«Θα έρθει μια μέρα πού όλοι εμείς θα δουλεύουμε για τη λευτεριά».

Πηνελόπη Χαραλάμπους
To 2011, η χρονιά που συγκλόνισε τον κόσμο.
Το 2011, ο ανώνυμος διαδηλωτής έγραψε την ιστορία της πιο ανυπότακτης κοινωνίας.
Το 2011, η μαζικότητα της διαμαρτυρίας και της αποδοκιμάσίας , η έντονη κοινωνική κινητοποίηση από την «αραβική άνοιξη» στο «ευρωπαϊκό καλοκαίρι», και από τους «Indignados» στην «Οccupy Wall Street», έστειλε το μήνυμα της μη σιωπηλής πλέον και ανευ όρων αποδοχής στοχοποιώντας όλους τους καταπιεστικούς μηχανισμούς. «Ο Βασιλιάς είναι γυμνός» είπε στο δίασημο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ένα μικρό αγόρι τη στιγμή που την ίδια σκηνή έβλεπαν οι ενήλικες που δίσταζαν να μιλήσουν, που επέλεξαν να μείνουν σιωπηλοί, «κάτι» θόλωνε την όραση και εμπόδιζε το λόγο.


Το 2011, απέναντι στη δικτατορία των αγορών και την αποικιακή νοοτροπία των ισχυρών ο κόσμος κλήθηκε να υπερασπιστεί κοινά συμφέροντα κάνοντας την αρχή μιας βαθύτατης πάλης για τον τερματισμό της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Η αρχή έγινε. Η πλατεία γέμισε. Το σύστημα τρόμαξε. Ο Αγώνας όμως αυτός συνεχίζεται και για να πετύχει πρέπει να είναι ενωμένος και διεθνής!
Το 2011, ενταφιάστηκε το πιο καλοδιαφημιζόμενο μοντέλο ανάπτυξης που δεν μπορεί να ελέγξει μια μεγάλη δύναμη η οποία χειραγωγεί τα πάντα, την οικονομία. Το κράτος, από κράτος πρόνοιας μετατράπηκε σε κράτος μάνατζερ, χαλάρωσε τους δεσμούς του με την αγορά και σαν αποτέλεσμα θυσίασε εργασιακές σχέσεις, μείωσε μισθούς για χάριν μιας επίπλαστης ασφάλειας. Αρνούμαστε να γίνουμε η «χαμένη γενιά» που θα δεχτεί τη θυσία των δομών και υπηρεσίων του κοινωνικού κράτους. Θα σταθούμε απέναντι από τον ανεξέλεγκτο αγοραίο ανταγωνισµό και τις πολιτικές της ούτω καλούμενης λιτότητας.

Το 2011, υπήρξε ένα άλλο μαύρο καλοκαίρι για τον κυπριακό ελληνισμό. Το «κίνημα» των κυπρίων αφυπνισμένων, αγανακτισμένων πολιτών κατόρθωσε να κατεβάσει σε δρόμους και πλατείες χιλιάδες διαδηλωτές. Όλα αυτά τα χρόνια στο πληγωμένο νησί μας προωθείτο η κινδυνολογία και η επίκληση εξωτερικού κινδύνου για να κρατήσει καθηλωμένο το λαό στον καναπέ του. Ο θάνατος 13 παλικαριών ήταν έναυσμα για τη μεγαλύτερη κοινωνική κινητοποίηση που έχει γνωρίσει η Κυπριακή Δημοκρατία εκ ιδρύσεώς της. Ο κόσμος στάθηκε απέναντι από τους πειραματισμούς ζητώντας διαφάνεια και δικαίωση, απέναντι από ερασιτεχνισμούς που προσέβαλαν τη νοημοσύνη του, απέναντι από τους κάθε μικροκοινωνίας πολιτικούς παράγοντες δακτυλοδείχνοντάς τους. Λοιδoρήθηκαν ως αναιδέστατοι πολιτικοί πραξικοπηματίες, από πολλούς στηλιτεύτηκαν ότι δεν πέτυχαν το σκοπό τους κι όμως έθεσαν μια κοινωνία προ των ευθυνών της, με πείσμα και αυταπάρνηση την έβαλαν στον ίσιο δρόμο. Οπως έλεγε ο Γκαίτε, ελπίδα µπορεί να µας δοθεί µόνον από τους απελπισµένους. Εγεννήθει ένας Νέος Κύπριος πολίτης.

«To 2011, «σημάδεψε» τους περισσότερους από εμάς (ως μονάδες αλλά και ως κράτος). Ζήσαμε ανατροπές σε όλα τα επίπεδα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ζήσαμε την απομυθοποίηση.
Την απομυθοποίηση μιας ζωής που δεν μας άξιζε. Την απομυθοποίηση των ανθρώπων που δεν μας άξιζαν. Την απομυθοποίηση των ιδεών και των εκφραστών τους (και όχι μόνο) που για χρόνια στηρίζαμε και υποστηρίζαμε άδολα».

Η αγανάκτηση δεν αρκεί. Είναι η απαρχή μιας αδήριτης ανάγκης για πιο άμεσες διαδικασίες, για πολιτικές με επίκεντο τον άνθρωπο που έπαψαν να είναι «αυτονόητες». Ας κρίνουμε όμως τις μέρες που πέρασαν με τους σπόρους που σπείραμε και όχι με τη σοδειά που θερίσαμε.

Τέρμα οι μοιρολατρίες, το σκύψιμο του κεφαλιού δεν είναι αυτό το κισμέτ μας. Λοιπόν αφού η κρίση δεν εγκαταλείπει τον πλανήτη μας τότε τίποτα δεν δικαιολογεί τη φυγή μας. Συνδημιουργούμε το μέλλον μας. Έχεις λόγο στα τεκταινόμενα με μια πεποίθηση που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Κι όμως οι συνθήκες της ζωής των ανθρώπων οφείλουν πάντα να προχωράν προς το καλύτερο. Η ανθρωπότητα επιδεικνύει πάντοτε τάση για φυγή προς τα εμπρός. Η επί γης προόδος παραµένει ανοικτή και άγραφη. Η συλλογική πρόοδος και η οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου είναι πάντοτε εφικτή.

«Η υγιής δυσαρέσκεια είναι προάγγελος της προόδου». Μαχάτμα Γκάντι, 1869-1948, Ινδός ηγέτης

Δύναμή μας, η ενωμένη δράση μας.

Το 2012, ας είναι η χρονία της ανατροπής και της ελπίδας.

"Θὰ σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος
Θὰ σᾶς περιμένω
Θὰ σᾶς περιμένω μέχρι τὰ φοβερὰ μεσάνυχτα ἀδιάφορος-
Δὲν ἔχω πιὰ τί ἄλλο νὰ πιστοποιήσω.
Οἱ φύλακες κακεντρεχεῖς παραμονεύουν τὸ τέλος μου
ἀνάμεσα σὲ θρυμματισμένα πουκάμισα καὶ λεγεῶνες.
Θὰ περιμένω τὴ νύχτα σας ἀδιάφορος
χαμογελώντας μὲ ψυχρότητα γιὰ τὶς ἔνδοξες μέρες.
Πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο κῆπο σας
πίσω ἀπὸ τὸ χάρτινο πρόσωπό σας
ἐγὼ θὰ ξαφνιάζω τὰ πλήθη
ὁ ἄνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι καὶ τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες
μάταιοι λόγοι.
Μὴν ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Τὸ μέλλον μας θὰ ἔχει πολὺ ξηρασία".
 

«Ma verrà un giorno che tutte quante lavoreremo in libertà»
«Θα έρθει μια μέρα πού όλοι εμείς θα δουλεύουμε για τη λευτεριά». Στίχοι από το «Bella Ciao », Ιταλικό αντιστασιακό τραγούδι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.