Για μια Κύπρο-Λεύτερη κτήμα των ανθρώπων της. Ημέρα μνήμης και τιμής Κυριάκου Μάτση

Χαραλάμπους Πηνελόπη

Για μια Κύπρο-Λεύτερη κτήμα των ανθρώπων της.
Ημέρα μνήμης και τιμής Κυριάκου Μάτση
19 Νοεμβρίου σήμερα και ο κυπριακός Eλληνισμός τιμά ένα από τα πιο επίλεκτα παιδιά του.
Tον Αγωνιστή της ΕΟΚΑ,
Τον ήρωα της θυσίας και του μαρτυρίου, 
της αντίστασης και της φιλοπατρίας,
της επανάστασης και της πίστης στον σκοπό του Αγώνα, 
Τον Σταυραετό του Πενταδακτύλου,
τον Κυριάκο Μάτση.
Ο Κυριάκος Μάτσης ήταν ένας αγνός ιδεολόγος, ένας ανθρωπιστής, ένας οραματιστής, ένας πραγματικός πατριώτης.
Τα λόγια του, η δική του κατάθεση και μαρτυρία
Δεν υπάρχουν διλήμματα όταν απευθύνεσαι σε κατακτητές παρά μονάχα το χρέος οπλίζει το λόγο. Γιατί δεν συνθηκολογούν οι λαοί, η λεφτεριά δεν είναι αλισβερίσι.
 «Εσάς ποιος είναι, όμως, ο ρόλος και η αποστολή σας; Γιατί βρίσκεστε σε έναν τόπο που δεν σας θέλουν; Τι θα κάνατε εσείς αν ήσασταν στη δική μου τη θέση; Απαντήστε μου».


Με ένα όνειρο έζησε, με έναν πόθο σκοτώθηκε.
« Θα ριχτώ στον αγώνα. Θα πολεμήσω τίμια και παλληκαρίσια.
 Θ' αγωνιστώ για το λαό. Τον βλέπω αμόρφωτο και θέλω να τον μορφώσω, τον βλέπω αδικημένο και θέλω να τον δικαιώσω ...»

 « Η Κύπρος διέρχεται μίαν των κρισιμοτέρων στιγμών της μακραίωνος ιστορίας της. Μέσα από τα βάθη των αιώνων ένας λαός ζητά την λευτεριά του. Και ξέρει ο λαός αυτός ν' αγωνίζεται, να παλαίη, να υποφέρη ...»

«Γεννήθηκε το 1926 στο Παλαιχώρι της Κύπρου και σκοτώθηκε στο Δίκωμο στις 19 Νοεμβρίου 1958. Φοίτησε στη Γεωπονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου και ωρίμασε σωματικά και ψυχικά. Στη Θεσσαλονίκη ανέπτυξε μεγάλη δράση και χάρη στα ρητορικά του προσόντα διακήρυττε τις απόψεις του για την Κύπρο. Για αυτό το έργο ονομαζόταν “Το αηδόνι της Κύπρου”. Ύστερα από προδοσία αιχμαλωτίστηκε και οδηγήθηκε στα Αγγλικά κρατητήρια της Ομορφίτας, όπου και υπέστη φοβερά βασανιστήρια. Μάλιστα για πρώτη φορά αναγκάστηκε ο στρατάρχης Χάρντινγκ να επισκεφτεί τον ήρωα, για να αποσπάσει την τοποθεσία του καταφυγίου του Διγενή. Του προσέφερε και το πολύ μεγάλο ποσό των 500.000 λιρών και την προστασία του για να ομολογήσει. Όμως ο Κυριάκος είπε: “Εξοχότατε, ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής.”. Ο Χάρντινγκ τον ξαναεπισκέφτηκε και δεύτερη φορά, έχοντας παράλληλα θαυμάσει τον ακέραιο χαρακτήρα του Μάτση.Βέβαια ο Χάρντινγκ αναγκάστηκε να πάει και λόγω της αυξανόμενης όξυνσης της κατάστασης που επικρατούσε στην Κύπρο. Το Νοέμβριο του 1956 κατάφερε να αποδράσει και να συνεχίσει να μάχεται στο βουνό. Σε μια επιστολή του προς ένα παιδί ενός συγγενή του γράφει: “Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από εκείνη που αισθάνεται ένας σαν βλέπει να μετατρέπονται σε πραγματικότητα τα όνειρα, οι ελπίδες και τα ιδανικά του. Το ξέρω πως ο δρόμος είναι δύσκολος, μα είμαστε και εμείς ακούραστοι. Δοκίμασα πιο έντονα τον πειρασμό όταν, περαστικός από το χωριό μου, ήμουν υποχρεωμένος να μη δω τους δικούς μου. Μα έτσι θα είναι πιο έντονη η χαρά όταν βρεθούμε τη μέρα της νίκης.” Στις 19 Νοεμβρίου του 1958 ο Μάτσης ύστερα από προδοσία βρισκόταν στο καταφύγιο του περικυκλωμένος από Άγγλους στρατιώτες.Τρία πράγματα σκέφτηκε να κάνει: να κάψει τα έγγραφα της ΕΟΚΑ, να διώξει τους δύο συντρόφους του και να γεμίσει το όπλο του. Οι Άγγλοι αν και πολύ περισσότεροι φοβήθηκαν και προτίμησαν τη σιγουριά της ρίψης χειρομβοβίδων. Ο Μάτσης κείτονταν ανεβαίνοντας στο πάνθεον των ηρώων.» 

Τιμούμε τον ακατάβλητο αγωνιστή και το βαθυστόχαστο ιδεολόγο.
 «Να ’σαι τίμιος στις πολιτικές σου αντιλήψεις που πρέπει να πηγάζουν από την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, που συνεπάγεται καλυτέρεψη της Πολιτείας, που σαν άμεση συνέπεια έχει την της πατρίδας μερικά και του κόσμου γενικά»
«Έμαθα πάντα στην ζωή ν' αγαπώ και να εκτιμώ τους ιδεολόγους αγωνιστές που ξέρουν ν' αγωνιστούν για ένα ιδανικό -αδιάφορο ποιο είναι αυτό- αρκεί να το πιστεύουν»
 « Χρειάζονται ακόμη αιώνες για να συναισθανθή η ανθρωπότης ότι μόνον με την συναδέλφωσιν των λαών θα μπορέση ο ταλαίπωρος κόσμος να ζήση αρμονικά στον πολυτάραχο πλανήτη μας ¨».

Βρέθηκε στις επάλξεις του αγώνα αυτού και από τους πρώτους δήλωσε λάτρης και υπερασπιστής των υψηλών αγαθών, ως στάση ζωής και απαύγασμα της αποστολής του,  έκφρασε και δια των πράξεων την αυτοθυσία..Προσφερέ τη ζωή του ως σπονδή στην ελευθερία.
Προτιμότερος είναι ο καλός θάνατος αντί του αισχρού βίου.
«...Αν ο καλός Θεός μας επιφυλάσση την λαμπράν τύχη να δώσωμεν την ζωήν μας για την πατρίδα, τότε η χαρά σας πρέπει να είναι απέραντη. Δεν ξέρω αν μπορεί να ονειρευτεί ένας άνθρωπος καλύτερη τύχη από αυτήν...»


Έτσι ήθελε την Κύπρο ο ήρωας, ανθρωπιστής Κυριάκος Μάτσης.
Λεύτερη γη των παιδιών της.
«Να γιατί δεν νοιάζομαι αν τη γη αυτή τη ζουν Τούρκοι για Έλληνες, Εβραίοι για ... Εκείνο που έχει αξία είναι να τη ζουν αυτοί που την ποτίζουν με τον ιδρώτα τους και να περπατούν πάνω της ελεύθεροι, διαφεντευτές της, κυρίαρχοί της. Ν’ αναπνέουν περήφανοι τον αέρα της που να ’ναι αέρας δροσιάς, ομορφιάς, λεβεντοσύνης. Όχι πνίχτης».
Όταν το συλλογικό καλό μετουσιώνεται σε προσωπικό χρέος, το πνεύμα δεν υποτάσσεται.
«Μόνο όταν το συμφέρον το ατομικό σταματήσει να κινεί το λογισμό μας σε κάθε μας πράξη, μόνο όταν ο καθένας εργάζεται για το σύνολο και τον εαυτό του, μόνον τότε η ανθρωπότης μπορεί να βρει το δρόμο της».
 «Η σημαία για την οποίαν έδωκα όρκο να υπηρετήσω είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Θα της μείνω πιστός και θ’ αγωνίζομαι για το ΦΩΣ και την ΑΛΗΘΕΙΑ»

Ο λόγος του Μάτση είναι λόγος διαχρονικός, οικουμενικός, πηγάζει από αξίες πανανθρώπινες, ιεραρχούσες τον Άνθρωπο στο πιο υψηλό σκαλί τους. Αντιτάχθηκε και με την γραφίδα του, αλλά και με το όπλο του σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού και υποδούλωσης. Η πίστη του στην ελευθερία και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια στάθηκαν οι παντοτινοί σύντροφοί του.
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από εκείνη που αισθάνεται ένας σαν βλέπει να μετατρέπονται σε πραγματικότητα τα όνειρα, οι ελπίδες και τα ιδανικά του. Το ξέρω πως ο δρόμος είναι δύσκολος, μα είμαστε και εμείς ακούραστοι»

Προς συγγενικό πρόσωπο, με συναισθηματική φόρτιση και με γλώσσα αγάπης και ειλικρίνειας δήλωνε:
«… Είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε πέτρα την καρδιά, για να σταθούμε άξιοι του χρέους μας. Δοκίμασα πιο έντονο τον πειρασμό όταν περαστικός για λίγες μέρες από το χωριό ήμουν υποχρεωμένος να μην πάω να δω τους δικούς μου. Ήταν βέβαιο πως κάποτε θα τους ρωτούσαν αν με είδαν και έπρεπε να λεν «όχι» και να μπορούν να ορκιστούν γι’ αυτό. Μα έτσι θα είναι και πιο έντονη η χαρά όταν βρεθούμε τη μέρα της ΝΙΚΗΣ. Αν όμως η επιταγή της πατρίδας μάς φυλάξει μια άλλη μοίρα, τότε θ’ αγάλλεται η ψυχή μας απ’ τα ουράνια σαν συντροφιαστά με τα άλλα αδέλφια στον μεγάλο γιορτασμό θα πανηγυρίσουμε»


«Σήμερα όμως ο Κυριάκος Μάτσης ενοικεί αλλού. Σ’ έναν τόπο που δεν μπορεί να αγγίξει η δική μας αθλιότητα και μετριότητα και αδυναμία. Καθώς πορευόμαστε χωρίς αντιστάσεις, χωρίς πίστη, σκέφτομαι το σπαρακτικό ερώτημα του Παντελή Μηχανικού:
«Ποιος ήτανε τόσο λεβέντης όπως τον Ριμαχό.
Εφτά χιλιάδες φορές θα σκοτώνονταν
για να υπερασπίσει το χώμα
απ’ όπου διάβηκε η αγάπη του.
Ποιος είναι λεβέντης σαν τον Ριμαχό
ποιος έχει αγάπη σαν τον Ριμαχό
να υπερασπίσει τούτα τα χώματα».
Υποκλίνομαι και προσκυνώ σήμερα ταπεινά τον Κυριάκο Μάτση, που μας δίδαξε την αξιοπρέπεια και την αγάπη για τον άνθρωπο. Χωρίς εμπάθεια και μικρότητα και κακία. Χωρίς διακρίσεις. Μακριά από ρατσισμούς και σοβινισμούς. Που μας αποκάλυψε, με όσα μας κατέλιπε και με όσα υπερασπίστηκε, έναν ολόκληρο κόσμο. Τον κόσμο της Κύπρου »

Κι όμως ο κυπριακός λαός διαθέτει αποθέματα αγωνιστικότητας, διαθέτει μνήμη και γενναιότητα. Μπορεί  να είμαστε λίγοι σε αριθμό, έχουν όμως αξεπέραστο αγωνιστικό φρόνημα. Έχουμε ακόμη ανθρώπους γενναίους, που διψούν για αγώνα και εθνική δικαίωση. Ανθρώπους που πάνω απ' όλα επιθυμούν λευτεριά και ειρήνη. Οι κατακτητές αργά ή γρήγορα θα νικηθούν και θα φύγουν από αυτό το γενναίο νησί, και για σ ένα λευτεριά θα κλάψει από χαρά και ο ήλιος.
Θ’ ακουστεί λέω ξανά η προφητεία του γύφτου
«Και μη έχοντας πιό κάτω άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις..
πιο βαθειά στου κακού τη σκάλα,
Απ’ τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
Θα αισθανθείς να σου φυτρώνουν, ώ χαρά,
Τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα».
Δωδεκάλογος του Γύφτου Παλαμάς

Στη σημερινή εποχή της ηθικής παρακμής και της πνευματικής πενίας,του άκρατου και αδιέξοδου ατομικισμού, ο βίος του Κυριάκου Μάτση αποτελεί μοναδικό φάρο για την κοινωνική και πολιτισμική μας προκοπή.

Ο Κυριάκος Μάτσης, αθάνατος εραστής της ελευθερίας αλλά και της κοινωνικής δικαιοσύνης έδωσε το φωτεινό του παράδειγμα στη γενιά μας αφήνοντας το δικό του μήνυμα ότι "Τ' αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται με το μέτρο της λευτεριάς"
Και εμείς..
 " Θα σταθούμε στη γη που μας γέννησε με τη μνήμη εκείνων που διάβηκαν με αγάπη για κείνους που θα ρθουνε και τη θεία γαλήνη στα σπλάχνα μας."
Εμείς.. θα συνεχίσουμε τον αγώνα που αυτός χάραξε για ελευθερία, πρόοδο και προκοπή, με το ίδιο σθένος και αποφασιστικότητα μέχρι τη μέρα της δικαίωσης μας.