«χωρίς τη συμφωνία με την τρόικα και την παρεπόμενη χρηματοδότηση, η Ελλάδα τον Μάρτιο αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο άτακτης χρεοκοπίας…. ο διάλογος δεν μπορεί να ξεκινάει «από τη βάση δεδομένων και αμετακίνητων κεκτημένων (!), διότι αύριο κινδυνεύουμε να μην έχουμε τίποτα».
Στην πράξη, είπε πολύ απλά ότι Ελληνικέ λαέ άν δέν συναινέσεις ακολουθεί πράξη νομοθετικού περιεχομένου, δηλαδή χούντα που αποφασίζει, διατάσσει και εσύ ακολουθείς.
Δέν έχει άδικο ο Παπαδήμος ! Ο Ελληνικός Λαός ήρθε η ώρα να αποφασίσει εάν θέλει να εξακολουθεί να βρίσκεται εντός της Ευρωζώνης ή όχι. Και θα το κάνει αυτό ουχί παρορμητικά και συναισθηματικά αλλά μετά από ώριμη σκέψη.
Τί αποκόμισε λοιπόν τόσα χρόνια εντός της ευρωζώνης ;
Είχαμε μιά κάθετη αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής εις βάρος των μικρομεσαίων αγροτών και σε όφελος των εισαγωγέων-εμπόρων και των βιομηχανιών του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος. Το αντίδοτο για το πέρασμα αυτής της καταστροφής της αγροτικής παραγωγής, υπήρξαν οι περίφημες αγροτικές επιδοτήσεις....
Είχαμε την ίδια κάθετη αναδιάρθρωση καί στην ντόπια βιομηχανία, με την ευνόηση (έως εγκλήματος) της διείσδυσης των ευρωπαικών και ξένων πολυεθνικών εταιρειών εις βάρος της ανταγωνιστικότητάς της, με αποτέλεσμα κλάδοι της είτε να μαραζώνουν και να εξαφανίζονται είτε να μεταφέρουν τις μονάδες τους στο εξωτερικό.
Αυτές οι δυό πιό πάνω καταστροφικές πολιτικές, που πραγματοποιήθηκαν σε αγαστή σύμπνοια με τις ΕΕ, οδήγησαν στην εκτίναξη του εμπορικού ελλείμματος και του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών με ταυτόχρονη διόγκωση του δημόσιου χρέους σε επίπεδα που δέν ανταποκρίνονταν στις πραγματικές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας.
Η ΕΕ επίσης σχεδίασε και επέβαλε την ιδιωτικοποίηση σχεδόν όλων των κοινωνικών τομέων μέσω του ιδεολογήματος της απελευθέρωσης της αγοράς. Αερομεταφορές, ενέργεια, επικοινωνίες, λιμάνια ιδιωτικοποιήθηκαν (και έπεται η συνέχεια), με πρόσχημα τις μειώσεις των τιμών και το δήθεν κοινωνικό όφελος. Ομως ούτε οι υπηρεσίες βελτιώθηκαν αλλά ούτε και οι τιμές μειώθηκαν, τώρα πλέον το γνωρίζουν αυτό και οι πέτρες.
Ενα μεγάλο επιχείρημα της ευρωλαγνείας υπήρξε και η θωράκιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας εντός ΕΕ. Φρούδες οι ελπίδες και τα συμπεράσματα άγρια : Η εθνική ανεξαρτησία απέναντι π.χ. της κακιάς Τουρκιάς απεδείχθη απλώς ένα κερδοφόρο πεδίο αυξήσεως των εξοπλισμών και αφαίμαξης τεράστιων πόρων, χωρίς κανένα αντίκρυσμα και απολύτως καμία διασφάλιση. Οσο για την διασφάλιση της Δημοκρατίας κατήντησε ένα πολύ μεγάλο ανέκδοτο, με τους διάφορους τρομονόμους και τους περιορισμούς των ελευθεριών με τρανότερο παράδειγμα το τελευταίο, δηλαδή της παράδοσης της ανεξαρτησίας της χώρας λόγω χρεών σε εταιρική επίβλεψη. Τόση Δημοκρατία θα την ζήλευε ακόμη και ο Περικλής, ο γνωστός.
Υπάρχουν όμως και τα «καλά» : Ολα αυτά τα ευρωζωνικά χρόνια πράγματι κάποιοι πλούτισαν και αυτοί οι κάποιοι δέν είναι άλλοι απο την άρχουσα τάξη, τα λαμόγια-υπηρέτες της και τις τράπεζες. Αυτοί μάλιστα! Εχουν κάθε λόγο να προσκυνούν την ευρωζώνη και να μάχονται για την παραμονή εντός. Οχι ο απλός εργαζόμενος Πολίτης.
Τί ζητάει η ευρωζώνη σήμερα απο την Ελλάδα για να την κρατήσει εντός ;
Την καθίζηση των μισθών σε επίπεδα ανταγωνιστικότητας Κίνας και την κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος.
Την ανοχή της αύξησης της ανεργίας με μοναδικό αντίδοτο την μετανάστευση.
Περίθαλψη, Παδεία, Ασφάλιση είτε να ιδιωτικοποιηθούν είτε να διαλυθούν.
Το ξεπούλημα ή την υποθήκευση κάθε δημόσιας περιουσίας.
Και τέλος την παράδοση άνευ όρων κάθε ψίχουλου Λαικής Κυριαρχίας. Ο Λουκάς Παπαδήμος άνοιξε το δρόμο με την πραξικοπηματική εγκαθίδρυσή του ώς διορισμένου και όχι εκλεγμένου πρωθυπουργού, και οι διάφοροι εντεταλμένοι γερμανοί γκαουλάιτερ αποτελείωσαν κάθε αυταπάτη στο πεδίο αυτό.
Υπάρχει άλλος δρόμος ;
Ναί υπάρχει και δέν είναι τόσο δύσκολος όσο θέλουν να το εμφανίζουν :
Η στάση πληρωμών, η μή αναγνώριση του χρέους, ο έλεγχος των κεφαλαίων και η εθνικοποίηση των τραπεζών θα τους κόψει τον βήχα.
Το πρωτογενές έλλειμμα θα μετατραπεί εν μιά νυχτί σε πρωτογενές πλεόνασμα μόλις κοπούν μαχαίρι οι αναπτυξιακοί νόμοι απαλλαγής φορολόγησης του κεφαλαίου, τα αφορολόγητα αποθεματικά, οι επιδοτήσεις βιομηχάνων, εφοπλιστών και τραπεζιτών, και η φρενήρης συνέχιση των εξοπλισμών.
Η υποτίμηση του νέου νομίσματος δέν πρόκειται να φέρει μεγαλύτερη συμπίεση στα εργατικά εισοδήματα γιατί ήδη έχουν υποτιμηθεί κατα 40%. Το φόβητρο της υποτίμησης ήδη το πραγματοποιούν οι ίδιοι που μας εκφοβίζουν πατώντας πάνω στην άγνοια και τη θολούρα μας.
Δέν θα υπάρξει πρόβλημα με τα βασικά εισαγόμενα αγαθά (καύσιμα, φάρμακα) μέσω της επέμβασης στην φορολογία, του ελέγχου των τιμών και της επιδότησης.
Η εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας με τον καθοριστικό τους έλεγχο απο τους εργαζόμενους θα δώσει πνοή στο εγχείρημα της εξόδου απο την νεοφιλελεύθερη ευρωζώνη.
Η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας βάση των κοινωνικών αναγκών και όχι του κέρδους, με την αξιοποίηση των ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρα, θα στηρίξει τις ήδη υπάρχουσες ντόπιες επιχειρήσεις και θα αναδείξει νέους παραγωγικούς και βιομηχανικούς τομείς. Και αυτό γνωρίζουμε καλά όλοι ότι είναι ο μοναδικός δρόμος για να δημιουργήσει μιά χώρα πλεονάσματα, να αντιστρέψει τη σχέση εισαγωγών-εξαγωγών και να μήν εξαρτά την ύπαρξή της απο τα χρέη.
Ολα αυτά όμως προυποθέτουν το γκρέμισμα της εξουσίας της ελίτ, ή καλύτερα της αστικής τάξης και των εκπροσώπων της, που μας κυβερνούν. Αυτοί ούτε μπορούν ούτε και θέλουν να επιτρέψουν στην πραγματική Δημοκρατία και την πραγματική Λαική εξουσία να απελευθερωθούν, αυτό είναι δικό μας καθήκον και υποχρέωση, του απλού εργαζόμενου πολίτη. Είναι δική μας υποχρέωση και καθήκον το δικό τους γκρέμισμα, γιατί όπως λέει και αυτό το ίδιο το Σύνταγμα της κουρελιασμένης τους δημοκρατίας, η τήρησή του επαφίεται στην αγωνιστικότητα των ίδιων των Πολιτών.
Πούπα Μομφεράτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου