Νίκος Φωτόπουλος: Η πολιτική του Μνημονίου κλέβει τις ζωές μας

Όσοι παρακολουθούμε τα πράγματα από κοντά δεν νιώθουμε καμία απολύτως έκπληξη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία της χώρας. Αποδείχθηκε και στον πλέον δύσπιστο ότι αυτή η πολιτική, η πολιτική του Μνημονίου, δεν οδηγεί πουθενά. Η οικονομία εξακολουθεί να βρίσκεται σταθερά σε ύφεση. Ανάπτυξη δεν φαίνεται από πουθενά. Η ανεργία είναι ανεξέλεγκτη και η περιβόητη έξοδος στις αγορές αναβάλλεται επ’ αόριστον.
Δυστυχώς οι πολέμιοι του Μνημονίου (και το θέμα δεν προσφέρεται για μπράβο) επιβεβαιωθήκαμε. Το δυστύχημα όμως είναι διπλό και δεν είναι μόνο το ότι επιβεβαιωθήκαμε, το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση εμμένει στην ίδια αδιέξοδη πολιτική. Και νέες περικοπές. Και νέα φοροεπιδρομή. Και νέες μειώσεις μισθών. Και ξεπούλημα κάθε τι δημοσίου.
Αυτή η πολιτική είναι σίγουρο ότι θα ωθήσει την οικονομία σε ακόμη χειρότερη ύφεση και θα σπρώξει στο περιθώριο και τα αζήτητα της ζωής σαν να είναι μπάζα και σκουπίδια ακόμα περισσότερους συνανθρώπους μας. Με βάση αυτό η ευθύνη του κάθε συνδικαλιστή, του κάθε συνδικάτου, γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Η ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας μας (που είναι αλήθεια ότι σε μεγάλο βαθμό έχει συμβεί) έχει μια μεγάλη ευκαιρία. Είναι η ώρα λοιπόν πρώτα από όλα για να μην κλέψουν τις ζωές μας. Για να μην μας φράξουν οριστικά τον δρόμο προς το μέλλον. Για να μην μας απαγορεύσουν να ονειρευόμαστε!
Να σταθούμε όρθιοι και να κάνουμε το χρέος μας.
Ο κάθε συνδικαλιστής, το κάθε συνδικάτο, με συντονισμό της δράσης μας πρέπει να σταθεί και να δώσει τη μάχη. Τη μάχη για μια συνέχιση της ύπαρξης κοινωνικών αγαθών, τη μάχη για το δικαίωμα στην εργασία. Τη μάχη για να μην ξεπουληθεί ο δημόσιος πλούτος της χώρας στους σύγχρονους κατακτητές.
Σε όσους μιλούν για μονόδρομους η απάντηση μας πρέπει να είναι: Δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Οι δρόμοι είναι πολλοί, αρκεί να ξέρεις πού θες να πας και με ποιους θα πας.
avgi.