τόπου, πριν από τις δύο πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, την μπουρδολογία περί μετατροπής της Ελλάδας σε "Αλβανία του Χότζα", αν επικρατούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ή της σοβιετοποίησης της χώρας μας.
Ο Αντώνης Σαμαράς αντιλαμβάνεται ότι μετά την ολοκλήρωση της θητείας αυτής της κυβέρνησης ο ίδιος και βέβαια η Νέα Δημοκρατία δεν θα έχουν κανένα πολιτικό μέλλον, διότι ήδη με την πολιτική τους εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό και ολοκληρώνουν το σχέδιο της κοινωνικής γενοκτονίας. Την ιδέα της δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα, τη διοχέτευσαν στον κύκλο του, κάποιοι εκπρόσωποι των δομημένων συμφερόντων μεταφέροντας το μήνυμα ότι "Ή το κάνεις ή πολιτικά είσαι ξοφλημένος". Σε κάθε περίπτωση η ιδέα, παρά το γεγονός ότι από το Μέγαρο Μαξίμου διαψεύδουν τη σεναριολογία, δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται με αρνητισμό από τον Αντώνη Σαμαρά και τον κύκλο του, αλλά και το αντίθετο να συνέβαινε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, δεν έχει δείξει ότι οι αντιστάσεις του στα μεγάλα συμφέροντα είναι μεγάλες. Η αλήθεια είναι ότι πλέον τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η Νέα Δημοκρατία έχουν καταγραφεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως αρνητικές έννοιες και είναι βέβαιο ότι πλέον δεν πουλούν, δηλαδή δεν αποτελούν εμπορικά brande names, ελκυστικά προς το εκλογικό σώμα. Κάθε άλλο. Όμως, στην Ελλάδα οι κυρίαρχοι πολιτικοί χώροι οι οποίοι διεκδικούν την εξουσία είναι παραδοσιακά και διαχρονικά βαθύτατα παραταξιακοί. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα χρειάζεται τρία κόμματα: Ένα συντηρητικό, ένα Δημοκρατικό και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ενιαίο και χωρίς τις σταλινικές αγκυλώσεις). Το διαχρονικό μότο του ΚΚΕ δύο κόμματα, πολλές πολιτικές είναι πάντοτε επίκαιρο και θα το αντιληφθεί η χώρα πολύ σύντομα. Στην Ελλάδα οι πάντες αντιλαμβάνονται πλέον ότι η διάλυση της μεσαίας τάξης, η οποία ως ευρεία πληθυσμιακή ομάδα υπήρξε σταθεροποιητικός παράγοντας της κοινωνικής ζωής, συνοδεύεται από την διάλυση του πολιτικού κέντρου. Η παραταξιακή κουλτούρα, στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, κινδυνεύει να εξαϋλωθεί εξαιτίας των επιπτώσεων της σφοδρής κρίσης χρέους, που έχει αντανάκλαση στα πολιτικά πράγματα και στην κοινωνική ζωή του τόπου.
Στο «κεντρώο» κόμμα που σχεδιάζει ο Αντώνης Σαμαράς, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι θα προσχωρήσουν κάποια από τα πλέον συστημικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο Ανδρέας Λοβέρδος και άλλοι, ευρωπαιόφιλοι πολιτικοί και όχι μόνο. Πάντως δεν είναι λίγοι οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι υποστήριξαν τον Αντώνη Σαμαρά στις τελευταίες εκλογές και το Periodista θα επανέλθει αναλυτικά σε αυτό το θέμα. Από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας την προοπτική της δημιουργίας νέου Κεντροδεξιού κόμματος ασπάζονται οι Κωστής Χατζηδάκης, ο Κώστας Αρβανιτόπουλος, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αρης Σπηλιωτόπουλος.
Οι στόχοι του εγχειρήματος
Το νέο κόμμα που σκέφτεται να ιδρύσει ο Αντώνης Σαμαράς ή αν προτιμά κανείς η επανίδρυση της Νέας Δημοκρατίας ισοδυναμεί με την ίδρυση «γερμανόφιλης παράταξης» στην Ελλάδα, η οποία θα έχει τους εξής πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους:
- τη διάσωση του χρεοκοπημένου πολιτικού προσωπικού,
- την εξυπηρέτηση των επιδιώξεων του τραπεζο – επιχειρηματικού συμπλέγματος συμφερόντων,
- την προώθηση των γερμανικών συμφερόντων και των επιθυμιών της υπερεθνικής ελίτ στη χώρα μας,
- τη δημιουργία ισχυρού αναχώματος απέναντι στην προοπτική σχηματισμού Αριστερής διακυβέρνησης
- την ανακοπή της νικηφόρας πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς το λαό και την εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου