Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ η εκδήλωση της Αριστερής πρωτοβουλίας στα Γιαννιτσά. Συζητήθηκε και αναλύθηκε η πορεία της χώρας, οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στο λαό και την κοινωνία, αλλά και η πορεία του Κινήματος!!
Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις των απλών μελών και ένας "ζωντανός" διάλογος όπου διαφάνηκε ο έντονος προβληματισμός και η δυσαρέσκεια της λαϊκής βάσης του Κινήματος για την ακολουθούμενη πολίτικη του ΠΑΣΟΚ.
Ομιλία Γιώργου Παναγιωτακόπουλου
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Σε τρείς ημέρες το ΠΑΣΟΚ θα γιορτάσει τα 36 γενέθλιά του.
36 χρόνια από την ημέρα εκείνη που ο Ανδρέας Παπανδρέου έθεσε στην υπηρεσία του λαού και του τόπου τις δυνάμεις ενός κινήματος που κυριολεκτικά ξεπετάχθηκε από τα σωθικά του λαού.
Ενός κινήματος που αγκάλιασε τις ελπίδες και τις αγωνίες του απλού κόσμου, που στάθηκε δίπλα του σε αυτή τη μεγάλη διαδρομή, που χρωμάτισε πολιτικά τα οράματα του μη προνομιούχου Έλληνα, που έφερε και πάλι το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων που η πολιτική ιστορία του τόπου μας τους καταδίκασε στην απογοήτευση και την ανασφάλεια.
Είναι πολλά τα 36 χρόνια ζωής και δράσης ενός κόμματος. Και είναι ευθύνη δική μας κάτω από αυτές τις συνθήκες, όχι να κάνουμε φιέστες και γιορτές αλλά με αίσθημα ευθύνης απέναντι σε όλους όσους στρατεύτηκαν ανιδιοτελώς σε αυτόν τον αγώνα να κάνουμε τον απολογισμό και να τους πούμε καθαρά, που πηγαίνουμε, που βαδίζουμε.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Εγώ τουλάχιστον αυτό έμαθα να κάνω και έτσι να βαδίζω. Γιατί δεν θέλω να είμαι αρεστός, γιατί δεν θέλω να με συμπαθούνε όσοι αποφασίζουνε για τις τύχες μας. Γιατί θέλω να μπορώ να σας κοιτώ στα μάτια με την ίδια ειλικρίνεια που σας κοιτούσα πάντοτε.
Σε λίγες ημέρες θα μιλήσουμε και πάλι για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Κοινωνική Απελευθέρωση, τη Κοινωνική Δικαιοσύνη, θα θυμηθούμε την 3η του Σεπτέμβρη και αναπόφευκτα θα βρεθούμε μπροστά σε σημαντικά πολιτικά διλλήματα:
Τι σχέση έχει το ΠΑΣΟΚ του σήμερα με το ΠΑΣΟΚ του τότε;
Τι σχέση έχουν οι πολιτικές που υποσχεθήκαμε με τις πολιτικές που ασκούνται;
Συμβαδίζει ο αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία με την παρουσία της τρόικας στην Ελλάδα;
Οι διακηρύξεις για Κοινωνική Δικαιοσύνη μπορούν να συνυπάρξουν με νεοφιλελεύθερες επιλογές;
Η Λαϊκή Κυριαρχία είναι εφικτή κάτω από συνθήκες αντιπαλότητας με τα συνδικάτα, τις μη προνομιούχες τάξεις, τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους αγρότες;
Η Κοινωνική Απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί με τους πολίτες σε κατάσταση οικονομικού μαρασμού, με την εκτίναξη της ανεργίας, με την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με την «αποκρατικοποίηση» του κράτους;
Τι εκφράζουμε;
Είμαστε ένα σοσιαλιστικό κόμμα;
Είμαστε ένα νεοσυντηρητικό κόμμα;
Πως συνδυάζεται το «σοσιαλιστικό» στο όνομα μας με τις σημερινές ασκούμενες Κυβερνητικές πολιτικές;
Έχει σχέση με τα οράματα μας το ΔΝΤ, η σκληρή πολιτική λιτότητας, η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, οι πολιτικές στήριξης της εργοδοσίας, η απελευθέρωση των απολύσεων;
Αυτό συντρόφισσες και σύντροφοι, είναι η βαρβαρότητα μιας Κυβέρνησης Διεθνούς Συμβιβασμού.
Αυτό που ζούμε σήμερα απέχει έτη φωτός από τα πιστεύω μας, τις ελπίδες μας, τις αξίες μας.
Είναι ένας απίστευτος εφιάλτης που πρέπει να τελειώσει γιατί αλλιώς κινδυνεύει να τελειώσει το ΠΑΣΟΚ.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν οραματίστηκε μια Ελλάδα αλυσοδεμένη, υπό τριπλή επιτήρηση. Δεν έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ του συμβιβασμού και της απαξίωσης. Δεν μας έμαθε να σκύβουμε το κεφάλι και να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα!
Μας έμαθε να αγωνιζόμαστε για το λαό, δίπλα στο λαό με κάθε κόστος, με κάθε θυσία.
Και αυτές οι εποχές απαιτούν θυσίες, απαιτούν αγώνες, απαιτούν διεκδικήσεις.
Προφανώς και οι απαντήσεις είναι αυτονόητες.
Γιατί όσο και αν θελήσει κάποιος να ωραιοποιήσει την κατάσταση, όσο και αν θελήσει κάποιος να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα δεν θα μπορέσει να αποφύγει τη σύγκρουση με την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα ζοφερή, γκρίζα και φοβική για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η ασκούμενη Κυβερνητική πολιτική είναι σε σύγκρουση με τα πιστεύω μας, είναι σε σύγκρουση με τις προεκλογικές μας υποσχέσεις, είναι σε αντίθετη κατεύθυνση με τα οράματα μας, είναι κάτι άλλο, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΣΟΚ!
Η Κυβέρνηση δυστυχώς παραδόθηκε αμαχητί στις άγριες διαθέσεις των πιο σκληρών μονεταριστικών κύκλων της Ευρώπης με τη βοήθεια των «Δούρειων Ίππων», που χρησιμοποιήθηκαν στο εσωτερικό της!
Η Κυβέρνηση τέθηκε σε κηδεμονία, προσημείωσε την Εθνική Ανεξαρτησία και ανακάλυψε με καθυστέρηση τον αδιέξοδο δρόμο που επέλεξε, αποθεώνοντας τις αγορές και αναγορεύοντας σε μονόδρομους, τις πεπατημένες των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Ο δρόμος για το σοσιαλισμό μετατράπηκε σε επικίνδυνο μονοπάτι με μόνιμα θύματα αυτούς που ποτέ δεν έφταιξαν, αυτούς που πάντοτε μας στήριξαν, αυτούς που εναπόθεσαν τις τελευταίες τους ελπίδες για μια αξιοπρεπή ζωή σε εμάς.
Το σοσιαλιστικό όραμα μετατράπηκε σε Σοσιαλδημοκρατική Προοπτική, μεταλλάχθηκε σε «Εκσυγχρονιστική Νεοφιλελεύθερη Πολιτική» και χάνεται στη λεωφόρο του μνημονίου, της τρόικας, των κοινωνικά άδικων πολιτικών επιλογών.
Το τραίνο της αλλαγής δεν εκτροχιάστηκε από μόνο του. Το οδήγησαν σε λάθος κατευθύνσεις πολιτικές που καμία σχέση δεν είχανε με τα οράματα, τις αξίες, τα πιστεύω και την ιδεολογία του κινήματος.
Η στρατηγική αυτή είναι αδιέξοδη και ανιστόρητη. Εκπονήθηκε από τεχνοκράτες, χωρίς συσσωρευμένο και κατακτημένο το αναγκαίο μέγεθος πολιτικών και κοινωνικών εμπειριών και βασίζεται στην μονοσήμαντη και εκβιαστική (υπό μορφή μονόδρομου) κατάσταση έκτακτης ανάγκης δανεισμού της χώρας η οποία «δεν μπορεί να δανείζεται πλέον από τις διεθνείς χρηματαγορές» και στην απροθυμία της ΕΕ να υιοθετήσει οποιαδήποτε εναλλακτική πρόταση.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν επεξεργάστηκε εναλλακτικές προτάσεις, αλλά ούτε είχε και τη βούληση να διαμορφώσει ένα ισχυρό διαπραγματευτικό πλαίσιο το οποίο θα έθετε τις πραγματικές διαστάσεις της κρίσης.
Ότι, δηλ. η κρίση της χώρας είναι πρωτίστως αποτέλεσμα του τρόπου της θέσπισης και του μοντέλου της λειτουργίας της ευρωζώνης και δευτερευόντως της διαχρονικής ανεπαρκούς διαχείρισης των ελληνικών κυβερνήσεων, με επιστέγασμα τις εγκληματικές πολιτικές των κυβερνήσεων Καραμανλή.
Η στρατηγική αυτή του ΠΑΣΟΚ πάσχει από εσωτερικές αντιφάσεις. Η κύρια αντίφαση εντοπίζεται στην αυτονόητη και διοικητική-όχι πολιτική-αποδοχή, ότι πρέπει πειθαρχημένα να πράξουμε (μέσω εθνικής προσπάθειας) αυτό που μας υπαγορεύουν η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι αγορές προκειμένου να τερματισθεί γρήγορα η επιτήρηση.
Η κυβερνητική προσπάθεια εξαντλείται σε απλή διαχείριση της κατάστασης μέσα από τη διασφάλιση της εκτέλεσης των συμφωνηθέντων με την ΕΕ και το ΔΝΤ, μετατρέποντας ουσιαστικά την κυβέρνηση σε εγγυητή της αποπληρωμής των δανείων των διεθνών κερδοσκόπων.
Υπάρχουν, όμως και πρόσθετες αντιφατικές όψεις αυτής της στρατηγικής, όπως είναι η αδυναμία εκτέλεσης του προγράμματος σταθερότητας, η έλλειψη στοιχειώδους αναπτυξιακής στρατηγικής, η παρατεταμένη και βαθειά ύφεση στην οποία θα περιπέσει η ελληνική οικονομία –που αν και είναι αναμενόμενο από όλους, εντούτοις θα δημιουργήσει νέα κοινωνικά προβλήματα–, καθώς και το ότι το πρόγραμμα «σταθεροποίησης» θα έχει τουλάχιστον δεκαετή διάρκεια με άγνωστη την κατάσταση της χώρας μετά από το «πείραμα» αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, η θέση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι καθόλου διασφαλισμένη και το μέλλον του ως πολιτικού φορέα του σοσιαλδημοκρατικού χώρου αμφισβητείται, στο μέτρο που η κρίση υπερβαίνει τον εκλογικό κύκλο της χώρας και διαμορφώνει μόνιμες αποστάσεις του πολιτικού φορέα ΠΑΣΟΚ από τις κοινωνικές δυνάμεις που εκφράζει.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία από πολιτική σκοπιά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η γερμανική επιβουλή εναντίον της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας των χωρών της Ευρώπης προσλαμβάνει πλέον το χαρακτήρα άμεσης απειλής που προκαλεί αναστάτωση σε πολλές χώρες και πρώτα απ’ όλα στη Γαλλία.
Με πρόσχημα την οικονομική κρίση, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και η γερμανική ελίτ προωθούν μέτρα ασφυκτικού ελέγχου των οικονομιών όλων των ευρωπαϊκών κρατών, παραβιάζοντας όλες τις ευρωπαϊκές συνθήκες.
Σε ένα άρθρο του ένας δημοσιογράφος σημείωσε πως αν υιοθετηθούν οι προτάσεις του Βερολίνου τότε η Ευρώπη θα μετατραπεί σε ένα απέραντο «δημοσιονομικό Νταχάου».
Και μπορεί ο χαρακτηρισμός να παραπέμπει σε εικόνες από άλλες εποχές αλλά δυστυχώς είναι η θλιβερή πραγματικότητα.
Οι λαοί της Ευρώπης αν δεν συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις της Γερμανικής Καγκελαρίας θα εξοντώνονται οικονομικά.
Μέχρι τώρα, το σύμφωνο σταθερότητας που έχει συμφωνηθεί προβλέπει το πολύ μέχρι την καταβολή προστίμων και την επιτήρηση της οικονομίας μιας χώρας, αν το έλλειμμά της υπερβαίνει συστηματικά το 3% και το δημόσιο χρέος της το 60% του Α.Ε.Π. της.
Τώρα η Μέρκελ θέλει όχι μόνο πρόστιμα, αλλά και παρακράτηση των κονδυλίων της Ε.Ε. που προορίζονται για κάποια χώρα, αν αυτή παρουσιάζει αυξημένο έλλειμμα ή χρέος. Επιπλέον, αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου της στα όργανα της Ε.Ε.!
Και δεν σταματούν εδώ:
Οι Γερμανοί θέλουν, να καθιερωθεί το δικαίωμα του Βερολίνου να αποφασίζεται αυτομάτως, βάσει κανόνων που αυτό θα θέσει, τη χρεοκοπία ευρωπαϊκών κρατών, η οποία χωρίς να ομολογείται θα οδηγεί στην αποβολή τους από την Ευρωζώνη και πιθανόν στην εκδίωξή τους και από την Ε.Ε., αν αυτό κρίνει η Γερμανία ότι τη συμφέρει!
Εννοείται ότι σε περίπτωση που υιοθετηθούν οι γερμανικές απόψεις, η Ελλάδα δεν έχει καμία ελπίδα σωτηρίας.
Επιπροσθέτως, οι Γερμανοί θέλουν να καταργήσουν ουσιαστικά τα Εθνικά Κοινοβούλια των χωρών - μελών της Ε.Ε. στο κορυφαίο θέμα της κατάρτισης του προϋπολογισμού του κράτους.
Τι ζητάνε;
Προκαταβολικό έλεγχο των προϋπολογισμών των κρατών!
Λες και είναι τα ευρωπαϊκά κράτη... επαρχίες του Δ’ Ράιχ!
Είμαστε λοιπόν μπροστά σε μια προσπάθεια επιβολής ενός καθεστώτος «δημοσιονομικού ολοκληρωτισμού».
Μια νέα, αποκρουστική Ε.Ε., υπό απόλυτη γερμανική ηγεμονία, γεννιέται μέσα από την οικονομική κρίση. Μια Ε.Ε. που δεν μας αρέσει καθόλου.
Μια ΕΕ που απέχει πολύ από τα δικά μας οράματα. Και αυτή την εξέλιξη πρέπει να την αντιπαλέψουμε.
Πως;
- Όχι με τη χώρα μας σε κατάσταση ομηρίας.
- Όχι με δεμένα τα χέρια μας με την απειλή της χρεοκοπίας να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας.
- Όχι με αυτές τις πολιτικές.
- Όχι με την αποκρουστική λογική που λέει:
«Δεν φτάνει που μας επέβαλαν ένα ποταπό πρόγραμμα για να φτωχύνουν όλοι οι Έλληνες, δεν φτάνει που μας «γδέρνουν» με τοκογλυφικά επιτόκια τα ίδια τα κράτη – μέλη της Ε.Ε., δήθεν για να μας «σώσουν», θέλουν να είμαστε και τόσο δουλόφρονες, ώστε να τους... ευγνωμονούμε κι από πάνω!».
Η Ελλάδα βρίσκεται στη δυσχερέστερη θέση της με τη συμβολή και όλων αυτών που θεώρησαν ότι η συγκεκριμένη πορεία είναι αναγκαστική και τα μέτρα επιβεβλημένα.
Η Ελλάδα βρίσκεται μόνη της και η Κυβέρνηση απόλυτα απομονωμένη, όχι μόνο από την κοινωνία που σταδιακά ξεπερνώντας το σοκ των μέτρων και της κινδυνολογίας, σκέφτεται, αντιδρά, ξεσηκώνεται, θα βγει στους δρόμους και το χειρότερο παίρνει πολιτικές αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά και από τα υπόλοιπα κόμματα.
Βαδίζουμε σε μάχη χωρίς συμμάχους.
Μόνο με εχθρούς και με ανθρώπους που μας βλέπουν με καχυποψία αναρωτώμενοι αν τελικά ήταν η πορεία αναγκαστική ή κάποιοι μας οδήγησαν σε αυτή, ξεγελώντας και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν δημιουργήθηκε για αυτό.
Άλλες κοινωνικές και πολιτικές ανάγκες εξυπηρέτησε η ίδρυση του και καλό είναι να το θυμηθούνε όσοι επιχειρήσουν να σκεπάσουν την πραγματικότητα σε λίγες ημέρες.
Πρόσφατα ακούσαμε για την αποτυχία του 3ου δρόμου και την ανάγκη ανακάλυψης ενός νέου! Λες και το θέμα είναι να ανακαλύπτεις δρόμους. Το θέμα είναι να επιλέγεις το σωστό για το λαό, την κοινωνία και τη χώρα.
Ο δρόμος που ακολουθείται, ο μονόδρομος για κάποιους, η «πεπατημένη» για πολλούς περισσότερους, κινδυνεύει να οδηγήσει σε αδιέξοδο με σοβαρούς κινδύνους και αποτελέσματα: Την πολιτική απαξίωση και ανυποληψία του ΠΑΣΟΚ, την κοινωνική έκρηξη και αγανάκτηση, τη διάρρηξη των κοινωνικών μας συμμαχιών, το πολιτικό τέλος ενός κινήματος που τάχθηκε να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών.
Η 3η του Σεπτέμβρη επαναφέρει με δραματικό τρόπο το δίλλημα που τέθηκε προεκλογικά:
«Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».
Τώρα όμως πριν να είναι αργά.
Όσοι αποδείχθηκαν λίγοι να φύγουν από τις Κυβερνητικές τους θέσεις. Δεν υπέγραψαν άλλωστε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Πολιτικές που πληγώνουν και οδηγούνε σε αδιέξοδα να αναθεωρηθούν άμεσα. Δεν υπάρχουνε μονόδρομοι στην πολιτική .
Να αναζητηθούν τώρα πολιτικές ανακούφισης των μη προνομιούχων συμπολιτών μας.
Να στρέψουμε το κέντρο βάρους της πολιτικής μας στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, των μισθωτών, των αγροτών, των συνταξιούχων και να φύγουμε από τη μαθηματική θεώρηση της πολιτικής που οδηγεί πάντοτε σε καταστροφικά κοινωνικά αποτελέσματα.
Να υπερασπίσουμε το δημόσιο πλούτο της χώρας και να ξαναδιαβάσουμε – γιατί κάποιοι τις ξέχασαν – τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Αυτή να είναι η πυξίδα της πολιτικής μας και όχι οι κατευθύνσεις και εντολές της τρόικας.
Και τέλος να θυμηθούμε και πάλι το ΠΑΣΟΚ. Να δώσουμε ζωντάνια και ελπίδα στην οργάνωση, στα μέλη και τους φίλους, στους ανθρώπους που χωρίς καμιά φιλοδοξία μας οδήγησαν στην εξουσία. Να ξανασυζητήσουμε τις πολιτικές μας. Να ανοίξουμε τον πολιτικό διάλογο στις οργανώσεις, να έρθουμε και πάλι μπροστά στις εξελίξεις.
Το σημερινό ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει:
Γιατί το ΠΑΣΟΚ της ευθύνης, της δράσης και του οράματος είναι αντίπαλο με το ΠΑΣΟΚ της διαχείρισης των πολιτικών επιλογών του ΔΝΤ.
Το ΠΑΣΟΚ που θέλουμε είναι δημοκρατικό, με στέρεους εσωκομματικούς θεσμούς και δομή, άρα αντιγραφειοκρατικό.
Είναι λειτουργικό, άρα συντεταγμένο και συνεκτικό.
Δεν είναι κόμμα μελών μιας χρήσης, που εξυπηρετούν ιδιοτελείς στόχους διαιώνισης της νομής της εσωκομματικής εξουσίας. Δεν είναι κόμμα αξιωματούχων και επαγγελματιών της πολιτικής που ανήκουν σε «αυλές» ή ομάδες συμφερόντων.
Είναι περιφερειακό, άρα μη συγκεντρωτικό. Είναι ανοιχτό, όχι μόνο στο όνομα, αλλά στην κριτική, στον διάλογο, στη διαφορετικότητα.
Είναι συλλογικό πολιτικό υποκείμενο, με δημόσια δράση προσανατολισμού και μορφοποίησης της κοινωνικής πλειοψηφίας με διαδικασίες αλληλοτροφοδότησης με τα κινήματα.
Πιστεύοντας ότι συνεισφέρουμε με τις μικρές μας δυνάμεις σε αυτό τον στόχο διοργανώσαμε σαν ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, αυτή την εκδήλωση προβληματισμού και συζήτησης.
Γιατί στην πολιτική δεν πρέπει να φοβάσαι τις διαφορετικές απόψεις και τις πολιτικές συγκρούσεις αλλά τη σιωπηρή συμφωνία που συνήθως άλλα κρύβει από πίσω της.
Γιατί στην πολιτική, ο πλούτος των ιδεών και των προτάσεων είναι δύναμη προωθητική των αλλαγών στα κόμματα σε αντίθεση με την κατευθυνόμενη, από πολλές πλευρές, ομοφωνία.
Όσο τα υποκείμενα (ατομικά και συλλογικά) παραμένουν «εκτός των τειχών» στη διαμόρφωση και στην άσκηση της πολιτικής, άλλο τόσο η πολιτική που διαμορφώνουν κλειστά συστήματα εξουσίας χωρίς θεσμική νομιμοποίηση θα έχει το Λαό και τους πολίτες σε απόσταση.
Η διαμόρφωση και η άσκηση της πολιτικής δεν είναι προνόμιο μιας πολιτικής και τεχνοκρατικής ελίτ, που ενσωματώνει το στοιχείο της έλλειψης της αυτονομίας της.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Μας ρωτάνε πολλοί: Και εσείς τι είστε, τι εκφράζετε, τι ρόλο παίζετε;
Θέλω να είμαι καθαρός:
Είμαστε ΠΑΣΟΚ και μας συνδέουν οι ακατάλυτοι δεσμοί της κοινής δράσης και της συλλογικής προσπάθειας για το μέλλον του τόπου μας ,για να συνεχίσουμε να ελπίζουμε στον άνθρωπο, στο σοσιαλισμό, στη Δημοκρατία.
Η Αριστερή Πρωτοβουλία δεν είναι μηχανισμός, δεν είναι φράξια, όπως ορισμένοι ανώνυμοι αρέσκονται να μας αποκαλούν.
Αντίθετα η Αριστερή Πρωτοβουλία είναι το σημείο της ελεύθερης και χωρίς δεσμεύσεις σύμπτωσης μιας πολυάριθμης και καθημερινά αυξανόμενης συλλογικής συνείδησης και αγωνίας για την πορεία και την προοπτική του Κινήματος, για το μέλλον του Ελληνικού Λαού, που λειτουργεί ως τάση και ως ρεύμα ιδεών μέσα στο ΠΑΣΟΚ, κατά το καταστατικό του.
Στην Αριστερή Πρωτοβουλία μας ενώνει η πρόθεση να συμβάλλουμε δημιουργικά στο πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ και της οργάνωσής του για να υπάρξουν σύγχρονες και πειστικές απαντήσεις στις προκλήσεις των δύσκολων καιρών.
Στελέχη από όλη την Ελλάδα «ακουμπάνε» στην Αριστερή Πρωτοβουλία και ενισχύουν με την παρουσία τους την συλλογικότητα της, την δράση της, τον καθαρό λόγο της, τις τίμιες πολιτικές της θέσεις.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι καιροί είναι δύσκολοι. Εύκολα μπορεί κάποιος να οδηγηθεί στην απογοήτευση και την αποστράτευση. Στην ιδιώτευση και το περιθώριο.
Αν όμως λειτουργήσουμε έτσι θα αφήσουμε ελεύθερο το πεδίο δράσης στους οπαδούς της μετάλλαξης του ΠΑΣΟΚ και του ελέγχου της κομματικής λειτουργίας του, που επέβαλαν το μοντέλο της χαλαρότητας, της οργανωτικής διάλυσης, της από-ιδεολογικοποίησης, της μετατροπής του κόμματος και των μελών του σε άκριτους υποστηρικτές μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που επέβαλε το ΔΝΤ, ακόμη και με απειλές ποινικοποίησης της κριτικής.
Η αγωνία μας είναι μεγάλη και ο αγώνας μας δύσκολος, αλλά δεν γίνεται να υποκύψουμε σε αποφάσεις που απαξιώνουν την ζωή μας.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πρέπει να αγωνισθούμε για ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ ενωμένο δυνατό, δημοκρατικό και σοσιαλιστικό για να βγει η χώρα από την κρίση.
ΔΕΝ ΜΑΣ τρομάζουν οι θυσίες αρκεί να σχεδιάσουμε εμείς το μέλλον μας.
Και γνωρίζουμε και θέλουμε και μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων.
Να ξαναδώσουμε αξία στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Να ξαναδώσουμε αξία στην ταυτότητα του μέλους, να ξαναδώσουμε σημασία στη σοσιαλιστική μας κατεύθυνση.
Στην εποχή της ασάφειας.
Στην εποχή της ανώνυμης υποταγής, εμείς σηκώνουμε ανάστημα για να γίνουμε επώνυμοι στρατιώτες μιας μεγάλης ανατροπής.
Έχουμε ταυτότητα και δεν την κρύβουμε.
Έχουμε ιδεολογία και δεν την κρύβουμε.
Έχουμε δεσμευτεί για το λαϊκό συμφέρον και δεν αλλάζουμε πορεία.
Γυρίσαμε την πλάτη στις σειρήνες της εξουσίας για να μην γυρίσουμε την πλάτη μας στο μέλλον. Για να μην μπορεί κανείς να μας απαγορεύει να μιλάμε.
Γι' αυτό είμαστε εδώ, γι' αυτό είμαστε μαζί, γι' αυτό είμαστε πολλοί, γι' αυτό είμαστε φανεροί.
Ούτε τα παρασκήνια, ούτε οι σκοτεινές αίθουσες μας ταιριάζουν.
Όλα στο φως.
Όλα μπροστά.
Απευθύνομαι σε όλους εσάς, αλλά και στις φίλες και τους φίλους, τις συντρόφισσες και τους συντρόφους, που δώσαμε κοινούς αγώνες όλα αυτά τα χρόνια:
Ξέρω ότι νοιώθετε απογοήτευση.
Ξέρω ότι πολλές φορές νοιώσατε προδομένοι.
Ξέρω ότι είστε οργισμένοι και πιεσμένοι από αυτά που ζείτε στην καθημερινότητα σας.
Ξέρω ότι σκεφτήκατε να τα παρατήσετε, να πάτε σπίτια σας, να τραβήξετε ένα τεράστιο Χ, στο παρελθόν.
Ακούστε:
Στρατευτήκαμε εθελοντικά. Δώσαμε ότι μπορούσε ο καθένας γιατί μας ενέπνευσαν οράματα και αξίες. Προσφέραμε. Δεν ζητήσαμε, δεν διεκδικήσαμε θέσεις και προνόμια.
Περάσαμε μαζί δύσκολες στιγμές, αλλά μείναμε πάντοτε εδώ θεματοφύλακες μιας ιστορίας και μιας πολιτικής παρακαταθήκης που δεν θα τη χαρίσουμε σε κανέναν.
Δεν φοβηθήκαμε, όταν πολλοί κρυβότανε, να βγούμε μπροστά και να υπερασπιστούμε την αλήθεια.
Θα δώσουμε και αυτή τη μάχη, από τη θέση που έχει ο καθένας. Θα ενώσουμε τις μικρές μας δυνάμεις για να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων.
Γιατί μαζί μπορούμε!
Γιατί όλοι καταλαβαίνουμε ότι αν δεν αλλάξουμε τώρα δεν θα υπάρχει αύριο.
Ενώστε τις δυνάμεις και τις φωνές σας για να φτάσει δυνατό το μήνυμα στην Κυβέρνηση και τον Πρόεδρο μας.
Γιατί εμείς συνεχίζουμε να οραματιζόμαστε το ανέφικτο γιατί είμαστε ρεαλιστές.
Για αυτό δεν θα υποστείλουμε τη σημαία του αγώνα για τα ιδανικά και τα οράματα για τα οποία στρατευτήκαμε στο ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια.
Για αυτό και είμαστε εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου