Η ευκαιρία που χάνει η Ελλάδα

Ο ευρωπαϊκός Νότος "φλέγεται", η μία χώρα μετά την άλλη μπαίνουν υπό κηδεμονία και παραδίδονται σε καθεστώς Μνημονίου. Με βάση την εμπειρία της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, μπορούμε να προβλέψουμε ότι, παρά τις διαφορές, ανάλογο θα είναι το μέλλον της Ισπανίας και της Κύπρου. Ύφεση, ανεργία, ανακύκλωση της δημοσιονομικής κρίσης, τελικά χρεωκοπία. Το μόνον αβέβαιο είναι πλέον αν αυτή η ζώνη κρατικής χρεωκοπίας θα παραμείνει εντός της Ευρωζώνης ή θα συμπαρασύρει το ευρώ.
Το πρόβλημα που συνταράσσει την Ευρωζώνη είναι η αδυναμία των χωρών του Νότου να δανειστούν από τις αγορές η καθεμιά μόνη της. Και η άρνηση των ισχυρών κύκλων της Ευρωζώνης, με πρώτη τη Γερμανία, να συγκατατεθούν σε σχέδιο μετατροπής των επιμέρους δημοσίων χρεών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος με τις ανάλογες ρυθμίσεις. Οι ρυθμίσεις αυτές ποικίλλουν. Όσο η κρίση απλώνεται, καθίστανται αναποτελεσματικές και ξεπερασμένες.
Η πολιτική διαφοροποίηση του Ολάντ, το σήμα κινδύνου του Μόντι, αλλά και η εναγώνια έκκληση του Ομπάμα δεν είναι αρκετά στοιχεία για να εμποδίσουν την καταστροφική πορεία που καθοδηγούν η Μέρκελ και το κυρίαρχο ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Η Μέρκελ μοιάζει να μη θέλει λύση πριν από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο, αδιαφορεί για τις επιπτώσεις της ευρωπαϊκής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο, λες και προτεραιότητά της είναι η ενίσχυση της αμερικανικής Δεξιάς. Έχει αφηνιάσει ενόψει των γερμανικών εκλογών, του χρόνου.

Ο ευρωπαϊκός Νότος έχει μετατραπεί σε εύφλεκτη ζώνη και η φωτιά μπορεί να μεταδοθεί στην κεντρική Ευρώπη. Η τακτική των κυρίαρχων ελίτ να σταματούν την κρίση περιορίζοντάς την σε καθεμία χώρα ξεχωριστά, ακόμη και αποκόπτοντας την "άρρωστη χώρα", έχει αποτύχει. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η Ελλάδα χάνει μια μεγάλη ευκαιρία (ίσως την τελευταία...) να παραμείνει εντός των ευρωπαϊκών εξελίξεων πρωταγωνιστώντας μαζί με άλλες χώρες σε μια νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Μια τέτοια εξέλιξη ήθελε μια κυβέρνηση της Αριστεράς ικανή να διαπραγματευθεί γιατί το εννοεί. Προχθές κέρδισαν εκλογικά οι δυνάμεις του Μνημονίου. Η τρικέφαλη κυβέρνηση, αυτή που συγκροτήθηκε στη βάση του φόβου ότι η Ελλάδα θα αποβληθεί από το ευρώ, στέκεται μοιραία και άβουλη. Δεν εννοεί τη διαπραγμάτευση, την οποία ψέλλισε αναγκασμένη ανάμεσα στις δύο εκλογές για να ξεγελάσει τους πολίτες. Τώρα μας λέει ότι η διαπραγμάτευση θα είναι συνεχής, δηλαδή πρώτα θα εφαρμοστεί το Μνημόνιο και μετά βλέπουμε. Η τρικέφαλη κυβέρνηση, όμως, δεν έχει να ελπίζει ούτε στο σενάριο της επιβράβευσης του καλού μαθητή, με βάση το οποίο έχει επιλέξει την πειθήνια προσαρμογή στο Μνημόνιο.

Τούτων δεδομένων, ούτε το θεατρικό σόου, με την περιοδεία των συγκυβερνώντων αρχηγών στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, προχωρεί. Κάθε αξιοπρεπής θίασος πρέπει τουλάχιστον να μπορεί να κόβει μερικά εισιτήρια. Διαφορετικά, μετατρέπεται σε μπουλούκι ατέχνων, έρμαιο στη χλεύη του "φιλοθεάμονος κοινού".

avgi