Κατ’ αρχάς, ο κ. Δρίτσας εξηγεί πως «η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης δεν θα επιδικάσει κάποια αποζημίωση στα θύματα του Διστόμου ή άλλων περιοχών, αλλά -αν είναι θετική- θα αναγνωρίσει το δικαίωμά τους να διεκδικούν την αποκατάστασή τους χωρίς να έχει εν προκειμένω η Γερμανία την ασυλία της ετεροδικίας. Διότι, όπως γίνεται αντιληπτό, όταν προσφεύγει κανείς για αυτή την υπόθεση στα γερμανικά δικαστήρια, εκεί τα πράγματα τίθενται σε μια εντελώς διαφορετική βάση».«Το κλίμα ήταν σε γενικές γραμμές θετικό για τις ελληνικές θέσεις, ιδίως μετά από την εξαιρετική παρέμβαση των νομικών που εκπροσώπησαν το ελληνικό κράτος. Επρόκειτο για -νομικά αλλά και πολιτικά- εύστοχες παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα πιθανόν να είναι βάσιμη η αισιοδοξία η οποία επικρατεί όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην ιταλική αντιπροσωπεία», αναφέρει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ίδιος τονίζει ότι «οι δικαστές άκουγαν με προσοχή την αγόρευση των Ελλήνων εκπροσώπων», ενώ επιβεβαιώνει την αίσθηση την οποία είχαν αποκομίσει και άλλα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας περί «αλαζονείας» των εκπροσώπων του γερμανικού Δημοσίου: «Με πολύ λίγα νομικά επιχειρήματα, έθεσαν κυρίως το ζήτημα πως αν απορριφθεί η προσφυγή τους -και ανοίξει ο δρόμος για την αναγνώριση του δικαιώματος πολιτών μιας χώρας που έχει δεχθεί επιθέσεις από τους ναζί να διεκδικήσουν αποζημιώσεις και να αποκαταστήσουν την αξιοπρέπειά τους, προσφεύγοντας στα δικά τους δικαστήρια- αυτό θα ανατρέψει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων, όπως λίγο - πολύ ανέφεραν».
Εκτός από τους νομικούς εκπροσώπους του ελληνικού κράτους, τον πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Ελλάδας, τους δημάρχους Διστόμου και Καλαβρύτων, παρατηρητές και συγγενείς θυμάτων, στη Χάγη μετέβησαν μόνο αντιπροσωπείες του ΣΥΡΙΖΑ (Θοδ.Δρίτσας, Θοδ.Παρασκευόπουλος, Τ.Μπαλαούρας) και της ΔΗΜΑΡ (Ν.Τσούκαλης, Γρ.Ψαριανός). «Δεν υπήρχε ούτε συμβολικά μια παρουσία η οποία να υποδηλώνει την πολιτική βούληση της ελληνικής πολιτείας να διεκδικήσει αυτά τα δικαιώματα», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο κ. Δρίτσας αναφορικά με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία «αφού πιέστηκε από τις παρεμβάσεις σημαντικών παραγόντων που έχουν κινήσει με συνέπεια και συστηματική προσπάθεια αυτή την υπόθεση, όπως ο Μανώλης Γλέζος αλλά και δήμαρχοι, κάτοικοι και συγγενείς των θυμάτων, ήρθε κάποια στιγμή σε δύσκολη θέση -στα τέλη του 2010- και άρχισε να μετατρέπει την απολύτως απαθή στάση της σε μία ελεγχόμενη, θα έλεγα, ενεργητική παρέμβαση».
Απέναντι στη συζήτηση περί σύνδεσης του ζητήματος των γερμανικών αποζημιώσεων με τις σημερινές εξελίξεις στην οικονομία, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά: «Αυτό δεν είναι πάντα το πιο σωστό. Ναι μεν κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει από τη στιγμή που οι Γερμανοί, το γερμανικό κράτος και η γερμανική κυβέρνηση, συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο απέναντι στους Έλληνες, αλλά στην πραγματικότητα η διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων ή της ηθικής αποκατάστασης είναι ένα ζήτημα που υπερβαίνει αυτή τη συγκυρία και ανάγεται σε ευρύτερα και μονιμότερου χαρακτήρα δικαιώματα και για τους Έλληνες πολίτες - θύματα του ναζισμού και για όλους τους λαούς. Από αυτή την άποψη, ναι μεν η συγκυρία συνδέει τα δύο ζητήματα, αλλά δεν θα ήταν η καλύτερη δυνατή στάση να γίνεται αυτό με απόλυτο τρόπο. Η διεκδίκηση για τα δικαιώματα των θυμάτων των ναζί είναι διαχρονική και υπέρτερης σημασίας από το συμψηφισμό του «δώσε – πάρε», «τόσα μου χρωστάς - τόσα σου δίνω», τελικά «τόσα σου οφείλω». Το θέμα αφορά τα θύματα του ναζισμού και επομένως το πρόβλημα δεν είναι απλώς οικονομικό».
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου