του Πέτρου Κατσάκου
Η Ελλάδα δεν είναι ασφαλώς η μοναδική χώρα στην ευρωζώνη που έχει να επιδείξει υψηλά ποσοστά ανεργίας. Η Ισπανία για παράδειγμα έχει παραδοσιακά πολύ υψηλότερη ανεργία.
Όμως, η Ελλάδα κατάφερε με τον τρόπο της να πάρει τα σκήπτρα σε έναν άλλον τομέα στη δυτική Ευρώπη:
Τα τελευταία χρόνια είναι σίγουρα η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό απλήρωτων εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Απλήρωτοι σε εργοστάσια, απλήρωτοι σε εφημερίδες και κανάλια, απλήρωτοι σε καράβια, απλήρωτοι σε σχολεία, απλήρωτοι σε φαστφουντάδικα, απλήρωτοι σε βιοτεχνίες, απλήρωτοι συμβασιούχοι, απλήρωτοι ακόμη και στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ.
Επίσημα νούμερα δεν υπάρχουν, αλλά διάχυτη είναι η αίσθηση ότι το φαινόμενο επεκτείνεται ραγδαία και οι καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών ξεπερνούν συχνά τον έναν μήνα.
Όλο και πιο συχνά πλέον κάνουν την εμφάνισή τους και νέες ομάδες εργαζομένων που εγκλωβίζονται στο δίλημμα να φύγω και να χάσω τα δεδουλευμένα ή να μείνω ελπίζοντας πως ίσως και κάτι πάρω.
Ένα δίλημμα που απομυζεί στρατιές απλήρωτων εργαζομένων που εξακολουθούν να στηρίζουν ημιθανείς επιχειρήσεις και φορείς δημιουργώντας έτσι ένα φαινόμενο πρωτοφανές για τη δυτική Ευρώπη, εκεί όπου οι εργοδότες είτε λειτουργούν και πληρώνουν τους εργαζομένους είτε κλείνουν αποζημιώνοντας το προσωπικό τους. Εκεί όπου δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη το ελληνικό εργασιακό μοντέλο του «βάλτε πλάτη». Τελικά έχουν πολλά ακόμη να διδαχθούν αυτοί οι κουτόφραγκοι… 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου