Τους χτυπούσαν παντού. Τους υπέβαλλαν σε πολύωρες ορθοστασίες. Τους κρεμούσαν ανάποδα. Τους έβγαζαν τα νύχια. Τους έκαναν εικονικές εκτελέσεις. Τους έσπαγαν τα χέρια και τα πόδια. Τους έκαναν φάλαγγα με τα παπούτσια. Τους ξερίζωναν τις τρίχες από τα γένια. Τους έκλειναν σε τσιμεντόχτιστους λάκκους. Τους έφερναν τις μάνες για εκβιασμό. Τους έσφιγγαν με σύρμα τα γεννητικά όργανα. Τους έβαζαν να πιουν τα ούρα τους. Τις βίαζαν...
Είχαν και έχουν αφόρητους πονοκεφάλους, εφιάλτες, θλιβερές μαύρες αναμνήσεις, μνήμες από - και για - χαμένους φίλους και συντρόφους, προβλήματα υγείας σωμτικά και ψυχολογικά, διαλείψεις, απώλειες μνήμης.
Κι αυτοί άντεχαν...
Και περίμεναν τη μέρα...
Και ήρθε η μέρα...
"Κι εμείς εδώ στον καφενέ, τσιγάρο πρέφα και καφέ, βρε δεν βαριέσαι αδερφέ"
Thanasis Michalakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου