Εγκληματικότητα και υποκρισίες

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η εγκληματικότητα παρουσιάζει αύξηση. Το γεγονός αυτό, συνδυαζόμενο με τη σκηνοθετημένη υπερπροβολή εγκληματικών γεγονότων από τα κανάλια, αλλά και τον γενικότερο φόβο και την ανασφάλεια που νιώθει ο πολίτης λόγω της ανεξέλεγκτης οικονομικής κρίσης, δρα πολλαπλασιαστικά στην κοινωνία.
Θα περίμενε κανείς η πολιτική ηγεσία να αναλάβει δράσεις που θα καταπολεμούν τις κοινωνικές αιτίες της εγκληματικότητας και θα κατευθύνουν την αναγκαία αστυνομική δράση στοχευμένα. Έως τώρα η μόνη αστυνομική στόχευση που επιχειρείται αφορά την αντιμετώπιση των κοινωνικών κινητοποιήσεων, την κατασκευή ενός τεχνητού συνεχούς βίας, στο οποίο εντάσσουν την πολιτική ανυπακοή και το σκληρό έγκλημα με στόχο την ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης και τελικώς την υποβάθμιση του κύριου αστυνομικού έργου, που είναι η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας.

Η συζήτηση περί εγκληματικότητας με τους όρους των κυρίαρχων δυνάμεων δεν αφορά την αντιμετώπισή της, αλλά εξυπηρετεί την πολιτική κερδοσκοπία πάνω στον φόβο των πολιτών, τον πολιτικό αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, ακόμη και τη θυματοποίηση ανίσχυρων ομάδων, όπως οι μετανάστες και οι τοξικοεξαρτημένοι, οι οποίοι ολοένα και περισσότερο προβάλλονται ως εξιλαστήρια θύματα για την κρίση. Δεν είναι τυχαίο ότι το ρατσιστικό έγκλημα εξαπλώνεται, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν χθες.
Ο φόβος πάνω από την πόλη σε προεκλογική περίοδο αποκτά αντιδραστικά πολιτικά χαρακτηριστικά. Συντελεί στην κοινωνική αναδίπλωση, στο να κλειστούν οι πολίτες ένας - ένας έντρομοι στα σπίτα τους. Πώς εξηγείται άραγε η σύμπτωση ακροδεξιών συμμοριών και νεοφιλελεύθερων σχολιαστών υπέρ του "δικαιώματος στην οπλοφορία"; Τι άλλο υποκρύπτει η πλειοδοσία "ασφάλεια με κάθε μέσο" από τα κόμματα εξουσίας, που σε τελευταία ανάλυση αυτά, με την πολιτική τους, είναι υπεύθυνα για την εξάπλωση της εγκληματικότητας;
Σε τι εξυπηρετεί ο συναγωνισμός για την πελατειακή εκπροσώπηση των αστυνομικών και η υποκριτική υποστήριξη αιτημάτων τους από τα συγκυβερνώντα κόμματα, τα οποία ευθύνονται για την οικονομική καταρράκωση όλων των εργαζομένων, ανάμεσά τους και των υπηρετούντων στα σώματα ασφαλείας;
Η ψηφοθηρική διαχείριση του προβλήματος της ασφάλειας που επιχειρούν τα συγκυβερνώντα κόμματα αποκαλύπτεται από την επιλογή τους να αναγάγουν το χρονίζον πρόβλημα του κέντρου της Αθήνας σε επείγον παράδειγμα ασφάλειας, με αιχμή κατά των μεταναστών και του παρεμπορίου. Το κέντρο βουλιάζει γιατί νεκρώνει η αγορά, ως συνέπεια της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας. Η αναβάθμιση του κέντρου της Αθήνας είναι σύνθετη υπόθεση με κοινωνικές προτεραιότητες αντίθετες προς τις κυρίαρχες επιδιώξεις. Μόνο μια πλευρά της αφορά την αστυνόμευση.
avgi