Το εθνικιστικό «κίνημα» στην Ελλάδα έχει αγιοποιήσει τον Ιωάννη Μεταξά και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου . Μια και είναι επίκαιρη η ημερομηνία ας δούμε τι ήταν το καθεστώς αυτό στο οποίο ομνύει η εθνικιστική παράταξη της χώρας , μη κρύβοντας ότι εμπνέεται από το καθεστώς αυτό . Με λίγα λόγια η ιστορία έχει ως εξής. Την 4η Αυγούστου 1936 επιβλήθηκε στη Χώρα μας ένα στυγνό μοναρχοφασιστικό καθεστώς. Φασιστικό διότι η ιδεολογικοπολιτική προβολή του Μεταξικού καθεστώτος ήταν μια ελληνική εκδοχή του εθνικισμού, που εκδηλώθηκε ως φασισμός στην Ιταλία και ως εθνικοσοσιαλισμός στη Γερμανία . Το καθεστώς είναι Μοναρχοφασιστικό διότι ο δεύτερος πυλώνας , υποκινητής και συναυτοργός , του φασιστικού αυτού καθεστώτος ήταν η ξένη δυναστεία των Γλυξβούργων και μάλιστα ο ίδιος ο Μονάρχης Γεώργιος ο Β΄.
Η Ιστορία του Μοναρχοφασιστικού Πραξικοπήματος
Το ιστορικό της επικράτησης του μοναρχοφασιστικής δικτατορίας είναι με συντομία το εξής.
Την 1η Μαρτίου 1935 εκδηλώνεται το βενιζελικό κίνημα της Δημοκρατικής Άμυνας με ηγέτη τον Πλαστήρα, αρχηγό τον Α. Παπούλα και υπαρχηγούς την τριανδρία Στ. Σαράφη , Α. Ζάννα και τον πλοίαρχο Κολιαλέξη
, κατά της Κυβέρνησης Παναγή Τσαλδάρη . Το κίνημα καταπνίγεται
από τον Γεώργιο Κονδύλη . Ακολουθούν συλλήψεις , εκτελέσεις ,
καθαιρέσεις και εκτοπίσεις. Αποτάσσεται μεγάλο μέρος
μπαρουτοκαπνισμένων , αξιόμαχων και ικανών δημοκρατικών αξιωματικών
, η έλλειψη των οποίων θα φανεί στον Ελληνοϊταλικό και
Ελληνογερμανικό πόλεμο 1940 -1941 , οι οποίοι εν συνεχεία θα
αποτελέσουν ηγέτες της Εθνικής Αντίστασης όπως ο Ψαρρός , ο Ζέρβας
, ο Σαράφης , οι αδελφοί Τσιγάντε κ.λπ.
Ακολούθως στις 9 Ιουνίου 1935 διενεργούνται εκλογές με πλειοψηφικό , όπου επικρατεί ο Τσαλδάρης . Στις 10 Οκτωβρίου 1935 εκδηλώνεται το πραξικόπημα των επιτελών όπου οι Αλέξανδρος
Παπάγος , Αρχηγός Στρατού , υποναύαρχος Δ.Οικονόμου , αρχηγός
Ναυτικού , και υποστράτηγος Αεροπορίας Γ. Ρέππας , υπό τον Κονδύλη , εξαναγκάζουν τον Τσαλδάρη σε παραίτηση .
Την Κυβέρνηση αναλαμβάνει ο Γεώργιος Κονδύλης . Η νέα κυβέρνηση κατήργησε , με Ψήφισμα της Συντακτικής Συνέλευσης, το καθεστώς της Αβασίλευτης Δημοκρατίας, ορίζοντας αντιβασιλιά τον πρωθυπουργό Γ. Κονδύλη και επανέφερε το Σύνταγμα του 1911. Ο Παπάγος διορίζεται παράλληλα με τα στρατιωτικά του καθήκοντα και Υπουργός Στρατιωτικών . Ο Κονδύλης προκηρύσσει το νόθο δημοψήφισμα της 3ης Νοεμβρίου 1935 , όπου με «αποτέλεσμα» 97,88% υπέρ επανέρχεται η δυναστεία των Γλυξβούργων στην Ελλάδα , και στο θρόνο ανεβαίνει ο Γεώργιος ο Β΄. Ο Γεώργιος , παύει τον Κονδύλη από την πρωθυπουργία , λόγω διαφωνίας για την παροχή αμνηστίας στους κινηματίες του 1935 , και δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στις 30 Νοεμβρίου 1935 στον καθηγητή της Νομικής Κ.Δ. Δεμερτζή , με σκοπό την διεξαγωγή εκλογών στις 26 Ιανουαρίου 1936 με απλή αναλογική και συμμετοχή όλων των κομμάτων.
Μετά τις εκλογές της 26 Ιανουαρίου 1936 πρώτο αναδεικνύεται το βενιζελικό κόμμα των Φιλελευθέρων με αρχηγό το Θεμ. Σοφούλη καταλαμβάνοντας 126 έδρες και το 37,3 % των ψήφων . Δεύτερο το Λαϊκό Κόμμα του Τσαλδάρη , τρίτη η Γενική Ριζοσπαστική Λαϊκή Ένωσις (Κονδύλης , Θεοτόκης , Δ. Ράλλης ) ακολουθεί το Παλλαϊκό μέτωπο ( ΚΚΕ ) με 15 βουλευτές , μεγάλες προσωπικότητες ευρύτατου κύρους που έχουν αναδειχθεί κυρίως από τη βάση ( Γληνός , Νεφελούδης , Πλουμπίδης , Σιάντος , Τζήμας , Παρτσαλίδης , Πορφυρογέννης , κ.λπ.) , πιο κάτω ο Δημοκρατικός Συνασπισμός ( Παπαναστασίου , Παπανδρέου , Καφαντάρης ) , το κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Ι . Μεταξά με 7 έδρες και ποσοστό 3,94% , κ.λπ. Κυβέρνηση δεν γίνεται δυνατό να σχηματιστεί , και Πρωθυπουργός παραμένει ο Κ. Δεμερτζής . Για την ιστορία στο Κόμμα των Φιλελευθέρων δεν δόθηκε καμία ευκαιρία να σχηματίσει κυβέρνηση , μετά τη δημοσιοποίηση του Συμφώνου Θεμ.Σοφούλη –Στ. Σκλάβαινα για το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας από το κόμμα των Φιλελευθέρων με ανοχή του ΚΚΕ .
Εδώ αρχίζει μία αλυσίδα περιέργων γεγονότων . Ο μέχρι τότε υγιέστατος Κονδύλης στις 31.1.1936 πεθαίνει αιφνιδίως από καρδιακό επεισόδιο. Στις 18.3.1936 αποβιώνει ξαφνικά ο Ελ. Βενιζέλος . Μετά το θάνατο του Βενιζέλου ο Βασιλιάς , εν αγνοία του πρωθυπουργού Δεμερτζή , παύει από Υπουργό Στρατιωτικών τον Παπάγο και διορίζει το Μεταξά .Στις 13.4.1936
και ενώ αναμενόταν η διεξαγωγή ψηφοφορίας για παροχή ψήφου
εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Δεμερτζή , . που είχε διοριστεί στις
14.3.1936 , αποβιώνει εξ ίσου αιφνιδίως και ο Κ.Δ. Δεμετζής
Στις 27 Απριλίου 1936 ο Μεταξάς εξασφαλίζει ψήφο εμπιστοσύνης , εκβιάζοντας το Κόμμα των φιλελευθέρων μετά τη δημοσιοποίηση του συμφώνου Σοφούλη- Σκλάβαινα . Στις 30 Απριλίου 1936 η Βουλή με ψήφισμά της διέκοψε τις εργασίες της για πέντε μήνες εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για όλα τα θέματα, με τη σύμφωνη γνώμη μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής, η οποία δε λειτούργησε ποτέ.
Στις 9 Μαΐου 1936 ο Μεταξάς πνίγει στο αίμα την απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις και ο στρατός αναλαμβάνουν μια επιχείρηση καταστολής, που οδηγεί σε λουτρό αίματος. Δέκα διαδηλωτές έπεσαν νεκροί εκείνο το απόγευμα. ( Για την μεγάλη αυτή απεργία ο Γιάννης Ρίτσος γράφει ένα από τα καλύτερα ποιήματά του, τον «Επιτάφιο») .
Στις 16.5.1936 αποβιώνει εξ ίσου αιφνιδίως και ο Παναγής Τσαλδάρης . Και έτσι μέσα σε 4 μήνες πεθαίνουν 4 πρώην πρωθυπουργοί . Ενώ θα ακολουθήσει το 1937 και ο περίεργος θάνατος του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου.
Ο Μεταξάς κοροϊδεύει τους πολιτικούς του αντιπάλους Θεοτόκη και Σοφούλη , δείχνοντας να έχει καταλήξει περί τα τέλη Ιουλίου σε συμφωνία για σχηματισμό Κυβέρνησης . Το Παλλαϊκό Μέτωπο προκηρύσσει γενική πανελλαδική 24ωρη Απεργία στις 5 Αυγούστου 1936 . Στις 4 Αυγούστου 1936 παραμονή εικοσιτετράωρης πανελλαδικής απεργίας, ο Μεταξάς, επικαλούμενος τον κίνδυνο εσωτερικών ταραχών και την ασταθή διεθνή κατάσταση, συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και ανακοίνωσε την απόφασή του α) να αναστείλει επ' αόριστον την ισχύ πολλών διατάξεων του Συντάγματος που κατοχύρωναν τις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες και β) χωρίς να προκηρύξει εκλογές, να διαλύσει τη Βουλή με τη συγκατάθεση του βασιλιά, ο οποίος εξέδωσε δύο παράνομα διατάγματα με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε δικτατορία, με δεύτερο βασικό πυλώνα τη Μοναρχία .
Στις 27 Απριλίου 1936 ο Μεταξάς εξασφαλίζει ψήφο εμπιστοσύνης , εκβιάζοντας το Κόμμα των φιλελευθέρων μετά τη δημοσιοποίηση του συμφώνου Σοφούλη- Σκλάβαινα . Στις 30 Απριλίου 1936 η Βουλή με ψήφισμά της διέκοψε τις εργασίες της για πέντε μήνες εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για όλα τα θέματα, με τη σύμφωνη γνώμη μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής, η οποία δε λειτούργησε ποτέ.
Στις 9 Μαΐου 1936 ο Μεταξάς πνίγει στο αίμα την απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις και ο στρατός αναλαμβάνουν μια επιχείρηση καταστολής, που οδηγεί σε λουτρό αίματος. Δέκα διαδηλωτές έπεσαν νεκροί εκείνο το απόγευμα. ( Για την μεγάλη αυτή απεργία ο Γιάννης Ρίτσος γράφει ένα από τα καλύτερα ποιήματά του, τον «Επιτάφιο») .
Στις 16.5.1936 αποβιώνει εξ ίσου αιφνιδίως και ο Παναγής Τσαλδάρης . Και έτσι μέσα σε 4 μήνες πεθαίνουν 4 πρώην πρωθυπουργοί . Ενώ θα ακολουθήσει το 1937 και ο περίεργος θάνατος του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου.
Ο Μεταξάς κοροϊδεύει τους πολιτικούς του αντιπάλους Θεοτόκη και Σοφούλη , δείχνοντας να έχει καταλήξει περί τα τέλη Ιουλίου σε συμφωνία για σχηματισμό Κυβέρνησης . Το Παλλαϊκό Μέτωπο προκηρύσσει γενική πανελλαδική 24ωρη Απεργία στις 5 Αυγούστου 1936 . Στις 4 Αυγούστου 1936 παραμονή εικοσιτετράωρης πανελλαδικής απεργίας, ο Μεταξάς, επικαλούμενος τον κίνδυνο εσωτερικών ταραχών και την ασταθή διεθνή κατάσταση, συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και ανακοίνωσε την απόφασή του α) να αναστείλει επ' αόριστον την ισχύ πολλών διατάξεων του Συντάγματος που κατοχύρωναν τις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες και β) χωρίς να προκηρύξει εκλογές, να διαλύσει τη Βουλή με τη συγκατάθεση του βασιλιά, ο οποίος εξέδωσε δύο παράνομα διατάγματα με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε δικτατορία, με δεύτερο βασικό πυλώνα τη Μοναρχία .
Ιδεολογία και Κοινωνιολογία της 4ης Αυγούστου
Το καθεστώς Μεταξά δεν υπηρέτησε τον αντισημιτισμό , ήταν , όμως , εξ ίσου σκληρό και κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση των φασιστικών καθεστώτων Χίτλερ , Μουσολίνι , Φράνκο και Σαλαζάρ.Η μεταξική ιδεολογία είναι με λίγα λόγια η εξής :
- Αντικομουνισμός - Αντισυνδικαλισμός – Αντικοινοβουλευτισμός
- Ιδεολογικός Πόλεμος και έξαρση του ολιγαρχικού αυταρχισμού
- Κρατικισμός και Ολοκληρωτισμός
- Σοβινιστικός Μεγαλοϊδεατισμός και Πατριδοκαπηλία .
- Μεσαιωνικός Αρχηγισμός
- Διαστροφή των Ελληνικών Πολιτιστικών ιδεωδών , α) Εκπροτεσταντισμός του ανατολικού δόγματος με βοήθεια στην παρεκκλησισατική οργάνωση ΖΩΗ για την αποκοπή της ορθοδοξίας από την ουμανιστική παράδοση των Αγίων Πατέρων και τη μετατροπή της λατρείας σε τύπο , β) Προβολή της Σπάρτης ( ολιγαρχία- ολοκληρωτισμός) σε βάρος της Αθήνας , και πλευρών του Βυζαντίου ως Αυτοκρατορίας ,αποσιωπώντας τους λαϊκούς θεσμούς του Βυζαντίου , την μη ύπαρξη κατά κανόνα κληρονομικής μοναρχίας , τη διάκριση των εξουσιών σε μεγάλες περιόδους κ.λπ.
- Κατά τα πρότυπα των λοιπών παραφρόνων της εποχής Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός , Νέα Τάξις κ.λπ.
Επί εποχής Μεταξά γνώρισαν το αστυνομικό κράτος , τις φυλακίσεις και την εξορία , όχι μόνο οι κομμουνιστές αλλά το σύνολο σχεδόν των πολιτικών αντιπάλων του Καθεστώτος . Ο αντικομουνισμός όμως έφτασε σε σημείο παράκρουσης με αποκορύφωμα το ότι πολλοί αξιωματικοί της Ασφάλειας του Μανιαδάκη( όπως π.χ. ο Σπύρος Παξινος κ.α.) είχαν σταλεί και μετεκπαιδευτεί στους ειδικούς της Γκεστάπο σε θέματα δίωξης του κομμουνισμού , οπότε σημειώθηκε έξαρση των βασανιστηρίων , και των πολιτικών δολοφονιών και με εκπαραθυρώσεις από τα κτήρια της Ασφάλειας , που βαφτίζονταν αυτοκτονίες και προσπάθειες απόδρασης .
Ο Μεταξάς ίδρυσε και τη φασιστική νεολαία ΕΟΝ στην οποία οργανώθηκε καταναγκαστικά ( Α.Ν. 334/7/10) το σύνολο της Ελληνικής νεολαίας , που επιχορηγείτο με 500 εκ. δραχμές το χρόνο ( ποσό τεράστιο αν αναλογιστούμε ότι ο συνολικός προϋπολογισμός του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας ήταν 131 εκ. δραχμές ) η οποία ήταν άντρο διαφθοράς και ρεμούλας , όπου ήταν διορισμένη η βασιλική νύφη Φρειδερίκη , γαμπροί , ανηψιοί , αργόμισθοι κ.λπ. Αργόμισθα κεντρικά στελέχη της ΕΟΝ ήταν πάνω από 400 , ενώ στελέχη της κατηγορήθηκαν για λαθρεμπόριο , φαυλοκρατία, ρεμούλες , λαθρεμπόριο συναλλάγματος , καταχρήσεις, παιδεραστίες , γκαγκστερικές επιχειρήσεις προστασίας κ.λπ.
Αντίβαρο ήταν η παροχή ρούχων στην εξαθλιωμένη ελληνική νεολαία ( στολές , παπούτσια ) , η διοργάνωση εκδρομών , γλεντιών , χοροεσπερίδων , διορισμοί , παράσημα , ταξίδια κ.λπ.
Στον εκτεταμένο αντικομουνισμό της μοναρχοφαστισκής περιόδου θα βρούμε και τις ιδεολογικές καταβολές για την ανάπτυξη των δοσιλογικών ταγμάτων ασφαλείας την εποχή της κατοχής .
Η Οικονομία της 4ης Αυγούστου
Η Ελλάδα Ψωροκώσταινα , ο Κρατικισμός , η Ολιγαρχία και η Οικονομία του Αέρα
Το μοναρχοφασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου είναι υπεύθυνο για την πλήρη υποχώρηση της όποιας προσπάθειας ιεράρχησης της βαριάς βιομηχανίας, παρά την αφθονία μεταλλευμάτων και πρώτων υλών , στο Ελληνικό παραγωγικό μοντέλο , όπως απέδειξε με το μνημειώδες σύγγραμμά του η « Η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα » , το 1947 , ο οικονομολόγος Δημήτρης Μπάτσης , ο οποίος εκτελέσθηκε μαζί με τον Μπελογιάννη. Οι κακές γλώσσες λένε γλώσσες λένε ,μάλιστα ,ότι το βιβλίο αυτό είναι και η αιτία της εκτελέσεώς Μπάτση.Ο Μεταξάς ήταν ζυμωμένος με την ιδέα της Ελλάδας – ψωροκώσταινας , καταδικασμένης να εξαρτάται από το εξωτερικό για το βιομηχανικό ( σε επίπεδο μεταποίησης της αγροτικής παραγωγής ) εξοπλισμό , για τις βασικές πρώτες ύλες , για τα καύσιμα . Στην Καβάλα το 1938 , ο Μεταξάς διακηρύσσει « Η βάσις της οικονομικής μας πολιτικής είναι η γεωργική ανάπτυξις της Ελλάδος . Δεν είναι ο προορισμός της βιομηχανίας μας να γίνει η μεγάλη βιομηχανία των άλλων κρατών. Άρα ,η βιομηχανία μας είναι κατά μέγα μέρος υποτεταγμένη εις την ανάπτυξιν της Γεωργίας .Αυταί είναι αι βάσεις, εις ολίγα λόγια , της πολιτικής μας , της εξωτερικής και εσωτερικής μας πολιτικής » .
Όπως υπογραμμίζει ο Βασίλης Νεφελούδης « ούτε είχε περάσει από το μυαλό του μεγάλου κοινωνικού αναμορφωτή , ότι ο μεγάλος ορυκτός πλούτος της χώρας , οι υδατοπτώσεις της , το εργατικό της δυναμικό , μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για τη σύμμετρη ανάπτυξη της γεωργίας και της βιομηχανίας , τέτοιας που προοδευτικά θα μεγάλωνε το εθνικό μας εισόδημα , θα ανέβαζε τη στάθμη της ζωής του Ελληνικού Λαού , θα περιόριζε την εξάρτηση της Χώρας από το εξωτερικό και θα δημιουργούσε τους όρους για μια ολόπλευρη πολιτιστική άνθηση»
Η περίοδος της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας ( 1936-1940) ήταν η χρυσή εποχή για τους ξένους ομολογιούχους που πέτυχαν να παίρνουν από την Ελλάδα αυξημένες τοκοχρεολυτικές δόσεις για τα τοκογλυφικά δάνεια .
Το γερμανικό εμπορικό κεφάλαιο , με τη συμφωνία του ελληνογερμανικού κλήρινγκ πέτυχε να θέσει υπό τον έλεγχό του το 40% των ελληνικών εξαγωγών , και το 80% των εξαγωγών καπνών , με όρους που έκαναν ακόμα πιο ασφυκτική την εξάρτηση από το Εξωτερικό . Μάλιστα , από το κλήρινγκ οι αιώνιοι μπαταξήδες Γερμανοί , με ρηματική διακοίνωση , διέκοψαν την αποπληρωμή και μας άφησαν και βερεσέδια περίπου 578.000.000 δολάρια αγοραστικής αξίας 1938 , χωρίς τους τόκους , χρήματα τα οποία , παραδόξως , ενώ ακόμη μας τα χρωστάει η Γερμανία , αφού προκύπτουν από αλληλόχρεο λογαριασμό ανάμεσα σε γερμανική και ελληνική τράπεζα , είναι μη πολεμικά χρέη , και δεν έχουν ρυθμιστεί από καμία συνθήκη , παραδόξως δεν μπαίνουν στις ελληνικές διεκδικήσεις κατά της Γερμανίας .
Η εποχή Μεταξά είναι το απόγειο της ξένης διείσδυσης στην Ελλάδα που με προνομιακές , με εκμεταλλαευτικές αποικιακού χαρακτήρα , συμβάσεις εισέβαλαν στον ορυκτό και τον υδάτινο πλούτο της Χώρας ( Κούπερ κ.λπ. )
Στα χρόνια της μοναρχομεταξικής δικτατορίας ο μέσος τιμάριθμος 5ετίας ήταν 50% ενώ τα ημερομίσθια έμειναν καθηλωμένα στις 30 πληθωριστικές , μετά το χρεωστάσιο , δραχμές για το 25% του εργατικού δυναμικού , από 30-60 δραχμές για το υπόλοιπο 40% και από 60 μέρχι 90 δραχμές για το υπόλοιπο εργατικό δυναμικό . Την ίδια στιγμή που ο ημερομίσθιος εργαζόμενος δεν μπορούσε να παρακολουθήσει την αύξηση στα βασικά καθημερινά είδη η μέση κερδοφορία των μεγάλων επιχχειρήσεων ήταν ανάμεσα στο 25% και το 30% .
Το μοναρχοφασιστικό καθεστώς συνέβαλε σε ένα ευνοιοκρατικό και φαυλοκρατικό οικονομικό σύστημα εντελώς πλουτοκρατικό, το οποίο σήμερα θα το εντάσσαμε στον θρονικό καπιταλισμό , με τέλεια ανισοκατανομή της οικονομικής πολιτικής σε βάρος της μικρομεσαίας επιχείρησης και του μικρομαγαζάτορα . Η πρακτική απόδειξη είναι η εξής . Το 1938 -39 το 50% των διαθεσίμων βιομηχανικών κεφαλαίων αποτελούσαν οι πιστώσεις ( κάτι θυμίζει αυτό …) . Σε αριθμούς από τα συνολικά διαθέσιμα των 670 ανωνύμων βιομηχανικών εταιρειών που ανέρχονταν σε 20.329.372.133 δραχμές , τα 10.602.856.000 ήταν πιστώσεις . Οι πιστώσεις αυτές κατανέμονταν ως εξής . Οι 612 εταιρείες με συνολικό μετοχικό κεφάλαιο 2,2 δις δραχμών πήραν δάνεια (πιστώσεις ) 800 εκατομμμύρια . Οι 8 μεγάλες ανώνυμες εταιρείες με συνολικό μετοχικό κεφάλαιο 2,4 δις δραχμών ( περίπου ίσο με το κεφάλαιο των 612 μικρότερων ) πήραν δάνεια 8,7 δις .
Επίσης το αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας αντλούσε από άμεσους φόρους μόνο το 21% ενώ από έμμεσους φόρους το 79% .
Την περίοδο αυτή δρα στην Ελλάδα και ο γαμπρός του Βιομήχανου Ζήμενς Ι. Βουλπιώτης , ο οποίος έχει σημαντική θέση στην ιεραρχία του βιομηχανικού συγκροτήματος - γίγαντα AEG-Siemens- Telefunken . Εκπροσώπησε το συγκρότημα έναντι του Ελληνικού Δημοσίου σε διάφορες συμβάσεις μεγάλων προμηθειών, όπως των τηλεφωνικών κέντρων και των ραδιοφωνικών εγκαταστάσεων. Με την ιδιότητα αυτή συμμετείχε στα Δ.Σ. των ημικρατικών εταιριών ΑΕΤΕ (προκάτοχος του ΟΤΕ) και ΑΕΡΕ (προκάτοχος ΕΙΡ) . Επι Κατοχής μετά από εισηγήσεις του Βουλπιώτη θα ιδρυθούν τα τάγματα ασφαλείας .
Σαν συμπέρασμα το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν
μοναρχοφαστιστικό , αντιπατριωτικό , δολοφονικό , αντιλαϊκό , ξενόδουλο
και βάρβαρο . Kαθεστώς δικτατορικό , κρατικιστικό και ολιγαρχικό .
Είναι το καθεστώς που εξαθλίωσε τον Ελληνικό Λαό και εξυπηρέτησε όσο κανένα άλλο τον ξένο παράγοντα και τις αντιδραστικές δυνάμεις . Εν τέλει απαγόρευσε την οικονομική ανάπτυξη με αποκλειστική κρατική διεύθυνση της οικονομίας δια της παροχής πιστώσεων , απαγορεύοντας τη δέσμευση εθνικών ιδιωτικών κεφαλαίων , προς όφελος μιας ολιγαρχίας μεσαζόντων οι οποίοι δεν μετεξελίχθηκαν ποτέ σε αστική τάξη , αλλά αποτέλεσαν και αποτελούν ακόμη και σήμερα , ως σύστημα εξουσίας , το μοχλό ανάσχεσης σε κάθε προοδευτική αλλαγή .
Είναι το καθεστώς που εξαθλίωσε τον Ελληνικό Λαό και εξυπηρέτησε όσο κανένα άλλο τον ξένο παράγοντα και τις αντιδραστικές δυνάμεις . Εν τέλει απαγόρευσε την οικονομική ανάπτυξη με αποκλειστική κρατική διεύθυνση της οικονομίας δια της παροχής πιστώσεων , απαγορεύοντας τη δέσμευση εθνικών ιδιωτικών κεφαλαίων , προς όφελος μιας ολιγαρχίας μεσαζόντων οι οποίοι δεν μετεξελίχθηκαν ποτέ σε αστική τάξη , αλλά αποτέλεσαν και αποτελούν ακόμη και σήμερα , ως σύστημα εξουσίας , το μοχλό ανάσχεσης σε κάθε προοδευτική αλλαγή .
Αυτό ίσως θα είναι και το μέλλον της Ελλάδας , αν επικρατήσουν ξανά οι μιμητές και θαυμαστές του Ιωάννη Μεταξά .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου