Κάποιοι φίλοι και φίλες που με συνάντησαν στην χθεσινή βόλτα μου στην αγορά της γειτονιάς, ζήτησαν να γράψω κάτι για το αποτέλεσμα των εκλογών ή και για την Αριστερά, που βρίσκεται στο προσκήνιο και μάλιστα στο σημείο να της ανατεθεί εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
Θεματολογία απέραντου μήκους, πλάτους και βάθους - θα έλεγα - για να επιχειρήσω κάτι τέτοιο, για να μην προσθέσω σ’ αυτά την περισυλλογή στην οποία έχω περιπέσει.
Βέβαια σπεύδω να δηλώσω ότι ουδόλως έχω μετανιώσει για την ψήφο μου, αν κάποιος καλοθελητής θελήσει να την συνδυάσει (εκ του πονηρού) με τον τραγέλαφο του εκλογικού αποτελέσματος.
Απλά η διάθεσή μου κατατείνει σε μια προσπάθεια να αναλύσω αυτό το αποτέλεσμα, μα κυρίως αφού αυτοσυγκεντρωθώ να κατανοήσω το νέο πολιτικό τοπίο.
Στο παρόν σημείωμα θα προτιμήσω να ασχοληθώ με ένα ενδιαφέρον μετεκλογικό φαινόμενο που έχει να κάνει με ορισμένου είδους αντιδράσεις που προκύπτουν εκ του αποτελέσματος των εκλογών.
Δεν πρόκειται όμως για τις πανελληνίως ορατές προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να φθείρουν τον ΣΥΡΙΖΑ που μπήκε δυναμικά ανάμεσα τους και ανάμεσα σε αυτούς και το κόκκαλο της εξουσίας που ροκανίζανε δεκαετίες τώρα, αλλά για τις αντιδράσεις οργής, μοχθηρίας και κακίας των ντόπιων Πασόκων κατά όσων εγκαταλείψανε το «πράσινο στρατόπεδο» και ψήφισαν Αριστερά.
Οι ντόπιοι λοιπόν Πασόκοι (γιατί δεν έχω ακόμα πληροφορίες από άλλες γειτονιές) προχωράνε πολύ πέρα από τις επίσημες αντιδράσεις του κόμματος τους, το οποίο αρκείται στις διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές να ρίχνει δια των εκπροσώπων του μπανανόφλουδες και «καυτές πατάτες» στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ μπας και κλονίσει τους ψηφοφόρους ενόψει των Επαναληπτικών του Ιουνίου.
Όπου βρεθούν κι όπου σταθούν, είτε με οργίλο τρόπο επιτίθενται φραστικά κατά των πρώην συντρόφων και ομοϊδεατών τους που στράφηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ (γιατί ουδόλως τους απασχολούν όσοι Πασόκοι πήγαν στον Σαμαρά, τον Κουβέλη, τον Καμμένο ή τον ναζιστή Μιχαλολιάκο), είτε με ένα πεμπτοφαλαγγίτικο τρόπο προσπαθούν να ενσπείρουν έναν αποτρόπαιο κοινωνικό φόβο για το μέλλον, εξ αφορμής της αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης.
«Τώρα να πάτε στον Τσίπρα να σας πληρώσει μισθούς και συντάξεις»,
«Κοιτάχτε αλαζονία ο ΣΥΡΙΖΑίοι ακόμα δεν βγήκαν από το αυγό»,
«Ο Τσίπρας θα δεσμεύσει τις τραπεζικές καταθέσεις του κοσμάκη», κλπ, κλπ, κλπ.
Κι όλα αυτά, μη χαρίζοντας ούτε δευτερόλεπτο στο υποψήφιο θύμα των προσχεδιασμένων τακτικών τους.
Δεν προλαβαίνει κάποιος να καθίσει σε ένα τραπεζάκι του όποιου cafe και στο δευτερόλεπτο του επιτίθενται μέσα από «καμπανιές» ή απευθείας προσωπικές επιθέσεις.
Από όλα τα ευτράπελα μα και θλιβερά που εκτυλίσσονται από το πρωϊ της Δευτέρας, προκύπτει ότι κάποια τοπικά στελέχη και μέλη του ΠΑΣΟΚ δεν χάρισαν στον εαυτό τους ούτε δευτερόλεπτο από την σοφία της σιωπής, ούτε εκατοστό του δευτερολέπτου στην ανάγκη για περισυλλογή και πολιτική σοβαρότητα ώστε να αναλύσουν το γιατί 2.000.000 ψηφοφόροι του 2009 γύρισαν την πλάτη τους στο κόμμα που ακόμη υποστηρίζουν.
Γι αυτούς η διαπλοκή, η διαφθορά, η κακοδιοίκηση, η μαρτυρική πορεία του λαού που καθημερινά επί δύο χρόνια βίωσε το μαρτύριο του φόβου δια των τηλεοράσεων, η βήμα - βήμα συνεχής μείωση μισθών, συντάξεων και παροχών, οι απολύσεις, η υποθήκευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, η πολιτική υποδούλωση και ο εξευτελισμός, η εξασφάλιση χρημάτων πρώτα για τους δανειστές και μετά για τον λαό, είναι ασημαντότητες.
Αλλά και για το κόμμα, το Κίνημα: η εν λευκώ διαχείριση του πολιτικού και κοινωνικού χώρου του ΠΑΣΟΚ από 160 κοπρίτες, η έλλειψη δομής και οργάνωσης, η παραβίαση της διακήρυξης και της ιδεολογικοπολιτικής πλατφόρμας του, ο άνευ προηγουμένου παραγκωνισμός της βάσης, πρέπει να είναι ασήμαντες λεπτομέρειες για τους πληγωμένους Πασόκους...
Αν και το αστείο είναι ότι προ μηνών κάποιοι εξ αυτών πραγματοποίησαν συμβολική κατάληψη των γραφείων του τοπικού ΠΑΣΟΚ γιατί κατά την άποψή τους το ΠΑΣΟΚ είχε πάψει να είναι Δημοκρατικό στην λειτουργία του, Πατριωτικό, Αριστερό και Κοινωνικό!!!!!!
Μόνον πρωτόγονες μορφές σκέψης και συμπεριφοράς μπορούν να δουν και να χειριστούν την εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ σαν κάτι που μπορεί να μοιάζει με τον πόνο του φανατικού χούλιγκαν μετά έναν αγώνα μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού.
Η πολιτική και η ζωή του ανθρώπου είναι μια πολύ σοβαρότερη υπόθεση από τις ιδεοληψίες και τους πρωτογονισμούς.
Άσε που πέρα από αυτά μετράει η κοινωνική σχέση και η φιλία.
Δεν ξέρω αν το δέντρο του ΠΑΣΟΚ θα ξανανθίσει.
Ίσως, …αν και κατόρθωσαν οι κάθε Γιωργάκηδες, Ευάγγελοι, Αννούλες, Παπουτσήδες, Ρέππες και Παπακωνσταντίνου να το εξομοιώσουν (έστω και κατά την ονομασία) με τις χειρότερες πολιτικές, κοινωνικές και ηθικές έννοιες.
Αυτό που ξέρω είναι ότι προς το παρόν ο κορμός ταρακουνήθηκε από σεισμό έντασης δεκάδων ποσοστιαίων ρίχτερ.
Η φυλλωσιά έπεσε καταγής σαν ένας τεράστιος όγκος από ξερά φύλλα και στα κλαδιά του δέντρου απόμειναν κάποια ακόμη ελάχιστα φύλλα (κι αυτά αβέβαιης πρόσφυσης) και κάποιοι κρεμασμένοι Homo Pasokus που παριστάνουν τους ακραιφνείς Πασόκους.
Όμως η απόσταση ανάμεσα στις δύο έννοιες κρύβει την αγωνία της εξέλιξης και την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στον Homo Sapiens της περιόδου της ανθρωποφαγίας και της περιόδου της ανάδυσης της αρχαίας Ελληνικής Δημοκρατίας, του Πνεύματος και των Τεχνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου