Βοηθούν σ’ αυτό άλλωστε τα ΜΜΕ, που με τα κατευθυνόμενα δελτία προπαγάνδας τρομοκρατούν εξατομικευμένα τους πολίτες και αναμασούν την αντικοινοβουλευτική αντίληψη ότι τα εσωτερικά των κομμάτων έχουν να κάνουν μόνο με ανούσιες μηχανιστικές συγκρούσεις γύρω από ταυτόσημες πολιτικές. Άρα το τι συμβαίνει στο εσωτερικό τους αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος μιας κλειστής κάστας στελεχών, που απλά τιμαριοποιούν προνόμια εξουσίας. Έτσι ο λαός απομακρύνεται, ιδιωτεύει, μετατρέπεται σε φοβισμένη μάζα, οπότε και τα πολιτικά κόμματα καθίστανται ακριβώς αυτό που η διαπλοκή επιδιώκει: περιφραγμένοι, ιδιωτικοί χώροι προς κατανάλωση υπέρ του παρασιτικού κεφαλαίου.
Με “βολικούς” προέδρους, πειθήνιους βουλευτές, απολίτικα στελέχη. Μακριά από τα κοινωνικά κινήματα, πλήρως γραφειοκρατικοποιημένα. Ενταγμένα σε ένα συχνά βαρετό κοινοβουλευτικό παιχνίδι, στη βάση κοινότοπων λογοπαιγνίων και εξυπνακισμών. Κόμματα που βυθίζονται στις δημοσκοπήσεις, διαλύουν τις συλλογικότητες βάζοντας αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση και που “ανασταίνονται” τη μέρα των εκλογών υπό την πίεση άπειρων ωρών εκφοβιστικής τηλεοπτικής προπαγάνδας. Κόμματα χωρίς εκπλήξεις. Και κυρίως: κόμματα που στο τέλος θα λένε “ναι σε όλα” και θα συνεργάζονται σε κυβερνήσεις τύπου Παπαδήμου, “σώζωντας” το έθνος και καταστρέφοντας το λαό, βαφτίζοντας την πλέον στυγνή αντίδραση, μεταρρύθμιση.
Αυτό είναι και το ΠΑΣΟΚ που επιδώκουν. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ που, με ευθύνη της ηγετικής του ομάδας και υπό την καθοδήγηση του ξένου παράγοντα και επιχειρηματικών κύκλων, δομείται. Ένα ΠΑΣΟΚ στρατηγικά δεμένο στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού. Αποστεωμένο. Με στελέχη που θα αποφασίζουν πίσω από κλούβες ΜΑΤ. Με υπουργούς και βουλευτές- καριερίστες που θα χαμογελούν κυνικά πίσω από τις κάμερες, παραγοντίζοντας με “εκλεκτούς” μεγαλοδημοσιογράφους. Που θα μας κάνουν να βαριόμαστε αφόρητα μέσα σε μια συντηρητική ρητορεία που μυρίζει μούχλα Ένωσης Κέντρου, στα ύστερά της ,ΚΟΔΗΣΟ, κόμματος Φιλελευθέρων στην απόλυτη παρακμή του κλπ. Ένα ΠΑΣΟΚ δέσμιο της κατεστημένης πολιτικής ορθότητας, των τιποτοφρόνων, του οπορτουνισμού. Ένα “ΠΑΣΟΚ” του Βενιζέλου, του Λοβέρδου, της Διαμαντοπούλου και όσων ακολουθούν πίσω τους.
Διόλου τυχαία σε αυτό το “ΠΑΣΟΚ” το εσωκομματικό πλαίσιο στήνεται μέσα από την προσπάθεια δημιουργίας κλίματος τεχνητής ευφορίας από τα ΜΜΕ, τη στιγμή που η Ελλάδα οδεύει προς τη ρητή, μετά την άρρητη, χρεωκοπία. Στήνεται μέσα από την αντιδημοκρατική εκκαθάριση όσων περισσοτέρων αντιμνημονιακών φωνών και μέσα από τη χουντικού τύπου απόκρυψη της αλήθειας ως προς τις εσωτερικές του διεργασίες: ότι δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχουν μόνο μνημονιακοί υποψήφιοι- Βενιζέλος και Παπουτσής- αλλά και αντιμνημονιακός, αντί- νεοφιλελεύθερος υποψήφιος, ο Στέφανος Τζουμάκας.
Είναι ενδεικτικό ότι ενώ τα ΜΜΕ θάβουν την τρίτη υποψηφιότητα, αυτή ενός ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ και του αντιδικτατορικού αγώνα, το ΕΣΡ ούτε καν διανοείται να παρέμβει για να διασφαλίσει κανόνες στοιχειώδους αντικειμενικής ενημέρωσης, σε σχέση μάλιστα με ένα ζήτημα που ενδεχομένως θα κρίνει ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση. Στην Ελλάδα του νεοφιλελεύθερης έμπνευσης πραξικοπήματος, η υπερπληροφόρηση ακολουθείται από την παραπληροφόρηση και την απόκρυψη πληροφόρησης προς όφελος του κατεστημένου και από ΜΜΕ που λειτουργούν ως κυνικοί μηχανισμοί προπαγάνδας.
Ας μην κοιτάει αδιάφορα κανείς το τι συμβαίνει μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Με τον ίδιο τρόπο που σήμερα αποπειρώνται να χειραγωγήσουν τις εσωκομματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, τα ίδια ΜΜΕ αύριο θα επιχειρήσουν να χειραγωγήσουν την ψήφο του λαού, εμφανίζοντας ως μονόδρομο την ψήφο σε ένα μνημονιακό και νεοφιλελεύθερο συνασπισμό κομμάτων.
Και για να δομήσει ακριβώς το κατεστημένο με σταθερότητα έναν τέτοιο συνασπισμό στην υπηρεσία του παρασιτικού κεφαλαίου, επιχειρεί να ελέγξει οριστικά το ΠΑΣΟΚ, αφού ήλεγξε την απερχόμενη ηγεσία του και τη ΝΔ του Σαμαρά. Γι’ αυτό θέλει με κάθε τρόπο να εγκαταστήσει το Βενιζέλο στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Για να είμαι ειλικρινής θα υποστήριζα τον Τζουμάκα ακόμα και υπό διαφορετικές συνθήκες. Φανταστείτε για λίγο,στη θέση του προέδρου ενός κόμματος όπως είναι το ΠΑΣΟΚ έναν άνθρωπο που μεγάλωσε σε κάποιο ορεινό χωριό της Ηπείρου, προέρχεται από μια φτωχή, λαϊκή οικογένεια, δεν προέρχεται από το Κολλέγιο Αθηνών, ούτε σπούδασε σε κάποιο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα, φυλακίστηκε, βασανίστηκε και κατόπιν δεν ακολούθησε γραμμική πορεία προς τα πάνω, ώστε να κατοχυρωθεί ως 20ετής- 30ετής βουλευτής και μόνιμος υπουργός. Ενός πολίτη που ήταν στο προσκήνιο, έφυγε από αυτό για ένα διάστημα, απέδειξε ότι υπάρχει πολιτική δράση και εκτός Βουλής, έγινε υπουργός, χωρίς να αποκτήσει ύφος χιλίων καρδιναλίων ή να επιβάλλει να τον αποκαλούν “κε υπουργέ”. Και μόνο ο αντικομφορμισμός της διαδρομής του και μόνο το χτύπημα στην πολιτική ορθότητα των “πρωθυπουργήσιμων” και “υπουργήσιμων” ειδημόνων θα ήταν επαρκείς λόγοι για να τον στηρίξει κανείς.
Ωστόσο σήμερα υπάρχουν και σοβαρότεροι λόγοι: το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα ένα κρίσιμο πεδίο μάχης. Το ποιος θα επικρατήσει στη σύγκρουση Βενιζέλου -Τζουμάκα για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ δεν αφορά μόνο τα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Θα κρίνει αν θα υπάρξει και μετεκλογικά ένας αντιδραστικός συνασπισμός παρόμοιος με αυτόν που στηρίζει την κυβέρνηση Παπαδήμου. Η τύχη του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και αν αυτό, μέσα από τη στρατηγική και οριστική πρόσδεσή του στον τιμωρητικό νεοφιλελευθερισμό οδηγηθεί στην εξαφάνιση, δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορο κανέναν. Τουλάχιστον κανέναν προοδευτικό πολίτη. Πολύ περισσότερο να χαροποιεί την όποια αριστερή δύναμη, που ίσως χαιρέκακα να βλέπει το ΠΑΣΟΚ να διαλύεται. Διότι αν τυχόν ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ αυτήν την πορεία και μέχρι την οριστική του εξαφάνιση θα επιφέρει βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα ακόμα μεγαλύτερα χτυπήματα στον ελληνικό λαό.
Αντίθετα, ένα αριστερό, δημοκρατικό και πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, ή έστω ένα μη νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει κρίσιμο παράγοντα στη διαμόρφωση αναχωμάτων στη συλλογική τιμωρία την οποία η απερχόμενη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο υπουργός Οικονομικών Β.Βενιζέλος, ο Σαμαράς και άλλοι επιβάλλουν στο λαό, υπό την καθοδήγηση του ντόπιου και ξένου παρασιτισμού. Μπορεί να αποτελέσει κρίσιμο παράγοντα για τη διαμόρφωση μιας προοδευτικής στρατηγικής εξόδου από την κρίση από κοινού με άλλες αριστερές δυνάμεις.
Δεν ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν σε μεσσιανικές ηγεσίες. Ανήκω παρά τις ανεπάρκειές μου σε εκείνους που προσπαθούν να πολεμήσουν την κατεστημένη πολιτική ορθότητα, το νεοφιλελευθερισμό και την προσπάθεια χειραγώγησης της πολιτικής ζωής από επιχειρηματικά συμφέροντα. Ανήκω σε εκείνους που εκτιμούν ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί ακόμα πεδίο μάχης και ότι μπορεί ακόμα να μας εκπλήξει. Γι’ αυτό και στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ νομίζω ότι οι προοδευτικοί, οι δημοκράτες και οι αριστεροί πολίτες πρέπει να συμμετάσχουν και να στηρίξουν το Στέφανο Τζουμάκα.
harta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου