και κλέβουν ένα λουλούδι
από τον κήπο μας
και δε λέμε τίποτα.
Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον
περπατούνε στα λουλούδια, σκοτώνουν το σκυλί μας
και δε λέμε τίποτα.
Ώσπου μια μέρα
-τη πιο διάφανη απ’ όλες-
μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας..
ληστεύουν το φεγγάρι μας γιατί ξέρουνε το φόβο μας
που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου