“ Το διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο σύστημα της πολιτικής
ελίτ, του «επιχειρηματικού» - τραπεζικού κατεστημένου και της
πτωχευμένης μιντιοκρατίας, δίνει «τη μητέρα των μαχών», προκειμένου να
επιβιώσει και να συνεχίσει να ζει παρασιτικά σε βάρος της συντριπτικής
πλειονότητας του ελληνικού λαού.
”
Του Κώστα Καπνίση
Φόβος, τρόμος και κρύος ιδρώτας έχουν κυριεύσει την εθελόδουλη και λαομίσητη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου,
καθώς και όλα τα συστήματα της διαφθοράς που τη στηρίζουν, καθώς οι
μυστικές δημοσκοπήσεις τις οποίες επεξεργάζονται τα επιτελεία των
κομμάτων δείχνουν κατάρρευση των κομμάτων που στηρίζουν τη συγκυβέρνηση.
Το διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο σύστημα της πολιτικής ελίτ, του «επιχειρηματικού» - τραπεζικού κατεστημένου και της πτωχευμένης μιντιοκρατίας, δίνει «τη μητέρα των μαχών», προκειμένου να επιβιώσει και να συνεχίσει να ζει παρασιτικά σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού.
Πόλεμος σε τρία μέτωπα
Η τραγική και υποταγμένη στην τρόικα και στα ντόπια συμφέροντα συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, παίζει κυριολεκτικά το τελευταίο της χαρτί. Έχει αποφασίσει πριν την πτώση της να τιμωρήσει τους Έλληνες και τη χώρα αφήνοντας κυριολεκτικά καμμένη γη. Η πίεση που δέχεται είναι πραγματικά αφόρητη και στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό της χώρας. Από τη μια, η κυβερνητική συνοχή θα δοκιμαστεί από τις λαϊκές κινητοποιήσεις των κοινωνικών ομάδων που βλέπουν ξεκάθαρα ότι αν δεν αντιδράσουν θα χάσουν τα πάντα. Ο κυβερνητικός θίασος των προσκυνημένων γνωρίζει ότι τα νούμερα δε βγαίνουν, όσες αλχημείες και ψέματα αν μηχανευτεί. Η δημιουργική λογιστική δεν τους σώζει πια.
Από την άλλη, οι πιέσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει από το εξωτερικό σφίγγουν τη μέγγενη για την κυβέρνηση. Ο διεθνής Τύπος παραθέτει καθημερινά στοιχεία, τα οποία εκθέτουν την όποια προσπάθεια διήγησης «success story» για την ελληνική οικονομία. Την ίδια στιγμή, οι γερμανικές εκλογές είναι πια πολύ κοντά και σύντομα θα αποδειχθεί ότι ο Αντώνης Σαμαράς δε θα έχει να περιμένει κάτι από τους Γερμανούς, οι οποίοι για αρκετό καιρό θα σιωπήσουν.
Το δεύτερο μέτωπο είναι το σκορποχώρι της «κεντροαριστεράς», το οποίο είναι σε «εφεδρεία», μετά την επίσημη αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Ανεπίσημα βέβαια το κόμμα της Αγίου Κωνσταντίνου είναι ένθερμος υποστηρικτής της κυβέρνησης και της συντήρησης του πολιτικού σκηνικού ως έχει. Ο Φώτης Κουβέλης, είναι το «κρυφό χαρτί» επιβίωσης( έστω μέχρι την άνοιξη του 2014). Έχει αναλάβει τον ρόλο του «παιδομαζώματος» των «ορφανών», της «εκσυγχρονιστικής» ομάδας Σημίτη, οι οποίοι αποχώρησαν μετά τη συντριβή του «ΠΑΣΟΚ» στις εκλογές του 2012 και απλώς περιμένουν την αποσύνθεση του εναπομείναντος «σοσιαλιστικού» κόμματος, προκειμένου να βγάλουν και επίσημα εκτός παιγνιδιού τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο ρόλος του Φώτη Κουβέλη όμως είναι διπλός. Πέρα από την οριστική διάλυση του «ΠΑΣΟΚ» που θα έχει ως αποτέλεσμα την εδραίωσή του ως του μοναδικού «αξιόπιστου» ηγέτη της «κεντροαριστεράς», ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ, είναι έτοιμος να παρέμβει σε περίπτωση που η συγκυβέρνηση δε μπορέσει να «βγάλει τον χειμώνα». Σύμφωνα με πληροφορίες, το σενάριο απομάκρυνσης Σαμαρά από την πρωθυπουργία και αντικατάστασής του από έναν δικαστικό, τύπου Πικραμένου ή ακόμα και από έναν τεχνοκράτη, δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα. Ακόμα και ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς άλλωστε γνωρίζει ότι πολιτικά έχει τελειώσει και ο χρόνος για αυτόν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο μετρά αντίστροφα.
Το τρίτο μέτωπο είναι η «επιχειρηματική ελίτ» και η πτωχευμένη μιντιοκρατία, οι οποίες πλέον δρουν ανεξέλεγκτα και απροκάλυπτα με στόχο να έχουν την ελληνική κοινωνία κάτω από το πέπλο της τρομοκράτησης και του απόλυτου ελέγχου μέσω της στοχευμένης παραπληροφόρησης και της πλήρους απόκρυψης της πραγματικότητας, βγάζοντας με αυτόν τον τρόπο όλη τη «βρώμικη» δουλειά και παίρνοντας ως αντάλλαγμα μερικά δάνεια από τις επίσης πτωχευμένες ελληνικές, πλην όμως συστημικές, τράπεζες.
Ο φόβος του συστήματος για τον ΣΥΡΙΖΑ
Τα οργανωμένα συμφέροντα στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό γνωρίζουν πολύ καλά ότι οποιαδήποτε στιγμή κι αν στηθούν κάλπες στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά θα κερδίσει τις εκλογές αλλά πιθανότατα, σύμφωνα και με τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά στοιχεία των κρυφών δημοσκοπήσεων, θα κερδίσει και την αυτοδυναμία.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει υπογραμμίσει σε όλους τους τόνους ότι θα συνεργαστεί με όλες εκείνες τις υγιείς, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις που θέλουν να βοηθήσουν τη χώρα να βγει μια ώρα νωρίτερα από το τέλμα και το αδιέξοδο, έστω κι αν η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση εξασφαλίσει εκλογικά ποσοστά πλήρους αυτοδυναμίας. Σε ότι αφορά το εσωτερικό, αν αυτό συμβεί τότε το σύστημα γνωρίζει πως τα πάντα θα ξηλωθούν εκ βάθρων, στα πλαίσια εξυγίανσης και αλλαγής πορείας προς όφελος της χώρας.
Το παρασιτικό και διεφθαρμένο μόρφωμα που κυριάρχησε θα εξοβελιστεί μια και για πάντα από τη χώρα. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα και είναι σίγουρο ότι θα κάνει ότι περνά από το χέρι του, χρησιμοποιώντας όλα εκείνα τα «βρώμικα» μέσα για να ανακόψει τη νικηφόρα πορεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε ότι αφορά το εξωτερικό, οι ξένοι επίσης γνωρίζουν ότι ο επόμενος συνομιλητής τους θα είναι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και προετοιμάζονται πυρετωδώς για αυτό. Γνωρίζουν ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιά εξάρτηση και θα υπηρετήσει τα ελληνικά συμφέροντα και μόνο. Το σχέδιο Μετά τις γερμανικές εκλογές και αφού έλθει στην Ελλάδα η τρόικα για να ζητήσει και επισήμως τα κλειδιά της χώρας, είναι αρκετά πιθανό να υπάρξει το περίφημο «ατύχημα».
Η κυβέρνηση θα κάνει πως «αντιστέκεται» στις πιέσεις της τρόικα και κάποιοι (οι συνήθεις ύποπτοι) βουλευτές θα το ρίξουν στον «αντάρτικο» χορό. Επειδή όμως αυτό δε μπορεί να γίνει πια πιστευτό και πιθανότατα οι λαϊκές κινητοποιήσεις θα φουντώσουν, η λύση αντικατάστασης του Αντώνη Σαμαρά από την πρωθυπουργία, φαντάζει ως το πιο βολικό σενάριο - σχέδιο για το σύστημα. Οι λαϊκές αντιδράσεις πιθανότατα θα καμφθούν, καθώς αυτό θα θεωρηθεί μια νίκη, αλλά ουσιαστικά το σύστημα θα έχει κερδίσει χωρίς κόπο αλλά παμπόνηρα ακόμα λίγο ακόμα χρόνο παραμονής στην εξουσία, προκειμένου να ολοκληρώσει το «έργο» του, φέρνοντας και υπογράφοντας άλλο ένα Μνημόνιο, το οποίο θα είναι και η χαριστική βολή για τον ελληνικό λαό, τη χώρα και την οικονομία.
periodista.gr
Το διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο σύστημα της πολιτικής ελίτ, του «επιχειρηματικού» - τραπεζικού κατεστημένου και της πτωχευμένης μιντιοκρατίας, δίνει «τη μητέρα των μαχών», προκειμένου να επιβιώσει και να συνεχίσει να ζει παρασιτικά σε βάρος της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού.
Πόλεμος σε τρία μέτωπα
Η τραγική και υποταγμένη στην τρόικα και στα ντόπια συμφέροντα συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, παίζει κυριολεκτικά το τελευταίο της χαρτί. Έχει αποφασίσει πριν την πτώση της να τιμωρήσει τους Έλληνες και τη χώρα αφήνοντας κυριολεκτικά καμμένη γη. Η πίεση που δέχεται είναι πραγματικά αφόρητη και στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό της χώρας. Από τη μια, η κυβερνητική συνοχή θα δοκιμαστεί από τις λαϊκές κινητοποιήσεις των κοινωνικών ομάδων που βλέπουν ξεκάθαρα ότι αν δεν αντιδράσουν θα χάσουν τα πάντα. Ο κυβερνητικός θίασος των προσκυνημένων γνωρίζει ότι τα νούμερα δε βγαίνουν, όσες αλχημείες και ψέματα αν μηχανευτεί. Η δημιουργική λογιστική δεν τους σώζει πια.
Από την άλλη, οι πιέσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει από το εξωτερικό σφίγγουν τη μέγγενη για την κυβέρνηση. Ο διεθνής Τύπος παραθέτει καθημερινά στοιχεία, τα οποία εκθέτουν την όποια προσπάθεια διήγησης «success story» για την ελληνική οικονομία. Την ίδια στιγμή, οι γερμανικές εκλογές είναι πια πολύ κοντά και σύντομα θα αποδειχθεί ότι ο Αντώνης Σαμαράς δε θα έχει να περιμένει κάτι από τους Γερμανούς, οι οποίοι για αρκετό καιρό θα σιωπήσουν.
Το δεύτερο μέτωπο είναι το σκορποχώρι της «κεντροαριστεράς», το οποίο είναι σε «εφεδρεία», μετά την επίσημη αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση. Ανεπίσημα βέβαια το κόμμα της Αγίου Κωνσταντίνου είναι ένθερμος υποστηρικτής της κυβέρνησης και της συντήρησης του πολιτικού σκηνικού ως έχει. Ο Φώτης Κουβέλης, είναι το «κρυφό χαρτί» επιβίωσης( έστω μέχρι την άνοιξη του 2014). Έχει αναλάβει τον ρόλο του «παιδομαζώματος» των «ορφανών», της «εκσυγχρονιστικής» ομάδας Σημίτη, οι οποίοι αποχώρησαν μετά τη συντριβή του «ΠΑΣΟΚ» στις εκλογές του 2012 και απλώς περιμένουν την αποσύνθεση του εναπομείναντος «σοσιαλιστικού» κόμματος, προκειμένου να βγάλουν και επίσημα εκτός παιγνιδιού τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο ρόλος του Φώτη Κουβέλη όμως είναι διπλός. Πέρα από την οριστική διάλυση του «ΠΑΣΟΚ» που θα έχει ως αποτέλεσμα την εδραίωσή του ως του μοναδικού «αξιόπιστου» ηγέτη της «κεντροαριστεράς», ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ, είναι έτοιμος να παρέμβει σε περίπτωση που η συγκυβέρνηση δε μπορέσει να «βγάλει τον χειμώνα». Σύμφωνα με πληροφορίες, το σενάριο απομάκρυνσης Σαμαρά από την πρωθυπουργία και αντικατάστασής του από έναν δικαστικό, τύπου Πικραμένου ή ακόμα και από έναν τεχνοκράτη, δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα. Ακόμα και ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς άλλωστε γνωρίζει ότι πολιτικά έχει τελειώσει και ο χρόνος για αυτόν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο μετρά αντίστροφα.
Το τρίτο μέτωπο είναι η «επιχειρηματική ελίτ» και η πτωχευμένη μιντιοκρατία, οι οποίες πλέον δρουν ανεξέλεγκτα και απροκάλυπτα με στόχο να έχουν την ελληνική κοινωνία κάτω από το πέπλο της τρομοκράτησης και του απόλυτου ελέγχου μέσω της στοχευμένης παραπληροφόρησης και της πλήρους απόκρυψης της πραγματικότητας, βγάζοντας με αυτόν τον τρόπο όλη τη «βρώμικη» δουλειά και παίρνοντας ως αντάλλαγμα μερικά δάνεια από τις επίσης πτωχευμένες ελληνικές, πλην όμως συστημικές, τράπεζες.
Ο φόβος του συστήματος για τον ΣΥΡΙΖΑ
Τα οργανωμένα συμφέροντα στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό γνωρίζουν πολύ καλά ότι οποιαδήποτε στιγμή κι αν στηθούν κάλπες στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά θα κερδίσει τις εκλογές αλλά πιθανότατα, σύμφωνα και με τα ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά στοιχεία των κρυφών δημοσκοπήσεων, θα κερδίσει και την αυτοδυναμία.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει υπογραμμίσει σε όλους τους τόνους ότι θα συνεργαστεί με όλες εκείνες τις υγιείς, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις που θέλουν να βοηθήσουν τη χώρα να βγει μια ώρα νωρίτερα από το τέλμα και το αδιέξοδο, έστω κι αν η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση εξασφαλίσει εκλογικά ποσοστά πλήρους αυτοδυναμίας. Σε ότι αφορά το εσωτερικό, αν αυτό συμβεί τότε το σύστημα γνωρίζει πως τα πάντα θα ξηλωθούν εκ βάθρων, στα πλαίσια εξυγίανσης και αλλαγής πορείας προς όφελος της χώρας.
Το παρασιτικό και διεφθαρμένο μόρφωμα που κυριάρχησε θα εξοβελιστεί μια και για πάντα από τη χώρα. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα και είναι σίγουρο ότι θα κάνει ότι περνά από το χέρι του, χρησιμοποιώντας όλα εκείνα τα «βρώμικα» μέσα για να ανακόψει τη νικηφόρα πορεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε ότι αφορά το εξωτερικό, οι ξένοι επίσης γνωρίζουν ότι ο επόμενος συνομιλητής τους θα είναι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και προετοιμάζονται πυρετωδώς για αυτό. Γνωρίζουν ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμιά εξάρτηση και θα υπηρετήσει τα ελληνικά συμφέροντα και μόνο. Το σχέδιο Μετά τις γερμανικές εκλογές και αφού έλθει στην Ελλάδα η τρόικα για να ζητήσει και επισήμως τα κλειδιά της χώρας, είναι αρκετά πιθανό να υπάρξει το περίφημο «ατύχημα».
Η κυβέρνηση θα κάνει πως «αντιστέκεται» στις πιέσεις της τρόικα και κάποιοι (οι συνήθεις ύποπτοι) βουλευτές θα το ρίξουν στον «αντάρτικο» χορό. Επειδή όμως αυτό δε μπορεί να γίνει πια πιστευτό και πιθανότατα οι λαϊκές κινητοποιήσεις θα φουντώσουν, η λύση αντικατάστασης του Αντώνη Σαμαρά από την πρωθυπουργία, φαντάζει ως το πιο βολικό σενάριο - σχέδιο για το σύστημα. Οι λαϊκές αντιδράσεις πιθανότατα θα καμφθούν, καθώς αυτό θα θεωρηθεί μια νίκη, αλλά ουσιαστικά το σύστημα θα έχει κερδίσει χωρίς κόπο αλλά παμπόνηρα ακόμα λίγο ακόμα χρόνο παραμονής στην εξουσία, προκειμένου να ολοκληρώσει το «έργο» του, φέρνοντας και υπογράφοντας άλλο ένα Μνημόνιο, το οποίο θα είναι και η χαριστική βολή για τον ελληνικό λαό, τη χώρα και την οικονομία.
periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου