Τα παιδιά στο Μεταξουργείο θαυμάζουνε τις γάτες...

Γράφει η Ειρήνη Βεργοπούλου 

Στο Μεταξουργείο, οι οδοί έχουν ωραίες ονομασίες. Υπάρχει οδός Βίκτωρος Ουγκώ, οδός Ιάσωνος, οδός Σφακτηρίας, και οδός Οδυσσέως.

Ωραίες ονομασίες που έχουν μείνει ίδιες τόσες δεκαετίες.

Στην οδό Οδυσσέως, και δικαίως, κυκλοφορούν οι περιπλανώμενοι της υφηλίου που περάσαν πελάγη, βουνά, βάσανα, για να σταθμεύσουν σ' αυτές τις γωνιές, μάλλον επειδή δεν έχουν μπορέσει ακόμα να διαφύγουν προς άλλους, "πολλά υποσχόμενους" τόπους.

Στην περιοχή λειτουργούν και στεγάζονται: ταξιδιωτικά γραφεία, τράπεζες, μεσαίου επιπέδου ξενοδοχεία που χτίστηκαν για τους Ολυμπιακούς του 2004 για λόου-μπάτζετ τουρισμό, και που συνήθως τώρα στεγάζουν καταμόναχους ηλικιωμένους ανθρώπους, οίκοι ανοχής, θέατρα ελληνικού "οφφ μπρόντγουεη" στυλ, το "Περοκέ", γκουρμέ στέκια για όσους έρχονται από άλλες κατευθύνσεις της Αττικής με σκοπό να ανακαλύψουν τη 'γραφικότητα' της συνοικίας, οικογένειες αθίγγανων σε ερείπια, που η θέα τους 'προσθέτει' στο ρομαντισμό και τη 'γραφικότητα' της περιοχής, μια μουσική σκηνή ποιοτικού ήχου, το σωματείο των ταξιτζήδων,μικρομάγαζα και μικροβιοτεχνίες, και βέβαια , οι μόνιμοι υπόλοιποι κάτοικοι,νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες και πρόσφυγες, παλαιές οικογένειες από γενιές Αθηναίοι, χρήστες ουσιών, μικροκακοποιοί κ.λ.π.

Περιδιαβαίνοντας μέρα καλοκαιρινή και μεσημέρι, η ζέστη και η βαριά ατμόσφαιρα του κέντρου σε καλύπτουν σανα παχιά βρώμικη κουβέρτα που θες εκνευρισμένος να αποτινάξεις με μια κίνηση από πάνω σου, αλλά δεν μπορείς. Η θερμοκρασία εντείνει τη μπόχα από ούρα και κόπρανα, ανθρώπων και ζώων, και μερικές φορές και τη μπόχα πτωμαίνης από ψόφια γατιά ή ποντίκια, που αναδύεται από παλιοκαιρισμένα υπόγεια και λησμονημένους κάδους σκουπιδιών. Γενναία αντιστέκονται τα δεντράκια που καταφέρνουν και φυτοζωούν με το λίγο νεράκι που βρίσκεται, από κάποια φιλεύσπλαχνη μάνικα.

Τα βήματά σου σε πηγαίνουν προς τη στάση του λεωφορείου επί της Λένορμαν. Πριν λίγο βγήκες από τη στάση μετρό Μεταξουργείο και εύχεσαι η ραστώνη του Αυγούστου και οι άδειες των οδηγών να μην κάνουν τα λεωφορεία να περνάνε με υπερβολική καθυστέρηση, γιατί ο ιδρώτας σου έχει ενοχλητικά πλέον μουσκέψει τα ρούχα σου και τη σκέψη σου...

Πίσω από ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο στην οδό Οδυσσέως, ακούς ξάφνου χαρούμενες φωνές.

" Κοίτα, κοίτα!!", ακούς μια ενθουσιώδη παιδική φωνή, μάλλον αγορίστικη.

Είχες μαντέψει σωστά. 'Ενα αγοράκι, περίπου έξη ή επτά χρόνων, προβάλλει μπρος στο καπώ του αμαξιού. Είναι ξανθό και στρογγυλοπρόσωπο, και φοράει σορτσάκι με τιράντες, που παραπέμπει σε εικόνες από άλλες εποχές. Το ακολουθεί ένα κοριτσάκι, στρογγυλοπρόσωπο και αυτό, αλλά καστανό στα μαλλιά. Οπωσδήποτε η αδελφή του. 'Εχουν και τα δυο γουρλώσει όλο χαρά και περιέργεια τα μάτια τους και παρακολουθούν έναν μεγαλόσωμο γάτο, που πηγαίνει ήρεμος τη βόλτα του στο πεζοδρόμιο.

"Γάτα....γατούλιι....".....φωνάζει το αγοράκι, με μια προφορά που παραπέμπει σε παιδί που άλλη γλώσσα ακούει μέσα στο σπίτι, ενώ από εκεί έξω έχει μάθει τα ελληνικά.

Ακολουθούν ενεργητικά το γάτο, σαν να είναι αυτό το ζωντανό το πιο θαυμαστό δημιούργημα. Εκείνος, μένει ατάραχος και νωθρός στις κινήσεις του. Τα πρόσωπά τους λάμπουν από το επίτευγμα της ανακάλυψης αυτού του εντυπωσιακού γάτου με τη χοντρή ουρά.

Τα κοιτάω τα παιδιά με συμπάθεια και πάω να κοντοσταθώ, αλλά πιάνω το καχύποπτο και αγριεμένο βλέμμα της μάνας τους, μάλλον, που κάθεται στο ρείθρο και μου μεταδίδει το νόημα ότι η τρυφερότητά μου δεν της είναι ευπρόσδεκτη. Ποιός ξέρει τί έχουν δει στη ζωή της τα μάτια της και δεν με γουστάρει καθόλου. Προσπερνάω λοιπόν χωρίς δεύτερη σκέψη.

Το αγοράκι πολύ φευγαλέα μου ρίχνει ένα διερευνητικό βλέμμα. Μετά συνεχίζει να αφοσιώνεται με όλο το νου του στην παρατήρηση του αιλουροειδούς. Δεν το απασχολεί (ακόμα) από ποιά χώρα ήλθαν οι γονείς του, σε ποιά χώρα είναι, σε ποιό μέρος της χώρας αυτής, πού μένουν, αν έχουν αύριο να φάνε, σε ποιό χρώμα φυλής ανήκουν αυτοί ή οι γείτονές τους. Η πραγματικότητα της στιγμής έχει τέσσερα πόδια και μαλακό κίτρινο τρίχωμα.

Σε λίγα δευτερόλεπτα αυτή η σκηνή είναι ήδη παρελθόν. Φθάνω στη στάση και περιμένω υπομονετικά το επόμενο λεωφορείο που θα περάσει για Περιστέρι.

sibilla