Ετοιμόρροποι, αλλά γαντζωμένοι στην εξουσία

Βαθύτερα στην ανυποληψία βουλιάζει το μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο. Ο πρωθυπουργός έκρυβε την ωμή γερμανική αξίωση για την επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου στη χώρα, με την περιβόητη παραγγελία που έστειλε εγγράφως στην Αθήνα ο Σόιμπλε, χωρίς να υπάρξει ελληνική έγγραφη απόρριψη. Ο υπουργός Οικονομικών του Μνημονίου 1, ο Γ. Παπακωνσταντίνου, αναγκάστηκε να ομολογήσει χθες ότι "έχασε" τη λίστα Λαγκάρντ ενισχύοντας τις εύλογες υποψίες ότι επιχειρήθηκε συγκάλυψη. Το 92% των πολιτών, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Marc, πιστεύει ότι ο Βενιζέλος δεν ξέχασε, αλλά έκρυψε το στικάκι για ιδιοτελείς λόγους. Το εναπομείναν καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ είναι όμηρο της λίστας Λαγκάρντ. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Πρόκειται για εξελίξεις που απονομιμοποιούν περαιτέρω την κλυδωνιζόμενη κυβέρνηση Σαμαρά και καθιστούν ακόμη πιο διαβλητή τη διαδικασία ψήφισης των νέων εξοντωτικών μέτρων. Όταν ο πρωθυπουργός αφήνει σε εκκρεμότητα ακόμη και το ενδεχόμενο να εκχωρούνται όλα τα δημόσια έσοδα, συμπεριλαμβανομένου και του ΦΠΑ, σε ταμείο που θα ελέγχουν οι πιστωτές, και ειδικότερα οι Γερμανοί, τότε για ποια σωτηρία της χώρας παραμιλάει; Μια κυβέρνηση χωρίς εθνικούς οικονομικούς πόρους και με τα δανεικά να πηγαίνουν κατευθείαν στους δανειστές, μοιάζει με "κυβέρνηση" κατεχόμενης χώρας. Εύστοχα ο Αλ. Τσίπρας παρατήρησε ότι η χώρα μετατρέπεται σε αποικία χρέους...

Μέσα σ' αυτή την πολιτικο-ηθική διάλυση ο Φ. Κουβέλης διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο. Προσυπογράφει όλα τα μέτρα εξόντωσης των λαϊκών και μεσαίων τάξεων και αρνείται να συγκατατεθεί στην περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

Ακόμη κι έτσι, όμως, απομένει να επιβεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται για εικονική διαπραγμάτευση, υπό τον φόβο της λαϊκής οργής, αλλά για επιλογή επαναπροσδιορισμού της στρατηγικής της ΔΗΜ.ΑΡ. Τι νόημα έχει η διαβεβαίωση του Φ. Κουβέλη ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει τη δεξιά κυβέρνηση Σαμαρά, παρ' ότι διαφωνεί με μείζονες επιλογές της; Εκτός κι αν τα εργασιακά δεν είναι ένα σοβαρό θέμα, οπότε προς τι η φασαρία;

Όλα μπορούν να συμβούν. Ακόμη και η τερατογένεση μιας τρικέφαλης κυβέρνησης, στην οποία το ένα από τα κεφάλια ρίχνει κουτουλιές στα άλλα δυο. Θα πρόκειται για άλλη μια απόδειξη της έκπτωσης των δημοκρατικών θεσμών. Η παρακάμαρα των τριών αρχηγών θα προσποιείται ότι κυβερνά, αλλά τις αποφάσεις θα λαμβάνουν η Μέρκελ και οι πιστωτές, με ενδιάμεσο εντολοδόχο τον Σαμαρά.

Φραγμό σε μια τέτοια αντικοινοβουλευτική και αντιδημοκρατική εξέλιξη μπορούν να βάλουν οι βουλευτές των τριών συγκυβερνώντων κομμάτων. Να ψηφίσουν κατά συνείδηση, όπως το Σύνταγμα επιτάσσει. Και όχι με τις δουλείες της κομματικής πειθαρχίας. Δεν πρόκειται για "αποστασία", όπως όψιμα και εκφοβιστικά διαδίδουν οι κονδυλοφόροι προπαγανδιστές του Μνημονίου. Πρόκειται για δημοκρατική αξίωση, που εξυπηρετεί την αντιστοίχηση των κυβερνητικών αποφάσεων με τις προεκλογικές εξαγγελίες και τις προγραμματικές δεσμεύσεις. Για σεβασμό της λαϊκής θέλησης.

Σε διαφορετική περίπτωση ο κυβερνητικός θίασος (ο πρωταγωνιστής και οι κομπάρσοι του) ας μην αιτιώνται τον ΣΥΡΙΖΑ για τη λαϊκή κατακραυγή. Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ούτε ισόβιες κυβερνήσεις.

avgi