Με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου με τίτλο «Σώστε τα χρήματά μας» ο πρώην Πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων, Hans – Olaf Henkel, τάσσεται υπέρ μίας διχοτόμησης της Ευρωζώνης προκειμένου να διασωθεί η Ε.Ε. Στο πλαίσιο αυτό θα υπάρχουν δύο διαφορετικά νομίσματα. Ο Henkel δηλώνει εισαγωγικά ότι είναι ένοχος, δεδομένου ότι και ο ίδιος υπήρξε κάποτε ένθερμος υποστηρικτής του Ευρώ, όταν οι περισσότεροι Γερμανοί ήταν εναντίον.
Τα μειονεκτήματα εγκατάλειψης του σκληρού γερμανικού Μάρκου δεν βάρυναν στη σκέψη του Henkel τόσο όσο τα πλεονεκτήματα ενός κοινού νομίσματος, κυρίως δε η σταθερότητα που αυτό υπόσχονταν. Η εκτίμηση αυτή αποδείχθηκε μέγα λάθος με το κοινό νόμισμα να έχει υποθηκεύσει σήμερα όχι μόνο το μέλλον της Ε.Ε., αλλά και της ίδιας της Γερμανίας. Η χαριστική βολή στο Ευρώ ήταν η δημιουργία μηχανισμού στήριξης των δημοσιονομικά ασθενέστερων χωρών.
Η συμμετοχή των Γερμανών πολιτικών στην εξέλιξη αυτή χαρακτηρίζεται από τον Henkel ως εξαπάτηση των πολιτών της χώρας. Η Ευρώπη ως ήπειρος καταδικάζεται με τέτοιες μεθοδεύσεις να ακολουθεί άλλες περιφέρειες όσον αφορά θέματα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας.
Για τους παραπάνω λόγους ο Henkel προτείνει τη διάλυση της Ευρωζώνης, όπως την γνωρίζουμε, και τη σύσταση δύο Ζωνών του Ευρώ με δύο διαφορετικά νομίσματα. Υπό την ηγεσία της Γερμανίας προτείνεται να διαμορφωθεί η Ευρωζώνη του Βορρά, στην οποία θα ανήκουν η Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Αυστρία και η Φιλανδία (αργότερα ίσως και η Σουηδία, η Δανία και η Τσεχία). Η Ζώνη του Βορρά θα αντιπροσωπεύει τη χρηματοοικονομική σταθερότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Η Ευρωζώνη του Νότου με τη Γαλλία επικεφαλής θα απαρτίζεται από τα «κράτη της ελιάς», την Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία. Το γνωστό και σήμερα ως Club Med θα αποτελεί την μαλακή έκδοση του Ευρώ και θα αντιπροσωπεύει μία φιλική προς τις δαπάνες στάση και το ταλέντο αυτοσχεδιασμού σε νομισματικό-τεχνικό επίπεδο.
Η διχοτόμηση της Ευρωζώνης συνοδεύεται από πλεονεκτήματα για όλες τις πλευρές, εκτιμά ο Henkel. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν Ελλάδα και Πορτογαλία να ξεπεράσουν τη δημοσιονομική τους κρίση. Ειδικά η Ελλάδα, και στο σημείο αυτό συμφωνεί με τον Πρόεδρο της Deutsche Bank, Josef Ackermann, δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσει το δάνειο των 110 δισ. Ευρώ, το οποίο αποδεικνύεται τελικά ως βαρύ πλήγμα για την ελληνική οικονομία.
Οι περιορισμοί, που ο μηχανισμός στήριξης της χώρας θέτει, πνίγουν την εγχώρια οικονομία. Μία προσωρινή ύφεση θα γινόταν αποδεκτή, εάν ήταν βέβαιο ότι μετά από ένα ή δύο χρόνια θα υπήρχε εκ νέου ανάπτυξη. Αντ΄ αυτού η Ελλάδα και άλλα κράτη της Ευρωζώνης θα βιώσουν μία μακροχρόνια ύφεση.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα θα επεκταθεί και σε άλλες χώρες: Αύξηση των λουκέτων σε επιχειρήσεις, αύξηση της ανεργίας, φυγή των πλουσίων σε άλλες χώρες και οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι. Η πρόγνωση για Πορτογαλία, Ιταλία, Ισπανία είναι η ίδια: Πορεία καθοδική. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά, διερωτάται ο Henkel, ότι οι χώρες αυτές είναι σε θέση εν μία νυκτί να εφαρμόσουν δημοσιονομική διαχείριση, όπως οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί;
Η κατάσταση στη Ζώνη του Νότου σαφώς δεν θα είναι τόσο καλή όσο σε αυτήν του Βορρά, αλλά τουλάχιστον οι χώρες που θα την απαρτίζουν θα μπορούν και πάλι να εξάγουν προϊόντα σε ανταγωνιστικές τιμές. Τα δύο νομίσματα θα έχουν ασφαλώς διαφορετικές ισοτιμίες, κάτι που είναι άλλωστε και επιθυμητό.
Η Ελλάδα υφίσταται σήμερα μία σκληρή πολιτική λιτότητας, που στραγγαλίζει την οικονομία της. Πώς θα μπορέσει το κράτος αυτό (με μία τέτοια πολιτική ανάπτυξης) να αποπληρώνει τα αυξανόμενα χρέη του;
Μία χρεοκοπία συνοδευόμενη από αναδιάρθρωση του χρέους είναι μία μη αποτρέψιμη προοπτική. Η εισαγωγή μαλακού νομίσματος στα κράτη του Νότου θα τους δώσει τη δυνατότητα για εφαρμογή διαφορετικού οικονομικού μοντέλου, το οποίο θα οδηγήσει σε ανάπτυξη, αύξηση εξαγωγών και νέες θέσεις εργασίας. Η Γερμανία και συγκεκριμένα η Γερμανίδα Καγκελάριος θα πρέπει να τολμήσουν να προτείνουν τη λύση μιας διαιρεμένης Ευρωζώνης. Τα δύο νέα κοινά νομίσματα θα μπορούν να σταθούν με καλύτερες πιθανότητες στη διεθνή αγορά. Η πορεία θα είναι ξεχωριστή, αλλά εξίσου επιτυχημένη και για τις δύο Ζώνες του Ευρώ.
Για το ίδιο θέμα δημοσιεύεται ανταπόκριση του Karl-Heinz Büschemann από το Βερολίνο στις Οικονομικές Σελίδες της Süddeutsche Zeitung με τον τίτλο «Ο Hans – Olaf Henkel τάσσεται υπέρ της διχοτόμησης της Ευρωζώνης».
Ο Henkel αναγνωρίζει ως μεγάλο λάθος την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος κατά κύριο λόγο επειδή πολλά κράτη δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις για ένταξη στην Ευρωζώνη. «Είχα τις πρώτες αμφιβολίες τον Μάϊο του 2000, όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΟΝΕ», καταθέτει ο Henkel.
Το δεύτερο πλήγμα για το Ευρώ ήταν η υπέρβαση των ορίων του ελλείμματος από Γερμανία και Γαλλία. Η χαριστική βολή για την Ευρωζώνη ήταν η απόφαση οικονομικής στήριξης της Ελλάδας. «Το Ευρώ δεν είναι σταθερό νόμισμα», συμπεραίνει ο Henkel.
Ο Henkel δεν καταφέρνει, ωστόσο, να απαντήσει πειστικά σε ορισμένα σημαντικά ερωτήματα. Για ποιό λόγο, επί παραδείγματι, είχε ταχθεί υπέρ της εισαγωγής του κοινού νομίσματος αφού είχε προηγουμένως επισκεφθεί τις χώρες του Νότου προκειμένου να ενημερωθεί για θέματα δημοσιονομικής πειθαρχίας;
Ούτε μπορεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα ποιός θα αποφασίσει για το ποιά κράτη θα ενταχθούν στη μία ή στην άλλη Ζώνη. Ούτε και στο ερώτημα τι θα γίνει με το παλιό Ευρώ. «Αυτό δεν το έχω σκεφθεί ακόμη», παραδέχεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου