Μάτι με Μάτι

Κοίταξε με στα μάτια,
και πες μου τι βλέπεις.
Δεν μπορείς να δεις ούτε ένα πράγμα,
γιατί δεν είναι δυνατόν να ταυτιστείς με εμένα.
Είσαι τυφλωμένος από τις διαφορές μας.
Η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα για σένα.
Εγώ είμαι Παλαιστίνιος που διώκεται.
Εσύ είσαι Αμερικάνος του κόκκινου, του λευκού και του μπλε.
Κάθε μέρα ξυπνάς μέσα στην ηρεμία,
δεν υπάρχουν φόβοι για να περάσουν τα μάτια σου.
Κάθε μέρα ξυπνώ με ευγνωμοσύνη,
ευχαριστώντας τον Θεό που μου επίτρεψε να ξυπνήσω.
Εσύ ανησυχείς για την μόρφωση σου,
και τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρώσεις.
Εγώ ανησυχώ για τη ευάλωτη ζωή μου,
κι αν θα επιβιώσω ακόμη μια άλλη μέρα.
Ο μεγαλύτερος σου φόβος είναι αν πάρεις πρόστιμο,
καθώς κάνεις τις κούρσες σου με την Κάντιλακ.
Ο δικός μου φόβος είναι ότι το τανκς που μόλις έφυγε,
θα κάνει στροφή και θα ξαναγυρίσει.
Αμερικάνε, μήπως καταλαβαίνεις,
ότι οι φόροι που πληρώνεις
ταΐζουν τις δυνάμεις που τραυματίζουν
τη κάθε ημέρα της ζωής μου;
Οι μπουλντόζες και τα τανκς,
τα αέρια και τα όπλα,
οι βόμβες που πέφτουν έξω από την πόρτα μου,
όλα οφείλονται σε αμερικάνικα κεφάλαια.
Ωστόσο, μήπως ξέρεις την αλήθεια
για το πού πηγαίνουν τα χρήματά σου;
Αφήνεις τα μέσα ενημέρωσης να παραπλανήσουν το μυαλό σου;
Μήπως αυτή είναι μια αλήθεια που κανείς σας δεν ξέρει;
Με κατηγορείς εμένα γιατί προασπίζω το εαυτό μου
ενάντια στις πράξεις των σιωνιστών.
Τρομοκρατούμαι στην ίδια μου την πατρίδα,
και είμαι εγώ ο τρομοκράτης;
Νομίζεις ότι ξέρεις τα πάντα για την τρομοκρατία,
αλλά εσύ δεν την γνωρίζεις με τον τρόπο που την ξέρω εγώ.
Επίτρεψε μου λοιπόν να καθορίσω την έννοια της,
και να σου μάθω αυτό που νόμιζες ότι ήξερες.
Εγώ γνωρίζω την τρομοκρατία για αρκετό καιρό,
για πενήντα πέντε χρόνια και περισσότερο.
Είναι ο άκαρπος κήπος που βρίσκεται ξεριζωμένος στην αυλή μου,
οι μπουλντόζες μπροστά από την πόρτα μου.
Η τρομοκρατία αναπνέει τον αέρα που αναπνέω.
Είναι τα σημεία ελέγχου καθώς πηγαίνω στο σχολείο,
η απαγόρευση κυκλοφορίας που με φυλακίζει στο δικό μου σπίτι,
και οι ποινές για την παραβίαση αυτής της απαγόρευσης.
Η τρομοκρατία είναι η ληστεία της γης μου,
και τα βασανιστήρια της μητέρας μου,
η φυλάκιση του αθώου πατέρα μου,
η σφαίρα στον μικρό μου αδερφό.
Έτσι Αμερικάνε, μην μου πεις ότι ξέρεις
για πράγματα που εγώ νιώθω και βλέπω.
Τρομοκρατούμαι στη δική μου πατρίδα,
και η ευθύνη ρίχνεται σε μένα.
Αλλά εγώ δεν θα ησυχάσω, δεν πρόκειται ποτέ να ανεχθώ,
την αδικία που ο λαός μου ζει.
Η Παλαιστίνη είναι η δική μας γη και έτσι θα παραμείνει,
μέχρι την ημέρα που η πατρίδα μας είναι ξανά ασφαλής.
Και αν αυτή η ώρα δεν πρόκειται ποτέ να έλθει,
τότε δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε την ημέρα της ειρήνης.
Δεν θα τους αφήσω να με πετάξουν από το δικό μου σπίτι,
και ούτε ο αγώνας μου για δικαιοσύνη θα σταματήσει ποτέ.
Και αν με σκοτώσουν, θα είναι στην Παλαιστίνη.
Αυτή είναι γραμμένη σε κάθε μου ανάσα.
Έτσι, για να σου πω με τα δικά σου πατριωτικά λόγια,
δώσε μου την ελευθερία ή δώσε μου τον θάνατο.

Ταουφίκ Ζαγιάντ