Οι CEO των χρηματοπιστωτικών αγορών και οι πολιτικοί κυβερνητικοί τους εκπρόσωποι επιμένουν ότι για να αποκατασταθεί η αμερικανική οικονομία (κι όχι μόνο, αφού η συνταγή είναι οικουμενική) απαιτείται δραστική μείωση των ελλειμμάτων και του χρέους, προσέλκυση ξένων επενδύσεων και νέες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, ανεξαρτήτως των επιπτώσεων που τέτοιες πολιτικές μπορεί να έχουν στα εισοδήματα και στον τρόπο διανομής τους.
Αλλά μια νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι όλα αυτά έχουν μικρότερη θετική συνέπεια στη βιώσιμη ανάπτυξη από την ισότητα.
«Χώρες που έχουν μια πιο ισορροπημένη διανομή εισοδήματος τείνουν να έχουν πιο παρατεταμένες και σταθερές φάσεις ανάπτυξης» λένε οι Αντριου Μπεργκ και Τζόναθαν Οστρι, που συνυπογράφουν την έρευνα.
Συγκρίνοντας έξι σημαντικές οικονομικές μεταβλητές στις παγκόσμιες οικονομίες, κατέδειξαν ότι η ισότιμη διανομή του εισοδήματος είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που συμβάλλει σε παρατεταμένη ανάπτυξη, ενώ το εξωτερικό χρέος έρχεται τελευταίο και η συναλλαγματική ισοτιμία και η ανταγωνιστικότητα προτελευταίες.
Στην έρευνά τους αποδεικνύουν ότι μια διανομή εισοδήματος κατά 10% πιο ισότιμη μπορεί να παρατείνει μια φάση ανάπτυξης κατά 50%. Και φέρνουν ως παράδειγμα τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας πως το γεγονός που η διάσωση του τραπεζικού συστήματος και οι οικονομικές ενισχύσεις που δόθηκαν για να βγάλουν την αμερικανική οικονομία από την ύφεση δεν ήταν αρκετές για να τροφοδοτήσουν μια σταθερή ανάκαμψη οφείλεται στις τεράστιες εισοδηματικές διαφορές που επικρατούν στη χώρα
Οπως συνέβη και στη Μεγάλη Υφεση, η οποία κατά τον Μάρινερ Ικλς, σε σημαντικό βαθμό προκλήθηκε από το χάσμα στη διανομή του πλούτου. «Ενα αυξανόμενο κομμάτι του πλούτου που παραγόταν πέρασε στα χέρια λίγων. Οπως σε ένα παιχνίδι πόκερ όπου οι μάρκες συγκεντρώνονται σε όλο και λιγότερα χέρια, οι υπόλοιποι μπορούσαν να μείνουν στο παιχνίδι μόνο δανειζόμενοι. Οταν οι πιστώσεις εξαντλήθηκαν, το παιχνίδι τελείωσε».
Το ίδιο ακριβώς έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια, θυμίζει ο οικονομικός αναλυτής Τζος Χάρκινσον. «Τα μεσαία εισοδήματα δεν αυξήθηκαν επαρκώς ώστε να στηρίξουν την καταναλωτική οικονομία. Πιστωτικά ιδρύματα κάλυψαν το κενό, καθώς οι πλούσιοι πρόσφεραν στους μικρομεσαίους πιστωτικές κάρτες και σαγηνευτικά δάνεια για αυτοκίνητα, σπίτια, διακοπές. Οι πλούσιοι συνέχισαν να πλουτίζουν, ενώ όλοι οι υπόλοιποι πίστευαν ότι τα κατάφερναν έως ότου η μπλόφα ξεσκεπάστηκε και το σύστημα έσκασε».
enet.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου