Αυτοί που άνοιξαν το δρόμο στους φασίστες

Της Βασιλικής Σιούτη
Η συμπεριφορά των κυβερνητικών δυνάμεων, μετά από κάθε εγκληματική πράξη φασιστών, θυμίζει τη λαϊκή παροιμία: «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Λίγες μόλις ώρες μετά από τη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου με αντιφασιστική κινηματική δράση, από κάποιο φασιστικό στοιχείο– όπως λένε οι μαρτυρίες- βγήκαν να κάνουν σπέκουλα. Τα ίδια πάλι. Τα γνωστά. Τα επαναλαμβάνουν συνεχώς μπας και τα μάθουμε.
«Οι υμνητές της πλατείας και ηθικοί αυτουργοί για το φανατισμό-λαϊκισμό –ισοπέδωση, δεν μπορούν να φωνάζουν για την επέλαση και τα έργα της Χρυσής Αυγής» έγραψε ένας από αυτούς. Πόσο θράσος χρειάζεται για να ξεστομίζεις κάτι τέτοιο; Δηλαδή οι εκατοντάδες χιλιάδες που έβλεπαν την κυβέρνηση να τους καταστρέφει τη ζωή, το μέλλον των παιδιών τους, τη χώρα τους, έπρεπε να υπομείνουν σιωπηλοί; Ή μήπως έπρεπε να περιμένουν να το συζητήσουν ευγενικά με τον πολιτευτή της γειτονιάς; Σίγουρα -κατ’ αυτούς- δεν έπρεπε να διαδηλώσουν στο Σύνταγμα, δεν έπρεπε να νιώσουν οργή. Δεν έπρεπε, σε τελική ανάλυση, να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους από τα δύο παρακμασμένα κόμματα που τους κατέστρεψαν, γιατί αυτό είναι λαϊκισμός και ισοπέδωση.

Το ότι οι χρυσαυγίτες στην πλατεία ήταν μία ισχνή μειοψηφία, την οποία οι περισσότεροι διαδηλωτές ούτε που αντιλήφθηκαν μέσα στο ποτάμι της λαϊκής οργής που ξεχείλιζε, το παραβλέπουν γιατί δεν εξυπηρετεί την προπαγανδιστική τακτική τους. Αλλά αυτός ήταν ένας από τους πρωταρχικούς σχεδιασμούς τους εξαρχής. Γιατί από την αρχή, αρκετοί από αυτούς, πίστεψαν ότι η «Χρυσή Αυγή» θα τους εξυπηρετούσε στα σχέδια τους να σπιλώσουν κάθε δίκαιη αντίδραση απέναντι στην πολιτική των μνημονίων. Θα εμφάνιζαν τη «Χρυσή Αυγή» ως αντισυστημική αντιμνημονιακή δύναμη (και όχι ως εγκληματική ναζιστική οργάνωση-δεκανίκι του συστήματος, που είναι) προκειμένου να ταυτίζουν τη λαϊκή αγανάκτηση με τη φιλοναζιστική δράση.

Και τα λένε αυτά ποιοι; Οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί. Αυτοί που άνοιξαν το δρόμο στη «Χρυσή Αυγή», εξευτελίζοντας τη δημοκρατία. Γιατί όπου υπάρχει κουλτούρα σεβασμού των δημοκρατικών θεσμών, δεν ανθεί ο φασισμός. Το λίπασμα είναι η καταπάτηση της δημοκρατίας και το έβαλαν τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν. Ο Γ. Παπανδρέου παραχώρησε την εθνική και τη λαϊκή κυριαρχία της χώρας, χωρίς να έχει καμία πολιτική νομιμοποίηση να το πράξει. Στη συνέχεια ο Α.Σαμαράς εξελέγη με τη λαϊκή εντολή να αλλάξει την πολιτική των μνημονίων, αλλά την εφάρμοσε αδιαμαρτύρητα οδηγώντας στη φτωχοποίηση ακόμα μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού, χρησιμοποιώντας ακόμα και βία και καταστολή. Οι βουλευτές έγιναν ντεκόρ. Δήλωναν ότι διαφωνούν και στη συνέχεια ψήφιζαν τους νόμους –πολλές φορές μη γνωρίζοντας καν τι ψηφίζουν Μετά ήρθαν τα αντισυνταγματικά προεδρικά διατάγματα, οι αντισυνταγματικές απολύσεις, το αντισυνταγματικό κλείσιμο της ΕΡΤ… Με ποια πολιτική νομιμοποίηση όλα αυτά; Με ποια λαϊκή εξουσιοδότηση; Με καμία. Ας ανοίξει ο κόσμος να διαβάσει ξανά το ελληνικό Σύνταγμα για να δει πόσα άρθρα του έχουν καταπατήσει και καταπατούν κάθε μέρα. «Οι συνταγματολόγοι σε λίγο δεν θα έχουμε αντικείμενο» σχολίαζε πριν από λίγο καιρό ο συνταγματολόγος. Α. Δημητρόπουλος.
Ποιοι καταπάτησαν τους θεσμούς; Ποιοι καλλιέργησαν την κουλτούρα της ανομίας και της ατιμωρησίας; Ποιοι δίδαξαν την περιφρόνηση της δημοκρατίας; Αυτοί που κυβερνούσαν και κυβερνούν ήταν που άνοιξαν τις πόρτες στον φασισμό. Ας μην παριστάνουν τους αθώους λοιπόν και ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Ο κίνδυνος στον οποίο βρισκόμαστε είναι μεγάλος. Ας μη ζητάνε και τα ρέστα αυτοί που μας έριξαν σε αυτόν.

thepressproject.gr