Ο εχθρός του εχθρού μου

Οσο περνούσαν οι μέρες αυτές οι φωνές γίνονταν πιο δυνατές, διαπερνώντας οριζόντια όλο το πολιτικό φάσμα και παραμορφώνοντας την αρχική εικόνα του επεισοδίου. Ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες, πολλοί σχολιαστές κατέκριναν την αυθόρμητη καταδίκη της ισραηλινής επιχείρησης και άφησαν να εννοηθεί ότι τα «εθνικά μας συμφέροντα» είναι με το Ισραήλ. Διαβάσαμε έτσι ότι «ασχέτως της πολιτικής καταδίκης υπάρχει και μια μεγάλη τουριστική αγορά, η οποία για χρόνια κατευθυνόταν σχεδόν μονοπωλιακά στην Τουρκία», ενώ «αν θέλουν οι υπεύθυνοι να ασχοληθούν σοβαρά με κάτι που θα ενισχύσει και την οικονομία, ας στραφούν στο Ισραήλ» («Το Παρόν», 6.6.10). Αλλο δημοσίευμα υποστηρίζει πως «η συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ δεν ακυρώνει σε καμιά περίπτωση τον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της εξωτερικής μας πολιτικής» («Veto», 6.6.10). Ακόμη κι οι διαδηλώσεις μπροστά στις ισραηλινές πρεσβείες θεωρήθηκαν αποδοχή «πρόσκλησης της Χαμάς» («Καθημερινή», 6.6.10), ενώ ο Νίκος Κοτζιάς σημειώνει με νόημα ότι «η βίαιη αντίδραση του Ισραήλ εκδηλώθηκε εις βάρος τουρκικού πλοίου, στο οποίο επέβαιναν, πέραν των ακτιβιστών, τούρκοι πράκτορες και στελέχη των Γκρίζων Λύκων» («Κ.Ε», 6.6.10).

Ο αξιότιμος κ. Κόλμαν

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές διατυπώσεις αυτής της θεωρίας μεταδόθηκε από τις ειδήσεις του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ την προηγούμενη Τρίτη (1.6), προτού δηλαδή καν απελαθούν οι ακτιβιστές που επέζησαν. Στόχος του ρεπορτάζ ήταν η τουρκική ανθρωπιστική οργάνωση ΙΗΗ (Ιδρυμα Ανθρωπιστικής Αρωγής), την οποία το κανάλι εμφανίζει ως ύποπτη και την χαρακτηρίζει αμφιλεγόμενη. «Οι πρωτεργάτες της νηοπομπής», θα πει η εκφωνήτρια, «ανήκουν σ' αυτή τη μη κυβερνητική οργάνωση που είναι στενά συνδεδεμένη με το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας και έχει δράσει σε πολλές μουσουλμανικές χώρες, προσελκύοντας το ενδιαφέρον μυστικών υπηρεσιών». Η βασική πηγή των πληροφοριών του καναλιού είναι ο καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ιωάννης Μάζης, ο οποίος με τη σειρά του επικαλείται την επιστημονική μελέτη ενός οργανισμού στρατηγικών αναλύσεων της Δανίας, του «Danish Institute for International Strategy» και ενός επιφανούς στελέχους του. Σε άλλο σημείο του ίδιου δελτίου ειδήσεων ο κ. Μάζης θα επαναλάβει ότι πρόκειται για «δήθεν ανθρωπιστική οργάνωση-βιτρίνα», η οποία «από το 2006 είχε εντοπιστεί από το Δανικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών και μάλιστα είχε γραφτεί ολόκληρη μελέτη, του Ιβάν Κόλμαν, ο οποίος είναι senior analyst του Δανικού Ινστιτούτου και παρουσιάζει την οργάνωση αυτή σαν οργάνωση- βιτρίνα, η οποία αποκρύπτει [sic] τρομοκρατικές δραστηριότητες, μέχρι και συνεργασία με την Αλ Κάιντα».

Και για να μη μένουν αμφιβολίες για το λόγο που αναφέρεται στην οργάνωση ΙΗΗ, ο κ. Μάζης ξεκαθαρίζει: «Θεωρώ ότι καλό είναι κάποτε και στα μέσα ενημέρωσης να μη μασάμε τα λόγια μας. Θα πούμε απλά πράγματα. Ο κ. Νταβούτογλου σχεδίασε μια μεγαλειώδη προβοκάτσια. Η προβοκάτσια αυτή έπιασε. [...] Αυτή η προβοκάτσια θέλει πάρα πολύ απλά να μετατρέψει την Τουρκία σε ηγέτιδα δύναμη του αραβομουσουλμανικού κόσμου κατ' ακολουθίαν με το νταβουτογλιανό δόγμα περί νεο-οθωμανικής Τουρκίας». Σε άλλο σημείο ο καθηγητής θα αποδώσει το επεισόδιο στους «τυχοδιωκτισμούς του κ. Ερντογάν και του κ. Νταβούτογλου».

Η μελέτη στην οποία αναφέρεται ο κ. Μάζης είναι βέβαια υπαρκτή. Η ακριβής ονομασία του δανικού ινστιτούτου είναι Danish Institute for International Studies, όσο για τον Ιβάν Κόλμαν (Evan F. Kohlmann), στον οποίο μας παραπέμπει, δεν είναι «senior analyst» του Ινστιτούτου αλλά ένας «διεθνής σύμβουλος σε ζητήματα τρομοκρατίας», ο οποίος κατά καιρούς συνεργάστηκε με το FBI και το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSC) για την «ανάλυση» της Αλ Κάιντα. Ολα αυτά μπορεί κανείς εύκολα να τα διασταυρώσει με μια αναζήτηση στο Διαδίκτυο, όπως έκαναν άλλωστε ορισμένα ιστολόγια, κυρίως το les-malakies.blogspot.com στην ανάρτησή του «Η δαιμονοποίηση της Freedom Flotilla».

Ο 30χρονος Ιβάν Κόλμαν, τον οποίο με τόση ευκολία προβάλλει ως πηγή του ο κ. Μάζης, είναι ένα πρόσωπο επιεικώς «αμφιλεγόμενο». Κατ' αρχήν δεν έχει καμιά ακαδημαϊκή ιδιότητα, δεν διαθέτει καν μεταπτυχιακούς τίτλους, ενώ η φήμη του ως «ειδικού» επί θεμάτων διεθνούς τρομοκρατίας και φανατικού ισλαμισμού έχει αποκτηθεί από την ιδιότητά του ως ιδιοκτήτη μιας εταιρείας (Globalterroralert), μέσω της οποίας παρέχει «αντιτρομοκρατικές» υπηρεσίες στο κράτος και σε ιδιώτες. Η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα επιτυχία του ήταν ότι εργάστηκε επαγγελματικά ως ειδικός μάρτυρας κατηγορίας σε δίκες που διεξάγονται στο Γκουαντάναμο!

Χαρακτηριστικό για το είδος των υπηρεσιών που προσφέρει ο κ. Κόλμαν είναι ότι χρηματοδοτήθηκε με 20.000 δολάρια από τη στρατιωτική διοίκηση του Γκουαντάναμο για να γυρίσει μια 90λεπτη ταινία, η οποία προβάλλεται σ' αυτές τις δίκες, προκειμένου να πειστούν οι ένορκοι αυτών των δικαστηρίων ότι η Αλ Κάιντα και ο Μπιν Λάντεν επιβουλεύονται την Αμερική. Η ταινία αυτή ονομάζεται «The Al Qaeda Plan» και αποτελεί κακέκτυπο του «The Nazi Plan», της ταινίας δηλαδή που είχε χρησιμοποιηθεί από τη στρατιωτική δικαιοσύνη των Συμμάχων στις δίκες της Νυρεμβέργης. Πρόκειται για ένα απλό μοντάζ των διάφορων βίντεο του Μπιν Λάντεν που έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει στο Διαδίκτυο, μαζί με εικόνες φρίκης από τα θύματα των επιθέσεων της Αλ Κάιντα. Ο Ιβάν Κόλμαν πρόβαλε αυτή την ταινία για πρώτη φορά στη δίκη του Σαλίμ Χαμντάν, του «οδηγού» του Μπιν Λάντεν, στο Γκουαντάναμο. Η αρχική απόφαση του στρατιωτικού δικαστή να μην επιτρέψει την προβολή της ταινίας ανατράπηκε μέσα σε λίγες ώρες. Για τη μαρτυρία του σ' αυτή τη δίκη ο κ. Κόλμαν, σύμφωνα με τα επίσημα πρακτικά, πληρώθηκε με 30.450 δολάρια.

Με δυο λόγια, ο κ. Κόλμαν είναι ένας απλός προπαγανδιστής των επίσημων θέσεων των αρχών ασφαλείας των ΗΠΑ και βέβαια οι «μελέτες» του πρέπει να αντιμετωπίζονται ως αυτό που είναι: εγχειρίδια προπαγάνδας. Οσο για την τουρκική ανθρωπιστική οργάνωση ΙΗΗ, ασφαλώς ενισχύεται από την τουρκική κυβέρνηση και εντάσσεται στο κίνημα του μετριοπαθούς ισλαμισμού. Αλλά τη σύνδεσή της με τη διεθνή τρομοκρατία και την Αλ Κάιντα που επιχείρησαν ο Νετανιάχου και ο Κόλμαν δεν τη συμμερίζεται ούτε καν η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Σε εμπεριστατωμένο άρθρο του στο -ασφαλώς μη ισλαμιστικό- «Newsweek», ο ερευνητής δημοσιογράφος Μαρκ Χόζενμπολ αναφέρει πως ο επίσημος εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ διέψευσε ότι το ΙΗΗ περιλαμβάνεται στην επίσημη λίστα των οργανώσεων που έχουν σχέση με την τρομοκρατία («Was the Gaza Flotilla Linked to Terrorists?», 4.6.10). Αλλά και δύο ειδικευμένα στελέχη των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών της κυβέρνησης των ΗΠΑ, τα οποία επικαλείται ο δημοσιογράφος, επιβεβαίωσαν το γεγονός ότι «μέχρι στιγμής οι πληροφορίες δεν στοιχειοθετούν κάποια αξιοσημείωτη σχέση μεταξύ του ΙΗΗ και της τρομοκρατικής οργάνωσης του Οσάμα Μπιν Λάντεν». Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές του «Newsweek», η κυβέρνηση Ομπάμα δεν σκοπεύει μέχρι στιγμής να προσθέσει το ΙΗΗ στον κατάλογο με τις οργανώσεις που συνδέονται με την ισλαμική τρομοκρατία. «Το ΙΗΗ έχει συμπάθειες στη Χαμάς», σημειώνει ένας από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, «αλλά αυτό το γεγονός δεν τους κάνει αυτόματα τρομοκράτες».

Από το τουρκικό ΙΗΗ στο ελληνικό ΙΑΑ

Πώς λοιπόν να εξηγήσουμε την υιοθέτηση ως θέσφατων των απόψεων του Κόλμαν από στελέχη της ελληνικής ακαδημαϊκής κοινότητας και ελληνικά ΜΜΕ; Μια από τις συνέπειες της αιματηρής επέμβασης του ισραηλινού στρατού ήταν ότι έθεσε υπό αμφισβήτηση την υπόγεια προσέγγιση που έχει πραγματοποιηθεί εδώ και λίγα χρόνια μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας, με κύριο πεδίο συνεργασίας τον στρατιωτικό τομέα.

Δεν θα επιμέναμε στο ζήτημα Μάζη-Κόλμαν, αν ο Ιωάννης Μάζης δεν ήταν ταυτόχρονα από τον Ιούνιο του 2004 και επί χρόνια πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων (ΙΑΑ). Το Ινστιτούτο αυτό είναι το επίσημο think tank στου ελληνικού υπουργείου Αμυνας, ενώ τα στελέχη του διορίζονται από τον εκάστοτε υπουργό.

Επί χρόνια ο κ. Μάζης υποστήριζε με κάθε ευκαιρία την ανάγκη της ελληνοϊσραηλινής στρατιωτικής συνεργασίας. Σε υπηρεσιακό υπόμνημα που είχε υποβάλει το ΙΑΑ πριν από πέντε χρόνια («Η συγκυρία στη Μέση Ανατολή για την ενεργοποίηση των σχεδίων για τον αγωγό Μοσούλης-Χάιφας και οι ευκαιρίες για την Ελλάδα και την Κύπρο», τεύχος 103, 15.7.2005) επισημαινόταν η προοπτική αυτής της συνεργασίας: «Στο σημείο αυτό [σ.σ. με την ενεργοποίηση του αγωγού] παρουσιάζεται για την ελληνική και ελληνο-κυπριακή πλευρά μια ευκαιρία ανάπτυξης στρατιωτικών σχέσεων με το Ισραήλ που θα στηρίζεται στην ασφάλεια των μεταφορών και στον έλεγχο των όποιων τρομοκρατικών απειλών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Κάτι τέτοιο φαντάζει ευκταίο με δεδομένη την "ψύχρανση", σε σχέση με το παρελθόν, στις διπλωματικές σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας, που θα έχει ως αποτέλεσμα την αναζήτηση, από το Ισραήλ, νέων συμμαχιών στην περιοχή. Η επίτευξη αυτού μπορεί να προέλθει μέσω της ενίσχυσης των οικονομικών σχέσεων του τελευταίου με τα κράτη της Ε.Ε. μέσω του "οχήματος" που προσφέρει ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου».

Περιγράφοντας στο περιοδικό του ΙΑΑ «Γεωστρατηγική» τις απόψεις που ανέπτυξαν σε ινστιτούτο στρατηγικών μελετών του Ισραήλ δύο συντηρητικοί αμερικανοί αναλυτές, ο κ. Μάζης τονίζει την αξία των επιχειρημάτων τους για την Ελλάδα («Το "Ανεξάρτητο Κόσοβο" και τα ζητήματα ασφαλείας του κράτους του Ισραήλ», τεύχος 12, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2007): «Τα επιχειρήματα αυτά παρουσιάζουν ενδιαφέρον, σε αρκετά τους σημεία "παραλλήλων βίων", για την Ελλάδα και για την Κύπρο. Μη λησμονούμε ότι η Ελλάδα έχει δηλώσει επανειλημμένως πως δεν υποστηρίζει αλλαγές συνόρων, ως "μη αναθεωρητικό" κράτος. Υπάρχει λοιπόν στην περίπτωση του Κοσόβου ένας ισχυρός σύμμαχος των μη αναθεωρητικών ελληνικών θέσεων, των βασιζόμενων άλλωστε στη διεθνή νομιμότητα. Οι φόβοι του Ισραήλ για το βαλκανικό ισλαμιστικό κίνημα, ιδιαίτερα δε αυτό με τα ισλαμο-αλβανικά μεγαλοϊδεατικά χαρακτηριστικά, πρέπει να γίνουν σεβαστοί και κατανοητοί από την Αθήνα. Αλλωστε η χώρα μας θα πρέπει να αξιολογήσει πρώτη τις επιπτώσεις που υπομιμνήσκονται από τους δύο αμερικανούς αναλυτές και μάλιστα με μονομερή δήλωση, αυτήν της αλβανοκοσοβαρικής πλευράς».

Ακόμα πιο σαφές είναι πρόσφατο δημοσίευμα του καθηγητή Μάζη στο ίδιο περιοδικό του ΙΑΑ («Οι εξελίξεις στο γεωστρατηγικό περιβάλλον του Ισραήλ και της Μέσης Ανατολής: Προοπτικές σταθεροποίησης μετά την εκλογή Μπαράκ Ομπάμα», «Γεωστρατηγική», τεύχος 15, 2009). Το κείμενο αναφέρεται «στην ελληνο-αμερικανο-ισραηλινή αμυντική συνεργασία, γεγονός που ενισχύει τους δεσμούς εμπιστοσύνης μεταξύ Αθήνας και Τελ Αβίβ». Ο συγγραφέας εκτιμά ότι «οι δεσμοί αυτοί μπορούν να λειτουργήσουν ως θετικοί συντελεστές υπέρ της ελληνικής και ελληνοκυπριακής πλευράς για την επίτευξη μιας αξιοπρεπούς λύσεως στο Κυπριακό, το οποίο στην περίπτωση αυτή πρέπει να αναλυθεί και στην πτυχή του η οποία έχει να κάνει με το ρόλο της Μεγαλονήσου για την ισραηλινή εθνική ασφάλεια. Ο παράγοντας αυτός συνήθως δεν λαμβάνεται υπόψη από την ελλαδική και ελληνοκυπριακή πλευρά, ενώ αξιοποιείται τα μέγιστα από την τουρκοκυπριακή πλευρά. Το ζητούμενο είναι οι συντελεστές αυτοί να τύχουν εκμεταλλεύσεως και να μην απολεσθούν άνευ αξιοποιήσεως από την ελληνοκυπριακή πλευρά».

Σε άλλο σημείο του ίδιου κειμένου ο κ. Μάζης περιγράφει την επιλογή του Ισραήλ να προχωρήσει τον Ιούνιο του 2008 με τις ΗΠΑ και την Ελλάδα σε κοινή αεροπορική άσκηση, η οποία «ανεξαρτήτως των οποιωνδήποτε -εικαζομένων ή πραγματικών- προθέσεών της, ανεγνώσθη από τους Ελληνες αναλυτές και ως απάντηση στις πυραυλικές δοκιμές της Τεχεράνης αλλά και ως μέσο διπλωματικής πιέσεως προς την ιδία κατεύθυνση». Το συμπέρασμα του κ. Μάζη είναι ότι η ελληνοισραηλινή προσέγγιση έχει στρατηγικό χαρακτήρα: «Τελικώς, μπορούμε να διακρίνουμε μια τάση ελληνοισραηλινής προσεγγίσεως, στρατηγικού χαρακτήρος στην οποία η Ελλάδα ως μη αναθεωρητικός εθνικο-κρατικός δρων και παράγων ειρήνης και συνεργασίας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, μπορεί να προσφέρει πολλά προς την κατεύθυνση αυτή, ως εξομαλυντής εντάσεων και εγγυητής ασφαλείας. Τα κέρδη από μια τέτοια συνεργασία θα είναι ένα σημαντικό καταπίστευμα για τη διαδικασία τελικής διευθετήσεως του Κυπριακού προβλήματος προς όφελος της ευρωπαϊκής του λύσεως. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι και η ελληνική πολιτική ελίτ δεν θα απολέσει την ευκαιρία να αξιοποιήσει αυτήν τη δυναμική, άλλως...».

Η στρατιωτική συνεργασία

Οι απόψεις αυτές που εκφράζει το ΙΑΑ έχουν επηρεάσει εμφανώς και τα δύο κόμματα που κυβερνούν εναλλάξ τις τελευταίες δεκαετίες. Η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση έχει μάλιστα και επιφανή στελέχη του ΙΑΑ στις τάξεις της. Ο εμφανιζόμενος ως βασικός σύμβουλος του κ. Σαμαρά σε ζητήματα οικονομίας και εξωτερικής πολιτικής Χρύσανθος Λαζαρίδης υπήρξε ειδικός επιστημονικός συνεργάτης του ΙΑΑ. Σε υπηρεσιακή μελέτη που έχει συντάξει ο ίδιος (τεύχος 56, 25.2.2005), ο κ. Λαζαρίδης αναλύει τη σημασία των πληροφοριών και τη συσχετίζει με την προσέγγιση Ελλάδας-Ισραήλ, προτείνοντας «σοβαρή αναβάθμιση των σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ, σε πολιτικό και επιχειρησιακό πεδίο, με κύριο ζητούμενο, από ελληνικής πλευράς, τη συνεργασία στον τομέα των πληροφοριών». Ολα αυτά, βέβαια, στο πλαίσιο της «ενίσχυσης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και της αναβάθμισης του ρόλου της Ελλάδας στους αμερικανικούς σχεδιασμούς».

Γεγονός είναι ότι το όραμα όλων αυτών των αναλυτών έχει ήδη γίνει πραγματικότητα. Η στενή στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας - Ισραήλ είναι δεδομένη. Μόνο που τις λεπτομέρειες αυτής της συνεργασίας τις καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου και μια διακριτικότητα που δεν οφείλεται απλώς στους προφανείς λόγους ασφαλείας. Το ζήσαμε και τις τελευταίες μέρες με την άσκηση «Μίνωας» που είχε αρχίσει με τη συνεργασία της αεροπορίας των δύο κρατών ήδη από τις 25 Μαΐου. Εκτός από ορισμένα δημοσιεύματα στα «ψιλά» των εφημερίδων, η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε το γεγονός κατόπιν εορτής, όταν δηλαδή το ελληνικό υπουργείο Αμυνας υποχρεώθηκε να διακόψει την άσκηση.

Η διακοπή είναι βέβαια προσωρινή. Οσο για το περιεχόμενό της, θυμίζει σε πολλά σημεία την κοινή άσκηση της πολεμικής αεροπορίας των δύο χωρών το Μάιο-Ιούνιο του 2008. Και τότε η υπόθεση είχε κρατηθεί μυστική, ενώ σύμφωνα με δημοσίευμα των «New York Times» (20.6.08), ο «Ενδοξος Σπαρτιάτης» (έτσι ονομαζόταν η άσκηση) αποτελούσε προσομοίωση μιας αεροπορικής επιδρομής στο Ιράν. Σύμφωνα με το δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας, ο εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου δήλωσε ότι με την άσκηση αυτή το Ισραήλ έστειλε πολλαπλά μηνύματα: «Ηθελαν να το γνωρίζουμε εμείς, ήθελαν να το γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι και ήθελαν να το γνωρίζουν και οι Ιρανοί». Η αποκάλυψη αυτή προκάλεσε θόρυβο, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την ελληνική κυβέρνηση να υποδεχτεί λίγες μέρες αργότερα στην Αθήνα τον ισραηλινό υπουργό Αμυνας.

Το πιο πρόσφατο επεισόδιο σ' αυτή τη «μυστική» αλλά γνωστή αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ διαδραματίστηκε πέρυσι, με τη χρησιμοποίηση του λιμανιού του Αστακού για τη μεταφόρτωση πολεμικού υλικού από τις ΗΠΑ στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια της επίθεσης στη Γάζα τον Ιανουάριο του 2009. Ο Κώστας Καραμανλής διέψευσε από το βήμα της Βουλής τη σχετική καταγγελία του Αλέκου Αλαβάνου, αλλά το περιεχόμενο της διάψευσης έπεισε μόνο όσους ήθελαν να πειστούν.

Οι στενές αυτές στρατιωτικές σχέσεις έχουν βάθος δεκαπενταετίας. Μάλιστα η πρώτη στρατιωτική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ δεν υπογράφτηκε ούτε επί ημερών του γνωστού «φιλοαμερικανού» Μητσοτάκη ούτε επί της διακυβέρνησης του γνωστού «ενδοτικού» Σημίτη. Ηταν Δεκέμβριος του 1994, με πρωθυπουργό τον «εθνικά υπερήφανο» και οπαδό του «αραβικού δρόμου» Ανδρέα Παπανδρέου, όταν οι δύο χώρες συμφώνησαν σε ένα πρωτόκολλο στρατιωτικής συνεργασίας, κοινών αεροναυτικών ασκήσεων και ανταλλαγής απόψεων σε ζητήματα όπως οι εναέριες μεταφορές, η ωκεανογραφία κ.λπ.

Κρίσιμο σημείο στην εμπέδωση των σχέσεων αυτών ήταν η περίοδος προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Το Ισραήλ όχι μόνο ήταν μία από τις επτά χώρες που επόπτευαν την ασφάλεια των Αγώνων αλλά προμήθευσε την ΕΥΠ και με τα μηχανήματα για τον εκσυγχρονισμό της.

Οσο για τη «μυστικότητα» που εξακολουθεί και περιβάλλει αυτή τη συνεργασία, μια σοβαρή εξήγηση δίνει ο ισραηλινός καθηγητής Αμίκαμ Ναχμάνι, ο οποίος διέβλεψε ήδη από το 1999 το γεγονός ότι ενώ το υπουργείο Εξωτερικών αμφιταλαντευόταν μεταξύ της σύγκλισης με το Ισραήλ και της παραδοσιακής επαφής με τις αραβικές χώρες, το υπουργείο Αμυνας είχε κάνει ήδη τις επιλογές του: «Ορισμένα στελέχη του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών παρέμειναν εξίσου ευαίσθητα στις αντιδράσεις των Αράβων, όπως ανέκαθεν, γεγονός το οποίο φυσικά παρεμποδίζει κάθε πραγματική πρόοδο στις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας. Αντιθέτως, το ελληνικό υπουργείο Αμυνας υποστηρίζει σθεναρά και αναπτύσσει τις σχέσεις με το Ισραήλ».

Το ειρωνικό στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι -όπως σημειώνει σε νεότερη μελέτη του ο ίδιος αναλυτής- στο Ισραήλ συνέβαινε το αντίθετο. Επί χρόνια το στρατιωτικό κατεστημένο δυσπιστούσε στην ανάπτυξη ιδιαίτερων σχέσεων με την Ελλάδα, φοβούμενο μη διαταράξει τη συμμαχία με την Τουρκία, ενώ το υπουργείο Εξωτερικών επιδίωκε μια ισορροπία στην τριγωνική σχέση Ισραήλ-Τουρκίας-Ελλάδας.

Τα τελευταία γεγονότα απελευθερώνουν τη δυναμική της σύγκλισης Ελλάδας-Ισραήλ. Μπροστά σ' αυτή τη δυναμική ποιος ασχολείται με τους ακτιβιστές ή -πολύ περισσότερο- με τους έγκλειστους της Γάζας και τα ανθρώπινα δικαιώματα; 

enet.gr.enet.gr