Έρημη χώρα

Η βιομηχανική παραγωγή υποχώρησε, η κατανάλωση και το εμπόριο χειμάζονται, ούτε οι εκπτώσεις δεν φέρνουν πελάτες στα καταστήματα, η ανεργία καλπάζει και θα αυξηθεί από μεθαύριο που αρχίζουν οι απολύσεις συμβασιούχων. Με τέτοια καταβύθιση της πραγματικής οικονομίας είναι μηδαμινές οι ελπίδες για ανάκαμψη των δημόσιων οικονομικών.
Παρά την απογοητευτική κατάσταση, η κυβέρνηση επιμένει στην υπερφορολόγηση των ειδών εστίασης, αναψυκτικών κ.λπ., μέτρο που θα προκαλέσει νέα πτώση στη ζήτηση με τη συνεπαγόμενη πτώση στην παραγωγή και τις υπηρεσίες. Αντιμέτωπος με τις αντιδράσεις των επαγγελματιών, ο κ. Βενιζέλος κατέφυγε στη γνωστή τακτική των υποσχέσεων για... εν καιρώ ικανοποίηση του αιτήματος. "Δεν είναι ούτε δίκαιο, ούτε λογικό, είναι όμως προσωρινά αναγκαίο" δήλωσε για τη νέα επιβολή ΦΠΑ 23%. Αλλά αν δεν είναι ούτε δίκαιο, και, κυρίως, ούτε λογικό, πιστεύει ότι θα αποδώσει το μέτρο εισπρακτικά;
Ο θάνατος του εμποράκου, σε μια οικονομία με μικρομεσαία ραχοκοκαλιά, σηματοδοτεί αναδιάρθρωση του εμπορίου προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων. Την ώρα που κλείνει ένα στα τρία μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας, ανοίγουν ή προγραμματίζεται να ανοίξουν 20 Mall! Ποιος πιστεύει ότι μεσούσης της κρίσης δεν θα υπάρξουν κερδισμένοι;
Από την κατάρρευση του εμπορίου και την υποχώρηση των υπηρεσιών και της βιομηχανίας χάνονται φορολογικά αλλά και ασφαλιστικά έσοδα. Μεγαλώνει ο φαύλος κύκλος της ύφεσης. Μπορεί στην παγκόσμια ή την ευρωπαϊκή κλίμακα να γίνονται ή να μη γίνονται οι καθοριστικές κινήσεις για την ανάκαμψη, ωστόσο στη μικρή κλίμακα, στην εθνική κλίμακα, είναι αναγκαίες πολιτικές πρωτοβουλίες ώστε να περιοριστούν οι επιπτώσεις. Τουλάχιστον είναι αναγκαίο να μην λαμβάνονται αποφάσεις που οδηγούν την οικονομία από το κακό στο χειρότερο. Υπερφορολόγηση των ειδών λαϊκής κατανάλωσης στην ουσία εξαφανίζει τα όποια έσοδα από την αύξηση του συντελεστή, διότι ρίχνει την κατανάλωση, με αποτέλεσμα να μειώνεται η φορολογητέα ύλη και οι επαγγελματίες να σπρώχνονται, ορισμένοι αναγκαστικά, σε συμπεριφορές φοροδιαφυγής για να καλύψουν λειτουργικά τους έξοδα.
Τα στοιχεία από την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού αποδεικνύουν ότι η πολιτική του Μνημονίου διευρύνει τη δημοσιονομική τρύπα. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι έσπευσαν να βγουν σε σύνταξη, εκατοντάδες χιλιάδες χάνουν τη δουλειά τους, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα επιδόματα ανεργίας και οι δαπάνες για τις συντάξεις, που επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό. Ποιο, όμως, μέλλον μπορεί να έχει μια χώρα χαμηλοσυνταξιούχων και άνεργων;
avgi.