Νασίμ Αλάτρας...
Η κυρία Αρβελέρ είπε πως γελάει όταν της λένε ότι "υπάρχει κρίση" και προβάλλει το επιχείρημα"εγώ έχω περάσει Κατοχή, άρα τι να μου πει η κρίση, είναι αστείο"....Κυρία Αρβελέρ και εγώ έχω ζήσει πολέμους, χούντες, κατοχή και πείνα και κοιμόμουνα για μήνες με τον χάρο αγκαλιά κάθε φορά που έπεφταν οι οβίδες και δίπλα και πάνω από το καταφύγιο..Τον καιρό εκείνο άκουγα πολλές σφαίρες και λίγες λέξεις και σήμερα αισθάνομαι πολλές φορές αυτές οι δύο έχουν ταυτιστεί μέσα μου...Εκείνο τον καιρό των πολέμων, κάθε βράδυ σχεδόν αποχαιρετούσα τα οχτώ μου αδέλφια και τη μάνα μου και τον πατέρα μου.. Εκείνες τις μέρες κανείς δεν σου έλεγε "καληνύχτα" και "όνειρα γλυκά" ή το πρωί "καλημέρα". ..Πολλά άλλα μπορώ να σου πω κυρία Αρβελέρ...Και όμως τις χειρότερες νύχτες της ζωής μου της ζω τα τελευταία δυο χρόνια που είμαι απλήρωτος και άνεργος δημοσιογράφος....
Βλέπεις εμένα η ατυχία μου είναι ότι δεν με σκότωσαν οι οβίδες και οι σφαίρες..με σκοτώνει όμως ο ήχος που αφήνουν οι μέρες της ανεργίας στα όνειρα μου και η αβεβαιότητα στα βλήματα του 18χρονου γιου μου.....Η λογική σας κυρία Αρβελέρ είναι ένα ακόμα τούβλο στο Τείχος του συστήματος....
Η κυρία Αρβελέρ είπε πως γελάει όταν της λένε ότι "υπάρχει κρίση" και προβάλλει το επιχείρημα"εγώ έχω περάσει Κατοχή, άρα τι να μου πει η κρίση, είναι αστείο"....Κυρία Αρβελέρ και εγώ έχω ζήσει πολέμους, χούντες, κατοχή και πείνα και κοιμόμουνα για μήνες με τον χάρο αγκαλιά κάθε φορά που έπεφταν οι οβίδες και δίπλα και πάνω από το καταφύγιο..Τον καιρό εκείνο άκουγα πολλές σφαίρες και λίγες λέξεις και σήμερα αισθάνομαι πολλές φορές αυτές οι δύο έχουν ταυτιστεί μέσα μου...Εκείνο τον καιρό των πολέμων, κάθε βράδυ σχεδόν αποχαιρετούσα τα οχτώ μου αδέλφια και τη μάνα μου και τον πατέρα μου.. Εκείνες τις μέρες κανείς δεν σου έλεγε "καληνύχτα" και "όνειρα γλυκά" ή το πρωί "καλημέρα". ..Πολλά άλλα μπορώ να σου πω κυρία Αρβελέρ...Και όμως τις χειρότερες νύχτες της ζωής μου της ζω τα τελευταία δυο χρόνια που είμαι απλήρωτος και άνεργος δημοσιογράφος....
Βλέπεις εμένα η ατυχία μου είναι ότι δεν με σκότωσαν οι οβίδες και οι σφαίρες..με σκοτώνει όμως ο ήχος που αφήνουν οι μέρες της ανεργίας στα όνειρα μου και η αβεβαιότητα στα βλήματα του 18χρονου γιου μου.....Η λογική σας κυρία Αρβελέρ είναι ένα ακόμα τούβλο στο Τείχος του συστήματος....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου