Ακραίος παραλογισμός. Οι ελληνικές τράπεζες διασώθηκαν λαμβάνοντας 78 δισ. ευρώ από το κράτος μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το ποσοστό συμμετοχής του ΤΧΣ στις ιδιωτικές τράπεζες μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους να είναι από 81% έως 93% του μετοχικού τους κεφαλαίου.
Για άγνωστο λόγο, η μειοψηφία του 19% έως 7% των ιδιωτικών τραπεζών ελέγχει το μάνατζμέντ τους. Δε γνωρίζω κάποια εταιρεία στην οποία το 93% θα ελεγχόταν από το 7%. Και όχι μόνο θα ελεγχόταν, αλλά θα το εκλιπαρούσε. Διότι αυτό κάνει σήμερα η κυβέρνηση. Εκλιπαρεί τους τραπεζίτες να βρεθεί μια κάποια λύση στα «κόκκινα» δάνεια και «εύχεται» δημοσίως να καταλάβουν οι τράπεζες την ανάγκη να ρίξουν ρευστό στην αγορά.
Είδηση δεύτερη: «Κυβερνητική πρωτοβουλία για τα νοικοκυριά χωρίς ρεύμα»
Ειδικότερα, «σε ευρεία κυβερνητική σύσκεψη, υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, και παρουσία του Ευάγγελου Βενιζέλου, στο Μέγαρο Μαξίμου έγινε εκτενής αναφορά και για το πρόβλημα των νοικοκυριών που δεν έχουν ρεύμα. Σύμφωνα με τον υπουργό Περιβάλλοντος Γιάννη Μανιάτη οι τοπικές αρχές θα πρέπει να ενημερώνουν άμεσα τη ΔΕΗ για τις περιπτώσεις εκείνες, των οικογενειών που πραγματικά δεν μπορούν να αποπληρώσουν και η ΔΕΗ θα επαναφέρει το ρεύμα».
Κάνουν πλάκα, δεν υπάρχει περίπτωση να το εννοούν. Το επιχείρημα ότι κάποιοι έχουν χρήματα να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους στις τράπεζες και δεν το κάνουν, έχει κάποια βάση. Ποιος όμως θα είχε χρήματα να πληρώσει τη ΔΕΗ και δε θα το έκανε; Και γιατί να το κάνει δηλαδή; Γιατί να θέλει να του κόψει το ρεύμα η ΔΕΗ ενώ έχει χρήματα να πληρώσει το λογαριασμό του; Αν συμβαίνει αυτό, σημαίνει ότι πρόκειται για καθαρή επιλογή του. Άρα πως θα του συνδέσει με το ζόρι το ρεύμα η ΔΕΗ;
Επίσης, ποιες ακριβώς είναι εκείνες «οι τοπικές αρχές» που θα πρέπει να ενημερώνουν άμεσα τη ΔΕΗ; Από πότε υπάρχουν «αρμόδιες αρχές» να ενημερώνουν τη ΔΕΗ ή να γνωρίζουν την πραγματική οικονομική κατάσταση μιας οικογένειας, πλην της εφορίας; Ακόμη όμως κι αν μπούμε στην παράλογη σκέψη τους, γεννιέται ένα άλλο ερώτημα. Εφόσον υπάρχουν αυτές οι «αρμόδιες αρχές» που γνωρίζουν τα ονόματα «των οικογενειών που πραγματικά δεν μπορούν να αποπληρώσουν τη ΔΕΗ», γιατί δε χρησιμοποιούνται για να κάνουν το ίδιο και με τα τραπεζικά δάνεια;
Δηλαδή, πώς είναι εύκολο να ξεχωρίζεις την οικογένεια που πραγματικά δε μπορεί να πληρώσει το ρεύμα, αλλά είναι αδύνατον να ξεχωρίσεις την οικογένεια που δε μπορεί να πληρώσει τις δόσεις του δανείου της; Η απάντηση φυσικά βρίσκεται στο ότι αν τελικά καταγράψεις τις οικογένειες που πραγματικά δε μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις τους στις τράπεζες, τότε κάτι θα πρέπει να κάνεις ως ιδιοκτήτης των τραπεζών.
Το επιχείρημα ότι στη ΔΕΗ συμμετέχει το Δημόσιο άρα μπορεί να παρέμβει, ισχύει ακριβώς και ίσως παραπάνω και για τις τράπεζες. Το Δημόσιο έχει σώσει τις τράπεζες, διαθέτει την πλειοψηφία του μετοχικού τους κεφαλαίου και άρα θα έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη της διαχείρισης του θέματος.
Το συμπέρασμα ότι μας δουλεύουν είναι γνωστό. Δε χρειάζονται παραδείγματα. Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι του σημείου βουλευτές και υπουργοί της κυβέρνησης να είναι ντίλερς πανεπιστημίων του εξωτερικού, όπως ο υιός Ψυχάρη που δήλωσε σε συνέντευξή του «Προτείνω σε όσους γονείς έχουν λεφτά να στείλουν τα παιδιά τους για σπουδές στο εξωτερικό» ή ντίλερς ιδιωτικών συμφερόντων όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης που δήλωσε προ ημερών «Η μεταφορά τομέων της δημόσιας Υγείας στους ιδιώτες δεν είναι κατ’ ανάγκην κάτι κακό», το πράγμα αποκτά άλλη διάσταση.
Είναι αρκετά μεγάλο για να το δούμε σε όλη την έκτασή του. Ο τίτλος του έργου θα μπορούσε να είναι «Φύγετε ή ψοφήστε». Βλέπετε, η δημοκρατία τους έχει περιορισμένο αριθμό επιλογών.
kartesios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου