“Τα καλά στον καπιταλισμό είναι πως έχει βίδα.
Άμα πιάσεις το μηχανισμό, από τ’ αυτιά τον πιάνεις το λαγό, τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα, στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι και με τα χρόνια γυρνάς μες στα σαλόνια. Ξεχνάς ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα και του εργάτη καβάλλησες την πλάτη”....
Έχουν περάσει 22 χρόνια ακριβώς από την αυτοκτονία του, στις 17 Μαρτίου του 1988 στο σπίτι του ή «Χώρο Προετοιμασίας», όπως το ονόμαζε, στην οδό Καλλιδρομίου 55 στα Εξάρχεια. Πού να φανταζόταν ότι μετά τον θάνατό του, ο κοινωνικός περίγυρος, που όσο ήταν ζωντανός δεν τον κατάλαβε και δεν τον σεβάστηκε ποτέ, θα τον αποδεχόταν χωρίς όρους και θα τον ανέβαζε στο πάνθεον των ροκ ηρώων της χώρας, μαζί με μορφές όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος;...
in2life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου