Μικρά παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα. Οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. Μια ομάδα ερευνητών του Κέμπριτζ μελετά τις επιπτώσεις των σκληρών μέτρων στην υγεία των Ελλήνων και καταλήγει σε μαύρα συμπεράσματα. Συνταξιούχοι ψάχνουν συστηματικά και καθημερινά στους κάδους των σκουπιδιών σέρνοντας ένα καροτσάκι του σούπερ μάρκετ. Η απελπισία της διπλανής πόρτας, αν δεν χτύπησε ακόμα τη δική μας, έχει γίνει καθημερινότητα. Και οι άνθρωποι αρχίζουν να ανακαλύπτουν πάλι σιγά-σιγά, διστακτικά, την αξία και την ανάγκη της αλληλεγγύης - κάτι είναι κι αυτό.Αλλά βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Ο χειμώνας που έρχεται δείχνει τα δόντια του στους φτωχούς, στους άνεργους, στους συνταξιούχους, στους ηλικιωμένους, που θα μείνουν χωρίς θέρμανση. Χωρίς αρκετή τροφή. Χωρίς ρεύμα πολλοί από αυτούς, που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τον έκτακτο κεφαλικό φόρο. Και χωρίς καμιά προοπτική ότι αυτή η κατάσταση είναι προσωρινή, ότι είναι μια δύσκολη στιγμή που θα περάσει, ότι κάποια στιγμή κάποιο κράτος ή κάποιος δήμος θα ενδιαφερθεί γι’ αυτούς. Το κράτος είναι απασχολημένο να τους φορολογεί και οι δήμοι δεν έχουν λεφτά - ακόμα και η βοήθεια στο σπίτι περιλαμβάνεται στα θύματα του μεσοπρόθεσμου.
Ως εκ τούτου, κάτι πρέπει να γίνει. Η αυθόρμητη αλληλεγγύη έχει τα όριά της και καμιά τρόικα, κανένας Πόλσεν, κανένας Βενιζέλος, κανένας Παπανδρέου δεν πρόκειται να νοιαστεί για το γείτονα, το γνωστό, τον άγνωστο, που κινδυνεύει η υγεία και η ζωή του, αν δεν τον νοιαστεί ο γείτονας, ο γνωστός, ο άγνωστος. Εκείνοι κυρίως που έχουν την πείρα, την οργανωμένη δυνατότητα και την ευαισθησία - έτσι υποτίθεται τουλάχιστον και μένει να αποδειχτεί. Και μπορούν όχι να συμπεριλάβουν την αλληλεγγύη, έμπρακτη, υλική και ηθική, στην πολιτική τους ατζέντα, αλλά να την αναδείξουν στην πρώτη γραμμή.
Είναι πολιτικό αυτό, ή μήπως ηθικολογούμε και αντί για την εξέγερση υποκλινόμαστε στη φιλανθρωπία; Και ποιον νοιάζει; θα μπορούσε να είναι η απάντηση. Αξίζουν όλα τα οράματα και όλοι οι πολιτικοί σκοποί όσο μια ανθρώπινη ζωή; Αλλά υπάρχει και τίποτε πιο πολιτικό σήμερα από την αλληλεγγύη, την ανάδειξη της δύναμής της, την υπεράσπιση της ζωής και της υγείας των πιο αδύναμων; Στο κάτω-κάτω η αριστερά πάντα έτσι απαντούσε στο ερώτημα από πού ν’ αρχίσουμε: από τον άνθρωπο.
avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου