Με τη στερεότυπη θριαμβολογία ότι "η κυβέρνηση βγήκε πιο ενισχυμένη" σχολίασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για το πολυνομοσχέδιο στη Βουλή. Αμέσως μετά, ο πρωθυπουργός, απών κατά τη συζήτηση στη Βουλή, άρχισε τον ιδιότυπο ανασχηματισμό, ή καλύτερα επέβαλε με αρχηγικό συμβολισμό την ισχύ του έναντι των κυβερνητικών εταίρων - "δορυφόρων". Ανασχημάτισε τον διοικητή του ΟΑΕΔ. Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση Σαμαρά. Τελεία και παύλα!
Είχε προηγηθεί, κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια, η ταπεινωτική εμφάνιση του υπουργού Δημόσιας Διοίκησης, Αντ. Μανιτάκη, ενός εξέχοντος νομικού και δημοκράτη συνταγματολόγου με αριστερή διαδρομή, ο οποίος επέλεξε να αντιπαρατεθεί με την Αριστερά ικανοποιούμενος με τα χειροκροτήματα των δεξιών βουλευτών. Από τη συζήτηση απουσίασε ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ., Φ. Κουβέλης, προσερχόμενος κατά την ψηφοφορία ως κουκί... Και αρκετά στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ., που μίλησαν, έδωσαν την εντύπωση ότι έχουν χάσει την πολιτική αυτονομία τους και συμπεριφέρονται ως μέλη όχι συγκυβερνώντος κόμματος, αλλά ως βουλευτές μιας ενιαίας κυβερνητικής παράταξης. Στην ίδια κατεύθυνση και το ΠΑΣΟΚ, με τον Βενιζέλο να δικαιολογεί την ύπαρξή του ως αντιΣΥΡΙΖΑ ρήτορας. Πρόκειται για πορεία ομογενοποίησης που ανταποκρίνεται στο σχέδιο Σαμαρά να ιδρύσει σε ένα κοινό σώμα τη μνημονιακή παράταξη.
Η πολιτική ιστορία της χώρας έχει αρκετά παραδείγματα κομματικών μεταλλάξεων -συχνά κακοήθων. Προδικτατορικά η επιτυχία τους κρινόταν από την εύνοια του Παλατιού και του αμερικανικού παράγοντα. Στην παρούσα φάση η επιβίωσή τους εναπόκειται στις πλάτες της τρόικας. Η λαϊκή καταδίκη είναι δεδομένη. Άλλωστε η βιαστική συνεύρεση των τριών κάτω από κοινή στέγη αποτελεί ομολογία πανικού μπροστά στην επικείμενη πολιτική χρεωκοπία τους.
Η "νέα παράταξη" (φτιαγμένη από υλικά του καταρρέοντος παλαιοκομματισμού) επιχειρεί να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της "νέας εκκίνησης", ότι μπορεί να ανατρέψει το παιχνίδι. Και παραπέμπει σε κάποιο σκοπίμως ασαφές "εθνικό σχέδιο ανάπτυξης". Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη. Πρόγευση του "σχεδίου ανάπτυξης" είχαμε προχθές τα μεσάνυχτα στη Βουλή με την τροπολογία Βενιζέλου - Στουρνάρα, που αποτελεί κερκόπορτα περαιτέρω διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και καταβύθισης του "κατώτατου μισθού". Επίσης πρόγευση είχαμε και με την αποσυρθείσα ρύθμιση Βρούτση για τη μείωση κατά 35% των συντάξεων του ΟΑΕΕ, καθώς και με τη δημοσιοποίηση (εφημερίδα "Καθημερινή της Κυριακής") του σχεδίου υπαγωγής όλων των συντάξεων σε ένα ταμείο, με το κράτος να δεσμεύεται ότι μπορεί να εγγυηθεί μόνο την "ενιαία σύνταξη" των 360 ευρώ.
Το "σχέδιο ανάπτυξης" επιβεβαιώνει ότι θα συνεχιστεί ο εφιάλτης της λιτότητας. Κι αν χρειαστεί, θα "κουρευτούν" και οι καταθέσεις.
Είχε προηγηθεί, κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια, η ταπεινωτική εμφάνιση του υπουργού Δημόσιας Διοίκησης, Αντ. Μανιτάκη, ενός εξέχοντος νομικού και δημοκράτη συνταγματολόγου με αριστερή διαδρομή, ο οποίος επέλεξε να αντιπαρατεθεί με την Αριστερά ικανοποιούμενος με τα χειροκροτήματα των δεξιών βουλευτών. Από τη συζήτηση απουσίασε ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ., Φ. Κουβέλης, προσερχόμενος κατά την ψηφοφορία ως κουκί... Και αρκετά στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ., που μίλησαν, έδωσαν την εντύπωση ότι έχουν χάσει την πολιτική αυτονομία τους και συμπεριφέρονται ως μέλη όχι συγκυβερνώντος κόμματος, αλλά ως βουλευτές μιας ενιαίας κυβερνητικής παράταξης. Στην ίδια κατεύθυνση και το ΠΑΣΟΚ, με τον Βενιζέλο να δικαιολογεί την ύπαρξή του ως αντιΣΥΡΙΖΑ ρήτορας. Πρόκειται για πορεία ομογενοποίησης που ανταποκρίνεται στο σχέδιο Σαμαρά να ιδρύσει σε ένα κοινό σώμα τη μνημονιακή παράταξη.
Η πολιτική ιστορία της χώρας έχει αρκετά παραδείγματα κομματικών μεταλλάξεων -συχνά κακοήθων. Προδικτατορικά η επιτυχία τους κρινόταν από την εύνοια του Παλατιού και του αμερικανικού παράγοντα. Στην παρούσα φάση η επιβίωσή τους εναπόκειται στις πλάτες της τρόικας. Η λαϊκή καταδίκη είναι δεδομένη. Άλλωστε η βιαστική συνεύρεση των τριών κάτω από κοινή στέγη αποτελεί ομολογία πανικού μπροστά στην επικείμενη πολιτική χρεωκοπία τους.
Η "νέα παράταξη" (φτιαγμένη από υλικά του καταρρέοντος παλαιοκομματισμού) επιχειρεί να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της "νέας εκκίνησης", ότι μπορεί να ανατρέψει το παιχνίδι. Και παραπέμπει σε κάποιο σκοπίμως ασαφές "εθνικό σχέδιο ανάπτυξης". Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη. Πρόγευση του "σχεδίου ανάπτυξης" είχαμε προχθές τα μεσάνυχτα στη Βουλή με την τροπολογία Βενιζέλου - Στουρνάρα, που αποτελεί κερκόπορτα περαιτέρω διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και καταβύθισης του "κατώτατου μισθού". Επίσης πρόγευση είχαμε και με την αποσυρθείσα ρύθμιση Βρούτση για τη μείωση κατά 35% των συντάξεων του ΟΑΕΕ, καθώς και με τη δημοσιοποίηση (εφημερίδα "Καθημερινή της Κυριακής") του σχεδίου υπαγωγής όλων των συντάξεων σε ένα ταμείο, με το κράτος να δεσμεύεται ότι μπορεί να εγγυηθεί μόνο την "ενιαία σύνταξη" των 360 ευρώ.
Το "σχέδιο ανάπτυξης" επιβεβαιώνει ότι θα συνεχιστεί ο εφιάλτης της λιτότητας. Κι αν χρειαστεί, θα "κουρευτούν" και οι καταθέσεις.
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου