«Η Ελλάδα να σε πεθαίνει είναι αυτό που ζούμε. Να πεθαίνεις για την Ελλάδα, είναι για να την υπερασπιστείς.
Κάποιοι πέθαναν για την Ελλάδα, για να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία της, την αυτονομία της, είτε πέθαναν για να την κάνουν να ανθίσει και αυτό είναι ένας στόχος και σκοπός ευγενής και είναι ηρωικός ακόμη και αν γίνεται από αντιήρωες.
Αυτό όμως που συμβαίνει σήμερα είναι το δεύτερο. Η Ελλάδα, όχι η ίδια, αλλά αυτοί που την εκπροσωπούν, μας πεθαίνουν, αυτό είναι σαφές.
Και μάλιστα κατά την πρώτη μου τοποθέτηση το 2010, όταν από το Καστελόριζο μας έβαλε στην Τρόικα ο Γιώργος και με τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω, όχι πολιτικά, μας συνέδεε μια φιλία 25 χρόνων αδιατάραχτη σε προσωπικό επίπεδο, ήμουν σε δύσκολη θέση.
Με ξεπέρναγε όμως το πράγμα και βγήκα και έκανα μια τετρασέλιδη συνέντευξη στο Ποντίκι και είπα το εξής το οποίο έχω επαναλάβει:
Δε σώζεις Γιώργο την Ελλάδα με αυτό τον τρόπο. Η Ελλάδα δεν είναι οι θάλασσές της, τα βουνά της, τα κάστρα, ούτε καν ο Παρθενώνας. Τον Παρθενώνα τον έκαναν άνθρωποι, είναι ένα σύμβολο, είμαστε περήφανοι για αυτό, αλλά η Ελλάδα είναι πάνω από όλα οι Έλληνες. Και οι Έλληνες με αυτό τον τρόπο πεθαίνουν.
Γιατί υπάρχουν 2 εκατομμύρια άνεργοι, 200.000 παιδιά δε θα έχουν γάλα αύριο το πρωί, 2,5 εκατομμύρια είναι φτωχοί και η περίφημη μεσαία τάξη κατακερματίζεται, διαλύεται και όταν κατακερματίζεται και διαλύεται αυτή η μεσαία τάξη, αυξάνονται οι φτωχοί και οι άνεργοι.
Γιατί αυτός ο ποιητής που είπε:
«Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είναι οι κάμποι, μην είναι τα άπαρτα ψηλά βουνά, μην είναι ο ήλιος μας που χρυσολάμπει;
Αυτή είναι η πατρίδα μας;», είναι ο Ιωάννης Πολέμης, που τον μαθαίναμε στο σχολείο τις άγριες περιόδους του ’50 και του ’60, αλλά δεν είναι ο εθνικός μας ποιητής.
Ο εθνικός μας ποιητής είναι ο Διονύσιος Σολωμός που μίλησε για την ελευθερία, είναι ο Κωνσταντίνος Καβάφης που μίλησε για την ελευθερία του ανθρώπου, είναι ο οικουμενικός Γιάννης Ρίτσος, είναι ο Γιώργος Σεφέρης που είπε «όπου και αν ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει», αυτοί είναι οι εθνικοί μας ποιητές.
Άρα τέτοιους πολιτικούς θα θέλαμε.
Δε θέλουμε τους πολιτικούς – Πολέμηδες.
Δε θέλουμε τον Πολέμη – Γιώργο Παπανδρέου, τον Πολέμη – Λουκά Παπαδήμο, τον Πολέμη – Αντώνη Σαμαρά, τον Πολέμη – Φώτη Κουβέλη και τον Πολέμη – Ευάγγελο Βενιζέλο. Θέλουμε άλλους πολιτικούς, να μοιάσουν με τους μεγάλους μας ποιητές» είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε.
«Ακόμη και αν δεχτώ, είτε καλές προθέσεις, είτε άγνοια, είτε ανικανότητα, καταδικάζεται από το δικαστήριο. Το αποτέλεσμα είναι τόσο μεγάλο. Ένα δικαστήριο, μπορεί να δώσει ετυμηγορία πως «δεν υπήρχε πρόθεση». Στα ειδικά εγκλήματα όμως, τουφεκίζεσαι.
Να κάτσω να ψάξω ποιος ήταν ανίκανος και ποιος δεν είχε πρόθεση, όταν συντελέστηκε έγκλημα ολοκαυτώματος»;
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο ρόλο της Τέχνης σε περιόδους κρίσης αλλά και την αποστολή της στην ανθρωπότητα.
«Η τέχνη δεν αλλάζει τον κόσμο. Μην κάνουμε το λάθος να της δώσουμε μια ιδιότητα που δε μπορεί να την έχει.
Καταρχήν η τέχνη ξέρετε τι είναι;
Αν θα μεταφερθούμε με τη μηχανή του χρόνου, 800, 1500 ή 5000 χρόνια μετά, θα βλέπουμε μια ταινία του Αγγελόπουλου, την «Κατάσταση Πολιορκίας», ένα τραγούδι του Τσακνή, το «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον», ως αρχαιολογικά ευρήματα και θα λέμε πως έτσι ζούσαν εκείνοι.
Με αυτά.
Η τέχνη ως βασικό ρόλο έχει το χνάρι του ανθρώπου πάνω στη Γη.
Πώς ξέρουμε πράγματα για 10 χιλιάδες χρόνια πριν; Από εκείνες τις ζωγραφιές στις σπηλιές. Όμως, όταν άρχισαν να οργανώνονται οι κοινωνίες, στη φεουδαρχία, στον καπιταλισμό, η τέχνη απέκτησε και ένα δεύτερο ρόλο. Να προσπαθεί, ένα κομμάτι της βέβαια όχι όλοι, να κάνει τους ανθρώπους πιο κριτικούς. Πιο συνειδητοποιημένους.
Γιατί τον κόσμο ναι μεν δεν τον αλλάζει η τέχνη, αλλά τον αλλάζουν άνθρωποι με κριτική σκέψη και συνείδηση.
Αυτά σε περιόδους πιο νορμάλ.
Σε περιόδους κρίσης, η τέχνη έχει και ένα τρίτο ρόλο, να εμψυχώσει τον κόσμο.
Άρα λοιπόν, ένας συνειδητός καλλιτέχνης πρέπει να έχει υπόψη του αυτά τα τρία και ειδικά στις μέρες μας, αυτό το ζήτημα της εμψύχωσης» τόνισε και έστειλε το δικό του μήνυμα..
«Το πρώτο είναι να ονειρεύονται. Γιατί εγώ επιμένω λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται.
Το δεύτερο και επιμένω και αφορά και εκτός κρίσης τα πράγματα είναι ειδικότερα στους νέους ανθρώπους ξεπεράστε τον εαυτό σας, κατακτήστε το αδύνατο και τρίτο για όσους λένε να αλλάξουμε οι Έλληνες, εγώ προτείνω να αλλάξουμε την Ελλάδα και πάνω στη διαδικασία της αλλαγής να αλλάξουμε και οι ίδιοι».
ΠΗΓΗ: radar.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου