Υπ’ αυτήν την έννοια, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του δεν πείθουν κανέναν στην προσπάθεια που καταβάλλουν να εμφανιστούν ότι δήθεν διαφωνούν, παλεύουν και ενδεχομένως «τσαμπουκαλεύονται» με τους δανειστές. Όλοι ξέρουν πια ότι η κυβέρνηση δίνει λόγο και για το τελευταίο… «σέντσι» στους υπαλλήλους της τρόικας. Ουσιαστικά, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του είναι υπάλληλοι των υπαλλήλων των δανειστών.
Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια, και δεν μπορεί να αλλάξει με κανένα επικοινωνιακό κολπάκι. Όλοι γνωρίζουν (και απ’ όλους, καλύτερα ο Αντώνης Σαμαράς) ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να κάθεται ο πρωθυπουργός στην πρωθυπουργική του καρέκλα είναι η ικανοποίηση των όρων των δανειστών.
Όπως είπαμε, η απόδραση ως προσωπική διαδικασία αποτελεί κάποιες φορές σωτήρια για τη διασφάλιση της ισορροπίας. Ενδεχομένως, στην περίπτωση Σαμαρά, κάποιου είδους απόδραση μπορεί να συμβάλει και στη διασφάλιση κάποιου ίχνους υστεροφημίας.
Με πιο απλά λόγια, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του είναι καταδικασμένοι να υπάρχουν στην εξουσία μόνο για όσο διάστημα μπορούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του Βερολίνου και των λοιπών που συνθέτουν το κονσόρτσιουμ των δανειστών που κυβερνούν τη χώρα. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να δραπετεύσουν με κανέναν τρόπο από την οδυνηρή πραγματικότητα της ασφυκτικής πρόσδεσης στις γερμανικές επιθυμίες, την οποία οι ίδιοι επέλεξαν για τους εαυτούς τους και τη χώρα. Γνωρίζουν ότι είναι πια αργά για αντίσταση και πως το όποιο «όχι» τους απλώς θα σημάνει τη σύνθλιψή τους.
Δημήτρης Μηλάκας
ΠΟΝΤΙΚΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου