Δευτέρα, 15 Ιούλη του 1974, στις 8:15 το πρωί, όταν άρχισαν να βγαίνουν άρματα μάχης από το στρατόπεδο της Κοκκινοτριμιθιάς, τα οποία πήγαν στο Προεδρικό Μέγαρο, στο κτίριο Τηλεπικοινωνιών και το κτίριο της Αρχιεπισκοπής. Αυτή τη μέρα, η έξοδος των αρμάτων μάχης δεν ήταν άσκηση ρουτίνας, αφού επρόκειτο για πραξικόπημα. Αυτό βεβαίως επιβεβαιώθηκε, όταν τα άρματα έφτασαν στο Προεδρικό Μέγαρο και άρχισαν να το χτυπούν.
Η στρατιωτικοφασιστική αμερικανοκίνητη δικτατορία της Ελλάδας, πιο συγκεκριμένα το καθεστώς Ιωαννίδη είχε αποφασίσει, τουλάχιστον, από τις αρχές του 1974 το πραξικόπημα για την ανατροπή του Μακαρίου.
Το πραξικόπημα στην Κύπρο όσο και ο ΑΤΤΙΛΑΣ, που ακολούθησε, αποτελούσαν ένα ενιαίο σχέδιο των Αμερικανών, με κύριο στόχο να προωθήσουν το σχέδιο διχοτόμησης και ΝΑΤΟποίησης της Κύπρου και οι ένοχοι δεν τιμωρήθηκαν. Ακόμη και σήμερα καταλαμβάνουν κρίσιμες θέσεις στον κρατικό και κυβερνητικό μηχανισμό.
Η στρατιωτικοφασιστική αμερικανοκίνητη δικτατορία της Ελλάδας, πιο συγκεκριμένα το καθεστώς Ιωαννίδη είχε αποφασίσει, τουλάχιστον, από τις αρχές του 1974 το πραξικόπημα για την ανατροπή του Μακαρίου.
Το πραξικόπημα στην Κύπρο όσο και ο ΑΤΤΙΛΑΣ, που ακολούθησε, αποτελούσαν ένα ενιαίο σχέδιο των Αμερικανών, με κύριο στόχο να προωθήσουν το σχέδιο διχοτόμησης και ΝΑΤΟποίησης της Κύπρου και οι ένοχοι δεν τιμωρήθηκαν. Ακόμη και σήμερα καταλαμβάνουν κρίσιμες θέσεις στον κρατικό και κυβερνητικό μηχανισμό.
«Μα εγώ θα ξαναρίξω τα μαλλιά μου πίσω
Θα ξαναφορέσω το ματωμένο πρόσωπο ανάποδα
Θα βγω στους δρόμους, τις πλαταίες
Με τουφέκια, φωνές και συνθήματα
Να διεκδικήσω Ψωμί και Λευτεριά…»
Δώρος Λοΐζου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου