“ Τα απομεινάρια του χθες αποφάσισαν να ενώσουν τις
δυνάμεις τους για έναν πολύ απλό λόγο. Να μπορέσουν να επιβιώσουν και να
μη δώσουν την ευκαιρία και τον χρόνο στον ελληνικό λαό και στον ΣΥΡΙΖΑ
για να κάνουν αυτό που πρέπει. ”
Του Κώστα Καπνίση
Η αλήθεια είναι ότι όλο και περισσότεροι έχουν αρχίσει να
αναρωτιούνται ένα πράγμα. Από ποια τελικά κοινωνικά στρώματα στηρίζεται
αυτή η κυβέρνηση; Το ερώτημα αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο και καθόλου
ασήμαντο. Μια απλή ολιγόωρη βόλτα είναι ικανή να πείσει και τον πιο
δύσπιστο ότι δύσκολα βρίσκει κανείς κάποιον, ο οποίος να στηρίζει
(ανοικτά τουλάχιστον) το κυβερνητικό συνονθύλευμα. Μοιάζει πια να μην
ενδιαφέρεται ο κόσμος για το μέλλον και την τύχη των συγκυβερνώντων.
Έχουν γίνει άλλωστε περίγελος και είναι βαθιά εκτεθειμένοι στα μάτια
ακόμα και των πιο φανατικών υποστηρικτών τους.
Ακόμα και η ίδια η μιντιοκρατία και το ντόπιο κατεστημένο γελούν μαζί τους. Καταβάλλουν βέβαια καθημερινά υπεράνθρωπες προσπάθειες για να τους κρατήσουν με νύχια και με δόντια στην εξουσία. Το κάνουν καθαρά για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα και μόνο. Της χειρότερης και πιο μισητής για τον λαό που πέρασε από τούτο τον τόπο, μεταπολιτευτικά τουλάχιστον. Πριν από έναν περίπου χρόνο, το πρώην πολιτικό σύστημα με τη μορφή που γνώρισε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, κατέρρευσε. Έπεσε με πάταγο και μέχρι σήμερα οι πολίτες υφίστανται τις συνέπειες από τα απόνερα.
Τα απομεινάρια του χθες αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για έναν πολύ απλό λόγο. Να μπορέσουν να επιβιώσουν και να μη δώσουν την ευκαιρία και τον χρόνο στον ελληνικό λαό και στον ΣΥΡΙΖΑ για να κάνουν αυτό που πρέπει. Να ξανασηκώσουν στα πόδια της την τσακισμένη και λεηλατημένη από ντόπια και ξένα συμφέροντα χώρα. Πέρα όμως από αυτό το αναμφισβήτητα απαραίτητο έργο, η ελληνική κοινωνία αλλά και η Ευρώπη γενικότερα έχει να αντιμετωπίσει έναν θανάσιμο κίνδυνο που ξεπήδησε απειλητικά μέσα από τις πιο μελανές σελίδες της Ιστορίας. Το φάντασμα του φασισμού πλανιέται και πάλι πάνω από την Ευρώπη.
Οι προειδοποιήσεις αρκετές από φωτισμένους ανθρώπους του πνεύματος και της διανόησης. Τους πραγματικούς του είδους και όχι τους διαφημιζόμενους. Η αλωμένη πια Ευρώπη από τις αγορές, τα μεταλλαγμένα νεοφιλελεύθερα υβρίδια του άλλοτε καπιταλιστικού συστήματος και την Γερμανία που έχει αναλάβει τον ρόλο του επιστάτη της Νέας Τάξης πραγμάτων, βλέπει να υψώνεται και πάλι μπροστά της η ακροδεξιά. Οι μελέτες που έχουν γίνει πρόσφατα σε χώρες της Ευρώπης μιλούν ξεκάθαρα για ποσοστά που κυμαίνονται στο 20% στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Στην Ελλάδα για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση και δώθε, έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους αυτά τα μαύρα μαντρόσκυλα του καπιταλισμού. Καλό είναι κάποια στιγμή τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους. «Παιδί» του καπιταλισμού είναι ο φασισμός. Κάθε φορά που βρίσκεται σε κίνδυνο, βγαίνει μπροστά το «παιδί» για να «καθαρίσει». Το «έργο» έχει ξαναπαιχτεί και κάποιοι δε σκέφτονται το πόσο επικίνδυνο είναι στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία.
Οι δυνάμεις του σκότους ψηφίστηκαν πέρσι από μισό εκατομμύριο ανθρώπους. Ίσως κάποιοι να πίστεψαν στα λεγόμενά τους, ότι δηλαδή θα δείρουν όλους τους βουλευτές και θα «ξεβρωμίσουν» τον τόπο από τα ξένα και ντόπια συμφέροντα. Ψέματα. «Μπράβοι» τους ήταν και είναι. Κάποιοι άλλοι ίσως να πίστεψαν το παραμύθι ότι είναι «Έλληνες εθνικιστές». Ψέματα πάλι. Ούτε καν αυτό. Νεοναζί και υμνητές του Χίτλερ είναι. «Υπάρχουν άραγε φασίστες στην ελληνική κοινωνία;», αναρωτιούνται κάποιοι. Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν για έναν απλό λόγο. Κάποτε, υπήρξαν οι πρόγονοί τους με επαγγελματική ιδιότητα δωσίλογου, ταγματασφαλίτη, χαφιέ, μαυραγορίτη, διερμηνέα των Ναζί, χουντικοί και πολλές άλλες παρόμοιες «ειδικότητες». Γιατί να μην υπάρχουν και σήμερα οι απόγονοί τους; Αυτό έμαθαν μια ζωή, αυτό συνεχίζουν να κάνουν.
Η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο. Την πρώτη και κύρια ευθύνη έχουν αυτοί που σήμερα βρίσκονται στην κυβέρνηση και με την πολιτική που ακολουθούν γιγαντώνουν αυτό το φαινόμενο. Το ταΐζουν και θεριεύει. Δε δείχνουν να κατανοούν ότι πέρα από τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα, υπάρχει κάτι άλλο μεγαλύτερο που διακυβεύεται. Η ίδια η χώρα και η Δημοκρατία. Φαίνεται να μη τους απασχολεί. Δε βλέπουν τίποτε άλλο μπροστά τους πέρα από τον εαυτό τους και την εξουσιομανία τους. Ίσως γιατί γνωρίζουν ότι ακόμα κι αν προκληθεί ένας εμφύλιος ή κινδυνέψει το πολίτευμα οι ίδιοι θα γλιτώσουν. Με βάση αυτό το σκεπτικό, συνεχίζουν να λεηλατούν την ελληνική κοινωνία, κάνοντας τα χατίρια των δανειστών.
Ακόμα και οι ίδιοι οι δανειστές κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα και το χρέος της αλλά η ίδια η Ευρώπη. Κι όλα αυτά για κάποια χρήματα. Κάποια «χαρτιά» που αν τα βάλει κάποιος κάτω θα δει ότι ήδη έχουν ξεπληρωθεί με όλους τους τόκους όλα αυτά τα χρόνια. Ο ελληνικός λαός και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί, οφείλουν να καταλάβουν ότι πρέπει να ανατρέψουν τώρα αυτές τις πολιτικές λιτότητας αλλά και τους ανθρώπους που τις υπηρετούν από ολόκληρο το ευρωπαϊκό πολιτικό φάσμα. Αν δεν το πράξουν σύντομα τότε θα βγουν χαμένοι και οι ίδιοι αλλά και η Ευρώπη ως ιδέα και ως θεσμός.
Όλοι αυτοί οι «τεχνοκράτες», άνθρωποι των τραπεζών και τα προστατευόμενα pets τους ήδη έχουν αρχίσει να νιώθουν πανικό γιατί νιώθουν την καυτή ανάσα των Ευρωπαίων πολιτών πάνω τους. Πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίοι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και που πηγαίνει το πράγμα. Αλίμονο αν δεν αντιδράσουν έγκαιρα. Αν τώρα δε μπει ένα φρένο στις δικτατορίες των αγορών, τότε τα μαντρόσκυλά τους θα σπάσουν το λουρί της αλυσίδας και θα κατασπαράξουν και τα αφεντικά τους και τον λαό. Για τα αφεντικά τους μπορεί κάποιος να μη νοιάζεται αλλά για τον λαό είναι κρίμα και άδικο να «πάει» πάλι από φασισμό…
periodista
Ακόμα και η ίδια η μιντιοκρατία και το ντόπιο κατεστημένο γελούν μαζί τους. Καταβάλλουν βέβαια καθημερινά υπεράνθρωπες προσπάθειες για να τους κρατήσουν με νύχια και με δόντια στην εξουσία. Το κάνουν καθαρά για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα και μόνο. Της χειρότερης και πιο μισητής για τον λαό που πέρασε από τούτο τον τόπο, μεταπολιτευτικά τουλάχιστον. Πριν από έναν περίπου χρόνο, το πρώην πολιτικό σύστημα με τη μορφή που γνώρισε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, κατέρρευσε. Έπεσε με πάταγο και μέχρι σήμερα οι πολίτες υφίστανται τις συνέπειες από τα απόνερα.
Τα απομεινάρια του χθες αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για έναν πολύ απλό λόγο. Να μπορέσουν να επιβιώσουν και να μη δώσουν την ευκαιρία και τον χρόνο στον ελληνικό λαό και στον ΣΥΡΙΖΑ για να κάνουν αυτό που πρέπει. Να ξανασηκώσουν στα πόδια της την τσακισμένη και λεηλατημένη από ντόπια και ξένα συμφέροντα χώρα. Πέρα όμως από αυτό το αναμφισβήτητα απαραίτητο έργο, η ελληνική κοινωνία αλλά και η Ευρώπη γενικότερα έχει να αντιμετωπίσει έναν θανάσιμο κίνδυνο που ξεπήδησε απειλητικά μέσα από τις πιο μελανές σελίδες της Ιστορίας. Το φάντασμα του φασισμού πλανιέται και πάλι πάνω από την Ευρώπη.
Οι προειδοποιήσεις αρκετές από φωτισμένους ανθρώπους του πνεύματος και της διανόησης. Τους πραγματικούς του είδους και όχι τους διαφημιζόμενους. Η αλωμένη πια Ευρώπη από τις αγορές, τα μεταλλαγμένα νεοφιλελεύθερα υβρίδια του άλλοτε καπιταλιστικού συστήματος και την Γερμανία που έχει αναλάβει τον ρόλο του επιστάτη της Νέας Τάξης πραγμάτων, βλέπει να υψώνεται και πάλι μπροστά της η ακροδεξιά. Οι μελέτες που έχουν γίνει πρόσφατα σε χώρες της Ευρώπης μιλούν ξεκάθαρα για ποσοστά που κυμαίνονται στο 20% στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Στην Ελλάδα για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση και δώθε, έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους αυτά τα μαύρα μαντρόσκυλα του καπιταλισμού. Καλό είναι κάποια στιγμή τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους. «Παιδί» του καπιταλισμού είναι ο φασισμός. Κάθε φορά που βρίσκεται σε κίνδυνο, βγαίνει μπροστά το «παιδί» για να «καθαρίσει». Το «έργο» έχει ξαναπαιχτεί και κάποιοι δε σκέφτονται το πόσο επικίνδυνο είναι στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία.
Οι δυνάμεις του σκότους ψηφίστηκαν πέρσι από μισό εκατομμύριο ανθρώπους. Ίσως κάποιοι να πίστεψαν στα λεγόμενά τους, ότι δηλαδή θα δείρουν όλους τους βουλευτές και θα «ξεβρωμίσουν» τον τόπο από τα ξένα και ντόπια συμφέροντα. Ψέματα. «Μπράβοι» τους ήταν και είναι. Κάποιοι άλλοι ίσως να πίστεψαν το παραμύθι ότι είναι «Έλληνες εθνικιστές». Ψέματα πάλι. Ούτε καν αυτό. Νεοναζί και υμνητές του Χίτλερ είναι. «Υπάρχουν άραγε φασίστες στην ελληνική κοινωνία;», αναρωτιούνται κάποιοι. Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν για έναν απλό λόγο. Κάποτε, υπήρξαν οι πρόγονοί τους με επαγγελματική ιδιότητα δωσίλογου, ταγματασφαλίτη, χαφιέ, μαυραγορίτη, διερμηνέα των Ναζί, χουντικοί και πολλές άλλες παρόμοιες «ειδικότητες». Γιατί να μην υπάρχουν και σήμερα οι απόγονοί τους; Αυτό έμαθαν μια ζωή, αυτό συνεχίζουν να κάνουν.
Η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο. Την πρώτη και κύρια ευθύνη έχουν αυτοί που σήμερα βρίσκονται στην κυβέρνηση και με την πολιτική που ακολουθούν γιγαντώνουν αυτό το φαινόμενο. Το ταΐζουν και θεριεύει. Δε δείχνουν να κατανοούν ότι πέρα από τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα, υπάρχει κάτι άλλο μεγαλύτερο που διακυβεύεται. Η ίδια η χώρα και η Δημοκρατία. Φαίνεται να μη τους απασχολεί. Δε βλέπουν τίποτε άλλο μπροστά τους πέρα από τον εαυτό τους και την εξουσιομανία τους. Ίσως γιατί γνωρίζουν ότι ακόμα κι αν προκληθεί ένας εμφύλιος ή κινδυνέψει το πολίτευμα οι ίδιοι θα γλιτώσουν. Με βάση αυτό το σκεπτικό, συνεχίζουν να λεηλατούν την ελληνική κοινωνία, κάνοντας τα χατίρια των δανειστών.
Ακόμα και οι ίδιοι οι δανειστές κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα και το χρέος της αλλά η ίδια η Ευρώπη. Κι όλα αυτά για κάποια χρήματα. Κάποια «χαρτιά» που αν τα βάλει κάποιος κάτω θα δει ότι ήδη έχουν ξεπληρωθεί με όλους τους τόκους όλα αυτά τα χρόνια. Ο ελληνικός λαός και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί, οφείλουν να καταλάβουν ότι πρέπει να ανατρέψουν τώρα αυτές τις πολιτικές λιτότητας αλλά και τους ανθρώπους που τις υπηρετούν από ολόκληρο το ευρωπαϊκό πολιτικό φάσμα. Αν δεν το πράξουν σύντομα τότε θα βγουν χαμένοι και οι ίδιοι αλλά και η Ευρώπη ως ιδέα και ως θεσμός.
Όλοι αυτοί οι «τεχνοκράτες», άνθρωποι των τραπεζών και τα προστατευόμενα pets τους ήδη έχουν αρχίσει να νιώθουν πανικό γιατί νιώθουν την καυτή ανάσα των Ευρωπαίων πολιτών πάνω τους. Πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίοι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει και που πηγαίνει το πράγμα. Αλίμονο αν δεν αντιδράσουν έγκαιρα. Αν τώρα δε μπει ένα φρένο στις δικτατορίες των αγορών, τότε τα μαντρόσκυλά τους θα σπάσουν το λουρί της αλυσίδας και θα κατασπαράξουν και τα αφεντικά τους και τον λαό. Για τα αφεντικά τους μπορεί κάποιος να μη νοιάζεται αλλά για τον λαό είναι κρίμα και άδικο να «πάει» πάλι από φασισμό…
periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου