 |
«Συστήθηκε» ως γιατρός που υποβάλλει σε μια οδυνηρή θεραπεία - σοκ την ελληνική οικονομία (για το καλό μας). Ατύχησε μάλιστα να παρομοιάσει το πρόγραμμά του σαν φάρμακο που ο «ασθενής» (δηλαδή εμείς) πρέπει να το πάρει ντε και καλά ακόμη κι αν δεν του αρέσει. Κατάφερε έτσι, ως το ένα από τα δύο σύμβολα της πολιτικής και οικονομικής κατοχής της χώρας (το άλλο είναι η Μέρκελ) να ανακαλέσει μνήμες... χούντας. Τότε που ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος μιλούσε για τον Έλληνα «ασθενή» «επί της χειρουργικής κλίνης».
Όμως ο «σύντροφος σοσιαλιστής» και επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν ήρθε στην Αθήνα με άλλη ιδιότητα και όχι την... ιατρική: ως ιατροδικαστής για τη νεκροψία...
Το ΔΝΤ, ως ο μηχανισμός διαχείρισης της ελληνικής χρεοκοπίας, έχει ήδη φροντίσει για τις απαραίτητες συμβολαιογραφικές πράξεις που αφορούν τη διανομή των περιουσιακών στοιχείων του μακαρίτη (της Ελλάδας). Η δανειακή σύμβαση των 110 δισ. ευρώ και το Μνημόνιο, με τα οποία έχουν δεσμευτεί η ελληνική κυβέρνηση και η χώρα, εξασφαλίζουν τη μετατροπή παλαιών ελληνικών ανυπόθηκων χρεών σε νέο ενυπόθηκο χρέος.
Με πιο απλά λόγια τα περίφημα 110 δισ. ευρώ του πακέτου στήριξης καταβάλλονται εξ ολοκλήρου για την αποπληρωμή παλαιότερων δανείων. Τα νέα δάνεια «προσφέρονται» αφού έχουν εξασφαλιστεί υποθήκες έναντι της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Ταυτόχρονα με τις υποθήκες οι πιστωτές, μέσω του Μνημονίου, έχουν δεσμεύσει την ελληνική κυβέρνηση για την προώθηση μέτρων απορρύθμισης και απόλυτης ιδιωτικοποίησης της ελληνικής οικονομίας.
Με τον τρόπο αυτόν οι πιστωτές ολοκληρώνουν την λαβή γύρω από την ελληνική οικονομία και εξασφαλίζουν:
● Πρώτον, ότι θα βάλουν στο χέρι δημόσια ελληνική περιουσία ως αντάλλαγμα για κάθε (πιθανότατη) αδυναμίας καταβολής δόσεων.
● Δεύτερον, συμμετοχή στο μεγάλο (υπέρ)κερδοφόρο πάρτι της ιδιωτικοποίησης του ελληνικού κράτους (υγεία, παιδεία, ασφάλεια, άμυνα και ό, τι μπορεί να βάλει ο νους σας).
Όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν υπό τον τίτλο των «διαρθρωτικών αλλαγών», που όταν ολοκληρωθούν πραγματικά θα έχει αλλάξει συνολικά το τοπίο στη χώρα:
● Στην οικονομία. Να δούμε ποιες τράπεζες θα επιβιώσουν από το φημολογούμενο κούρεμα της αξίας παλαιών ελληνικών ομολόγων, μεγάλο μέρος των οποίων βρίσκεται σε ελληνικά τραπεζικά χαρτοφυλάκια.
● Στην κοινωνία. Ήδη οι δείκτες ανεργίας και φτώχειας εκτοξεύονται στη στρατόσφαιρα και βλέπουμε τριγύρω μας καθημερινά τη δυστυχία της ανέχειας.
● Στην πολιτική. Έχει... ενδιαφέρον η προσπάθεια του πολιτικού κατεστημένου, που έχει την ευθύνη για τη σημερινή κατάντια, να «σώσει τον κώλο του». Θα τα καταφέρει;
Αυτό το τελευταίο ερώτημα, πάντως, σίγουρα ουδόλως απασχολεί τους «ιατροδικαστές» του ΔΝΤ...
Του Δημήτρη Μυ topontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου