Την ώρα που οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές όλων των άλλων χωρών που πήραν στην κατοχή τους στοιχεία για καταθέσεις πολιτών τους στην Ελβετία φρόντισαν να εισπράξουν την επιβαλλόμενη φορολογική ύλη, τα δικά μας ξεφτέρια επιμένουν να ψειρίζουν τη μαϊμού, προβάλλοντας με στυλ «μη μου άπτου» και υπεράνω… ανυπέρβλητα θεσμικά εμπόδια και επινοούν αστεία προσχήματα για να μην κάνουν το καθήκον τους.
Τι φοβούνται; Τον διασυρμό και τη χλεύη της εγχώριας αφρόκρεμας που βυθίζεται μέσα στην αναίδεια και τον παράνομο πλουτισμό εις βάρος αυτής της λεηλατημένης χώρας και των ανθρώπων της.
Έχουν περάσει δύο και παραπάνω μήνες από τότε που το υπουργείο Οικονομικών υπέβαλε επισήμως αίτημα στη Γαλλία προκειμένου να αποσταλεί ξανά η αυθεντική λίστα Λαγκάρντ με τα περίπου 2.000 ονόματα Ελλήνων μεγαλοκαταθετών στην τράπεζα HSBC.
Τα μάτια μας όμως κουράστηκαν να κοιτάνε προς την Εσπερία, απ’ όπου μαντάτα επιμένουν να μην έρχονται, λες και κάποιο αόρατο χέρι επεμβαίνει στη ροή της ιστορίας και μας κρατά στα σκοτάδια.
Κι από την άλλη, πάνε δυο χρόνια τώρα που οι ελεγκτικές αρχές στην Αθήνα εξαντλούν, όπως λέει κι αυτός ο απίθανος υπουργός Οικονομικών που μας έλαχε στον λήγοντα, τις δυνατότητες επαλήθευσης και διασταύρωσης των άλλων διαβόητων λιστών, αυτής του Λιχτενστάιν κι αυτής του Λουξεμβούργου, χωρίς να πέφτει ούτε ευρώ τσακιστό στα διψασμένα ταμεία του κράτους.
Ανελέητος εμπαιγμός
Για πόσο ακόμα μπορεί να συνεχιστεί αυτός ο ανελέητος εμπαιγμός;
Την περασμένη Τρίτη, με πρωτοφανή καθυστέρηση 42 ολάκερων ημερών, ο Στουρνάρας με τ’ όνομα εδέησε να απαντήσει σε ένα απλό αίτημα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνης για θέματα Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
◆ Τι ζητούσε; Πληροφορίες σχετικά με το τι ακριβώς διημείφθη τον Ιανουάριο του 2011 στο χιονισμένο Νταβός, στις συναντήσεις των μοιραίων τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου και υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου με τους επικεφαλής διεθνών τραπεζικών ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων της HSBC και της UBS.
◆ Τι απάντηση έλαβε; Ότι «δεν υπάρχουν στα οικεία αρχεία του υπουργείου σχετικά με τις συναντήσεις έγγραφα».
Όμως εδώ αρχίζουν οι απορίες, καθώς οι δύο πρωταγωνιστές, ο μεν Παπανδρέου με ανακοίνωση του γραφείου του, ο δε Παπακωνσταντίνου στην κατάθεσή του στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, επιχείρησαν να εμφανίσουν τις συναντήσεις εκείνες σαν θεσμικές και απολύτως υπηρεσιακές, όταν αυτοί οι δύο άτλαντες της πολιτικής κρατούσαν τη χώρα στους στιβαρούς τους ώμους προσπαθώντας να τη σώσουν από τον γκρεμό.
«Οι συναντήσεις αυτές βεβαίως δεν έγιναν για προσωπικούς λόγους, γιατί δεν πήγαμε εκεί ως άτομα, αλλά ως πρωθυπουργός της Ελλάδος και ως υπουργός Οικονομικών», είπε στην Επιτροπή ο Παπακωνσταντίνου προσθέτοντας επί λέξει: «Είναι χρέος του πρωθυπουργού και του υπουργού να συναντηθούν με όλους όσοι έχουν έναν σημαντικό και ενεργό ρόλο στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα για να εξηγήσουν τις θέσεις της Ελλάδας, να εξηγήσουν τι κάνουμε, πότε το κάνουμε και γιατί δεν πρέπει η Ελλάδα να αποκλειστεί από τις αγορές».
Εξίσου εμφατικά ο αλησμόνητος ΓΑΠ υπογράμμισε μέσω του γραφείου του τον απολύτως θεσμικό χαρακτήρα της συνάντησης στο πλαίσιο της «αυτονόητης δραστηριότητας ενός πρωθυπουργού».
Στον… πάγο
Η ερώτηση εγείρεται λοιπόν αναλόγως αυτονόητα: Πώς και δεν καταχωρίστηκε ούτε καν η παραμικρή σχετική πληροφορία, ένα πρακτικό των επίσημων, υποτίθεται, συναντήσεων, ένα κομμάτι χαρτί που να δικαιολογεί τυπικά αυτή την εργώδη προσπάθεια για τη… σωτηρία της χώρας;
Μήπως για άλλων τη σωτηρία ήταν η έγνοια; Μήπως οι δυο πολιτικοί αστέρες συναντήθηκαν με τον επικεφαλής της τράπεζας όπου εντοπίστηκαν οι Έλληνες καταθέτες – και μάλιστα ενώ ο τότε υπουργός Οικονομικών είχε στα χέρια του τη λίστα – εξωδίκως και ανεπίσημα για να μιλήσουν σαν καλά φιλαράκια που κάνουν μπίζνες;
Και μιας και μιλάμε για την HSBC, αξίζει να θυμίσουμε ότι αυτήν την εποχή καλείται να πληρώσει πρόστιμο 1,92 δισ. δολ. στο πλαίσιο εξωδικαστικού συμβιβασμού με τις δικαστικές αρχές των ΗΠΑ για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ενώ παραμένει ακόμα ύποπτα αδιευκρίνιστος ο ρόλος του ελληνικού της υποκαταστήματος στη μαζική εκροή καταθέσεων Ελλήνων φορολογουμένων στο εξωτερικό.
Παρά το γεγονός ότι δεν λείπουν τα νομικά, πολιτικά και ηθικά ερείσματα προκειμένου η έρευνα αυτή να συνεχιστεί από την καθ’ ύλην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή (κουρασμένων) Θεσμών και (ολίγης) Διαφάνειας, ο ανεκδιήγητος πρόεδρός της Τ. Νεράντζης με την πρόθυμη αβάντα των τρικομματικών συνεταίρων πάγωσε τη διαδικασία εδώ και πάνω από έναν μήνα και αρνούνταν απροσχημάτιστα, όπως επίμονα καταγγέλλει η Κωνσταντοπούλου, να δεχθεί την κλήση νέων προσώπων που θα φώτιζαν περισσότερο τα σκοτάδια.
Την ίδια στιγμή, η δικογραφία για τη λίστα Λαγκάρντ παραμένει ερμητικά ασφαλισμένη στα συρτάρια της νομοθετικής υπηρεσίας της Βουλής, ενώ αντίθετα από τον διάτρητο έτσι κι αλλιώς κανονισμό δεν δίνονται αντίγραφα στους βουλευτές και τα κόμματα.
Χθες, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έβαλαν και την τελευταία πινελιά στη μηχανή της συγκάλυψης όταν, βυθίζοντας το κεφάλι στην άμμο της σκοπιμότητας, αποφάσισαν αυθαίρετα και με πρωτοφανή τρόπο, για λογαριασμό άλλης Επιτροπής του Κοινοβουλίου (!), να φύγει το θέμα από τα τρυφερά χέρια τους και να παραπεμφθεί στην Επιτροπή Ελέγχου των Οικονομικών κομμάτων και υποψηφίων!!!
Τι σχέση έχει η δεύτερη με την υπόθεση; Όση τα σπαθιά με τις κούπες…
Εκτός κι αν πράγματι στην περιβόητη λίστα υπάρχουν ονόματα που θα δικαιολογούσαν ένα γερό ξεσκόνισμα του «πόθεν έσχες» μερικών από τους λαμπερούς αστέρες που ταλαιπωρούν την άθλια ζωή μας τα τελευταία χρόνια…
Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου