Βάλια Μπαζού
Ο Χρήστος Παππάς, ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, κάθε χρόνο στις 30 Απριλίου έχει τις μαύρες του. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να σταθεί ευθυτενής σε στάση προσοχής, να σηκώσει το δεξί του χέρι περήφανα τεντωμένο και να σχηματίσει το ναζιστικό χαιρετισμό. Και στέκεται έτσι σιωπηρός και φαρμακωμένος για ένα λεπτό, για να τιμήσει τη μνήμη του αγαπημένου του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος αυτοκτόνησε στις 30 Απριλίου του 1945.
Η σκηνή που σας περιγράφουμε με πρωταγωνιστή τον καταζητούμενο ακόμα υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής είναι βγαλμένη από τη ζωή. Είναι βγαλμένη από τα ίδια του τα λόγια. Γιατί ο Χρήστος Παππάς, υπαρχηγός, βουλευτής της Χρυσής Αυγής και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της οργάνωσης, δεν είναι ένα πρόσωπο που έσκασε ξαφνικά μύτη στο ναζιστικό χώρο, ούτε ένας Χρυσαυγίτης που έχει κρύψει ποτέ τα φιλοχιτλερικά του αισθήματα.
Όπως επισημαίνεται στο εξαιρετικό βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», ο Χρήστος Παππάς είναι, τουλάχιστον, από τον Δεκέμβριο του 1980, ο υπαρχηγός του Νίκου Μιχαλολιάκου και εκ των βασικών αρθρογράφων του εντύπου της οργάνωσης. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από άρθρο του στο τχ. 10 Μάιος – Ιούνιος 1983 του ομώνυμου εντύπου «Χρυσή Αυγή» με τίτλο «Αναφορά σε μια μεγάλη επέτειο»:
«Ο Φίρερ του Γερμανικού Ράιχ, αυτός ο οραματιστής της Νέας Ευρώπης και η Εύα Μπράουν θα αυτοκτονήσουν στις 15:30 της 30ης Απριλίου 1945. Την ίδια ημέρα, 30 Απριλίου, μετά από 38 χρόνια εμείς οι Έλληνες Εθνικοσοσιαλισταί θα σταθούμε προσοχή χαιρετώντας με τον αιώνιο χαιρετισμό και θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Στις καρδιές μας φουντώνει η πίστη στα λόγια του Φίρερ “ σε μια – δυο γενιές θα μου αποδοθεί δικαιοσύνη”. Η Νίκη θα είναι δική μας. Νίκη που θα σημάνει την εθνοσοσιαλιστική κοσμογονία και την συντριβή του δηλητηριαστή όλων των λαών: του διεθνή Ιουδαϊσμού. 30 Απριλίου 1945 – 30 Απριλίου 183. Ο Αγών συνεχίζεται. Το μέλλον μας ανήκει».
Ο ίδιος ακόμα και σήμερα στην προσωπική του ιστοσελίδα δεν κρύβει τις σχέσεις στοργής και προδέρμ που είχε η οικογένειά του με τη Χούντα των συνταγματαρχών. Στο βιογραφικό που ο ίδιος υπογράφει αυτοπαρουσιάζεται μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο:
«Προέρχεται από οικογένειες που έδωσαν στην Ελλάδα ιερείς και στρατιωτικούς. Πατέρας του είναι ο μαχητής αντιστράτηγος Π/Β Ηλίας Χ. Παππάς, στενός συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδοπούλου».
Και λέει αλήθεια αφού ο πατέρας του ήταν μέλος της «επαναστατικής επιτροπής» της δικτατορίας και η Χρυσή Αυγή για να τον τιμήσει τον τοποθέτησε στις εκλογές του 2012 στην τελευταία - τιμητική θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Στο βιογραφικό του δεν παραλείπει να επισημάνει επίσης ότι : «Στον αγώνα της Χρυσής Αυγής συμμετέχει από της ιδρύσεώς της στο πλευρό του Αρχηγού της Νίκου Μιχαλολιάκου. Αρθρογράφος τόσο της εφημερίδος όσο και του περιοδικού με κείμενα ιστορικού και ιδεολογικού περιεχομένου».
Στο ερώτημα, πού είναι ο Χρήστος Παππάς και γιατί δεν εμφανίστηκε αυτοβούλως στις αρχές, η απάντηση, όπως λένε, είναι εύκολη. Έχει κάτι δουλίτσες να τελειώσει… Φακέλους, αλληλογραφία, έγγραφα που κάνουν τζιζ… Και βέβαια να στήσει την επόμενη μέρα της οργάνωσης αφού «Ο Αγών συνεχίζεται».
topontiki
Ο Χρήστος Παππάς, ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, κάθε χρόνο στις 30 Απριλίου έχει τις μαύρες του. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να σταθεί ευθυτενής σε στάση προσοχής, να σηκώσει το δεξί του χέρι περήφανα τεντωμένο και να σχηματίσει το ναζιστικό χαιρετισμό. Και στέκεται έτσι σιωπηρός και φαρμακωμένος για ένα λεπτό, για να τιμήσει τη μνήμη του αγαπημένου του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος αυτοκτόνησε στις 30 Απριλίου του 1945.
Η σκηνή που σας περιγράφουμε με πρωταγωνιστή τον καταζητούμενο ακόμα υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής είναι βγαλμένη από τη ζωή. Είναι βγαλμένη από τα ίδια του τα λόγια. Γιατί ο Χρήστος Παππάς, υπαρχηγός, βουλευτής της Χρυσής Αυγής και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της οργάνωσης, δεν είναι ένα πρόσωπο που έσκασε ξαφνικά μύτη στο ναζιστικό χώρο, ούτε ένας Χρυσαυγίτης που έχει κρύψει ποτέ τα φιλοχιτλερικά του αισθήματα.
Όπως επισημαίνεται στο εξαιρετικό βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», ο Χρήστος Παππάς είναι, τουλάχιστον, από τον Δεκέμβριο του 1980, ο υπαρχηγός του Νίκου Μιχαλολιάκου και εκ των βασικών αρθρογράφων του εντύπου της οργάνωσης. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από άρθρο του στο τχ. 10 Μάιος – Ιούνιος 1983 του ομώνυμου εντύπου «Χρυσή Αυγή» με τίτλο «Αναφορά σε μια μεγάλη επέτειο»:
«Ο Φίρερ του Γερμανικού Ράιχ, αυτός ο οραματιστής της Νέας Ευρώπης και η Εύα Μπράουν θα αυτοκτονήσουν στις 15:30 της 30ης Απριλίου 1945. Την ίδια ημέρα, 30 Απριλίου, μετά από 38 χρόνια εμείς οι Έλληνες Εθνικοσοσιαλισταί θα σταθούμε προσοχή χαιρετώντας με τον αιώνιο χαιρετισμό και θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Στις καρδιές μας φουντώνει η πίστη στα λόγια του Φίρερ “ σε μια – δυο γενιές θα μου αποδοθεί δικαιοσύνη”. Η Νίκη θα είναι δική μας. Νίκη που θα σημάνει την εθνοσοσιαλιστική κοσμογονία και την συντριβή του δηλητηριαστή όλων των λαών: του διεθνή Ιουδαϊσμού. 30 Απριλίου 1945 – 30 Απριλίου 183. Ο Αγών συνεχίζεται. Το μέλλον μας ανήκει».
Ο ίδιος ακόμα και σήμερα στην προσωπική του ιστοσελίδα δεν κρύβει τις σχέσεις στοργής και προδέρμ που είχε η οικογένειά του με τη Χούντα των συνταγματαρχών. Στο βιογραφικό που ο ίδιος υπογράφει αυτοπαρουσιάζεται μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο:
«Προέρχεται από οικογένειες που έδωσαν στην Ελλάδα ιερείς και στρατιωτικούς. Πατέρας του είναι ο μαχητής αντιστράτηγος Π/Β Ηλίας Χ. Παππάς, στενός συνεργάτης του Γεωργίου Παπαδοπούλου».
Και λέει αλήθεια αφού ο πατέρας του ήταν μέλος της «επαναστατικής επιτροπής» της δικτατορίας και η Χρυσή Αυγή για να τον τιμήσει τον τοποθέτησε στις εκλογές του 2012 στην τελευταία - τιμητική θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Στο βιογραφικό του δεν παραλείπει να επισημάνει επίσης ότι : «Στον αγώνα της Χρυσής Αυγής συμμετέχει από της ιδρύσεώς της στο πλευρό του Αρχηγού της Νίκου Μιχαλολιάκου. Αρθρογράφος τόσο της εφημερίδος όσο και του περιοδικού με κείμενα ιστορικού και ιδεολογικού περιεχομένου».
Στο ερώτημα, πού είναι ο Χρήστος Παππάς και γιατί δεν εμφανίστηκε αυτοβούλως στις αρχές, η απάντηση, όπως λένε, είναι εύκολη. Έχει κάτι δουλίτσες να τελειώσει… Φακέλους, αλληλογραφία, έγγραφα που κάνουν τζιζ… Και βέβαια να στήσει την επόμενη μέρα της οργάνωσης αφού «Ο Αγών συνεχίζεται».
topontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου