Ο λαός είχε δείξει, τι μπορεί να κάνει, εννέα μήνες πριν, στο Πολυτεχνείο και συνεχώς, με τόσες αντιστασιακές οργανώσεις, και θυσίες, και βασανιστήρια.
Ναι, οι Αμερικάνοι έπαιξαν τον ρόλο τους.
Ναι, επελέγη ο καταλλήλως προετοιμασμένος και "ξεπλυθείς" για την οκταετία του, Καραμανλής.
Ναι, παίχτηκαν πολλά παιχνίδια στη Ν.Α. Ευρώπη.
Ναι, δεν ζούμε την καλύτερη, ποιοτικότερη δημοκρατία.
Αλλά... στη δημοκρατία, όσο χάλια κι αν είναι, μπορείς, τουλάχιστον, να μιλάς. Γι' αυτό, διαφωνώ με τον παραλληλισμό εκείνης της κατάστασης, με τη σημερινή (ή με την κατοχική περίοδο).
Αν τώρα είναι δύσκολα (πολύ δύσκολα) τα πράγματα, σκεφθείτε ότι, όσοι αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτά και συμφωνείτε ή διαφωνείτε, δεν ζείτε σε καθεστώτα σαν της Τουρκίας, της Υεμένης, της Β. Κορέας και άλλων απίθανων, που τα απαγορεύουν.
Ας κρατήσουμε ό,τι έχουμε, ας αγωνιστούμε για περισσότερα: για ψωμί, για παιδεία, για ελευθερία, σε μια "κανονική" αστική δημοκρατία. Ας κατακτήσουμε ξανά όσα χάσαμε.
Και μετά, ξανασυζητάμε.
Τώρα, το πρώτο βήμα: Αντίσταση, σε όσα "κουρέλια κάνουν τα όνειρά μας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου