“ To δεύτερο από τα τέσσερα μέρη της μεγάλης έρευνας
του Periodista.gr για τους opinion makers και τα ΜΜΕ που βρίσκονται στην
υπηρεσία του μνημονίου ”
Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Για ποιους λόγους ένας δημοσιογράφος ή ένας διαμορφωτής της
κοινής γνώμης, ένας opinion maker, ή ένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης
επιλέγει να στηρίξει με όλες τους τις δυνάμεις μία πολιτική, η οποία
αποδεικνύεται στην πράξη ότι είναι καταστροφική για μία χώρα και έναν
ολόκληρο λαό; Ιδεαλισμός, ιδεολογία, ξενοδουλεία, αφέλεια, εξαναγκασμός.
εκβιασμός ή… το χρήμα; Στην πραγματικότητα ο μηχανισμός προπαγάνδας
υποστήριξης του μνημονίου, ο οποίος σχεδιάστηκε πριν η Ελλάδα προσφύγει
για οικονομική βοήθεια στον τριμερή μηχανισμό διάσωσης (Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο – Ευρωπαϊκή Ένωση-Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), έλαβε
υπόψη όλα τα παραπάνω κίνητρα των πρόθυμων να στηρίξουν τις λαοκτόνες
πολιτικές που επιβάλλονται στη χώρα μας από τα κέντρα πολιτικής και
οικονομικής εξουσίας της υπερεθνικής ελίτ και εφαρμόζονται από τις
ξενόδουλες κυβερνήσεις.
Στην Ελλάδα, όπως σε κάθε χώρα, υπάρχουν εκδότες, δημοσιογράφοι και διαφημιστές πρόθυμοι, λόγω πίστης στον νεοφιλελευθερισμό, να στηρίξουν την στρατηγική του μνημονίου. Αυτό είναι βέβαιο. Πέραν αυτών όμως η κρίση στα ΜΜΕ και στη διαφημιστική αγορά κατέστησε την φιλομνημονιακή στάση μονόδρομο για τη διάσωση συγκεκριμένων ΜΜΕ, το μέλλον των οποίων εξαρτάται από τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζουν οι τελευταίες κυβερνήσεις και κυρίως από τη διάσωση των τραπεζών. Άλλοτε κραταιά ΜΜΕ, τα οποία βρέθηκαν ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία, δημοσιογράφοι σιτιζόμενοι από τραπεζίτες και επιχειρηματίες, από «μαύρα ταμεία» και από πολιτικά και οικονομικά κέντρα του εξωτερικού, opinion makers και αναλυτές άμεσα σχετιζόμενοι με διεθνή think tanks, αλλά και διαφημιστικές εταιρείες ανέλαβαν να στηρίξουν την επιβαλλόμενη μνημονιακή πολιτική στην Ελλάδα, είτε ως υποστηρικτικοί μηχανισμοί των τελευταίων κυβερνήσεων, είτε ως φέροντες το βάρος της επικοινωνιακής στρατηγικής των τραπεζών, είτε ως κοινοί συκοφάντες των αγώνων του ελληνικού λαού και της Αριστεράς.
Οι τράπεζες
Η οικονομική κρίση «χτύπησε» ανελέητα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η κατάρρευση της διαφημιστικής αγοράς και η έλλειψη ρευστότητας σε συνδυασμό με τα τεράστια χρέη πολλών ΜΜΕ υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες για την στάση που θα τηρούσαν τα μίντια, όπως επίσης και οι δημοσιογράφοι σε ότι αφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης, της παρέμβασης του ξενικού παράγοντα και της μνημονιακής πολιτική. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δημοσιογράφου, ο οποίος διατηρεί εξαιρετικά καλή σχέση με επιχειρηματίες και τραπεζίτες και ο οποίος έλεγε σε ιδιωτική συζήτηση ότι «Καλές είναι ιδεολογίες, αλλά πρέπει και να ζήσουμε». Τα συμφέροντα που υπηρετεί ο εν λόγω δημοσιογράφος είναι άμεσα συνδεδεμένα με το πρόγραμμα "διάσωσης" που ακολουθείται στην Ελλάδα και το οποίο είναι αδύνατον να... σώσει την Ελλάδα. Αυτό, όμως, είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα. ΜΜΕ και δημοσιογράφοι τελούν, επί της ουσίας, υπό καθεστώς εξάρτησης από τα χρήματα της τρόικας τα οποία διοχετεύονται στις τράπεζες.
Οι διαφημίσεις των τραπεζών, αποτελούν πλέον την κύρια πηγή πόρων για πολλά ΜΜΕ, τα οποία με τη σειρά τους πρέπει να συνδράμουν προς την κατεύθυνση της εμπέδωσης ότι είναι αναγκαία η ανακεφαλαιοποίηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Εξάλλου μέσω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών μπορούν να συνεχίσουν να επιβιώνουν τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, αλλά και εφημερίδες, που βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού.
Σε καιρό κρίσης, εφημερίδες που η κυκλοφορία τους σημείωσε κατρακύλα ή εφημερίδες με ελάχιστη κυκλοφορία και ενημερωτικές ιστοσελίδες με μικρή επισκεψιμότητα, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί έλαβαν «γενναίες» διαφημίσεις από τράπεζες. Προσδοκούν άραγε οι τράπεζες αύξηση του κύκλου εργασιών τους από την διαφήμιση που χορηγούν αφειδώς; Μάλλον όχι. Τα ΜΜΕ, τα οποία έλαβαν τα πακέτα των διαφημίσεων μπορούν να ασκήσουν κριτική στους τραπεζίτες ή στην κυβέρνηση; Σίγουρα όχι. Τα ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία και το λουκέτο ΜΜΕ προστατεύθηκαν ως κόρη οφθαλμού από το τραπεζικό σύστημα. Ο λόγος; Μα για να παρουσιάζουν στον ελληνικό λαό ως απολύτως αναγκαία την πολιτική που ακολουθείται με αντικείμενο τις τράπεζες, παρά τα όσα σκανδαλώδη συμβαίνουν σε αυτές, για να αποκρύπτουν τις ευθύνες της τραπεζοκρατίας για την κρίση, για να κατασυκοφαντούν τους «εχθρούς» των τραπεζών και τελικά για να υποστηρίζουν την μνημονιακή πολιτική, η οποία είναι απαραίτητη για να διασωθούν τα τραπεζικά ιδρύματα.
Το σημαντικότερο είναι ότι οι τράπεζες, οι οποίες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί από τα χρήματα του ελληνικού λαού, σε μία συγκυρία που ο ελληνικός λαός σηκώνει τα βάρη της κρίσης, με αυτά τα χρήματα, δηλαδή τα δικά μας χρήματα, συντηρούν ένα σύστημα διαπλοκής και τα υποσυστήματά του. Το αντάλλαγμα; Είτε η σιωπή, είτε η συστηματική και καλά σχεδιασμένη προπαγάνδα. Μια προπαγάνδα που παρουσιάζει τους τραπεζίτες, την κυβέρνηση, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους μεγαλοεφοπλιστές ως «πατριώτες», ως αναγκαίους «υποστηρικτικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας», ως «εγγυητές» δήθεν της αλλαγής πορείας της χώρας, έστω και αν κάποιοι έπρεπε να βρίσκονται στην φυλακή, έστω και αν κάποιοι δεν έχουν προσφέρει ούτε ένα ευρώ για την πραγματική οικονομία στην Ελλάδα, έστω και αν κάποιοι λαμβάνουν πίσω από κλειστές πόρτες καταστροφικές αποφάσεις για το μέλλον του ελληνικού λαού.
Πρώην υπουργός έλεγε σε ιδιωτική συζήτηση «Η παραδοσιακή διαπλοκή τραπεζιτών και εκδοτών είναι αποφασισμένη να τραβήξει τη χώρα στον γκρεμό, αρκεί να μην χάσει τα κεκτημένα και τα προνόμια που απολαμβάνει». Σε αυτό το πλαίσιο οι opinion makers, η αιχμή του δόρατος της επικοινωνιακής καμπάνιας της μνημονιακής πολιτικής και της τραπεζοκρατίας, έχουν πιάσει «δουλειά», υπέρ της κυβέρνησης, υπέρ των τραπεζών, υπέρ της «ανάπτυξης», υπέρ της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, υπέρ της διάλυσης της Παιδείας και της Υγείας, κατά του δημόσιου τομέα, κατά της Αριστεράς, κατά του ελληνικού λαού. Εξάλλου το είπε πρόσφατα και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας: «Οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας πρέπει να γίνουν για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες». Όλα για τις τράπεζες λοιπόν.
Δώσε διαφήμιση, διευθέτησε τα δάνεια
Όταν εδώ και καιρό η δημοσιογραφική έρευνα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, έφερε στην επιφάνεια σειρά στοιχείων για τις ελληνικές τράπεζες και μάλιστα για συγκεκριμένη τράπεζα, η οποία έτυχε… ειδικής μεταχείρισης λαμβάνοντας ως δώρο το υγιές κομμάτι άλλης τράπεζας, και μάλιστα από τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης Σαμαρά, τα ελληνικά ΜΜΕ, τα μεγάλα ΜΜΕ, αυτά που αποκαλούνται και «θεσμικά» ή οι οικονομικές εφημερίδες και οι οικονομικές ενημερωτικές «ιστοσελίδες» δεν «έβγαλαν άχνα». Δεν θα μπορούσε να μη συμβεί αυτό, καθώς η εν λόγω τράπεζα είχε χορηγήσει μεγάλα πακέτα διαφημίσεων σε πολλά ΜΜΕ εξασφαλίζοντας την ανοχή τους, τη σιωπή τους, αλλά και τη συνενοχή τους σε ότι αφορά στη δραστηριότητά της. Όταν το Reuters έφερε στη δημοσιότητα στοιχεία για την εν λόγω τράπεζα, αλλά και τον τραπεζίτη και την οικογένειά του, ενώ τα εγχώρια ΜΜΕ σιώπησαν προκλητικά, δημοσίευσαν μόνο την απάντηση της τράπεζας, για ένα θέμα το οποίο ούτε καν είχαν «ακουμπήσει».
Τα ΜΜΕ που λαμβάνουν διαφημίσεις από τράπεζες συνήθως περιλαμβάνουν διθυράμβους για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, έστω και αν αυτό φέρει τεράστιες ευθύνες για την κρίση, αλλά και για την προβληματική ελληνική οικοκονομία. Οι opinion makers, οι οποίοι αναφέραμε στο πρώτο μέρος της έρευνας του Periodista.gr εργάζονται σε ΜΜΕ τα οποία λαμβάνουν διαφημίσεις από τράπεζες. Εκτός, όμως, από τα μεγάλα ΜΜΕ, υπάρχουν και τα μικρά. Για παράδειγμα, ένας από τους πλέον θερμούς υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής είναι ο δημοσιογράφος Χρήστος Κώνστας. Ο εν λόγω δημοσιογράφος διαθέτει μια οικονομική ιστοσελίδα με την επωνυμία toxrima.gr, η οποία φαίνεται ότι δεν έχει μεγάλη επισκεψιμότητα. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα ώστε το συγκεκριμένο site να λαμβάνει διαφήμιση από τις τράπεζες. Μία από τις πολύ σημαντικές δημοσιογραφικές δουλειές που κάνει το εν λόγω site είναι να παρουσιάζει τις αγιογραφίες των τραπεζιτών.
Στην πρωτοπορία του «μνημονιακού αγώνα» βρίσκονται βεβαίως οι τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά και τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα. Τι συνδέει, όμως, ή μάλλον ποια είναι η αιτία που μεγάλα μιντιακά συγκροτήματα, όπως για παράδειγμα ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη (ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ κλπ), ο «ΠΗΓΑΣΟΣ» (εφημερίδα «Το Έθνος») και ο «ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ» (Mega Channel) στηρίζουν με πάθος την μνημονιακή πολιτική, παρουσιάζοντας την ως μονόδρομο, τους τραπεζίτες και τελικά την κυβέρνηση; Μα οι δανεικές υποχρεώσεις. Πρόσφατα μάλιστα το Mega Channel, σε περίοδο κρίσης που οι τράπεζες είναι θεωρητικά «σφιχτές», κατάφερε και πήρε δάνειο 98 εκατομμυρίων ευρώ, ώστε να αποπληρώσει παλαιότερο δάνειο, αλλά και να αποκτήσει επιπλέον ρευστότητα της τάξης των 8 εκατ. ευρώ. Τι έθεσε ως εγγυήσεις ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός; Εκπομπές και τηλεπαιχνίδια. Δηλαδή τίποτα. Κι, όμως, πήρε το δάνειο.
Σώστε το Mega Channel
Όπως λένε οι καλά γνωρίζοντες το σύμπλεγμα πολιτικής εξουσίας, τραπεζοκρατίας και μιντιοκρατίας, δεν θα αφήσει ποτέ τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μνημονιακής προπαγάνδας να κλείσουν. Το ίδιο υποστηρίζουν και για το «Mega Channel». «Δεν θα το αφήσουν να κλείσει» λένε, έστω και αν αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Έγγραφο της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα του 2006, που ήρθε στο φως από το Wikileaks, αναφέρει για τα ελληνικά ΜΜΕ: «Πώς μπορεί όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης να λειτουργούν επικερδώς; Δεν το κάνουν. Οι ιδιοκτήτες τους παρότι χαίρονται με οποιαδήποτε έσοδα από τις πωλήσεις, χρησιμοποιούν τα μέσα τους για να ασκήσουν πολιτική και οικονομική επιρροή». Ακριβώς για αυτόν τον λόγο πρέπει να συντηρούνται στη ζωή ΜΜΕ. Για να ασκούν επιρροή για λογαριασμό της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, των μεγαλοεπιχειρηματιών, της τραπεζοκρατίας και ενίοτε του ξένου παράγοντα.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι με τη σύμφωνη γνώμη των τραπεζών Alpha, Πειραιώς, Εθνική, Eurobank, Εμπορική, Τράπεζα Κύπρου, Millennium και χωρίς καμία ρυθμιστική Αρχή να παρεμβαίνει ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός παίρνει δεύτερη περίοδο χάριτος για δάνεια εκατομμυρίων ευρώ. Δεν θα μπορούσε υπό φυσιολογικές συνθήκες να συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι το Mega Channel, όχι μόνο έχει βάλει ως ενέχυρο το σήμα, αλλά ο συνολικός δανεισμός του αγγίζει τα 129 εκατομμύρια ευρώ και οι συνολικές ζημιές του ανέρχονται στα 59 εκατομμύρια. Και, όμως, στην Ελλάδα του μνημονίου συμβαίνει. Υπενθυμίζεται ότι με το προηγούμενο ομολογιακό δάνειο των 50 εκατ. ευρώ (2009), το Mega Channel δεν είχε καταφέρει να ανταποκριθεί στις δόσεις και γι αυτόν τον λόγο συνάφθηκε τo νέο δάνειο των 98 εκατ. ευρώ…
Ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός είναι πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας "Το Παρόν", το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων:
Για τον απλό κόσμο η κυβέρνηση προωθεί τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, υπό τις οδηγίες της Τρόικα. Για το Mega που διαπιστώνει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στους όρους του ομολογιακού δανείου των 98 εκατ. ευρώ, οι τράπεζες δίνουν «άφεση αμαρτιών»! Άραγε θα δείξουν οι τράπεζες το ίδιο μοντέλο «ανοχής» με το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega και για κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου;
Οι καλοπληρωμένοι opinion makers
Όπως υποστηρίζει πολύ καλά πληροφορημένη πηγή του Periodista.gr «Κάποιοι από τους μεγαλοδημοσιογράφους, οι οποίοι αμείβονται με υψηλές αμοιβές, δεν έχουν λόγο να αγχώνονται για την πορεία των media. Πάντοτε θα πληρώνονται καλά για τις υπηρεσίες που προσφέρουν, έστω και αν μέσα στα οποία εργάζονται είναι χρεοκοπημένα». Πράγματι το χάσμα ανάμεσα στους μεγαλο – δημοσιογράφους – τηλεαστέρες – διευθυντές και στην πλειοψηφία των δημοσιογράφων, οι οποίοι εργάζονται ακόμη και στα λεγόμενα μεγάλα ΜΜΕ, μεγαλώνει. Έτσι ενώ για παράδειγμα στο Mega Channel οι μισθοί των δημοσιογράφων περικόπτονται, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους παραθυράτους τηλεαστέρες του τηλεοπτικού σταθμού.
Πρόσφατα το περιοδικό Unfollow παρουσίασε τους μισθούς των μεγαλοδημοσιογράφων του Mega Channel. Σύμφωνα με εκείνο το δημοσίευμα την πρώτη διετία της σφοδρής οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα μας η οικογένεια του δημοσιογράφου Γιάννη Πρετεντέρη είδε τα εισοδήματά της να αυξάνονται φθάνοντας τις 700.000 ευρώ. Ο Μανώλης Καψής δήλωσε 250.000 ευρώ, ο Νίκος Στραβελλάκης 430.000 ευρώ, ο Παύλος Τσίμας 410.000 ευρώ, ενώ η Όλγα Τρέμη 480.000 ευρώ.
Την στιγμή που ο ελληνικός λαός υφίσταται τις συνέπειες της σφοδρής οικονομικής κρίσης, οι μεγαλοδημοσιογράφοι – opinion makers υπέρ της μνημονιακής πολιτικής έχουν κάθε λόγο να υποστηρίζουν με λύσσα τον «μνημονιακό μονόδρομο», ο οποίος φέρνει στις τράπεζες χρήματα, τα οποία χορηγούνται σε τηλεοπτικούς σταθμούς και άλλα ΜΜΕ μέσω διαφημίσεων και δανείων και ένα μέρος τους καταλήγει στις τσέπες των μεγαλοδημοσιογράφων... από τις μισθοδοσίες πάντοτε.
Εκπαιδεύοντας «γερμανόφιλους»
Ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών στην Γερμανία, των οποίων επικεφαλής είναι η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, είναι το ίδρυμα Αντενάουερ, το οποίο εμφανίζεται πολύ δραστήριο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης.
Το ίδρυμα Αντενάουερ έχει ήδη νοικιάσει γραφεία στο Κολωνάκι και πραγματοποιεί σεμινάρια δημοσιογράφων. Σύμφωνα με μία άποψη «Το ίδρυμα Αντενάουερ εκπαιδεύει τους νέους γκαουλάιτερ». Το βέβαιο είναι ότι, στην παρούσα συγκυρία της ολοκληρωτικής εφόρμησης του γερμανικού πολιτικού και οικονομικού πάράγοντα στη χώρα μας, το εν λόγω ίδρυμα «διοχετεύει» τον γερμανικό τρόπο σκέψης για την ευρωζώνη, για τις οικονομίες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το ενδεχόμενο της ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης και για τον ρόλο της Γερμανίας, αλλά και των κρατών μελών της ΕΕ.
Το ίδρυμα Αντενάουερ ήρθε στην Ελλάδα το 1980 και αποχώρησε το 1993 με την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Από πολλούς δεν θεωρείται τυχαία η αποχώρησή του εκείνη την περίοδο, μιας και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι ένας από τους κατεξοχήν γερμανόφιλους πολιτικούς της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, ενώ κατά το σύντομο χρονικό διάστημα της διακυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο και την κυβέρνησή του επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί ένα από τα πιο βάρβαρα νεοφιλελεύθερα κυβερνητικά προγράμματα τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική ιστορία.
Οι επαφές του γερμανικού ιδρύματος στην Ελλάδα δεν είναι τυχαίες. Το «ίδρυμα Καραμανλή», πολιτικά πρόσωπα που προέρχονται από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, το ΕΛΙΑΜΕΠ και το ΙΟΒΕ είναι μερικές από αυτές. Τι συνδέει το ίδρυμα με τις επαφές του στην Ελλάδα; Μα η προσήλωση στην μνημονιακή πολιτική που επιβάλλεται στη χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο ίδρυμα Αντενάουερ εκπαιδεύτηκε ένας από τους πλέον «σκληρούς» υποστηρικτές της βάρβαρης πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και μάλιστα ο πολιτικός προϊστάμενος των κατασταλτικών μηχανισμών, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας.
Όμως, το ίδρυμα δεν εκπαιδεύει μόνο πολιτικούς, αλλά και δημοσιογράφους. Στα σεμινάρια που είχαν ξεκινήσει στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου του 2012, ως εκπαιδευτές, συμμετείχαν δημοσιογράφοι και αναλυτές πλήρως ευθυγραμμισμένοι με την στρατηγική της τρόικας στην Ελλάδα. Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Η Καθημερινή» και του ΣΚΑΙ, γνωστός για τους δεσμούς του με την Γερμανία, Τάσος Τέλλογλου, ήταν ένας από αυτούς. Ως εκπαιδευόμενοι επελέγησαν οκτώ Έλληνες δημοσιογράφοι έως 33 ετών, οι οποίοι πλαισιώθηκαν από αντίστοιχο αριθμό Γερμανών συναδέλφων τους.
Η διευθύντρια του γερμανικού ιδρύματος, η κα Σουζάνα Φογκτ συναντά πολύ συχνά στο γραφείο της στην οδό Μουρούζη δημοσιογράφους και διαμορφωτές της ελληνικής κοινής γνώμης. Σε κάποιους από αυτούς, οι οποίοι είναι γερμανόφιλοι, παραχωρεί και συνεντεύξεις εξηγώντας την αναγκαιότητα των διαρθρωτικών αλλαγών. Το ίδρυμα Αντενάουερ δεν είναι το μοναδικό γερμανικό ίδρυμα που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και μάλιστα με εξαιρετικά μεγάλη ένταση από την στιγμή που η χώρα μας εντάχθηκε στον μηχανισμό στήριξης. Είναι προφανές ότι η γερμανική ελίτ επιδιώκει να ελέγξει και τον τομέα της ενημέρωσης στην Ελλάδα, διοχετεύοντας στην κοινή γνώμη την κεντρική αντίληψη του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην ευρωζώνη και βεβαίως στην Ελλάδα.
Κάποιοι, χωρίς ωστόσο να μπορεί να τεκμηριωθεί κάτι τέτοιο, υποστηρίζουν ότι μέσω των γερμανικών ιδρυμάτων αξιοποιούν μεγάλα χρηματικά ποσά ώστε η προθυμία των opinion makers που βρίσκονται στην υπηρεσία της μνηομονιακής πολιτικής να γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Και τα γερμανικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είναι πολλά.
Κάνοντας καμπάνια για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
Τον Ιούνιο του 2010, στην εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο της SIEMENS, είχε κληθεί να καταθέσει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της διαφημιστικής και εταιρείας πολιτικής επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων Civitas Γιώργος Φλέσσας.
Υπενθυμίζεται ότι η Civitas είναι η εταιρεία που είχε αναλάβει την επικοινωνιακή καμπάνια του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 έως το 2009. Επίσης είχε αναλάβει την αντιμετώπιση κρίσεων για εταιρίες που βρέθηκαν στο επίκεντρο σκανδάλων, όπως η HDW, της εμπλεκόμενης εταιρίας με το σκάνδαλο των υποβρυχίων, της Ericson την περίοδο των υποκλοπών, της ιδιοκτήτριας εταιρίας του Sea Diamond που ναυάγησε στη Σαντορίνη.
Ο Γ. Φλέσσας είχε καταθέσει στην Επιτροπή της Βουλής ότι η Civitas συνεργαζόταν με τη Siemens από το 2001. Την περίοδο που είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο με τη SIEMENS η εν λόγω εταιρεία μοίραζε αφειδώς διαφημίσεις στον ελληνικό Τύπου. Σύμφωνα, ωστόσο, με την κατάθεση του ίδιου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, το μοίρασμα της διαφήμισης δεν συνιστούσε απόπειρα «εξαγοράς του Τύπου», αλλά όπως είχε υποστηρίξει απλώς είχε συμπέσει με την καμπάνια της εταιρίας την εποχή εκείνη για την κοινωνική προσφορά της SIEMENS στην Ελλάδα. Επίσης είχε αποκαλύψει ότι η εταιρία του πρόσφατα είχε ολοκληρώσει πρότζεκτ προκειμένου να «δημοσιοποιήσει» τα μέτρα της Τρόικας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Με λίγα λόγια η εταιρεία Civitas είχε αναλάβει την εξής δουλειά: Ένα μέρος της επικοινωνιακής πολιτικής του ΔΝΤ από την εταιρία EURO RSCC για να «περάσει» επικοινωνιακά στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα την «αναγκαιότητα» της επιβολής των μέτρων που εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό. Ωστόσο ο κ. Φλέσσας είχε απαντήσει ως εξής: «Κάνουμε απλώς monitoring, παρακολουθούμε τι λένε τα ελληνικά Μέσα και τους το μεταφέρουμε»
Δικαίως και εύλογα, στο πλαίσιο της εξεταστικής επιτροπής, ο βουλευτής του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης είχε παρατηρήσει «Με τα χρήματα που αφαιρεί από τους Έλληνες εργαζόμενους η Τρόικα πληρώνει διαφημιστικές εταιρείες για να προπαγανδίζει τα μέτρα».
Όπως είχε πει μάλιστα ο Γ. Φλέσσας ανάμεσα στις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει η Civitas προκειμένου να κάνει γνωστά τα μέτρα της Τρόικας ήταν και η οργάνωση συναντήσεων με δημοσιογράφους. «Μας ζητήθηκε κάποια στιγμή. Οι εκπρόσωποι της τρόικας θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα Μέσα Ενημέρωσης και μας ανατέθηκε να πάρουμε τηλέφωνα κάποιους δημοσιογράφους να πάνε την τάδε ώρα στη Μεγάλη Βρετανία για να τους μιλήσουν» είχε αποκαλύψει στην Επιτροπή της Βουλής ο κ. Φλέσσας. Φυσικά όλα τα προηγούμενα χρόνια η Civitas χορηγούσε πακέτα διαφημίσεων, πολλών χιλιάδων ευρώ, σε συγκεκριμένα ΜΜΕ.
Είναι δύσκολο λοιπόν να σκεφτεί κανείς ότι οι δημοσιογράφοι που ήλθαν σε επαφή με την εταιρεία, ώστε να ενημερωθούν για την «αναγκαιότητα» της επιβαλλόμενης από την τρόικα πολιτικής ή τα ΜΜΕ που έλαβαν διαφημιστικές καμπάνιες θα μπορούσαν να ασκήσουν κριτική στη μνημονιακή πολιτική. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως "στήνεται" ο μηχανισμός προπαγάνδας στην Ελλάδα ώστε να διευκολύνεται το έργο της κυβέρνησης, να λανσάρονται ως «αναγκαίες» οι λαοκτόνες πολιτικές που επιβάλλει η τρόικα και τελικά να συντηρείται ένα παρασιτικό σύστημα σε βάρος του λαού μας.
Διαβάστε το πρώτο μέρος της έρευνας ΕΔΩ
periodista.gr
Στην Ελλάδα, όπως σε κάθε χώρα, υπάρχουν εκδότες, δημοσιογράφοι και διαφημιστές πρόθυμοι, λόγω πίστης στον νεοφιλελευθερισμό, να στηρίξουν την στρατηγική του μνημονίου. Αυτό είναι βέβαιο. Πέραν αυτών όμως η κρίση στα ΜΜΕ και στη διαφημιστική αγορά κατέστησε την φιλομνημονιακή στάση μονόδρομο για τη διάσωση συγκεκριμένων ΜΜΕ, το μέλλον των οποίων εξαρτάται από τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζουν οι τελευταίες κυβερνήσεις και κυρίως από τη διάσωση των τραπεζών. Άλλοτε κραταιά ΜΜΕ, τα οποία βρέθηκαν ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία, δημοσιογράφοι σιτιζόμενοι από τραπεζίτες και επιχειρηματίες, από «μαύρα ταμεία» και από πολιτικά και οικονομικά κέντρα του εξωτερικού, opinion makers και αναλυτές άμεσα σχετιζόμενοι με διεθνή think tanks, αλλά και διαφημιστικές εταιρείες ανέλαβαν να στηρίξουν την επιβαλλόμενη μνημονιακή πολιτική στην Ελλάδα, είτε ως υποστηρικτικοί μηχανισμοί των τελευταίων κυβερνήσεων, είτε ως φέροντες το βάρος της επικοινωνιακής στρατηγικής των τραπεζών, είτε ως κοινοί συκοφάντες των αγώνων του ελληνικού λαού και της Αριστεράς.
Οι τράπεζες
Η οικονομική κρίση «χτύπησε» ανελέητα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η κατάρρευση της διαφημιστικής αγοράς και η έλλειψη ρευστότητας σε συνδυασμό με τα τεράστια χρέη πολλών ΜΜΕ υπήρξαν καθοριστικοί παράγοντες για την στάση που θα τηρούσαν τα μίντια, όπως επίσης και οι δημοσιογράφοι σε ότι αφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης, της παρέμβασης του ξενικού παράγοντα και της μνημονιακής πολιτική. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δημοσιογράφου, ο οποίος διατηρεί εξαιρετικά καλή σχέση με επιχειρηματίες και τραπεζίτες και ο οποίος έλεγε σε ιδιωτική συζήτηση ότι «Καλές είναι ιδεολογίες, αλλά πρέπει και να ζήσουμε». Τα συμφέροντα που υπηρετεί ο εν λόγω δημοσιογράφος είναι άμεσα συνδεδεμένα με το πρόγραμμα "διάσωσης" που ακολουθείται στην Ελλάδα και το οποίο είναι αδύνατον να... σώσει την Ελλάδα. Αυτό, όμως, είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα. ΜΜΕ και δημοσιογράφοι τελούν, επί της ουσίας, υπό καθεστώς εξάρτησης από τα χρήματα της τρόικας τα οποία διοχετεύονται στις τράπεζες.
Οι διαφημίσεις των τραπεζών, αποτελούν πλέον την κύρια πηγή πόρων για πολλά ΜΜΕ, τα οποία με τη σειρά τους πρέπει να συνδράμουν προς την κατεύθυνση της εμπέδωσης ότι είναι αναγκαία η ανακεφαλαιοποίηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Εξάλλου μέσω της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών μπορούν να συνεχίσουν να επιβιώνουν τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, αλλά και εφημερίδες, που βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού.
Σε καιρό κρίσης, εφημερίδες που η κυκλοφορία τους σημείωσε κατρακύλα ή εφημερίδες με ελάχιστη κυκλοφορία και ενημερωτικές ιστοσελίδες με μικρή επισκεψιμότητα, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί έλαβαν «γενναίες» διαφημίσεις από τράπεζες. Προσδοκούν άραγε οι τράπεζες αύξηση του κύκλου εργασιών τους από την διαφήμιση που χορηγούν αφειδώς; Μάλλον όχι. Τα ΜΜΕ, τα οποία έλαβαν τα πακέτα των διαφημίσεων μπορούν να ασκήσουν κριτική στους τραπεζίτες ή στην κυβέρνηση; Σίγουρα όχι. Τα ένα βήμα πριν από την χρεοκοπία και το λουκέτο ΜΜΕ προστατεύθηκαν ως κόρη οφθαλμού από το τραπεζικό σύστημα. Ο λόγος; Μα για να παρουσιάζουν στον ελληνικό λαό ως απολύτως αναγκαία την πολιτική που ακολουθείται με αντικείμενο τις τράπεζες, παρά τα όσα σκανδαλώδη συμβαίνουν σε αυτές, για να αποκρύπτουν τις ευθύνες της τραπεζοκρατίας για την κρίση, για να κατασυκοφαντούν τους «εχθρούς» των τραπεζών και τελικά για να υποστηρίζουν την μνημονιακή πολιτική, η οποία είναι απαραίτητη για να διασωθούν τα τραπεζικά ιδρύματα.
Το σημαντικότερο είναι ότι οι τράπεζες, οι οποίες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί από τα χρήματα του ελληνικού λαού, σε μία συγκυρία που ο ελληνικός λαός σηκώνει τα βάρη της κρίσης, με αυτά τα χρήματα, δηλαδή τα δικά μας χρήματα, συντηρούν ένα σύστημα διαπλοκής και τα υποσυστήματά του. Το αντάλλαγμα; Είτε η σιωπή, είτε η συστηματική και καλά σχεδιασμένη προπαγάνδα. Μια προπαγάνδα που παρουσιάζει τους τραπεζίτες, την κυβέρνηση, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους μεγαλοεφοπλιστές ως «πατριώτες», ως αναγκαίους «υποστηρικτικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας», ως «εγγυητές» δήθεν της αλλαγής πορείας της χώρας, έστω και αν κάποιοι έπρεπε να βρίσκονται στην φυλακή, έστω και αν κάποιοι δεν έχουν προσφέρει ούτε ένα ευρώ για την πραγματική οικονομία στην Ελλάδα, έστω και αν κάποιοι λαμβάνουν πίσω από κλειστές πόρτες καταστροφικές αποφάσεις για το μέλλον του ελληνικού λαού.
Πρώην υπουργός έλεγε σε ιδιωτική συζήτηση «Η παραδοσιακή διαπλοκή τραπεζιτών και εκδοτών είναι αποφασισμένη να τραβήξει τη χώρα στον γκρεμό, αρκεί να μην χάσει τα κεκτημένα και τα προνόμια που απολαμβάνει». Σε αυτό το πλαίσιο οι opinion makers, η αιχμή του δόρατος της επικοινωνιακής καμπάνιας της μνημονιακής πολιτικής και της τραπεζοκρατίας, έχουν πιάσει «δουλειά», υπέρ της κυβέρνησης, υπέρ των τραπεζών, υπέρ της «ανάπτυξης», υπέρ της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, υπέρ της διάλυσης της Παιδείας και της Υγείας, κατά του δημόσιου τομέα, κατά της Αριστεράς, κατά του ελληνικού λαού. Εξάλλου το είπε πρόσφατα και ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας: «Οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας πρέπει να γίνουν για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες». Όλα για τις τράπεζες λοιπόν.
Δώσε διαφήμιση, διευθέτησε τα δάνεια
Όταν εδώ και καιρό η δημοσιογραφική έρευνα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, έφερε στην επιφάνεια σειρά στοιχείων για τις ελληνικές τράπεζες και μάλιστα για συγκεκριμένη τράπεζα, η οποία έτυχε… ειδικής μεταχείρισης λαμβάνοντας ως δώρο το υγιές κομμάτι άλλης τράπεζας, και μάλιστα από τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης Σαμαρά, τα ελληνικά ΜΜΕ, τα μεγάλα ΜΜΕ, αυτά που αποκαλούνται και «θεσμικά» ή οι οικονομικές εφημερίδες και οι οικονομικές ενημερωτικές «ιστοσελίδες» δεν «έβγαλαν άχνα». Δεν θα μπορούσε να μη συμβεί αυτό, καθώς η εν λόγω τράπεζα είχε χορηγήσει μεγάλα πακέτα διαφημίσεων σε πολλά ΜΜΕ εξασφαλίζοντας την ανοχή τους, τη σιωπή τους, αλλά και τη συνενοχή τους σε ότι αφορά στη δραστηριότητά της. Όταν το Reuters έφερε στη δημοσιότητα στοιχεία για την εν λόγω τράπεζα, αλλά και τον τραπεζίτη και την οικογένειά του, ενώ τα εγχώρια ΜΜΕ σιώπησαν προκλητικά, δημοσίευσαν μόνο την απάντηση της τράπεζας, για ένα θέμα το οποίο ούτε καν είχαν «ακουμπήσει».
Τα ΜΜΕ που λαμβάνουν διαφημίσεις από τράπεζες συνήθως περιλαμβάνουν διθυράμβους για το εγχώριο τραπεζικό σύστημα, έστω και αν αυτό φέρει τεράστιες ευθύνες για την κρίση, αλλά και για την προβληματική ελληνική οικοκονομία. Οι opinion makers, οι οποίοι αναφέραμε στο πρώτο μέρος της έρευνας του Periodista.gr εργάζονται σε ΜΜΕ τα οποία λαμβάνουν διαφημίσεις από τράπεζες. Εκτός, όμως, από τα μεγάλα ΜΜΕ, υπάρχουν και τα μικρά. Για παράδειγμα, ένας από τους πλέον θερμούς υποστηρικτές της μνημονιακής πολιτικής είναι ο δημοσιογράφος Χρήστος Κώνστας. Ο εν λόγω δημοσιογράφος διαθέτει μια οικονομική ιστοσελίδα με την επωνυμία toxrima.gr, η οποία φαίνεται ότι δεν έχει μεγάλη επισκεψιμότητα. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα ώστε το συγκεκριμένο site να λαμβάνει διαφήμιση από τις τράπεζες. Μία από τις πολύ σημαντικές δημοσιογραφικές δουλειές που κάνει το εν λόγω site είναι να παρουσιάζει τις αγιογραφίες των τραπεζιτών.
Στην πρωτοπορία του «μνημονιακού αγώνα» βρίσκονται βεβαίως οι τηλεοπτικοί σταθμοί, αλλά και τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα. Τι συνδέει, όμως, ή μάλλον ποια είναι η αιτία που μεγάλα μιντιακά συγκροτήματα, όπως για παράδειγμα ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη (ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ κλπ), ο «ΠΗΓΑΣΟΣ» (εφημερίδα «Το Έθνος») και ο «ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ» (Mega Channel) στηρίζουν με πάθος την μνημονιακή πολιτική, παρουσιάζοντας την ως μονόδρομο, τους τραπεζίτες και τελικά την κυβέρνηση; Μα οι δανεικές υποχρεώσεις. Πρόσφατα μάλιστα το Mega Channel, σε περίοδο κρίσης που οι τράπεζες είναι θεωρητικά «σφιχτές», κατάφερε και πήρε δάνειο 98 εκατομμυρίων ευρώ, ώστε να αποπληρώσει παλαιότερο δάνειο, αλλά και να αποκτήσει επιπλέον ρευστότητα της τάξης των 8 εκατ. ευρώ. Τι έθεσε ως εγγυήσεις ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός; Εκπομπές και τηλεπαιχνίδια. Δηλαδή τίποτα. Κι, όμως, πήρε το δάνειο.
Σώστε το Mega Channel
Όπως λένε οι καλά γνωρίζοντες το σύμπλεγμα πολιτικής εξουσίας, τραπεζοκρατίας και μιντιοκρατίας, δεν θα αφήσει ποτέ τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μνημονιακής προπαγάνδας να κλείσουν. Το ίδιο υποστηρίζουν και για το «Mega Channel». «Δεν θα το αφήσουν να κλείσει» λένε, έστω και αν αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Έγγραφο της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα του 2006, που ήρθε στο φως από το Wikileaks, αναφέρει για τα ελληνικά ΜΜΕ: «Πώς μπορεί όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης να λειτουργούν επικερδώς; Δεν το κάνουν. Οι ιδιοκτήτες τους παρότι χαίρονται με οποιαδήποτε έσοδα από τις πωλήσεις, χρησιμοποιούν τα μέσα τους για να ασκήσουν πολιτική και οικονομική επιρροή». Ακριβώς για αυτόν τον λόγο πρέπει να συντηρούνται στη ζωή ΜΜΕ. Για να ασκούν επιρροή για λογαριασμό της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, των μεγαλοεπιχειρηματιών, της τραπεζοκρατίας και ενίοτε του ξένου παράγοντα.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι με τη σύμφωνη γνώμη των τραπεζών Alpha, Πειραιώς, Εθνική, Eurobank, Εμπορική, Τράπεζα Κύπρου, Millennium και χωρίς καμία ρυθμιστική Αρχή να παρεμβαίνει ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός παίρνει δεύτερη περίοδο χάριτος για δάνεια εκατομμυρίων ευρώ. Δεν θα μπορούσε υπό φυσιολογικές συνθήκες να συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεδομένου ότι το Mega Channel, όχι μόνο έχει βάλει ως ενέχυρο το σήμα, αλλά ο συνολικός δανεισμός του αγγίζει τα 129 εκατομμύρια ευρώ και οι συνολικές ζημιές του ανέρχονται στα 59 εκατομμύρια. Και, όμως, στην Ελλάδα του μνημονίου συμβαίνει. Υπενθυμίζεται ότι με το προηγούμενο ομολογιακό δάνειο των 50 εκατ. ευρώ (2009), το Mega Channel δεν είχε καταφέρει να ανταποκριθεί στις δόσεις και γι αυτόν τον λόγο συνάφθηκε τo νέο δάνειο των 98 εκατ. ευρώ…
Ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο εν λόγω τηλεοπτικός σταθμός είναι πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας "Το Παρόν", το οποίο αναφέρει μεταξύ άλλων:
Για τον απλό κόσμο η κυβέρνηση προωθεί τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, υπό τις οδηγίες της Τρόικα. Για το Mega που διαπιστώνει πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στους όρους του ομολογιακού δανείου των 98 εκατ. ευρώ, οι τράπεζες δίνουν «άφεση αμαρτιών»! Άραγε θα δείξουν οι τράπεζες το ίδιο μοντέλο «ανοχής» με το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega και για κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου;
Οι καλοπληρωμένοι opinion makers
Όπως υποστηρίζει πολύ καλά πληροφορημένη πηγή του Periodista.gr «Κάποιοι από τους μεγαλοδημοσιογράφους, οι οποίοι αμείβονται με υψηλές αμοιβές, δεν έχουν λόγο να αγχώνονται για την πορεία των media. Πάντοτε θα πληρώνονται καλά για τις υπηρεσίες που προσφέρουν, έστω και αν μέσα στα οποία εργάζονται είναι χρεοκοπημένα». Πράγματι το χάσμα ανάμεσα στους μεγαλο – δημοσιογράφους – τηλεαστέρες – διευθυντές και στην πλειοψηφία των δημοσιογράφων, οι οποίοι εργάζονται ακόμη και στα λεγόμενα μεγάλα ΜΜΕ, μεγαλώνει. Έτσι ενώ για παράδειγμα στο Mega Channel οι μισθοί των δημοσιογράφων περικόπτονται, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους παραθυράτους τηλεαστέρες του τηλεοπτικού σταθμού.
Πρόσφατα το περιοδικό Unfollow παρουσίασε τους μισθούς των μεγαλοδημοσιογράφων του Mega Channel. Σύμφωνα με εκείνο το δημοσίευμα την πρώτη διετία της σφοδρής οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα μας η οικογένεια του δημοσιογράφου Γιάννη Πρετεντέρη είδε τα εισοδήματά της να αυξάνονται φθάνοντας τις 700.000 ευρώ. Ο Μανώλης Καψής δήλωσε 250.000 ευρώ, ο Νίκος Στραβελλάκης 430.000 ευρώ, ο Παύλος Τσίμας 410.000 ευρώ, ενώ η Όλγα Τρέμη 480.000 ευρώ.
Την στιγμή που ο ελληνικός λαός υφίσταται τις συνέπειες της σφοδρής οικονομικής κρίσης, οι μεγαλοδημοσιογράφοι – opinion makers υπέρ της μνημονιακής πολιτικής έχουν κάθε λόγο να υποστηρίζουν με λύσσα τον «μνημονιακό μονόδρομο», ο οποίος φέρνει στις τράπεζες χρήματα, τα οποία χορηγούνται σε τηλεοπτικούς σταθμούς και άλλα ΜΜΕ μέσω διαφημίσεων και δανείων και ένα μέρος τους καταλήγει στις τσέπες των μεγαλοδημοσιογράφων... από τις μισθοδοσίες πάντοτε.
Εκπαιδεύοντας «γερμανόφιλους»
Ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών στην Γερμανία, των οποίων επικεφαλής είναι η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, είναι το ίδρυμα Αντενάουερ, το οποίο εμφανίζεται πολύ δραστήριο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης.
Το ίδρυμα Αντενάουερ έχει ήδη νοικιάσει γραφεία στο Κολωνάκι και πραγματοποιεί σεμινάρια δημοσιογράφων. Σύμφωνα με μία άποψη «Το ίδρυμα Αντενάουερ εκπαιδεύει τους νέους γκαουλάιτερ». Το βέβαιο είναι ότι, στην παρούσα συγκυρία της ολοκληρωτικής εφόρμησης του γερμανικού πολιτικού και οικονομικού πάράγοντα στη χώρα μας, το εν λόγω ίδρυμα «διοχετεύει» τον γερμανικό τρόπο σκέψης για την ευρωζώνη, για τις οικονομίες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το ενδεχόμενο της ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης και για τον ρόλο της Γερμανίας, αλλά και των κρατών μελών της ΕΕ.
Το ίδρυμα Αντενάουερ ήρθε στην Ελλάδα το 1980 και αποχώρησε το 1993 με την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Από πολλούς δεν θεωρείται τυχαία η αποχώρησή του εκείνη την περίοδο, μιας και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι ένας από τους κατεξοχήν γερμανόφιλους πολιτικούς της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, ενώ κατά το σύντομο χρονικό διάστημα της διακυβέρνησης της χώρας από τον ίδιο και την κυβέρνησή του επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί ένα από τα πιο βάρβαρα νεοφιλελεύθερα κυβερνητικά προγράμματα τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική ιστορία.
Οι επαφές του γερμανικού ιδρύματος στην Ελλάδα δεν είναι τυχαίες. Το «ίδρυμα Καραμανλή», πολιτικά πρόσωπα που προέρχονται από τον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, το ΕΛΙΑΜΕΠ και το ΙΟΒΕ είναι μερικές από αυτές. Τι συνδέει το ίδρυμα με τις επαφές του στην Ελλάδα; Μα η προσήλωση στην μνημονιακή πολιτική που επιβάλλεται στη χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στο ίδρυμα Αντενάουερ εκπαιδεύτηκε ένας από τους πλέον «σκληρούς» υποστηρικτές της βάρβαρης πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και μάλιστα ο πολιτικός προϊστάμενος των κατασταλτικών μηχανισμών, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας.
Όμως, το ίδρυμα δεν εκπαιδεύει μόνο πολιτικούς, αλλά και δημοσιογράφους. Στα σεμινάρια που είχαν ξεκινήσει στην Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου του 2012, ως εκπαιδευτές, συμμετείχαν δημοσιογράφοι και αναλυτές πλήρως ευθυγραμμισμένοι με την στρατηγική της τρόικας στην Ελλάδα. Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Η Καθημερινή» και του ΣΚΑΙ, γνωστός για τους δεσμούς του με την Γερμανία, Τάσος Τέλλογλου, ήταν ένας από αυτούς. Ως εκπαιδευόμενοι επελέγησαν οκτώ Έλληνες δημοσιογράφοι έως 33 ετών, οι οποίοι πλαισιώθηκαν από αντίστοιχο αριθμό Γερμανών συναδέλφων τους.
Η διευθύντρια του γερμανικού ιδρύματος, η κα Σουζάνα Φογκτ συναντά πολύ συχνά στο γραφείο της στην οδό Μουρούζη δημοσιογράφους και διαμορφωτές της ελληνικής κοινής γνώμης. Σε κάποιους από αυτούς, οι οποίοι είναι γερμανόφιλοι, παραχωρεί και συνεντεύξεις εξηγώντας την αναγκαιότητα των διαρθρωτικών αλλαγών. Το ίδρυμα Αντενάουερ δεν είναι το μοναδικό γερμανικό ίδρυμα που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και μάλιστα με εξαιρετικά μεγάλη ένταση από την στιγμή που η χώρα μας εντάχθηκε στον μηχανισμό στήριξης. Είναι προφανές ότι η γερμανική ελίτ επιδιώκει να ελέγξει και τον τομέα της ενημέρωσης στην Ελλάδα, διοχετεύοντας στην κοινή γνώμη την κεντρική αντίληψη του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην ευρωζώνη και βεβαίως στην Ελλάδα.
Κάποιοι, χωρίς ωστόσο να μπορεί να τεκμηριωθεί κάτι τέτοιο, υποστηρίζουν ότι μέσω των γερμανικών ιδρυμάτων αξιοποιούν μεγάλα χρηματικά ποσά ώστε η προθυμία των opinion makers που βρίσκονται στην υπηρεσία της μνηομονιακής πολιτικής να γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Και τα γερμανικά ιδρύματα που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είναι πολλά.
Κάνοντας καμπάνια για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
Τον Ιούνιο του 2010, στην εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο της SIEMENS, είχε κληθεί να καταθέσει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της διαφημιστικής και εταιρείας πολιτικής επικοινωνίας και δημοσίων σχέσεων Civitas Γιώργος Φλέσσας.
Υπενθυμίζεται ότι η Civitas είναι η εταιρεία που είχε αναλάβει την επικοινωνιακή καμπάνια του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 έως το 2009. Επίσης είχε αναλάβει την αντιμετώπιση κρίσεων για εταιρίες που βρέθηκαν στο επίκεντρο σκανδάλων, όπως η HDW, της εμπλεκόμενης εταιρίας με το σκάνδαλο των υποβρυχίων, της Ericson την περίοδο των υποκλοπών, της ιδιοκτήτριας εταιρίας του Sea Diamond που ναυάγησε στη Σαντορίνη.
Ο Γ. Φλέσσας είχε καταθέσει στην Επιτροπή της Βουλής ότι η Civitas συνεργαζόταν με τη Siemens από το 2001. Την περίοδο που είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο με τη SIEMENS η εν λόγω εταιρεία μοίραζε αφειδώς διαφημίσεις στον ελληνικό Τύπου. Σύμφωνα, ωστόσο, με την κατάθεση του ίδιου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, το μοίρασμα της διαφήμισης δεν συνιστούσε απόπειρα «εξαγοράς του Τύπου», αλλά όπως είχε υποστηρίξει απλώς είχε συμπέσει με την καμπάνια της εταιρίας την εποχή εκείνη για την κοινωνική προσφορά της SIEMENS στην Ελλάδα. Επίσης είχε αποκαλύψει ότι η εταιρία του πρόσφατα είχε ολοκληρώσει πρότζεκτ προκειμένου να «δημοσιοποιήσει» τα μέτρα της Τρόικας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Με λίγα λόγια η εταιρεία Civitas είχε αναλάβει την εξής δουλειά: Ένα μέρος της επικοινωνιακής πολιτικής του ΔΝΤ από την εταιρία EURO RSCC για να «περάσει» επικοινωνιακά στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα την «αναγκαιότητα» της επιβολής των μέτρων που εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό. Ωστόσο ο κ. Φλέσσας είχε απαντήσει ως εξής: «Κάνουμε απλώς monitoring, παρακολουθούμε τι λένε τα ελληνικά Μέσα και τους το μεταφέρουμε»
Δικαίως και εύλογα, στο πλαίσιο της εξεταστικής επιτροπής, ο βουλευτής του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης είχε παρατηρήσει «Με τα χρήματα που αφαιρεί από τους Έλληνες εργαζόμενους η Τρόικα πληρώνει διαφημιστικές εταιρείες για να προπαγανδίζει τα μέτρα».
Όπως είχε πει μάλιστα ο Γ. Φλέσσας ανάμεσα στις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει η Civitas προκειμένου να κάνει γνωστά τα μέτρα της Τρόικας ήταν και η οργάνωση συναντήσεων με δημοσιογράφους. «Μας ζητήθηκε κάποια στιγμή. Οι εκπρόσωποι της τρόικας θέλησαν να επικοινωνήσουν με τα Μέσα Ενημέρωσης και μας ανατέθηκε να πάρουμε τηλέφωνα κάποιους δημοσιογράφους να πάνε την τάδε ώρα στη Μεγάλη Βρετανία για να τους μιλήσουν» είχε αποκαλύψει στην Επιτροπή της Βουλής ο κ. Φλέσσας. Φυσικά όλα τα προηγούμενα χρόνια η Civitas χορηγούσε πακέτα διαφημίσεων, πολλών χιλιάδων ευρώ, σε συγκεκριμένα ΜΜΕ.
Είναι δύσκολο λοιπόν να σκεφτεί κανείς ότι οι δημοσιογράφοι που ήλθαν σε επαφή με την εταιρεία, ώστε να ενημερωθούν για την «αναγκαιότητα» της επιβαλλόμενης από την τρόικα πολιτικής ή τα ΜΜΕ που έλαβαν διαφημιστικές καμπάνιες θα μπορούσαν να ασκήσουν κριτική στη μνημονιακή πολιτική. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς πως "στήνεται" ο μηχανισμός προπαγάνδας στην Ελλάδα ώστε να διευκολύνεται το έργο της κυβέρνησης, να λανσάρονται ως «αναγκαίες» οι λαοκτόνες πολιτικές που επιβάλλει η τρόικα και τελικά να συντηρείται ένα παρασιτικό σύστημα σε βάρος του λαού μας.
Διαβάστε το πρώτο μέρος της έρευνας ΕΔΩ
periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου