1. Υπάρχει η εντύπωση- και ενδείξεις γι’ αυτό δίνουν και οι
δημοσκοπήσεις- πως υπάρχει στασιμότητα στη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ ότι
η δυσφορία για τα κυβερνητικά μέτρα διογκώνεται. Γενικώς, σας
καταλογίζεται ένα «έλλειμμα κυβερνησιμότητας». Σας απασχολεί; Τι
προτίθεστε να κάνετε γι’ αυτό;
Η λέξη «στασιμότητα» ακούγεται ως κακόγουστο αστείο. Σε λιγότερο από ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, σε ένα εχθρικό περιβάλλον, κέρδισε την σταθερή υποστήριξη των πολιτών που τον ψήφισαν τον Ιούνη του 2012 και οι προτάσεις του γίνονται δεκτές από την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Βέβαια αυτό δεν φτάνει. Χρειάζεται να εργαστούμε περισσότερο ώστε ν’ αναδεικνύουμε πως η προγραμματική μας πρόταση είναι ρεαλιστική και κοινωνικά νικηφόρα. Να δουλέψουμε ακόμα περισσότερο μέσα και μαζί με το λαό για την ανάπτυξη ενός πολιτικού κινήματος «να τους διώξουμε», να σώσουμε τη χώρα, να ανοίξουμε το δρόμο της ανάπτυξης προς το συμφέρον της κοινωνίας. Αυτό μας απασχολεί. Πως το τρίπτυχο «αντίσταση – αλληλεγγύη – πρόγραμμα ελπίδας» θα κερδίζει συνειδήσεις που θα αγωνίζονται για την ανατροπή.
2. Καταγράφονται δύο ιδιαίτερα ευρήματα σε ορισμένες δημοσκοπήσεις για την πολιτική σας. Το ένα φέρει την κοινή γνώμη να μην αποδέχεται ότι είναι εφικτή καταγγελία του μνημονίου και παραμονή στο ευρώ. Και το δεύτερο, ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευόταν χειρότερα από την τωρινή κυβέρνηση με την τρόικα. Πώς αντιμετωπίζετε αυτά τα ευρήματα;
Στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις σχεδόν όλες οι προτάσεις μας συγκεντρώνουν αποδοχή πάνω από 70%. Η δική μας σκέψη είναι απλή. Πολιτική λιτότητας, εσωτερικής υποτίμησης, αποδοχής της λογικής ότι οι δανειστές προηγούνται από τη μία και έξοδος από τη κρίση με ανάπτυξη στη βάση της εξυπηρέτησης των κοινωνικών αναγκών από την άλλη δεν συμβιβάζονται. Και δεν συμβιβάζονται υπό οποιοδήποτε πρόταγμα, υπό οποιοδήποτε νόμισμα. Το πρώτο φέρνει καταστροφή, το δεύτερο ελπίδα. Εμείς τονίζουμε πως η λύση είναι και ευρωπαϊκή και εσωτερική. Κατάργηση των μνημονίων, αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης, διαρθρωτικές αλλαγές του δημόσιου, παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Στο δικό μας πρόγραμμα προηγούνται οι συντάξεις, οι μισθοί, η παιδεία και η υγείας από τα τοκοχρεολύσια. Αυτό σημαίνει σύγκρουση με τις πολιτικές Μέρκελ. Δεν το αρνούμαστε. Αλλά μπορούμε να πετύχουμε. Ήδη διαμορφώνεται μέτωπο των λαών του Νότου και των εργαζομένων του Βορρά. Η επιθετικότητα του αντιπάλου δεν δηλώνει δύναμη αλλά αμηχανία και αδυναμία. Και εμείς δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε ή να δεχτούμε συμβιβασμούς. Το μήνυμα είναι: μπορούμε και πρέπει να νικήσουμε γιατί οτιδήποτε άλλο είναι κατήφορος προς την κοινωνική καταστροφή. Έτσι θα ανασυγκροτήσουμε τη χώρα, έτσι θα επαναθεμελιώσουμε την ευρωπαϊκή ιδέα.
3. Η κυβέρνηση, με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, φαίνεται να παίρνει μια ανάσα, να κερδίζει πολιτικό χρόνο. Βλέπετε να βγαίνει το σενάριο αντοχής της τουλάχιστον μέχρι τις γερμανικές εκλογές; Οι εξελίξεις στην Ευρώπη εξακολουθούν να κινούνται στην τροχιά της αντιπαράθεσης πολλών δυνάμεων στην γερμανική εμμονή στη λιτότητα. Η γερμανική ηγεσία δεν δείχνει διάθεση υποχώρησης. Βλέπετε το ενδεχόμενο διαλυτικών ή άλλων αποσταθεροποιητικών φαινομένων στην Ευρωζώνη;
Πόσο μπορεί να αντέξει μια κοινωνία με ανεργία 30%, με μισθούς πείνας, ξεπουλώντας την δημόσια και κοινωνική περιουσία, χωρίς τραπεζικό σύστημα στα χέρια της, ζώντας την καταστολή και τον φόβο, χωρίς νεολαία με όνειρα; Αυτό είναι το ουσιαστικό. Η κυβέρνηση υπόσχεται χαλάρωση της νεοφιλελεύθερης σκληρότητας, που θα έλθει με πρωτοβουλία Μέρκελ, μετά τις γερμανικές εκλογές. Όλα όμως δείχνουν επιδείνωση. Είναι σίγουρο πως η πολιτική Μέρκελ, αφού έχει διαλύσει κάθε ιδέα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και επικουρικότητας, αποσταθεροποιεί και την ίδια τη συγκρότηση της Ε.Ε. Αυτή η πολιτική θα είναι και η ήττα της. Θα αποδειχτεί για μια ακόμη φορά πως η λογική της γερμανικής Ευρώπης, της Ευρώπης υποχείριο του νεοφιλελευθερισμού και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, η Ευρώπη της υποδούλωσης και των εκβιασμών είναι ένα απατηλό όνειρο για τους εμπνευστές της. Το « Μνημόνιο των λαών της Ευρώπης» όπως θα διαμορφωθεί στην Εναλλακτική Σύνοδο (ALTER SUMMIT) κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, τον Ιούνη στην Αθήνα, θα επικρατήσει. Δεν γνωρίζω πόσο μπορεί να αντέξει η εσωτερική τρικομματική κυβέρνηση. Γνωρίζω ότι πρέπει ν’ απαλλαγούμε από αυτή και την πολιτική της το ταχύτερο.
4. Ετοιμάζεστε για συνέδριο και τις προσεχείς μέρες για Κεντρική Επιτροπή που θα λύσει σειρά εκκρεμοτήτων προς το συνέδριο. Τι είδους κόμμα θέλετε να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Θέλουμε ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να είναι ένας νέος φορέας. Με την μεγαλύτερη εσωτερική δημοκρατία και ενιαία εκφώνηση. Με τον πιο ανοιχτό τρόπο να συζητά και να παλεύει μαζί με την κοινωνία. Να προσφέρει τον χειραφετικό του λόγο και να μαθαίνει απ’ αυτή. Να είναι στο εσωτερικό του ότι προτείνει να είναι η κοινωνία. Δημοκρατική, ποικίλη, παραγωγική, αποτελεσματική. Θέλουμε το Συνέδριο μας να αποτελέσει ένα νέο κάλεσμα συμμετοχής και δημοκρατίας. Να επικοινωνεί με τον κόσμο της εργασίας και να τον εκφράζει. Οι αποφάσεις του να είναι η συμφωνία της Αριστεράς με το λαό, ώστε ν’ ανατρέψουμε την κατάσταση, να σταματήσουμε την καταστροφή, να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα.
5. Πώς θα επιλύσετε ακόμη και πρακτικά ζητήματα που πηγάζουν από την προϊστορία του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών; Πώς θα επιλύει, για παράδειγμα, το καταστατικό τη διπλή σχέση – μέλος ΣΥΡΙΖΑ, μέλος συνιστώσας-, τα θέματα κατανομής κονδυλίων ή του ανώτατου ορίου κοινοβουλευτικών θητειών;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ των συνιστωσών γίνεται ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ των μελών. Ο ακριβής τρόπος θα αποφασιστεί στο Συνέδριο. Η βασική μου ιδέα είναι πως οι συνιστώσες, υπό νέες πια προϋποθέσεις και συγκροτήσεις, μπορούν να είναι πολιτικά ρεύματα ή τάσεις εντός του ενιαίου φορέα που συγχρόνως είναι πολιτικό μέτωπο. Όμως σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεσμεύεται από τις αποφάσεις των μελών και των πολιτικών σωμάτων του και όχι από τις συνθέσεις των συνιστωσών του.
Η συναίνεση βέβαια είναι ευκταία και πάντα θα προσπαθούμε γι’ αυτή όμως τα πολιτικά σώματα και όργανα είναι κυρίαρχα. Ζητήματα κατανομής κονδυλίων σε ενιαίο φορέα δεν υπάρχουν και βέβαια θα υπάρξουν καταστατικές δεσμεύσεις, που θα τις υπερασπίζονται με πάθος τα κεντρικά όργανα, για χρόνο θητειών όχι μόνο σε δημόσιες αλλά και σε κομματικές θέσεις. Νομίζω πως το αποτέλεσμα θα είναι υπόδειγμα για τις αλλαγές που χρειάζεται η δημοκρατία στη χώρα μας.
6. Στο επίπεδο της διαμόρφωσης του προγράμματος, από τις μέχρι στιγμής διεργασίες έχουν ξεχωρίσει δύο ζητήματα τριβής, ή έντονου διαλόγου: το θέμα των συμμαχιών και το θέμα του ευρώ. Πώς πρέπει να τα επιλύσει το συνέδριο;
Το Συνέδριο με την ιδρυτική διακήρυξη και την πολιτική απόφαση θα λύσει αυτά και άλλα ζητήματα. Δύο λόγια μόνο. Εμείς μιλάμε για τη συγκρότηση πολιτικού αντιμνημονιακού, αντινεοφιλελεύθερου, δημοκρατικού μετώπου από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία ως την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, της ριζοσπαστικής πολιτικής οικολογίας συμπεριλαμβανομένης. Σ’ αυτό επιμένουμε. Πετυχαίνουμε και επί μέρους συνεργασίες επί συγκεκριμένων θεμάτων και ενδιαφερόμαστε για τη δική μας ενδυνάμωση και την έκφραση κοινωνικού και πολιτικού μετώπου. Για τις πιθανές εκλογικές συνεργασίες, στο παραπάνω πνεύμα , θα αποφασίζει η Κ.Ε. ή σώμα που θα καθορίσει το Συνέδριο. Για το δεύτερο θέμα, επιμένω πως το ερώτημα «ευρώ ή εθνικό νόμισμα» ως λύδια λίθος επίλυσης των πάντων είναι ψευδές. Έξοδος από την κρίση με λιτότητα ενάντια στη κοινωνία ή με προστασία της κοινωνίας και ανάπτυξη είναι για εμάς το ερώτημα στο οποίο παίρνουμε σαφή θέση. Έως τώρα δεν έχω ακούσει καθαρή και ικανοποιητική άποψη που λύνει από μόνη της όλους τους κόμπους των προβλημάτων. Και η Ουγγαρία και το Σουδάν έχουν και οικονομολόγους και εθνικό νόμισμα, αλλά αξιοποιείται από την οικεία αστική τάξη και διεθνή οικονομικά συμφέροντα. Θεωρώ μάλιστα, ότι η υποτίμηση του νομίσματος, είναι υποτίμηση της αξίας της εργασίας που χειραγωγείται όχι μόνο από διεθνή κεφάλαια αλλά και από ημεδαπούς κλεπτοκράτες. Σε κάθε περίπτωση η δική μας κόκκινη γραμμή αφορά τις κοινωνικές ανάγκες και την εξυπηρέτηση τους. Άρα ούτε «πάσει θυσία στο ευρώ» ούτε αποθέωση των εθνικών νομισμάτων σε ένα κύκλο συναλλαγματικών ισοτιμιών υπέρ του ισχυρού. Είναι μια σύγκρουση τελικά ταξικών συμφερόντων, σύγκρουση των δυνάμεων του κεφαλαίου με τις δυνάμεις της εργασίας και εμείς είμαστε σαφώς με τις δεύτερες. Σ’ αυτό το πλαίσιο είναι σαφές πως επιχειρούμε ανατρεπτικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική ΕΕ και Ευρωζώνης. Άρα και του Ευρώ. Εμείς θέλουμε να δώσουμε τη μάχη και όχι να την αποφύγουμε. Θεωρούμε πως είναι προς το συμφέρον του λαού μας και της πατρίδας μας.
7. Εξακολουθείτε να τείνετε χείρα συνεργασίας στο ΚΚΕ, αν και αυτό δεν το συζητά. Επίσης, πέραν του ΚΚΕ, υπάρχουν ζυμώσεις για αριστερό πόλο κατά του ευρώ; Πώς θα προσδιορίζατε τις σχέσεις σας με αυτές τις δυνάμεις;
Ήδη τοποθετήθηκα για την αναγκαιότητα του πολιτικού μετώπου. Η πολιτική της ενότητας της Αριστεράς και της στρατηγικής δράσης, παρά τις διαφορές, έχει για μας στρατηγικό χαρακτήρα και την υπηρετούμε. Όμως υπάρχουν δύο «δεν μπορούμε να περιμένουμε».
Δεν μπορούμε να περιμένουμε έως ότου αποφασίσουν οι πολιτικές ηγεσίες άλλων δυνάμεων ότι «ωρίμασαν οι υποκειμενικοί παράγοντες» και προς τα πού.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε «ν’ αλλάξει η Ευρώπη και ν’ ακολουθήσουμε εμείς».
Στο πρώτο η απάντηση μας είναι: τώρα είναι η ώρα και προχωράμε.
Στο δεύτερο, ότι έχουμε κάθε συμφέρον να ‘μαστε η επισπεύδουσα δύναμη και χώρα που θα προκαλέσει τις αλλαγές.
Η λέξη «στασιμότητα» ακούγεται ως κακόγουστο αστείο. Σε λιγότερο από ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, σε ένα εχθρικό περιβάλλον, κέρδισε την σταθερή υποστήριξη των πολιτών που τον ψήφισαν τον Ιούνη του 2012 και οι προτάσεις του γίνονται δεκτές από την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Βέβαια αυτό δεν φτάνει. Χρειάζεται να εργαστούμε περισσότερο ώστε ν’ αναδεικνύουμε πως η προγραμματική μας πρόταση είναι ρεαλιστική και κοινωνικά νικηφόρα. Να δουλέψουμε ακόμα περισσότερο μέσα και μαζί με το λαό για την ανάπτυξη ενός πολιτικού κινήματος «να τους διώξουμε», να σώσουμε τη χώρα, να ανοίξουμε το δρόμο της ανάπτυξης προς το συμφέρον της κοινωνίας. Αυτό μας απασχολεί. Πως το τρίπτυχο «αντίσταση – αλληλεγγύη – πρόγραμμα ελπίδας» θα κερδίζει συνειδήσεις που θα αγωνίζονται για την ανατροπή.
2. Καταγράφονται δύο ιδιαίτερα ευρήματα σε ορισμένες δημοσκοπήσεις για την πολιτική σας. Το ένα φέρει την κοινή γνώμη να μην αποδέχεται ότι είναι εφικτή καταγγελία του μνημονίου και παραμονή στο ευρώ. Και το δεύτερο, ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα διαπραγματευόταν χειρότερα από την τωρινή κυβέρνηση με την τρόικα. Πώς αντιμετωπίζετε αυτά τα ευρήματα;
Στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις σχεδόν όλες οι προτάσεις μας συγκεντρώνουν αποδοχή πάνω από 70%. Η δική μας σκέψη είναι απλή. Πολιτική λιτότητας, εσωτερικής υποτίμησης, αποδοχής της λογικής ότι οι δανειστές προηγούνται από τη μία και έξοδος από τη κρίση με ανάπτυξη στη βάση της εξυπηρέτησης των κοινωνικών αναγκών από την άλλη δεν συμβιβάζονται. Και δεν συμβιβάζονται υπό οποιοδήποτε πρόταγμα, υπό οποιοδήποτε νόμισμα. Το πρώτο φέρνει καταστροφή, το δεύτερο ελπίδα. Εμείς τονίζουμε πως η λύση είναι και ευρωπαϊκή και εσωτερική. Κατάργηση των μνημονίων, αναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης, διαρθρωτικές αλλαγές του δημόσιου, παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Στο δικό μας πρόγραμμα προηγούνται οι συντάξεις, οι μισθοί, η παιδεία και η υγείας από τα τοκοχρεολύσια. Αυτό σημαίνει σύγκρουση με τις πολιτικές Μέρκελ. Δεν το αρνούμαστε. Αλλά μπορούμε να πετύχουμε. Ήδη διαμορφώνεται μέτωπο των λαών του Νότου και των εργαζομένων του Βορρά. Η επιθετικότητα του αντιπάλου δεν δηλώνει δύναμη αλλά αμηχανία και αδυναμία. Και εμείς δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε ή να δεχτούμε συμβιβασμούς. Το μήνυμα είναι: μπορούμε και πρέπει να νικήσουμε γιατί οτιδήποτε άλλο είναι κατήφορος προς την κοινωνική καταστροφή. Έτσι θα ανασυγκροτήσουμε τη χώρα, έτσι θα επαναθεμελιώσουμε την ευρωπαϊκή ιδέα.
3. Η κυβέρνηση, με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, φαίνεται να παίρνει μια ανάσα, να κερδίζει πολιτικό χρόνο. Βλέπετε να βγαίνει το σενάριο αντοχής της τουλάχιστον μέχρι τις γερμανικές εκλογές; Οι εξελίξεις στην Ευρώπη εξακολουθούν να κινούνται στην τροχιά της αντιπαράθεσης πολλών δυνάμεων στην γερμανική εμμονή στη λιτότητα. Η γερμανική ηγεσία δεν δείχνει διάθεση υποχώρησης. Βλέπετε το ενδεχόμενο διαλυτικών ή άλλων αποσταθεροποιητικών φαινομένων στην Ευρωζώνη;
Πόσο μπορεί να αντέξει μια κοινωνία με ανεργία 30%, με μισθούς πείνας, ξεπουλώντας την δημόσια και κοινωνική περιουσία, χωρίς τραπεζικό σύστημα στα χέρια της, ζώντας την καταστολή και τον φόβο, χωρίς νεολαία με όνειρα; Αυτό είναι το ουσιαστικό. Η κυβέρνηση υπόσχεται χαλάρωση της νεοφιλελεύθερης σκληρότητας, που θα έλθει με πρωτοβουλία Μέρκελ, μετά τις γερμανικές εκλογές. Όλα όμως δείχνουν επιδείνωση. Είναι σίγουρο πως η πολιτική Μέρκελ, αφού έχει διαλύσει κάθε ιδέα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και επικουρικότητας, αποσταθεροποιεί και την ίδια τη συγκρότηση της Ε.Ε. Αυτή η πολιτική θα είναι και η ήττα της. Θα αποδειχτεί για μια ακόμη φορά πως η λογική της γερμανικής Ευρώπης, της Ευρώπης υποχείριο του νεοφιλελευθερισμού και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, η Ευρώπη της υποδούλωσης και των εκβιασμών είναι ένα απατηλό όνειρο για τους εμπνευστές της. Το « Μνημόνιο των λαών της Ευρώπης» όπως θα διαμορφωθεί στην Εναλλακτική Σύνοδο (ALTER SUMMIT) κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, τον Ιούνη στην Αθήνα, θα επικρατήσει. Δεν γνωρίζω πόσο μπορεί να αντέξει η εσωτερική τρικομματική κυβέρνηση. Γνωρίζω ότι πρέπει ν’ απαλλαγούμε από αυτή και την πολιτική της το ταχύτερο.
4. Ετοιμάζεστε για συνέδριο και τις προσεχείς μέρες για Κεντρική Επιτροπή που θα λύσει σειρά εκκρεμοτήτων προς το συνέδριο. Τι είδους κόμμα θέλετε να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Θέλουμε ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να είναι ένας νέος φορέας. Με την μεγαλύτερη εσωτερική δημοκρατία και ενιαία εκφώνηση. Με τον πιο ανοιχτό τρόπο να συζητά και να παλεύει μαζί με την κοινωνία. Να προσφέρει τον χειραφετικό του λόγο και να μαθαίνει απ’ αυτή. Να είναι στο εσωτερικό του ότι προτείνει να είναι η κοινωνία. Δημοκρατική, ποικίλη, παραγωγική, αποτελεσματική. Θέλουμε το Συνέδριο μας να αποτελέσει ένα νέο κάλεσμα συμμετοχής και δημοκρατίας. Να επικοινωνεί με τον κόσμο της εργασίας και να τον εκφράζει. Οι αποφάσεις του να είναι η συμφωνία της Αριστεράς με το λαό, ώστε ν’ ανατρέψουμε την κατάσταση, να σταματήσουμε την καταστροφή, να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα.
5. Πώς θα επιλύσετε ακόμη και πρακτικά ζητήματα που πηγάζουν από την προϊστορία του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών; Πώς θα επιλύει, για παράδειγμα, το καταστατικό τη διπλή σχέση – μέλος ΣΥΡΙΖΑ, μέλος συνιστώσας-, τα θέματα κατανομής κονδυλίων ή του ανώτατου ορίου κοινοβουλευτικών θητειών;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ των συνιστωσών γίνεται ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ των μελών. Ο ακριβής τρόπος θα αποφασιστεί στο Συνέδριο. Η βασική μου ιδέα είναι πως οι συνιστώσες, υπό νέες πια προϋποθέσεις και συγκροτήσεις, μπορούν να είναι πολιτικά ρεύματα ή τάσεις εντός του ενιαίου φορέα που συγχρόνως είναι πολιτικό μέτωπο. Όμως σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεσμεύεται από τις αποφάσεις των μελών και των πολιτικών σωμάτων του και όχι από τις συνθέσεις των συνιστωσών του.
Η συναίνεση βέβαια είναι ευκταία και πάντα θα προσπαθούμε γι’ αυτή όμως τα πολιτικά σώματα και όργανα είναι κυρίαρχα. Ζητήματα κατανομής κονδυλίων σε ενιαίο φορέα δεν υπάρχουν και βέβαια θα υπάρξουν καταστατικές δεσμεύσεις, που θα τις υπερασπίζονται με πάθος τα κεντρικά όργανα, για χρόνο θητειών όχι μόνο σε δημόσιες αλλά και σε κομματικές θέσεις. Νομίζω πως το αποτέλεσμα θα είναι υπόδειγμα για τις αλλαγές που χρειάζεται η δημοκρατία στη χώρα μας.
6. Στο επίπεδο της διαμόρφωσης του προγράμματος, από τις μέχρι στιγμής διεργασίες έχουν ξεχωρίσει δύο ζητήματα τριβής, ή έντονου διαλόγου: το θέμα των συμμαχιών και το θέμα του ευρώ. Πώς πρέπει να τα επιλύσει το συνέδριο;
Το Συνέδριο με την ιδρυτική διακήρυξη και την πολιτική απόφαση θα λύσει αυτά και άλλα ζητήματα. Δύο λόγια μόνο. Εμείς μιλάμε για τη συγκρότηση πολιτικού αντιμνημονιακού, αντινεοφιλελεύθερου, δημοκρατικού μετώπου από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία ως την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, της ριζοσπαστικής πολιτικής οικολογίας συμπεριλαμβανομένης. Σ’ αυτό επιμένουμε. Πετυχαίνουμε και επί μέρους συνεργασίες επί συγκεκριμένων θεμάτων και ενδιαφερόμαστε για τη δική μας ενδυνάμωση και την έκφραση κοινωνικού και πολιτικού μετώπου. Για τις πιθανές εκλογικές συνεργασίες, στο παραπάνω πνεύμα , θα αποφασίζει η Κ.Ε. ή σώμα που θα καθορίσει το Συνέδριο. Για το δεύτερο θέμα, επιμένω πως το ερώτημα «ευρώ ή εθνικό νόμισμα» ως λύδια λίθος επίλυσης των πάντων είναι ψευδές. Έξοδος από την κρίση με λιτότητα ενάντια στη κοινωνία ή με προστασία της κοινωνίας και ανάπτυξη είναι για εμάς το ερώτημα στο οποίο παίρνουμε σαφή θέση. Έως τώρα δεν έχω ακούσει καθαρή και ικανοποιητική άποψη που λύνει από μόνη της όλους τους κόμπους των προβλημάτων. Και η Ουγγαρία και το Σουδάν έχουν και οικονομολόγους και εθνικό νόμισμα, αλλά αξιοποιείται από την οικεία αστική τάξη και διεθνή οικονομικά συμφέροντα. Θεωρώ μάλιστα, ότι η υποτίμηση του νομίσματος, είναι υποτίμηση της αξίας της εργασίας που χειραγωγείται όχι μόνο από διεθνή κεφάλαια αλλά και από ημεδαπούς κλεπτοκράτες. Σε κάθε περίπτωση η δική μας κόκκινη γραμμή αφορά τις κοινωνικές ανάγκες και την εξυπηρέτηση τους. Άρα ούτε «πάσει θυσία στο ευρώ» ούτε αποθέωση των εθνικών νομισμάτων σε ένα κύκλο συναλλαγματικών ισοτιμιών υπέρ του ισχυρού. Είναι μια σύγκρουση τελικά ταξικών συμφερόντων, σύγκρουση των δυνάμεων του κεφαλαίου με τις δυνάμεις της εργασίας και εμείς είμαστε σαφώς με τις δεύτερες. Σ’ αυτό το πλαίσιο είναι σαφές πως επιχειρούμε ανατρεπτικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική ΕΕ και Ευρωζώνης. Άρα και του Ευρώ. Εμείς θέλουμε να δώσουμε τη μάχη και όχι να την αποφύγουμε. Θεωρούμε πως είναι προς το συμφέρον του λαού μας και της πατρίδας μας.
7. Εξακολουθείτε να τείνετε χείρα συνεργασίας στο ΚΚΕ, αν και αυτό δεν το συζητά. Επίσης, πέραν του ΚΚΕ, υπάρχουν ζυμώσεις για αριστερό πόλο κατά του ευρώ; Πώς θα προσδιορίζατε τις σχέσεις σας με αυτές τις δυνάμεις;
Ήδη τοποθετήθηκα για την αναγκαιότητα του πολιτικού μετώπου. Η πολιτική της ενότητας της Αριστεράς και της στρατηγικής δράσης, παρά τις διαφορές, έχει για μας στρατηγικό χαρακτήρα και την υπηρετούμε. Όμως υπάρχουν δύο «δεν μπορούμε να περιμένουμε».
Δεν μπορούμε να περιμένουμε έως ότου αποφασίσουν οι πολιτικές ηγεσίες άλλων δυνάμεων ότι «ωρίμασαν οι υποκειμενικοί παράγοντες» και προς τα πού.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε «ν’ αλλάξει η Ευρώπη και ν’ ακολουθήσουμε εμείς».
Στο πρώτο η απάντηση μας είναι: τώρα είναι η ώρα και προχωράμε.
Στο δεύτερο, ότι έχουμε κάθε συμφέρον να ‘μαστε η επισπεύδουσα δύναμη και χώρα που θα προκαλέσει τις αλλαγές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου