Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ «ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ»

«Τώρα που η στιγμή είναι θετική οφείλουμε να κοιτάξουμε ξανά στα μάτια τον κάθε συμπολίτη μας και να του πούμε με απόλυτη ειλικρίνεια ένα μεγάλο “συγγνώμη”», ανέφερε κατά την ομιλία του στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ας αγνοήσουμε τη «θετική στιγμή» η οποία βρίσκεται αποκλειστικά στο παράλληλο σύμπαν που φιλοξενεί εδώ και καιρό τον κ. Βενιζέλο και ας σταθούμε στο… «συγγνώμη» που μάλιστα είναι και μεγάλο.
Για ποιο πράγμα άραγε ζητάει «συγγνώμη» ο κ. Βενιζέλος; Όλες τις αποφάσεις της παράταξής του και της κυβέρνησής του τις υπερασπίστηκε με μοναδικό ζήλο. Τους δύο πρωθυπουργούς που μέχρι τώρα υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος, τους τίμησε σαν πιστό σκυλί.
Την πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνησή του, τη σχεδίασε ή την ενέκρινε ο ίδιος προσωπικά και πάντοτε τη χαρακτήριζε σωτήρια. Τα μέτρα που λάμβανε αυτός και η κυβέρνησή του με τη στήριξη της παράταξής του, τα χαρακτήριζε απαραίτητα, ενώ όλες τις αποτυχίες στις προσωπικές του προβλέψεις σχετικά με την ανάκαμψη της οικονομίας τις δικαιολογούσε ως θύματα της παγκόσμιας κρίσης.

Τέλος, όλες τις επιπτώσεις που βιώνουμε οι Έλληνες από τους λανθασμένους χειρισμούς του και τις δανειακές συμβάσεις που ψήφισε και υπέγραφε ο κ. Βενιζέλος, τις βάφτιζε και συνεχίζει να τις βαφτίζει «αναμενόμενες».
Για ποιο πράγμα, λοιπόν, μετανόησε ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ζητάει… ένα μεγάλο «συγγνώμη» από τον ελληνικό λαό; Και άραγε, γιατί ο αντιπρόεδρος μιας εθνικής κυβέρνησης ζητάει «συγγνώμη» από όλους τους Έλληνες μέσω μίας κομματικής εκδήλωσης;
Προφανώς, διότι… κανένα «συγγνώμη» δε ζητά ειλικρινά ο κ. Βενιζέλος. Η κίνησή του εντάσσεται στα πλαίσια της συνολικότερης κοροϊδίας που έχει συστηματοποιήσει σε μέθοδο και την ακολουθεί πιστά.
Ζητάει… ένα «συγγνώμη» στα πλαίσια μία ιησουίτικης ταπεινότητας, περιμένοντας να ακούσει «μα, εσείς ζητάτε συγγνώμη, που κάνατε τόσα πολλά για την Ελλάδα και προσφέρατε όλο σας το “είναι” για τη σωτηρία των Ελλήνων;».
Πρόκειται για μία ακόμη αλητεία. Ή στην καλύτερη περίπτωση, ένα κοροϊδευτικό βγάλσιμο της γλώσσας. Ένα… «συγγνώμη» σα να μας συγχωρεί εκείνος που δεν τον κατανοήσαμε και τώρα που είναι πρόεδρος ατενίζοντας το μέλλον με τον αέρα του μελλοντικού πρωθυπουργού, μας αγκαλιάζει σα να είμαστε τα σκανδαλιάρικα παιδιά του.
Είναι βαθιά αλαζόνας ο κ. Βενιζέλος. Γι’ αυτό και δε θα έχει πρόβλημα να μας ξαναζητήσει… ένα «συγγνώμη» στην προεκλογική περίοδο των εθνικών εκλογών. Θεωρεί… τα «συγγνώμη» κάτι σαν πούρα Αβάνας που τα κερνάει στους λακέδες του για να τους εντυπωσιάσει με τη φιλικότητά του.
Ο κ. Βενιζέλος θα έπρεπε να εξηγήσει για ποιο λόγο ζητάει «συγγνώμη». Να μάθουμε κι εμείς. Έπεσε πάνω μας ενώ περπατούσε και μας είπε «ωπ! συγγνώμη»; Έκανε λάθος η παράταξή του που έβγαλε πρόεδρο τον Γιώργο Παπανδρέου και μας ζητά «συγγνώμη» εκ μέρους της παράταξης; Παραδέχεται τα λάθη του στην κυβέρνηση ως αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών; Για ποιο πράγμα ζητάει… αυτό το «συγγνώμη»;
Είναι ξεκάθαρο. Δεν το ζητά. Δε ζητά να τον συγχωρήσουμε για κάτι. Πιστεύει ότι δεν έχει κάνει κάτι λάθος. Ζητά «συγγνώμη» έτσι, επειδή έτσι είναι γραμμένο στο εγχειρίδιο των καλών ομιλιών.
Ο κ. Βενιζέλος προσπαθεί να δείχνει ευγενικός. Είναι απλά ένας ακόμη βάρβαρος που δεν ξέρει καν τα βασικά. Δε γνωρίζει πότε ζητάμε «συγγνώμη». Τη ζητάμε όταν παραδεχόμαστε το λάθος μας. Όταν θέλουμε να δηλώσουμε πως κατανοήσαμε το λάθος μας και αποφασίζουμε να αλλάξουμε.
Ο κ. Βενιζέλος δηλώνει, όμως, αλάθητος. Η εκλογή του στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και ένα μέτριο εκλογικό αποτέλεσμα θα τον δικαιώσει. Το… «συγγνώμη» του βάρβαρου θα έχει βρει το στόχο του στη συνείδηση των αφελών και των ηλιθίων.

kartesios