Του Τζεμίλ Τουράν*
Χρόνια και ζαμάνια ονειρευόταν αυτή την ένωση ο κουρδικός λαός, και να που αρχίζει σταδιακά να γίνεται πραγματικότητα. Γι’ αυτήν την ένωση, για τους κοινούς στόχους, για τη συνετή διαχείριση της ελευθερίας και για άλλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα θα συζητήσουν όλες οι κουρδικές οργανώσεις και τα κόμματα στην πρώτη συνδιάσκεψη που θα γίνει στα μέσα Σεπτεμβρίου στο Κουρδιστάν - Ιράκ.
Ένας από τους αρχαιότερους λαούς της Μέσης Ανατολής αρχίζει, όπως όλα δείχνουν, να παίρνει πίσω σιγά - σιγά την πατρίδα του. Μια πατρίδα μοιρασμένη κατά την αρχαιότητα εξαιτίας της μορφολογίας του εδάφους και της διαμόρφωσης του πολιτειακού συστήματος που χαρακτηριζόταν από τις φυλές - κράτη. Μια πατρίδα μοιρασμένη τους μεταμεσαιωνικούς χρόνους εξαιτίας της κοντόφθαλμης, συμφεροντολογικής πολιτικής των φυλάρχων. Και εξίσου μοιρασμένη στα τέσσερα, τους νεότερους χρόνους, από τους Τούρκους, Σύρους, Ιρανούς και Ιρακινούς κατακτητές.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Κούρδων, με τις εκατόμβες νεκρών στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, βρίσκεται ίσως στη δυσκολότερη καμπή του: στην εδραίωση της ελευθερίας του με απόλυτα δημοκρατικές και διαφανείς ενέργειες – εκεί όπου ανακτήθηκαν τα εδάφη και οι συμπατριώτες μάχονται ακόμη, με αλληλεγγύη και ενεργή υποστήριξη.
Μετά τις εξελίξεις στο Βόρειο Ιράκ και με τη δημιουργία της κουρδικής κυβέρνησης αναπτερώθηκαν οι ελπίδες και στα υπόλοιπα κατεχόμενα κομμάτια του Κουρδιστάν. Πενήντα εκατομμύρια Κούρδοι έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους στο θαύμα που συντελείται στο Κουρδιστάν - Ιράκ, όπου η κυβέρνηση έχει αδράξει την ιστορική ευκαιρία και βήμα - βήμα δημιουργεί την κοιτίδα της ελευθερίας.
Άλλωστε, οι δηλώσεις της ηγεσίας είναι ξεκάθαρες: «Εκτός από την ανάπτυξη – οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική – εδώ το μυαλό μας είναι πάντα στους δοκιμαζόμενους αδερφούς μας όλου του Κουρδιστάν. Η βοήθειά μας, όποτε ζητηθεί, είναι δεδομένη και εκ των ων ουκ άνευ».
Ανέκαθεν, ένα από τα βασικά προβλήματα ήταν οι σχέσεις μεταξύ των διαφόρων κουρδικών οργανώσεων και κομμάτων. Τώρα φαίνεται ότι η λογική έχει επικρατήσει και οι παλιές διαμάχες και εχθρικές τακτικές μένουν πίσω, καταδικασμένες απ’ όλους. Αυτό ήταν που διακαώς ζητούσε ο κουρδικός λαός και ήρθε η ώρα να το ζήσει, να ζήσει μια δική του, ξεχωριστή – και κυρίως πραγματική – «άνοιξη».
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του Κουρδιστάν, ο ιστορικός ηγέτης του κουρδικού λαού Μεσούτ Μπαρζανί, είδε εδώ και χρόνια την ένωση του κουρδικού λαού και των κομμάτων να περνά από μια εθνική συνδιάσκεψη, από ένα εθνικό συνέδριο, όπου όλα τα θέματα – όσα κι αν ήταν, όποιος κι αν ήταν ο όγκος τους και η σοβαρότητά τους – θα έμπαιναν με ειλικρίνεια και βασανιστικό απολογισμό σε οριστική και αμετάκλητη διευθέτηση. Και κατάφερε να βρίσκεται στο «παρά πέντε» της πραγμάτωσης αυτού του συνεδρίου.
Στις 22 Ιουλίου, στην πρωτεύουσα του Κουρδιστάν - Ιράκ, το Ερμπίλ, έγινε η πρώτη συνάντηση με θέμα την οργάνωση του πρώτου εθνικού συνεδρίου. Τριάντα εννέα (39) κουρδικές οργανώσεις (και από το Κουρδιστάν Τουρκίας, Ιράν, Ιράκ και Συρίας) πήραν μέρος στην εκλογή της οργανωτικής επιτροπής που θα προετοιμάσει το εθνικό συνέδριο του κουρδικού λαού. Δεν έμεινε έξω καμιά οργάνωση και κανένα κόμμα (δημοκρατικά, σοσιαλιστικά, ισλαμικά και κομμουνιστικά). Κανείς δεν θέλει να μείνει έξω απ’ αυτό το ιστορικό γεγονός, από αυτήν την πρώτη συνδιάσκεψη επί κουρδικού εδάφους, απ’ αυτό το μεγαλειώδες αντάμωμα.
Τους έζωσαν τα φίδια
Οι μόνοι που ανησυχούν – όπως ήταν αναμενόμενο – είναι οι κατακτητές. Αυτό που έγινε στο Ιράκ, με την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, φοβούνται πως θα έχει συνέχεια.
Ήδη στη Συρία ο κουρδικός λαός ελευθέρωσε τις περιοχές όπου ζούσε και τώρα δέχεται λυσσαλέα επίθεση από τα φονταμενταλιστικά ισλαμικά κινήματα και το καθεστώς της Συρίας.
Την Τουρκία την έχουν ζώσει τα φίδια καθώς βλέπει κινητικότητα στα σύνορά της και τρέμει στη σκέψη της δημιουργίας μιας ακόμη αυτόνομης κουρδικής περιοχής. Γι’ αυτό επισπεύδει τις δημοκρατικές αλλαγές, έρχεται σε συμφωνία με το ΡΚΚ και προβάλλει με κάθε ευκαιρία το άνοιγμά της προς τον κουρδικό λαό.
Η τουρκική κυβέρνηση δέχεται τον έναν μετά τον άλλον τους Κούρδους αξιωματούχους. Ο αρχηγός του κόμματος Δημοκρατική Ενότητα στη Συρία (PYD) ήταν στην Άγκυρα προσκεκλημένος του Νταβούτογλου. Το ίδιο και ο πρωθυπουργός του Κουρδιστάν – Ιράκ, Νετσιρβάν Μπαρζανί, που μάλιστα συναντήθηκε με τον Ερντογάν.
Όμως τον κουρδικό λαό δεν τον απασχολούν οι φόβοι των κατακτητών ούτε πρέπει να κάνει πίσω. Γνωρίζει όλους αυτούς τους χρόνους ότι το τίμημα της ελευθερίας είναι μεγάλο και το έχει πληρώσει με αίμα και σπαραγμό. Και αυτό ας γίνει οδηγός στις όποιες αποφάσεις παρθούν στην πρώτη κουρδική συνδιάσκεψη.
Τα 16 κόμματα που θα συμμετάσχουν στη συνδιάσκεψη:
♦ Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK)
♦Δημοκρατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PDK)
♦ Κομμουνιστικό Κόμμα Κουρδιστάν Ιράκ (ΚΚP Iraq)
♦ Δημοκρατικό Κόμμα του Ιρανικού Κουρδιστάν (PDK-I)
♦ Δημοκρατικό Κόμμα Κουρδιστάν της Τουρκίας (PDK-Bakur)
♦ Σοσιαλιστικό Κόμμα Κουρδιστάν (ΡSK)
♦ Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (ΡΚK)
♦ Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KCD)
♦ Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας στη Συρία (PYD)
♦ Δημοκρατικό Κόμμα Κούρδων Συρίας (ΕΙ Party)
♦ Προοδευτικό Δημοκρατικό Κόμμα Κούρδων Συρίας (PPDKS)
♦ Κόμμα Ένωσης των Κούρδων (ΥΕΚΙΤΙ)
♦ Σοσιαλιστικό Κόμμα Κουρδιστάν Συρία (PSK-Syria)
♦ Ενότητα των Λαών (Hevgirtina Gel)
♦ Κόμμα της Ειρήνης και της Δημοκρατίας (BDP)
♦Kόμμα για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες (HAK-PAR).
* Ο Τζεμίλ Τουράν είναι
δημοσιογράφος και συγγραφέας (cemil@cemilturan.gr)
Χρόνια και ζαμάνια ονειρευόταν αυτή την ένωση ο κουρδικός λαός, και να που αρχίζει σταδιακά να γίνεται πραγματικότητα. Γι’ αυτήν την ένωση, για τους κοινούς στόχους, για τη συνετή διαχείριση της ελευθερίας και για άλλα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα θα συζητήσουν όλες οι κουρδικές οργανώσεις και τα κόμματα στην πρώτη συνδιάσκεψη που θα γίνει στα μέσα Σεπτεμβρίου στο Κουρδιστάν - Ιράκ.
Ένας από τους αρχαιότερους λαούς της Μέσης Ανατολής αρχίζει, όπως όλα δείχνουν, να παίρνει πίσω σιγά - σιγά την πατρίδα του. Μια πατρίδα μοιρασμένη κατά την αρχαιότητα εξαιτίας της μορφολογίας του εδάφους και της διαμόρφωσης του πολιτειακού συστήματος που χαρακτηριζόταν από τις φυλές - κράτη. Μια πατρίδα μοιρασμένη τους μεταμεσαιωνικούς χρόνους εξαιτίας της κοντόφθαλμης, συμφεροντολογικής πολιτικής των φυλάρχων. Και εξίσου μοιρασμένη στα τέσσερα, τους νεότερους χρόνους, από τους Τούρκους, Σύρους, Ιρανούς και Ιρακινούς κατακτητές.
Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Κούρδων, με τις εκατόμβες νεκρών στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, βρίσκεται ίσως στη δυσκολότερη καμπή του: στην εδραίωση της ελευθερίας του με απόλυτα δημοκρατικές και διαφανείς ενέργειες – εκεί όπου ανακτήθηκαν τα εδάφη και οι συμπατριώτες μάχονται ακόμη, με αλληλεγγύη και ενεργή υποστήριξη.
Μετά τις εξελίξεις στο Βόρειο Ιράκ και με τη δημιουργία της κουρδικής κυβέρνησης αναπτερώθηκαν οι ελπίδες και στα υπόλοιπα κατεχόμενα κομμάτια του Κουρδιστάν. Πενήντα εκατομμύρια Κούρδοι έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους στο θαύμα που συντελείται στο Κουρδιστάν - Ιράκ, όπου η κυβέρνηση έχει αδράξει την ιστορική ευκαιρία και βήμα - βήμα δημιουργεί την κοιτίδα της ελευθερίας.
Άλλωστε, οι δηλώσεις της ηγεσίας είναι ξεκάθαρες: «Εκτός από την ανάπτυξη – οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική – εδώ το μυαλό μας είναι πάντα στους δοκιμαζόμενους αδερφούς μας όλου του Κουρδιστάν. Η βοήθειά μας, όποτε ζητηθεί, είναι δεδομένη και εκ των ων ουκ άνευ».
Ανέκαθεν, ένα από τα βασικά προβλήματα ήταν οι σχέσεις μεταξύ των διαφόρων κουρδικών οργανώσεων και κομμάτων. Τώρα φαίνεται ότι η λογική έχει επικρατήσει και οι παλιές διαμάχες και εχθρικές τακτικές μένουν πίσω, καταδικασμένες απ’ όλους. Αυτό ήταν που διακαώς ζητούσε ο κουρδικός λαός και ήρθε η ώρα να το ζήσει, να ζήσει μια δική του, ξεχωριστή – και κυρίως πραγματική – «άνοιξη».
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του Κουρδιστάν, ο ιστορικός ηγέτης του κουρδικού λαού Μεσούτ Μπαρζανί, είδε εδώ και χρόνια την ένωση του κουρδικού λαού και των κομμάτων να περνά από μια εθνική συνδιάσκεψη, από ένα εθνικό συνέδριο, όπου όλα τα θέματα – όσα κι αν ήταν, όποιος κι αν ήταν ο όγκος τους και η σοβαρότητά τους – θα έμπαιναν με ειλικρίνεια και βασανιστικό απολογισμό σε οριστική και αμετάκλητη διευθέτηση. Και κατάφερε να βρίσκεται στο «παρά πέντε» της πραγμάτωσης αυτού του συνεδρίου.
Στις 22 Ιουλίου, στην πρωτεύουσα του Κουρδιστάν - Ιράκ, το Ερμπίλ, έγινε η πρώτη συνάντηση με θέμα την οργάνωση του πρώτου εθνικού συνεδρίου. Τριάντα εννέα (39) κουρδικές οργανώσεις (και από το Κουρδιστάν Τουρκίας, Ιράν, Ιράκ και Συρίας) πήραν μέρος στην εκλογή της οργανωτικής επιτροπής που θα προετοιμάσει το εθνικό συνέδριο του κουρδικού λαού. Δεν έμεινε έξω καμιά οργάνωση και κανένα κόμμα (δημοκρατικά, σοσιαλιστικά, ισλαμικά και κομμουνιστικά). Κανείς δεν θέλει να μείνει έξω απ’ αυτό το ιστορικό γεγονός, από αυτήν την πρώτη συνδιάσκεψη επί κουρδικού εδάφους, απ’ αυτό το μεγαλειώδες αντάμωμα.
Τους έζωσαν τα φίδια
Οι μόνοι που ανησυχούν – όπως ήταν αναμενόμενο – είναι οι κατακτητές. Αυτό που έγινε στο Ιράκ, με την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, φοβούνται πως θα έχει συνέχεια.
Ήδη στη Συρία ο κουρδικός λαός ελευθέρωσε τις περιοχές όπου ζούσε και τώρα δέχεται λυσσαλέα επίθεση από τα φονταμενταλιστικά ισλαμικά κινήματα και το καθεστώς της Συρίας.
Την Τουρκία την έχουν ζώσει τα φίδια καθώς βλέπει κινητικότητα στα σύνορά της και τρέμει στη σκέψη της δημιουργίας μιας ακόμη αυτόνομης κουρδικής περιοχής. Γι’ αυτό επισπεύδει τις δημοκρατικές αλλαγές, έρχεται σε συμφωνία με το ΡΚΚ και προβάλλει με κάθε ευκαιρία το άνοιγμά της προς τον κουρδικό λαό.
Η τουρκική κυβέρνηση δέχεται τον έναν μετά τον άλλον τους Κούρδους αξιωματούχους. Ο αρχηγός του κόμματος Δημοκρατική Ενότητα στη Συρία (PYD) ήταν στην Άγκυρα προσκεκλημένος του Νταβούτογλου. Το ίδιο και ο πρωθυπουργός του Κουρδιστάν – Ιράκ, Νετσιρβάν Μπαρζανί, που μάλιστα συναντήθηκε με τον Ερντογάν.
Όμως τον κουρδικό λαό δεν τον απασχολούν οι φόβοι των κατακτητών ούτε πρέπει να κάνει πίσω. Γνωρίζει όλους αυτούς τους χρόνους ότι το τίμημα της ελευθερίας είναι μεγάλο και το έχει πληρώσει με αίμα και σπαραγμό. Και αυτό ας γίνει οδηγός στις όποιες αποφάσεις παρθούν στην πρώτη κουρδική συνδιάσκεψη.
Τα 16 κόμματα που θα συμμετάσχουν στη συνδιάσκεψη:
♦ Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK)
♦Δημοκρατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PDK)
♦ Κομμουνιστικό Κόμμα Κουρδιστάν Ιράκ (ΚΚP Iraq)
♦ Δημοκρατικό Κόμμα του Ιρανικού Κουρδιστάν (PDK-I)
♦ Δημοκρατικό Κόμμα Κουρδιστάν της Τουρκίας (PDK-Bakur)
♦ Σοσιαλιστικό Κόμμα Κουρδιστάν (ΡSK)
♦ Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (ΡΚK)
♦ Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KCD)
♦ Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας στη Συρία (PYD)
♦ Δημοκρατικό Κόμμα Κούρδων Συρίας (ΕΙ Party)
♦ Προοδευτικό Δημοκρατικό Κόμμα Κούρδων Συρίας (PPDKS)
♦ Κόμμα Ένωσης των Κούρδων (ΥΕΚΙΤΙ)
♦ Σοσιαλιστικό Κόμμα Κουρδιστάν Συρία (PSK-Syria)
♦ Ενότητα των Λαών (Hevgirtina Gel)
♦ Κόμμα της Ειρήνης και της Δημοκρατίας (BDP)
♦Kόμμα για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες (HAK-PAR).
* Ο Τζεμίλ Τουράν είναι
δημοσιογράφος και συγγραφέας (cemil@cemilturan.gr)
topontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου