Απουσία......

Πέρασαν ήδη τρεις μήνες χωρίς το πλατύ χαμόγελό σου. Ο χρόνος απαλύνει τις πληγές, μα δεν τις σβήνει, όπως δεν θα σβήσει το χαμόγελό σου, που θα μείνει για πάντα σύμβολο αισιοδοξίας για τους κοινούς αγώνες μας - που πάντα ήσουν στην πρώτη γραμμή - ,σύμβολο ελπίδας για τις προσδοκίες και τα όνειρα που δεν πρόλαβες, γιατί έφυγες νωρίς.
Αυτό είναι που κάνει την απουσία σου βαρύτερη από πέτρα στην καρδιά μας, καθώς κυλάει ο καιρός και μας θυμίζει πως ''έγειραν τα μάτια σου τα χιλιοπερήφανα, της ψυχή σου φέγγισμα, της ζωής μας βιος''...