Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Η άρνηση της κοινωνίας

του Κώστα Γιαννακίδη 
Την Κυριακή η «Καθημερινή» δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο η δικαστική έρευνα για την υπόθεση των υποκλοπών στρέφει το φακό της προς την αμερικανική πρεσβεία. Η δε κυβέρνηση έκανε αυτό που γνωρίζει καλύτερα: πήρε αποστάσεις, είπε κάτι για το έργο της δικαιοσύνης, το σπίρτο έσβησε.
Πριν από λίγες μέρες τελείωσε, ως σκάνδαλο, η υπόθεση της Siemens. Οι βουλευτές μας καταψήφισαν εκ νέου την πρόταση παραπομπής σε Προανακριτική Επιτροπή των πρώην υπουργών της Ν.Δ., Γιώργου Αλογοσκούφη και Χρήστου Μαρκογιαννάκη. Πάει, αυτό ήταν. Αν υπάρχει κάτι για το κοινό περί δικαίου αίσθημα, θα είναι πρόστιμα εις βάρος της Siemens που, φυσικά, θα χαθούν στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των προσφυγών. Κανένας πολιτικός, με εξαίρεση τους Μαντέλη-Τσουκάτο, δεν θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις. Ο κ. Χριστοφοράκος απολαμβάνει την ασφάλεια της Γερμανίας, ο κ. Καραβέλας θα είναι κάπου στη Νότιο Αμερική. Είναι βέβαιον ότι νοσταλγούν τους πολιτικούς φίλους που κρατούν στην καρδιά, αλλά και στο χέρι.
Το Βατοπαίδι δεν είναι σκάνδαλο. Ο Εφραίμ και ο Αρσένιος απολαμβάνουν μέχρι και την αποκατάσταση τους από το Πατριαρχείο. Το μοναστήρι είναι όντως καλά και πολιτική παρένθεση έχει κλείσει. Αν δεν κάνω λάθος στα απόνερα της παιδεύεται η κ. Πελέκη-Βουλγαράκη, αλλά σίγουρα και αυτή θα βρει ένα σωσίβιο για να φτάσει στη ξηρά.
Στο ποδόσφαιρο η σύνθεση του πρωταθλήματος αλλάζει κατά βούληση. Κανένας δεν γνωρίζει που σταματάει ο αθλητικός εισαγγελέας και που αρχίζει ο ποινικός. Επίσης λίγοι μπορούν να ξεχωρίσουν την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού από την Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ. Ακόμα λιγότεροι πιστεύουν ότι το πρόβλημα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου βρίσκεται στον Βόλο και στην Καβάλα.
Ti σας σερβίρουμε και τώρα; Κατά βάση τίποτα. 'Ένα ξαναζεσταμένο πιάτο με υποθέσεις που σας συγκλόνισαν, αλλά τώρα δεν θέλετε ούτε να τις μυρίσετε γιατί ξέρετε ότι θα σας κάτσουν στο στομάχι. Και μένουν έτσι, σαν εκκρεμές που κανένας δεν ακούει. Όμως μέσα στο συλλογικό υποσυνείδητο όλα αυτά συσσωρεύονται πάνω σε μία άρνηση. Γιατί, για παράδειγμα, να πληρώσεις τους φόρους σου όταν κανείς άλλος δεν πληρώνει για τις ευθύνες που του αναλογούν; Η κυβέρνηση οφείλει να αναγνωρίσει ότι το κόστος της ατιμωρησίας είναι και οικονομικό, πέρα από κοινωνικό. Όσο πολιτικοί, φοροφυγάδες και παρανομούντες του κοινού ποινικού δικαίου απολαμβάνουν τον αέρα από τα παράθυρα του νόμου, τόσο η κοινωνία θα αρνείται το αυτονόητο.
protagon

Δεν υπάρχουν σχόλια: