Οι γερμανικές ελίτ ξέρουν καλά ότι η κατάσταση αυτή θα έχει ένα τέλος, όπως φαίνεται και από τις πρόσφατες δηλώσεις του Χανς Όλαφ Χένκελ,
πρώην προέδρου του γερμανικού συνδέσμου βιομηχάνων. Δεν θα κάνουν,
όμως, τίποτε που θα έθετε τέρμα σ’ αυτή την ευνοϊκή για τις ίδιες
κατάσταση. Με μια έννοια, η άρνηση να δώσει ένα απεχθές γι’ αυτήν τέλος, καταδικάζει τις άλλες χώρες να ζουν σε μια απεχθή πραγματικότητα.
Είναι πια φανερό ότι η ευρωζώνη, με τη σημερινή μορφή της, είναι καταδικασμένη. Ένας διχασμός της, για παράδειγμα, μεταξύ χωρών του «Νότου» και χωρών του «Βορρά» μπορεί να είναι ένα ενδεχόμενο, αλλά είναι ελάχιστα πιθανό. Η συζήτηση γύρω από αυτή την υπόθεση των «δύο ευρώ» ήταν έντονη στη Γαλλία το 2010 και κατά ένας μέρος το 2011.
Αλλά η υπόθεση αυτή συνεπάγεται συμφωνία
της Γερμανίας. Δεν τη συμφέρει, όμως, περισσότερο να δεχτεί το διχασμό
αυτό, από το να προτιμήσει την κατάργηση του ευρώ. Αν
διασπαζόταν η ευρωζώνη, θα ανασυγκροτείτο γύρω από τη Γερμανία μια «ζώνη
του μάρκου» με τις Κάτω Χώρες, την Αυστρία και τη Φιλανδία. Σ’ αυτές
τις συνθήκες η υπόθεση των «δύο ευρώ» ανάγεται στην πραγματικότητα σε μια ζωή του μάρκου και μια ζωή του ευρώ για τις χώρες του «Νότου».
Αλλά η ετερογένεια των υπόλοιπων χωρών δεν θα ήταν μικρότερη απ’ ό,τι είναι σήμερα στην ευρωζώνη. Η Ιρλανδία και η Ισπανία οικοδόμησαν
το αναπτυξιακό πρότυπό τους πάνω στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες και
στα ακίνητα, ενώ η Γαλλία και η Ιταλία μένουν μάλλον πιστές σε μορφές
οικονομίας όπου η βιομηχανία παίζει σχετικά σημαντικό ρόλο. Η Ελλάδα,
αλλά επίσης και η Κύπρος και η Μάλτα είναι ιδιαίτερες περιπτώσεις. Για
την Ελλάδα πρέπει να θυμίσουμε ότι η χώρα αυτή διέθετε, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, ένα δυναμικό εξαγωγικό τομέα, ο οποίος όμως ήταν στραμμένος εκτός ευρωζώνης. Ο τομέας αυτός καταστράφηκε με την αποδοχή του ευρώ και την άνοδο των τιμών που προκάλεσε η ανατίμηση του ευρώ σε σχέση με το δολάριο μετά το 2003. Η Ελλάδα, άλλωστε, είναι η χώρα που παρουσιάζει τη μικρότερη εμπορική ολοκλήρωση στο πλαίσιο της ευρωζώνης.
Γάλλος οικονομολόγος Ζακ Σαπίρ
στην «Εποχή» της Κυριακής (14/4), στην οποία μιλάει για τις εξελίξεις
στην ευρωζώνη αλλά και τις πολιτικές διαχείρισης της εντεινόμενης
οικονομικής κρίσης.
Αν και οι ιδεολογικές διαφορές με
τον Γάλλο οικονομολόγο είναι υπαρκτές, με συνέπεια να μην ταυτιζόμαστε
με το σύνολο των αναλύσεων και των συμπερασμάτων του, εν τούτοις η
ανάγνωση των τελευταίων μπορεί να υποβοηθήσει στην κατανόηση των
κρίσιμων οικονομικών ζητημάτων που ταλανίζουν τη χώρα μας.
*Ο Ζακ Σαπίρ είναι γνωστός Γάλλος οικονομολόγος. Είναι ο πρώτος οικονομολόγος που ανακίνησε θέμα έκδοσης ευρώ από την ελληνική κεντρική τράπεζα σε περίπτωση ανάγκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου